๓ มีนาคมของทุกปีเป็นวันเทศกาลเด็กผู้หญิงหรือเรียกว่า hina matsuriโดยทั่วไปบ้านใดที่มีเด็กผู้หญิงก็จะประดับตุ๊กตาhinaกันตุ๊กตาผู้ชายเรียกว่า男雛(obina)หรือお内裏様(odairisama)ตุ๊กตาผู้หญิงเรียกว่า女雛(mebina)หรือお雛様(ohinasama)ดอกไม้ประจำเทศกาลนี้คือดอกท้อ(桃)คงเป็นเพราะเทศกาลอยู่ในช่วงที่ดอกท้อผลิบานพอดีเมื่อพูดถึงเทศกาลฮินะมักทำให้ฉันคิดถึงภาพยนตร์เรื่องหนึ่งเสมอคือเรื่อง 夢(Dreams)ของ 黒沢明(Kurosawa Akira)สร้างเมื่อปี๑๙๙๐ในภาพยนตร์เรื่องนี้จะแยกเป็นตอนๆไปแต่ละตอนให้รสชาติแตกต่างกันไปตอนหนึ่งในนั้นมีชื่อว่า桃の精แปลว่าสปิริตของ(ต้น)ท้อเป็นเรื่องราวที่เกี่ยวกับเทศกาลนี้โดยตรงหากใครยังไม่เคยดูขอแนะนำให้ลองหามาดูสักครั้งภาพประกอบข้างบนนี้ทั้งสองภาพฉันscanจากหนังสือชื่อ 夢มีภาพsketchก่อนถ่ายทำของKurosawa Akiraทั้งเล่ม(คิดว่าเหมือนstory boardที่sketchบรรยากาศของภาพยนตร์ที่ต้องการจะให้เป็นก่อนลงมือถ่ายทำ)อารมณ์ของภาพเหมือนงานของVan GoghเลยVan Goghคงมีอิทธิพลกับเค้าพอสมควรเพราะในเรื่องนี้มีเรื่องเกี่ยวกับVan Goghด้วยยังไงต้องขออภัยที่อาจศึกษาเรื่องราวของKurosawa Akiraไม่เพียงพอเลยมีแต่การเดาและความคิดตนเองล้วนๆบ้านของฉันมีเด็กผู้หญิงกับเขาอยู่หนึ่งคนคือ เด็กหญิงมะลิแน่นอนว่าบ้านของฉันก็ประดับตุ๊กตาhinaกับเขาเหมือนกันเมื่อตอนที่มะลิยังอายุไม่ถึงขวบย่าส่งกล่องตุ๊กตาhinaใหญ่โตมาให้เป็นของขวัญตอนแรกที่ได้รับของขวัญชิ้นนี้คนที่ตื่นเต้นตื่นตาตื่นใจมากที่สุดคงเป็นฉันนี่แหละมีแท่นประดับ,ฉากกั้นลงรักประดิษฐ์อย่างปราณีตมีโคมประดับต่างๆ มีกรอบใส่รูปที่มีเพลงไขลานด้วยแล้วก็มีตุ๊กตาhinaที่ดูละเอียดอ่อนสวยงามครั้งนั้นฉันไม่รอช้าที่จะเอาออกมาวางประดับพอหมดเทศกาลก็เอาเก็บใส่กล่องไว้เพื่อรอเอาออกมาประดับในปีต่อไปทีนี้ด้วยความที่กล่องใหญ่แท่นวางก็หนักด้วยความที่บ้านแคบด้วยความที่ของเยอะด้วยความที่อย่างโง้นอย่างงี้(คนคนนี้เป็นคนที่มีข้ออ้างข้อบ่นเยอะมาก)กว่าจะเอาออกมากว่าจะเคลียร์พื้นที่ที่จะนำวางกว่าจะเอากล่องยัดเก็บใส่คืนที่ที่เก็บเดิมของเขามันยุ่งจริงยุ่งจังทำให้ความเกียจคร้านของฉันมาเยี่ยมเยือนมีอยู่ปีหนึ่งที่ฉันไม่ได้เอาออกมาประดับทำเป็นลืมเสียอย่างงั้นและมีอยู่อีกปีหนึ่งที่หลังจากหมดเทศกาลแล้วฉันยังเอาวางให้ฝุ่นเกาะต่ออยู่หลายวันกว่าจะเอาเก็บให้เรียบร้อยพอดีปีนั้นได้สนทนากับเพื่อนเป็นพวกแม่ๆที่โรงเรียนอนุบาลของมะลิเกี่ยวกับตุ๊กตาhinaนี้ทำให้ได้ข้อมูลมาว่า...หากมีตุ๊กตาไว้ในครอบครองแล้วไม่เอาตุ๊กตาออกมาประดับหรือเอาเก็บช้าหลังจากหมดเทศกาลไปแล้วเด็กผู้หญิงในบ้านนั้นจะออกเรือนช้าหรือหาแฟนไม่ได้ฮ่าฮ่าฮ่าเอาล่ะสิ....ชิบเป๋งแล้วความจริงฉันเองไม่ได้กลุ้มมากนักหากมะลิเขาจะไม่แต่งงานเพราะความคิดของฉันนั้นการไม่มีครอบครัวเป็นฝั่งเป็นฝาความจริงไม่ใช่สิ่งเลวร้ายอะไรนี่นาแต่เรื่องหาแฟนไม่ได้ฉันก็ออกจะเห็นใจเมื่อถึงวัยที่อาจต้องการใครสักคนแต่ไม่มีใครนี่คงจะเกิดความเหงาความโหวงเหวงบ้างแน่ๆ(ฮี่ฮี่ พูดตามประสบการณ์ของตัวเอง)เมื่อทราบอย่างงี้แล้วฉันเลยเอาใจใส่ตุ๊กตาhinaเพิ่มกว่าเดิมเอาออกวางประดับ,ทำความสะอาดและเก็บตามเวลาแถมมีการบริการเอาอกเอาใจเพิ่มแก้ตัวกับเมื่อสองปีที่ทำละเลยไม่ใส่ใจด้วยการซื้อขนมต่างๆมาวางไว้ให้ด้วย(ติดสินบน ฮ่าฮ่า)ฉันคิดว่าเป็นการทำดีที่สุดแล้วเผื่อว่าต่อไปภายหน้าหากยัยมะลิเขาหาแฟนไม่ได้จะได้ไม่ต้องมาโทษว่าเป็นเพราะฉันไม่ยอมเอาใจกับตุ๊กตาอย่างที่ควรเป็นจะว่าไป...ในใจก็เคยแอบคิดบ้างเหมือนกันว่าทำไมย่าถึงส่งของใหญ่โตมาให้นะความจริงขอแค่ตุ๊กตาhinaตัวเล็กๆแท่นรองตุ๊กตาทำด้วยไม้เบาๆธรรมดาขนาดพกแพ็กก็จะดีและสะดวกไม่ใช่น้อย...มันก็เป็นเสียอย่างงี้คนเรามักจะไม่ค่อยพอใจในสิ่งที่เป็นอยู่ได้อย่างงี้จะเอาอย่างโง้นได้อย่างโง้นจะเอาอย่างงั้นทั้งๆที่เป็นอยู่นี่ก็ดีมากแล้ว....เมื่อมีสติคิดได้เช่นนี้ฉันก็เริ่มรู้สึกสนุกขึ้นอีกนิดกับทุกปีที่จะต้องนำตุ๊กตาออกมาวางประดับถือว่าเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศให้บ้านไปในตัวและถือว่าฉันได้ใกล้ชิดกับ"ญี่ปุ่น"มากขึ้นอีกนิด......ขณะนี้ที่บ้านของฉันมีเสียงกุ๊งกิ๊งเพลงไขลานเพลงเทศกาลนี้ฉันเป็นคนไขลานเองแหละเด็กผู้หญิงของบ้านไปโรงเรียนได้เกือบชั่วโมงแล้วตอนนี้เลยไม่ได้ดื่มด่ำบรรยากาศวันเด็กผู้หญิงไม่เป็นไร...ป้าผู้หญิงคนนี้ก็เคยเป็นเด็กผู้หญิงมาก่อนนี่นางั้นตอนนี้ป้าผู้หญิงคนนี้ดื่มด่ำเพลงคนเดียวไปก่อนแล้วกัน
ฉันเป็นเพียงผู้หญิงหัวโตคนนึง....เป็นเรื่องน่าดีใจสำหรับทุกเช้าที่ตื่นมาพบว่าตัวเองยังมีลมหายใจ
ฮ่าฮ่า
ค่ะ-->
)
ดีใจที่ได้อ่านความสุข เรื่องญี่ปุ่น ๆ ทำให้ฉันนึกถึงหลายอย่าง เคยไปร่วมงาน matsuri อะไรสักอย่าง ขอนึกก่อนนะ 
อิ อิ อิ ชอบจัง
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
