ถนนสายนี้...มีตะพาบ(119)การเริ่มต้นใหม่ในทุกๆวัน ถนนสายนี้ มีตะพาบ 119 โจทย์ คุณต่อ toor36 เริ่มต้นใหม่ในทุกๆวัน มีน กุสุมา เขียนคำ ![]() เสียงนกที่นอกหน้าต่าง ยังคงร้องเพลง แต่เธอไม่เคยได้ยิน เธอสัมผัสเพียงความทรงจำในอดีต ที่กรีดร้องอยู่ภายในใจ นานเท่าใดแล้ว ที่ความตั้งใจของเธอ ยังคงเป็นเพียงความคิด..แต่ไม่ได้ลงมือทำ ความคิดฝันเป็นเพียงจินตนาการ ที่ยังห่างไกลความเป็นจริง.. และความคิดถึงที่ส่งผ่านไปให้ใครบางคน ยังคงเป็นเพียงความรู้สึกที่เก็บไว้ภายในใจ แต่เธอไม่เคยลงมือทำอะไร ได้แต่ปล่อยให้ความคิดถึงทำงาน ในความคิดฝัน หัวใจต้องเจ็บปวดทรมาน แสร้งยิ้มและหัวเราะ ทั้งๆที่หัวใจร้องไห้ ฉันมองคุณจากไป ด้วยหัวใจปวดร้าว อดีตวนฉายในความทรงจำเกือบทำชีวิตฉันพัง นั่นไม่ใช่เพราะคุณ ไม่ใช่ความผิดของคุณ เป็นเพราะฉันเองที่กลัวเกินไป เงาในอดีต ไม่เคยทำร้ายให้ใครต้องปวดร้าว นอกจากเราที่ไปรับมาเอง เสียงในหัวใจของฉันกระซิบเบาๆ ในทุกๆวันในทุกย่างก้าวและในทุกท่วงทำนองของชีวิต เธอสามารถเปลี่ยนแปลงได้ อภัยให้ผู้อื่น และอภัยให้ตัวเอง แล้วเรามาเริ่มต้นใหม่ไปด้วยกัน แอมอร แวะมาอ่านงานตะพาบค่ะ อภัยให้ตัวเองแล้วเริ่มต้นใหม่อิอิ
โดย: zungzaa
![]() เราจะให้อภัยผู้อื่นได้อย่างไร หากเรายังให้อภัยตัวเองไม่ได้
เพราะฉะนั้นจงให้อภัยตัวเองเสีย.... ท่านหญิงฯได้กล่าวไว้ ^^ โดย: ugly princess
![]() การให้อภัยเป็นธรรมทานที่ยิ่งใหญ่
แล้วเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง มาอ่านตะพาบค่ะคุณแอมอร เน็ตที่บ้านอืดมากต้องมาอ่านผ่านมือถือ 3G. ค่ะ โดย: ซองขาวเบอร์ 9
![]() ดีจ้า..
มาอ่านงานตะพาบของตัวเอง ไม่ได้เดินตั้งแต่ กม.ที่ห้าสิบกว่าๆ ตอนนี้เค้าไปเป็นร้อยๆ แล้ว กลับมาเดินอีกครั้ง.. คิดธีมไม่ออก แงๆๆ เศร้า ให้กำลังใจตัวเองเพื่อพร้อมจะเดินก้าวใหม่ไปด้วยกัน^^ คิดถึงจ๊ะ.. โดย: SongPee
![]() ถ้าเราไมเริ่ม .. เราก็คงไม่ได้เริ่มต้นใหม่สักที
คนเรากลัวการเริ่มต้นใหม่เพราะบางทีก็มัวจ่อม กับเรืองเก่าๆ ที่แปลกว่ามันเศร้า มันทุกข์ แต่เราก็สลัดมันไม่ออกง่ายๆ สักทีนะคะ โดย: JewNid
![]() ..."ฟ้าหลังฝน ย่อมงดงามเสมอ
ถ้าเรารู้จักการให้อภัย และเมตตาต่อกัน" สวัสดีวันอาทิตย์ครับ ครู แอม โดย: พายุสุริยะ
![]() ทุกอย่างเริ่มใหม่ได้ ถ้าไม่ให้อภัยตัวเองแล้วใครเล่าจะมาให้อภัยเรา
+ โดย: คุณต่อ (toor36
![]() ![]() สวัสดีค่ะคุณแอม แวะมาอ่านงานตะพาบ เริ่มต้นใหม่ที่บ้านนี้ค่ะ
ฝีมือการเขียนยังคงคมคายไพเราะมากค่ะ ไลท์ให้แล้วแต่ไม่รู้เป็นไงกลับกลายเป็นข้อผิดพลาดไลท์ไม่ได้ค่ะ งงๆ ค่ะ แหะ แหะ หลับฝันดีนะคะ โดย: กิ่งฟ้า
![]() ![]() ส่งยิ้มค่ะพี่แอม :)
ตะพาบของพี่แอมอ่านเพลิน แต่แฝงแง่คิด ให้อภัย คุณธรรมขั้นสูงค่ะ โดย: ที่เห็นและเป็นมา
![]() ![]() การให้อภัยเป็นเรื่องที่ดีมากๆ นะคะ พร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่
โดย: มี้เก๋ + ป๊าโอ๋ = ซีทะเล (kae+aoe
![]() หมิงหมิงสูงเร็วครับพี่แอม
ตอนนี้สูงที่สุดในชั้นไปแล้วล่ะครับ โดย: กะว่าก๋า
![]() ![]() อภัยให้ฉัน อภัยให้เธอ แล้วเราไม่ต้อง
เจอกันอีกก็ได้เพราะป่านนี้เธอคงไปไกล แล้ว ค่ารถมันแพง จะให้ขี่ม้ากลับมา เธอ ก็ขี่ไปกะใครแล้วมะรุ อิอิ ชอบนะ สั้นๆง่ายๆ บอกเล่าเรื่องราวตั้ง แต่ต้นจนจบในไม่กี่บรรทัด ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต peeamp Literature Blog ดู Blog ![]() โดย: nulaw.m (คนบ้า(น)ป่า
![]() ![]() สวัสดีค่า พี่แอม ^^
ตามอ่านงานตะพาบค่ะ ยังไม่หมดเลย งวดนี้มาอ่านช้ามากๆค่ะ อ่านจบแล้วรู้สึกถึงการเริ่มต้นใหม่อีกครั้งอย่างแข็งแรงค่ะ การให้อภัยทั้งตนเองและผู้อื่น เราก็สบายใจ มาสั้นๆแต่คำเพราะมากเลยค่ะ เขียนเก่งจัง ขอบคุณมากๆค่า โดย: lovereason
![]() สวัสดีค่ะคุณแอมอร
มาตามอ่านงานตะพาบค่ะ เรื่องบางเรื่อง ปล่อยไว้มันเรื้อรังนะคะ ปล่อยวางและให้อภัยคือสิ่งที่ดีที่สุดค่ะ โดย: tanjira
![]() หวัดดีตอนสายๆ ของวันเสาร์จ๊ะ
วันนี้วันหยุด แวะเวียนมาแอ่วหา เป็นไงสบายดีไหมเธอ... ชิวๆ หล่ะ..อิอิ คิดถึงฝากข้อความส่งความห่วงใยไว้ให้กันบนหน้าจอ เริ่มหนาวอีกแล้ว ทางนู้นเริ่มเย็นๆ หรือยัง ทางนี้อุณหภูมิลดลงเรื่อยๆ แล้ว ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ^^ แปะกำลังใจไว้ให้อีกหนึ่งดวง.. จุ๊บๆๆ สองพี โดย: SongPee
![]() คุณเอมอรค่ะ หนูคนนึงก็ทรมานมากๆพยายามจะปล่อยวางค่ะแต่บางที่มันก็คิดมาเองคิดว่าตัวเองจะเป็นบ้าเสียสติกลัวมากๆจนไม่กล้าไปไหนเลย อยู่คนเดียวก็กลัว ไปหาหมอๆบอกว่าเราคิดทำไมว่าเราจะเป็นบ้า หนูก็ไม่เข้าใจว่าตัวเองคิดได้ยังไง ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยทรมานมากๆ ขอคำแนะนำจากคุณแอมอรหน่อยค่ะ กราบขอพระคุณอย่างยิ่ง อยากหายแล้วมีชีวิตที่มีความสุขเหมือนเดิม เป็นมาประมาณ 2 เดือนกว่าแล้วค่ะ
โดย: Bo IP: 1.46.99.232 วันที่: 15 ธันวาคม 2557 เวลา:15:25:06 น.
คุณเอมอรค่ะ หนูคนนึงก็ทรมานมากๆพยายามจะปล่อยวางค่ะแต่บางที่มันก็คิดมาเองคิดว่าตัวเองจะเป็นบ้าเสียสติกลัวมากๆจนไม่กล้าไปไหนเลย อยู่คนเดียวก็กลัว ไปหาหมอๆบอกว่าเราคิดทำไมว่าเราจะเป็นบ้า หนูก็ไม่เข้าใจว่าตัวเองคิดได้ยังไง ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยทรมานมากๆ ขอคำแนะนำจากคุณแอมอรหน่อยค่ะ กราบขอพระคุณอย่างยิ่ง อยากหายแล้วมีชีวิตที่มีความสุขเหมือนเดิม เป็นมาประมาณ 2 เดือนกว่าแล้วค่ะ
โดย: Bo IP: 1.46.99.232 วันที่: 15 ธันวาคม 2557 เวลา:15:25:28 น.
คุณเอมอรค่ะ หนูคนนึงก็ทรมานมากๆพยายามจะปล่อยวางค่ะแต่บางที่มันก็คิดมาเองคิดว่าตัวเองจะเป็นบ้าเสียสติกลัวมากๆจนไม่กล้าไปไหนเลย อยู่คนเดียวก็กลัว ไปหาหมอๆบอกว่าเราคิดทำไมว่าเราจะเป็นบ้า หนูก็ไม่เข้าใจว่าตัวเองคิดได้ยังไง ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยทรมานมากๆ ขอคำแนะนำจากคุณแอมอรหน่อยค่ะ กราบขอพระคุณอย่างยิ่ง อยากหายแล้วมีชีวิตที่มีความสุขเหมือนเดิม เป็นมาประมาณ 2 เดือนกว่าแล้วค่ะ
โดย: Bo IP: 1.46.99.232 วันที่: 15 ธันวาคม 2557 เวลา:15:28:06 น.
อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณ BO
แพนิคเกิดจากความเครียด ความเครียดที่เกิดจากพฤติกรรม ที่ตัวเราเองเป็นคนลงมือทารุณกรรมตัวเอง และความเครียดนั้น และพฤติกรรมเหล่านั้น ส่งผลไปยังสมอง สมองประมวลผลแล้ว เล็งเห็นว่าเรากำลังตกอยู่ในอันตราย ระบบประสาทอัติโนวัติซิมพาเทติก ที่ทำงานแบบอัตโนมัติ ที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของจิตใจเรา สั่งการให้อวัยวะทุกส่วนเตรียมความพร้อม กระเพาะหยุดทำการย่อย หัวใจบีบตัว เพื่ออัดอากาศไปสู่กล้ามเนื้อ ม่านตาขยาย เราจึงหายใจถี่กระชั้น แล้วเราต้องทำยังไงกัน หาวิธีผ่อนคลาย เพื่อลดความตึงเครียด สมองยามนี้ ต้องการพลังงาน อากาศ น้ำ อาหาร และความรื่นรมย์ แอลกอฮอล์อาจช่วยให้ลืมความกลัว และความกังวลไปชั่วขณะ แต่เขาจะดูดกลืนจนคุณสูญเสียวิตามินบี เช้านี้ออกไปรับอากาศบริสุทธิ์กันเถอะ แล้วกินอาหารเช้าด้วยนะคะ จิบน้ำเปล่าบ่อยๆ กินยาหอม หัวเราะและร้องเพลงให้สมองรื่นรมย์ ยืดเส้นยืดสาย ให้ร่างกายผ่อนคลาย เมื่อรู้สึกกลัวหรือวิตกกังวล สวดมนต์ขอพร ให้ความสงบเย็นคุ้มครองใจ โดย: แอมอร IP: 61.7.137.77 วันที่: 16 ธันวาคม 2557 เวลา:6:18:09 น.
ขอบพระคุณมากๆค่ะ คุณแอมอร
ตอนนี้หนูได้ยามาทานแต่ยังไม่ทานอยากจะฝึกที่ใจตัวเองก่อนค่ะ ถ้าไม่ไหวจะทานยาค่ะ คุณแอมอรว่าเราทำได้จะหายไหมค่ะ หนูอยากหายมากๆๆๆๆค่ะ โดย: Bo IP: 1.46.64.65 วันที่: 16 ธันวาคม 2557 เวลา:7:42:24 น.
ขอบพระคุณมากๆค่ะ คุณแอมอร
ตอนนี้หนูได้ยามาทานแต่ยังไม่ทานอยากจะฝึกที่ใจตัวเองก่อนค่ะ ถ้าไม่ไหวจะทานยาค่ะ คุณแอมอรว่าเราทำได้จะหายไหมค่ะ หนูอยากหายมากๆๆๆๆค่ะ โดย: Bo IP: 1.46.64.65 วันที่: 16 ธันวาคม 2557 เวลา:7:44:15 น.
คุณ BO อ่านเรื่องราวต่อไปนี้ดูนะคะ สมัยเป็นเด็กการล้างหน้าแปรงฟัน และอาบน้ำในหน้าหนาว เป็นช่วงเวลาของการวัดใจ เพราะอากาศหนาวจนควันออกปาก และที่บ้านก็ไม่มีน้ำอุ่นเหมือนสมัยนี้ เมื่อขันแรกผ่านไปได้ ขันต่อไปก็ไม่ใช่เรื่องยาก พออาบเป็นประจำ ก็จะเกิดเป็นความเคยชิน เพราะความขี้เกียจอาบน้ำประสาเด็กๆจึงเกิดคำถาม ทำไมคนเราต้องขับถ่าย กินอาหาร อาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟันกันทุกวัน ขับถ่ายเดือนละครั้งได้ไหม แปรงฟันปีละครั้งได้ไหม กินอาหารตุนไว้ครั้งละมากๆ อีกสิบปีค่อยกินกันใหม่ ไม่ได้เหรอ แล้วการดูแลสุขภาพกายและสุขภาพใจของเราล่ะ การออกกำลังกาย การออกกำลังใจ การฝึกสติมีสติอยู่ในปัจจุบัน เขาทำกันปีละครั้งในสถานปฏิบัติธรรมเท่านั้นได้ไหม การดูแลสุขภาพ เขาทำกันครั้งเดียว พอหายเจ็บหายไข้ ก็ไม่ต้องดูแลกันแล้วหรือ คำถามนี้วนมาอีกครั้ง ก่อนที่น้ำขันแรกจะกระทบผิวกาย ^O^ แอมอร โดย: แอมอร IP: 110.77.170.178 วันที่: 17 ธันวาคม 2557 เวลา:6:30:31 น.
|
บทความทั้งหมด
|
แล้วเรามาเริ่มต้นใหม่ไปด้วยกัน
ชอบประโยคนี้มากเลยครับพี่แอม
โหวตบล็อกงานเขียนให้เลยนะครับพี่