เขาคิชฌกูฏ 15-03-09

Hello โลกกว้างแค่เมืองไทย เพราะยังมิเคยไปไกลกว่านี้เลย คิคิ ไปทำบุญมาคร๊าบเพ่น้องหรือว่าไปเหนื่อย เมื่อย ก็ไม่รู้ ตอนนี้ยิ่งปวด การเดินขึ้นเขาคิชฌกูฏีที่ 4 ของนู๋น้ำครับ คราวนี้ไม่ได้นำพาน้องหมูสีชมพูไปด้วย มิมีความสามารถแค่เอาตัวเองรอด็จะแย่แล้ว โอ๊ย..ปวดแขน ปวดไหล่ (ขอบ่นหน่อย) เริ่มกันเลยแล้วกัน ปีนี้นู๋น้ำตั้งใจว่าจะไปดูพระอาทิตยืข้างบนเขา ลองมาดูกันสิว่านู๋น้ำประสบผลสำเร็จในความตั้งใจกันรึป่าว นู๋น้ำนัดว่าจะไปรับเพื่อนที่แรก เอกี้ ตอนสามทุ่ม แต่....ออกจากบ้านสามทุ่มครึ่ง ก๊ากๆๆ ต่อด้วย อึ้งย้ง แล้วก็พี่เบ็นเซ่ กว่าจะออกจาก กทม ได้ก็เกือบเที่ยงคืน จะทันมั้ยเนี่ยฉ้าน...พระอาทิตย์ขึ้น




พลขับของทริปนี้ น้องบาส มานขับไปเรื่อยๆ 120 - 160 กม/ชม แค่นั้นเอง เราขึ้นทางด่วนยิงยาวต่อด้วยโทลเวย์ โดนคุรตำรวจเรียกตรงด่านรับบัตรด้วย คิดกันว่าน่าจะโดนความเร็วในการขับเรื่อยๆของน้องบาส

คุณตำรวจ : ขอดูใบขับขี่หน่อยครับ
(น้องบาสกำลังหยิบให้) มาจากไหนกันครับ
พวกเรา : ไม่ได้มาจากไหน แต่กำลังจะไปเขาคิชฌกูฏ
คุณตำรวจ : งั้นไป ๆ (ยังไม่ได้ดูใบขับขี่)
พวกเรา: นั่งหน้าเหว๋อ + งง

ใกล้ถึงแล้วเขา เขา เขา เห็นอยู่ตรงหน้า ขณะนั้นเวลาตี 3 กว่า ๆ แต่ว่าการทำบุญต้องมีแบบทดสอบ




ฮา ๆๆๆ รถติดครับเพ่น้อง เอากันเข้าไป อีกไม่ถึงโลฉันจะได้จอดรถแล้วแต่ว่ามานติดอยู่อย่างงี้อีกเป็นชั่วโมง สรุปว่าเราได้จอดรถตอนประมาณตีสี่ครึ่งได้อะ แต่นั่นยังไม่เท่าไหร่เราไปซื้อตั๋วเพื่อจะต่อรถขึ้นไป ได้คิวที่ 108 กัน คงคิดว่าไม่ไกลแต่ว่ามันเป็น 108 ของสีส้ม ซึ่งต้องรออีก 2 สีให้หมดไปก่อน แค่สีละ 500 เบอร์เอง ตูจะบ้าตาย





คนประกาศบอกว่า สีส้ม 9 โมงเช้าเจอกัน เอ้ย..แต่ตอนนี้มันยังไม่ตี 5 เลยอะ อยากร้องไห้ พี่เบ็นเซ่เลยบอกว่าไปหาไรกินกัน พี่เค้าหิวแล้ว แต่ตลอดทางพวกเรากินไม่หยุดเลยนะ เอาวะ ฆ่าเวลา (คงต้องเหนื่อยหน่อยเพราะต้องฆ่านานเหลือเกิน)




คิคิ เหมือนจะหิวนะ แต่นี่เป็นสภาพหลังจากที่ใช้เวลามะรุมมะตุ้มอยู่สักพัก แล้วก้หลับอย่างที่เห็น ก้มานง่วงนิ เนอะพี่เบ็นเซ่เนอะ




พระอาทิตย์กำลังขึ้นแต่นู๋น้ำยังอยู่ตีนเขาหน้าวัดพลวงอยู่ ก็ดูผู้คนจิ ล้นหลามจนอยากร้องไห้
รอกันต่อไป เพ่ เสื่อ 2 ผืน แล้วสภาพก็เป็นอย่างที่เห็น




ได้ขึ้นกันสักที ที่แรกที่ต้องผ่าน อ่างเก็บน้ำ




อยากถ่ายถนนทางขึ้นมาให้ยนกันแต่ว่ามานยากลำบากมาอะ อึ้งย้งถ่ายมาได้เท่านี้ที่พอจะอวดได้ แค่เอาตัวรอดจากการไม่ร่วงจากรถก็เกินพอ





เริ่มลุยกันด้วยภาพเลยแล้วกันเนอะ เพราะไม่รู้จะบรรยายหรืออธิบายอะไรอะ แต่ไม่ได้แต่งภาพด้วยสีเหลืองนะ อิอิ








อาจจะสงสัยเล็กๆ น้อยๆ ว่านั่นอะไร เป็นหินที่รูปร่างคล้ายพระนอนนะนู๋น้ำคิดว่า แล้วเค้าก็เอาผ้าเหลืองมาคลุมเอาไว้ ต่อ ต่อ ต่อ




เป็นสิ่งที่ฮิตมากรองจากการโปรยดอกดาวเรือง แต่นู๋น้ำขอแนะำว่าอย่าโปรยหรือทำอะไรเลยเพราะสงสารเจ้าหน้าที่เค้า เก็บกวาดทิ้งไม่หวัดไม่ไหว แต่พวกเราคิดกันว่าก่อนอื่นห้ามขายก่อน คงจะได้ผลอื่นๆ ตามมาทีหลัง




no comment




จะถึงแล้วเป้าหมายของทุกคนที่มาที่นี่ แต่เล่นนู๋น้ำเกือบเป็นลมไปหลายหน ก็ดูผู้คนกับทางที่ต้องเดินจิ ขอยาดมหน่อย ม่ายหว่ายแล้ว อาการอึดอัดในที่แคบกำลังกำเริบ

นู๋น้ำภูมิใจนำเสนอ ภาพที่สวยงามด้วยฝีมือการถ่ายของพี่เบ็นซ์







มาดูมุมใกล้กัน




ดูผู้คนสิ นู๋น้ำไม่ได้เข้าไปนะ เดินปีนี้ปีที่ 4 เคยเข้าไปไหว้ครั้งแรกครั้งเดียวกับม่าม๊าอะ 3 ปีหลังไม่พยายามอีกเลยแค่เอาชีวิตให้รอดจากประตูสวรรค์๋นู๋น้ำก็จะไปนรกอยู๋แล้ว แต่ที่เด็ดกว่านั้นคือ น้ำมันรักษาโรค มานเดือดปุดๆ เลย อึ้งย้งจัดให้




เอาวิวสักรูปแล้วกัน




เดินต่อคะ เพื่อไปให้ถึงทางลัดที่จะลงไปด้านล่างไม่ต้องผ่านประตูนรก เอ้ย...ประตูสวรรค์อีก ตัดผ่านไปเลย เดินขึ้นมาก็เจอ เจ้าแม่กวนอิมคะ (น้ำหวานโทรมาตอนมืดว่าวันที่เราไปป็นวันเกิดท่าน อาจทำให้วันั้นคนเยอะเป็นพิเศษ แต่นู๋น้ำว่ามันเป็นวันก่อนหวยออกมากกว่า




หุหุ รูปต่อไปตั้งจัยถ่ายมาให้ดูกันเลย




ขนมครกบนที่สูงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก




หน้ายิ้มคะ แต่ในใจคิดเหนื่อย เมื่อย เดินอีกนิดจะถึงทางลงแล้ว ช่ายป่ะหล่ะ

และแล้วที่คิดไว้ก็เป็นจิง ถึงแล้วทางลง คัยไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหนก็เดินขึ้นมาเรื่อยจนเจอเจ้าแม่กวนอิมค์ใหญ่ แล้วก็มีอีกหลายองค์รวมกันอยู่ตรงนั้น เดินไปอีกนิดจะเจอที่เค้าให้ไหว้พระพิฆเนตรแล้วก็มีห้องน้ำอยู่ด้านข้าง ตรงนั้นเลย ห้องน้ำนั่นแหละติดกันเลยทางลง




ลงกันเถอะ ขาเริ่มสั่น




เดิน เดิน โดด โดด วิ่ง วิ่ง
อย่าคิดว่าเริ่งร่านะ กำลังรีบให้ลงไวๆ เพราะขาเริ่มสั่น ก๊ากๆๆๆ





ยังยิ้มได้อยู่ สู้โว๊ย...




อย่าเพิ่งสงสารพวกเรานะว่าขาลงคนยังเยอะอีก อุปสรรค์ทดสอบความอึดอดทน แต่ว่ามันไวและง่ายกว่าขาขึ้นเยอะมากแป๊บเดียวก็ลงมาข้างล่างแล้ว อ่อ..ลืมดาราของที่นี่ไปอีกสิ่ง




สวัสดีครับ ผมน้องหมีครับ มาที่นี่อย่าลืมมาเยี่ยมผมนะครับ

พวกเราถึงด่านล่างก้บ่ายได้แล้ว ล้างหน้า อาบน้ำ ล้างตัว ทำทุกอย่างที่สะอาดอะเพราะฝุ่นเยอะเหลือเกิน แล้วก็เริ่มเดินทางหาที่กิน หิ้วอีกแย้วอะ ตอนแรกว่าจะไปน้ำตกพริ้วแต่ว่าไกลเหลือเกินเลยเปลี่ยนใจขับรถเข้า กทม ถ้าผ่านอะไรก็แวะระหว่างทางเอาแล้วกัน เราก็เลยลองแวะ คุ้งวิมาน ชาดหาดที่เค้าเขียนไว้ที่ป้ายข้างทางและกิโลเมตรที่สั้นที่สุดจากถนนใหญ่ โอ้ว....แม่เจ้า สวยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไม่เคยมีคัยมาที่นี่มาก่อน เงียบ สงบ น้ำใส




ที่ทานข้าว + ที่นอน








ที่นอนอย่างที่ว่ามั้ยอะ ดูมานทำ หมดสภาพกัน ท่านอนได้อีก




ขอขั้นด้วยน้องบาสหน่อย เค้าคิดว่าเค้าหล่อเต็มที่อะนั่นอะ

เสริฟอาหารกลางวันจ้า...




น่ากินป่ะ แต่ว่ารสชาติเฉยๆ อะ อร่อยสุดแนะนำคงเป็นกุ้งชุปแป้งทอด อันนี้อร่อยสุด ขายดี หายไปภายในพริบตา ก๊ากๆๆ




น่ากินป่ะ ปลาหมึกสดย่าง พวกเราไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน ตื่นตาตื่นจมาก รีบซื้อเลย ตัวละ 50 บาท ขายเหมือนปลาหมึกแห้งที่เค้าย่างหายเลยแต่นี่เป็นปลากหมึกสด แนะนำเลยนะเนี่ย ถ้าคัยไปอะ กินเผื่อด้วยนะ เขียนไปน้ำหลายไหลไป

ขอโชว์ตัวเองหน่อยนะ หลับหนูหลับตาทนดูหน่อยแล้วกัน ไม่สวย ไม่น่ารัก แถมแก่อีก ก๊ากๆๆ




ตามด้วยกิจกรรมยอดฮิตในกลุ่มเราตอนนี้ กระโดด กระโดด แล้วก็กระโดด




งดงามอาจไม่เท่าหลีเป๊ะ แต่กำลังพยายามอยู่ ขอบจบการเดินทางครั้งนี้ด้วยหนุ่มน้อยในชุดว่ายน้ำ

Create Date : 17 มีนาคม 2552 Last Update : 17 มีนาคม 2552 1:40:28 น. Counter : 1923 Pageviews.		3 comments
Share Tweet