ก็ปกติชีวิตมักไม่เต็มเสมอ ถ้าฝันของเราคือการยอมรับความไม่เต็มได้ ก็ยังอีกยาวไกล น๊า ...

เราว่าเด็กก็คือผู้ใหญ่ตัวเล็กๆ......
เรายังมีเด็กคนนั้นในตัวเสมอ...แค่บางทีเด็กๆต้องทำตัวขึงขัง
จริงจังมากไปหน่อยแค่นั้น...

หวังว่าเด็กผู้หญิงหัวโตคนหนึ่ง......ยังไม่ได้ไปไหน
เพราะยังเห็นเล่นตุ๊กตาอยู่เเถวนี้อยู่เลย

ปล...หนูล้อเล่นนะค่ะ

จริงเหรอ ...

จูนว่าพี่ฝนทำได้นะ

จูนเองก็ชอบหนังสือเด็กมาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ถ้าพี่ฝนต้องการหุ้นส่วนสมองเด็กล่ะก็ พี่รู้นะคะว่าจะตามหาจูนได้ที่ไหน

ทุกวันนี้ก็ยังอ่านหนังสือเด็ก แปลหนังสือเด็ก และคิดว่าตัวเองแปลหนังสือเด็กได้ดีที่สุดในบรรดาหนังสือทั้งหมด เพราะว่าข้างในมันยังมีบางส่วนที่ยังไม่ค่อยโต คิดว่าตัวเองเข้าใจเด็ก แม้จะไม่ได้รักเด็กขนาดนางงาม ฮ่า ๆ

ปล. จูนก็คนรักหมามากที่สุดเหมือนกัน แต่ทำไงได้ จูนมันไม่เอาไหน เลี้ยงหมาหมาคงตายแหงแก๋่อ่ะค่ะ ชอบแบบฟัด ๆ ประเดี๋ยวประด๋าว ดูแลอะไรไม่เคยรอดอ่ะค่ะ เลยเอาแมวดีกว่า มีเก้าชีวิต ตายยากดี (ตอนนี้แมวที่บ้านเหลือชีวิตเดียวแล้วค่ะ กร๊ากกก)

นึกถึงเพลงของเฉลียง
ใครอยากมีฝันล้อมวงตรงเข้ามา...
แต่ไม่รู้ว่าให้ไปล้อมได้ที่ไหนนิ
น่าจะมีบริษัทรับจัดฝันทั่วราชอาณาจักร

เหอๆๆ
สู้กันต่อไป ทาเคชิ ดวงตะวันยังไม่ลับขอบฟ้า
วันนี้มาแนวเพี้ยนๆ สงสัยจะง่วง อิอิ

พี่ซิลลี่ รีบเขียนไวๆ นะคะ
จะรอเพื่อเอามาใช้
เป็นหนังสือ สำหรับอ่านให้เด็กๆ
ที่ รร.อนุบาลลูก ฟังค่ะ

พี่ทำได้อยู่แล้วค่ะ วดี คิดว่า
มันเป็นเรื่องง่ายๆ สำหรับพี่เลยด้วยซ้ำ

ตลอด สิบ สิบ สิบ สิบ ปี ที่ผ่านมา

ทั้งๆที่ไม่มีสิบแค่ 3 แต่เป็น 4 เข้าไปแล้ว

เราก็ยังฝัน

ฝันจะดีตรงที่ สมดังฝัน เท่านั้นหรือ

ไปไม่ถึงฝัน เลวร้าย มากไหม

ฝันให้ไกล ไปให้ถึง ก็แค่ความทะเยอทะยานใช่ไหม

ฝันลมๆแล้งๆ ก็จับจดงั้นซิ

ไม่รู้น่ะ

เราขอเลือกที่จะอยู่ในฝันและ"สนุก"กับฝัน เท่านั้นพอ

K'Safe can do it kha...I believe in you kha:)

follow your dream
and do what you love to do......

คิดถึงเพลงนี้คะ ของpoco เพราะมาก
และพยายามยึดวลีนี้ ไว้เขียนให้กำลังใจคนอื่นเสมอ
แต่บางทีตัวเองก้อลืมเอาออกมาใช้เหมือนกัน
วันนี้พออ่านบทความข้างบนของพี่แล้ว
มันสะกิดใจเหี่ยวๆดวงนี้จริงๆเลย
เอาล่ะ ....คงต้องกลับมาปัดฝุ่นความฝันของเราใหม่อีกซักที
สู้ สู้...

พี่ฝนคะ

พัชรกลับมาได้แล้วคะ
ออฟฟิศเค้าไม่ได้blockซักหน่อย เหอๆๆ
เค้าแค่blockไม่ให้โพสทู้ใหม่ แต่ตอบทู้ได้ ก้อยังดี
โวยวายไปเอง .....หายไปตั้ง2-3วัน
ดีใจจังได้กลับเข้ามมาดูblogพี่ได้อีก
ได้ค้นพบกำลังใจดีๆ เสมอ
ขอบคุณมากคะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ อย่าหักโหม
เป็นห่วงเสมอ

frida

อ่านม่ออก แต่รูปประกอบนี่... ๕๕

สวัสดีวันอาทิตย์ค่ะพี่ฝน

อ่านบล็อคของพี่วันนี้แล้ว โดนใจมากๆเลยค่ะพี่

บางคนเคยฝันไว้ว่า อยากจะทำอย่างนั้น อยากจะทไอย่างนี้ แต่พอได้ทำตามที่ฝันไว้ กลับจะปล่อยฝันให้หลุดลอยหายไป ก็มี...

ฝันไว้ แต่ไม่ได้ดังที่เคยฝัน
กับฝันไว้แล้วได้ทำตามฝัน แต่สุดท้ายตัวเองกลับทำให้มันหลุดลอยหายไป
อันไหนจะน่าเศร้า และเสียใจมากกว่ากันนะคะ

ทุกคนต่างก็มีความฝัน ฝันใครจะเป็นอย่างไร ฝันใครจะทำได้ หรือทำไม่ได้ นั่นไม่สำคัญเท่ากับ
เมื่อทำได้ตามที่ฝันไว้ แล้วเราจะทำต่อไปได้นานแค่ไหน?
ทำต่อไปให้สำเร็จได้ตามที่เคยฝันมันทำได้ยากจริงๆค่ะพี่

พรุ่งนี้จะต้องตื่นแต่เช้า เบียดเสียดกับคนอื่นๆ ในรถไฟที่แน่นขนัดไปด้วยผู้คน แต่ละคนก็แต่ละจุดหมายปลายทาง บ่อยครั้งที่เจี๊ยบคิดว่า นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่นะ? สับสนและสงสัยในตัวเองจริงๆค่ะ