จากวันที่รู้สึกว่า
ตัวเองเป็นหนอนอ้วน
ที่กำลังแปลงร่างเป็นดักแด้
จนแล้วจนรอด
ป่านนี้ก็ยังไม่เติบโต
เป็นผีเสื้ออ้วนแต่อย่างใด
ยังคงเป็นได้แค่
ดักแด้อ้วนจอมเกียจคร้าน
วัน ๆ เหมือนกับจะแค่กินและนอน
....
....
แต่ก็ไม่ใช่แค่นั้น
นอกจากกินและนอนแล้ว
ในสองสามอาทิตย์ที่ผ่านมา
.
.
.
๑.
ฉัน
....
ชำแหละตุ๊กตา
มันเป็นหนึ่งในการทำมาหากิน
ทำนองเดียวกันกับ
ปั้นดินให้เป็นดาว
ปั้นตุ๊กตาให้เป็นเงิน
เมื่ออะไร ๆ เสร็จแล้ว
คงได้ลงวิธี customize ต่อไปค่ะ
คราวนี้มีวิธีปลูกผม mohair ด้วย
หล่อเรซิ่นให้เป็นเงินเช่นกัน
เงินยังคงเป็นพระเจ้า
กิเลสยังมีไม่สิ้นสุด
วะฮะฮ่า
 |
.
.
.
๒.
ฉัน
กระดื๊บ ๆ ตัวเอง
ไปงานเทศกาลHôzukiที่Asakusa
ได้รูปมาเยอะแยะ
เพื่อเอามาใช้ทำงาน
แบ่งมาแปะที่บล็อกด้วยเลย
|
.
.
.
๓.
ฉัน
ไปTokyu Hands ที่ Shibuya
เพื่อซื้ออุปกรณ์ที่จำเป็น
เดินผ่านร้าน Coach
เขาแต่งหน้าร้านสวยดี
|
.
.
.
๔.
ฉัน
ไปเจอเจี๊ยบที่ Nakano
เอากล้องไปด้วย
ได้รูปมานิดหน่อย
ที่สำคัญ
ฉันได้ตุ๊กตุ่นมาสองตัว
เย่ ๆๆๆๆ
ตัวสูง ๗.๕ ซม.
ทำเนี้ยบดีมาก
ถูกใจที่สุด
ฉันมีกองเชียร์เพิ่มแล้ว
ยิปปี้..
|
.
.
.
๕.
ฉัน
ฝ่าแดดร้อน
ไปงานเทศกาลกระดิ่งลม
ที่Kawasakidaishi
เสียงกุ๊งกิ๊ง ๆ ใส ๆ
ที่ดังจากกระดิ่งลม
ที่ทำด้วยแก้วและโลหะ
ทำให้รู้สึกว่า
อากาศวันนั้น
เย็นกว่าเดิมอีกนิด
ผู้หญิงใส่ยูกะตะ
ให้บรรยากาศ
ของฤดูร้อนอันยาวนาน
ที่กำลังมาเยือน
|
.
.
.
๖.
ฉัน
ไปธุระที่โรงเรียนอากิ
ระหว่างทาง
ฉันเดินผ่านกำแพงอะไรสักอย่าง
สวยดีเลยหยุดถ่ายรูป..
ปากก็เปรยถามว่ากำแพงอะไร
เพื่อนที่ไปด้วยเขาก็บอกว่า
นี่เธอแกล้งทำเป็นไม่รู้หรือเปล่า
นี่กำแพงของร้านอาหารเกาหลี
ที่Bae Yong Joon เป็นคน produce
เพื่อนบอกด้วยว่ามีอยู่ระยะนึง
ที่พวกป้า ๆ Yong Sama Fanclub
เขาเห่อมาถ่ายรูปกันให้ควั่ก -_-
แต่ฉันไม่คลั่งดาราเกาหลีไม่ว่าใครทั้งนั้น
เลยเฉย ๆ
แต่กำแพงนี่ไม่รู้สึกเฉย
ฉันเลยถ่ายเก็บไว้ |
.
.
.
๗.
ฉัน
ทำหน้าที่ผู้ปกครองที่ดี
พาเด็ก ๆ ไปดูหนัง
รับปิดเทอมหน้าร้อน
ที่เพิ่งเริ่มต้น
เธอ ๆ ดูสิ
ไอ้ตัวเขียว
ฮ่ะฮ่ะ
ใช่แล้ว
เมื่อวานนี้
ฉันและเด็ก ๆ ไปดูหนังเรื่องนี้
หนังเรื่องใหม่ของ Ghibli
เรื่อง「崖の上のポニョ」
หรือPonyo on the Cliff by the Sea
Po-Nyoเ ป็นปลาทองตัวน้อยที่อยู่ในทะเล
ได้มาเจอกับเด็กผู้ชายอายุ ๕ ขวบ
ที่ชื่อ Sosuke
ตอนแรกฉันค่อนข้างเฉย ๆ
ไม่ใช่เพราะไม่สนใจงาน
ของคุณ Miyazaki Hayao
แต่คงเป็นเพราะ
เบื่อเสียงเพลงที่เป็น soundtrack
ของภาพยนตร์เรื่องนี้มาก
เป็นเสียงของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ
แต่เพราะเขาโปรโมทมาก
เปิดทีวีกี่ทีเช้ากลางวันเย็นย่ำค่ำมืด
จะมีแต่เสียงเพลงนี้
จนชักเซ็ง (ขวางโลกจริง ๆ ตู)
ความจริงเพลงน่ารักมาก
เสียงก็น่ารักค่ะ
ทำให้จินตนาการภาพของ Po-nyo ได้เลย
ใครอยากฟังเชิญคลิกที่นี่ค่ะ
เพราะงี้ก่อนไป
ฉันก็ไม่ได้คึกคักอะไรนัก
แต่เมื่อได้ดูแล้วฉันก็ไม่ผิดหวัง
แถมคึกคักกลับมาเป็นหลายเท่า
เป็นอีกหนึ่งความสุขที่ฉันได้รับมาหมาด ๆ
animation เรื่องนี้
ไม่มี CG(computer graphic)มาเกี่ยวข้องเลย
เป็นเขียนมือทั้งหมด
(โอย..สะใจจิ๊กกี๋รุ่นแรกจริง ๆ )
ตอนที่openingเริ่ม
background เป็น touch ของ pastel และสีไม้
ในใจฉันก็คิดนะ
ถ้าบรรยากาศของเรื่องเป็นงี้ตลอดคงสุดยอด
แล้วมันก็เป็นอย่างงั้นจริง ๆ
ตัวที่เคลื่อนไหวเป็น cel animationโดยปกติ
แต่ดีเทลต่าง ๆ ของ background
เป็น touch อย่างที่บอกตลอดเรื่อง
สุดยอดจริง ๆ
สวยงามมาก
หยั่งกับนั่งดูหนังสือภาพสำหรับเด็ก
ที่เคลื่อนไหวได้
นี่เป็นตัวอย่างที่ฉัน crop มา
จากเว็บของ「崖の上のポニョ」
เพราะอยากให้เห็นbackgroundที่พูดถึง
Po-nyo
Sosuke
พ่อของPo-nyo
แม่ของSosuke
..
คือ..
ตั้งแต่เรื่อง Mononoke แล้ว
ที่ฉันคิดแอบตะขิดตะขวงคนเดียวว่า
ทำไมจะต้องเอา CG มาใช้แจมด้วยน้อ
ต่อจากนั้นทุกเรื่องของ Ghibli
จะมี CG เข้าช่วยเสมอ
แม้เรื่อง Spirited Away
ก็ยังไม่วายมี CG ในหลาย ๆ ฉาก
ความจริง
งานที่ออกมาก็ไม่ได้มีอะไรที่ควรติ
คือ จริง ๆ แล้วฉันอาจบ้าอยู่คนเดียวนั่นเอง ฮ่ะฮ่ะ
จะว่าฉันคลั่งในความเป็น Handmade ก็เถอะ
ฉันคิดว่ามันใกล้ใจดี
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า
ฉันจะไม่ชอบ 3D animation
ยิ่งงานของ Pixar หรือจะของ Sony
ฉันก็ปลื้มและทึ่งมากเช่นกัน
ในสไตล์ของงานในแนวนั้น
(พล่ามจริง ๆ )
กลับมาที่ Po-nyo ต่อดีกว่า
เนื้อเรื่องของ Po-nyo ก็กำลังดี
ไม่เบามากไม่หนักไป
เหมาะแล้วสำหรับร้อนนี้
สำหรับฉันแล้ว
ภาพยนตร์ที่ถือว่า "ดีมีสาระ"
ไม่จำเป็นต้องเป็นภาพยนตร์ที่จะต้องหนัก
เครียด ประชดประชัน
หรือสะท้อนสังคมเน่า ๆ เสมอไป
ในโลกร้อน ๆ ใบนี้
บางทีก็ควรหาอะไรที่เย็น ๆ
ความบริสุทธิ์ของเด็ก ๆ
มาเติมเต็มให้เสียบ้าง
มันจะได้สมดุล
แฟนเพลงของ Ghibli ทางเมืองไทย
เตรียมรอดูงานดี ๆ น่ารัก ๆ ได้เลย
ใครหลงรัก Totoro
ก็คงจะหลงรัก Po-nyo เช่นกัน
คุยเรื่อง Po-nyo ยาวมาก
เอาไปตั้งได้อีกบล็อกเลยนะนี่
ฮ่าฮ่า
คร่อก..
ระหว่างกลับบ้าน
มีงานเทศกาลฤดูร้อนใกล้ ๆ บ้าน
เด็ก ๆ ใส่ยูกะตะ
น่ารักดี
ต้นPlatanus
ยังยืนยิ้มทักทายฉัน
เติบโตแผ่กิ่งก้านอยู่ที่เดิม
|
บล็อกนี้ดูจะยาวกว่าบล็อกอื่น ๆ
เป็นประวัติการณ์
ฉันเขียนยาวเนอะ
ก็มันมีเรื่องให้เขียนนี่นะ
....
ร้อนนี้ของโตเกียวร้อนเหลือเกิน
เหมือนจะทำให้อะไรในฉันเองแปรปรวน
(โทษทุกสิ่งที่ไม่ใช่ตนเอง
มนุษย์ตดเหม็นจริง ๆ )
ฉันอาจจะทำตัวห่างหาย
ไม่แวะเวียนทักทายที่ไหน
คงไม่ว่ากัน
"การคิดถึงกัน
ไม่จำเป็นต้องแสดงออก
ในรูปแบบเดียวกันเสมอไป"
ฉันคงหมกตัว
อยู่ในดักแด้ของตัวเองต่อไป
อีกสักพัก
รอวันเติบโตเป็นผีเสื้ออ้วนค่ะ
อืม...
ว่าแต่มันจะมีวันของผีเสื้ออ้วนมั้ยนี่??
ไม่ยอมเชื่อคำเตือน ..มึนเลย
บล็อกนี้ของดื๋อยาวก็จริงนะ แต่อ่านเพลินมาก
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
