|
ไปเยี่ยมเพื่อนที่เป็นเนื้องอกในสมองมาหละ
วันนี้ได้โอกาสไปเยี่ยมเพื่อน ก็สนิทเหมือนกัน มันอยู่ดีๆ ก็รู้ว่าเป็นเนื้องอกในสมอง รู้ปุ๊ปก็ผ่าปั๊บเลย
จริงๆ แล้วเรารู้ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว หลังเจ้าตัวแป๊บเดียวหละมั้ง เพื่อนสนิทเจ้าตัวมาบอก ตอนเราเตรียมงานนิทรรศอันวุ่นวาย
รู้วันอังคาร admit วันพุธมั้ง แล้วก็ผ่าวันศุกร์ วันนี้ถึงอีกพุธแล้ว เพิ่งได้ไปหาเพื่อน
เนื้องอกในสมอง ดูเรื่องใหญ่เนอะ ชีวิตคนเรา นึกจะเป็นอะไรแปลกๆ ขึ้นมาซะงั้น แต่เพื่อนเราคนนี้กำลังใจดีมากๆ เลย ก็ดีแล้วที่เพื่อนเข้มแข็ง มองโลกในแง่ดี ไม่เครียด นับถือๆ
วันนี้ก็ฟังๆ ว่าเรื่องราวเป็นมายังไง (เห็นประโยชน์ของวิชาชีวะ ขึ้นมาทันที) เพื่อนบอกว่า หมอบอกว่าเนื้องอกก็งอกมาตั้งแต่เกิดแล้ว ตอนที่อยู่ในท้องแม่ตอนคลอดแล้วเลือดตีกับแม่
ก็หงุดหงิด งอแงตั้งแต่เด็ก เลี้ยงยากที่สุด
เนื้องอกมันไปเกิดตรงก้านสมองแล้วงอกไปกดทับต่อมใต้สมอง ทำให้ฮอร์โมนผิดปกติ โดยเฉพาะที่จะไปกระตุ้นต่อมหมวกไตให้ดูดน้ำกลับ เพื่อนคนนี้ก็จะกินน้ำเยอะเป็นปกติ (ตูด้วยนี่หว่า) แบบว่า ถ้าเล่นกีฬาขาดน้ำแล้วกินน้ำไม่ทันจะหน้ามืดเป็นลมไป
แต่อันนั้นเพื่อนก็รู้อยู่แล้ว ก็นึกว่าไม่มีอะไร อาการที่ทำให้รู้ก็คือ ตาพร่ามัว ตัดแว่นเท่าไรก็ไม่หาย หมอก็สืบไปสืบมา ว่าเป็นที่ประสาทตา แล้วก็สืบไปสืบมาก็เจออีกว่าเนื้องอกเนี่ยมันมาทับประสาทตา ทำให้ตาพร่า หมอเจอแล้วก็บอก แล้วก็บอกว่า หมอว่างวันศุกร์ จะผ่าเลยไหม ไม่งั้นต้องรออีกสองอาทิตย์ (เล่ายังกะเป็นซะเอง)
ไอ้เพื่อนเราก็พอรู้ ก็ไม่สะทกสะท้าน ก็ถามหมอว่า แล้วหมอจะทำไงต่อไป
จริงๆ หมอเค้าก็เล่าทุกอย่างนะ เพื่อนมันรู้เป็นฉากๆ เลย
ยังไม่พอ ขนาดผ่าเปิดกระโหลกแล้ว ยังตัดไม่หมดนะ เพราะว่ามันติดต่อมฮอร์โมน หมอกลัวฮอร์โมนจะหลุดติดออกมาจะยุ่งไปทั่วร่างกาย ก็เลยตัดได้แค่ครึ่งนึง ที่เหลือต้องฉายแสง(ฉายแสงนี่ก็คงจะทรมานอยู่ทีเดียว เป็นกำลังใจให้นะ อดทนไว้)
แต่เพื่อนเรากำลังใจดี หวังว่าคงไม่เป็นไร
ต้องทรมานกันอีกสักพัก
เห้อนะ ชีวิตคนเรา นึกจะเป็นอะไรก็เป็น แม้เราจะพูดงี้ก็เหอะ เราก็ยังไม่เข้าใจจริงๆ ว่า มันไม่เที่ยงจริงๆ นะ จะพูดว่า เราไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นสักเท่าไร
มันจริงที่ว่า คนเราอาจจะลืมสิ่งที่คิด แต่ไม่อาจลืมสิ่งที่รู้สึก
เรารู้สึกอย่างนั้นนะ แม้สุดท้ายเราจะรู้ว่า ความรู้สึกก็อนัตตาก็ตามทีเหอะ แต่เราก็ไม่สามารถรู้สึกอย่างนั้นได้ (อ๊ะ มันกลับกัน งงงวยเหลือเกิน)
สุดท้าย เป็นกำลังใจให้นะ สู้ต่อไป คราวนี้อะไรก็ไม่สำคัญเท่าร่างกาย และสุขภาพ แม้ต่อไปมันก็ไม่มีอะไรสำคัญอีกต่อไปก็เหอะ
| Create Date : 30 พฤศจิกายน 2548 |
|
22 comments |
| Last Update : 30 พฤศจิกายน 2548 19:43:25 น. |
| Counter : 1765 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
