Bloggang.com : silly : คนเคยรู้จัก

คนเคยรู้จัก

อากาศวันนี้เย็นลงกว่าเมื่ออาทิตย์ก่อน
ท้องฟ้าสีเทามัว
สีมีอิทธิพลต่อความรู้สึกอย่างงี้เอง
ฉันอยู่ในบ้านที่อบอุ่น...
แต่แค่มองออกไปนอกหน้าต่าง
ก็พาลหนาวเยือกขึ้นมาเฉยๆซะอย่างงั้น
วันนี้มีธุระต้องไปธนาคาร
ที่อยู่อีกด้านของสถานีtamachiซะด้วย
ไม่อยากออกไปไหนเลย งานก็ยังเหลือค้างอยู่
แต่ก็ต้องออกนั่นแหละ...
ฉันออกจากบ้าน๑๐โมงกว่า
เมื่อจัดการธุระเสร็จแล้วก็ขี่จักรยานกลับย้อนมา
ก่อนกลับบ้านต้องแวะซูเปอร์มาร์เก็ตก่อน
เพราะพรุ่งนี้อากิไปทัศนศึกษาโรงงานของmorinaga
จึงต้องซื้อกับข้าวสำหรับทำปิ่นโตให้อากิเอาไปกินด้วย
ระหว่างทางไปซูเปอร์มาร์เก็ต
ฉันขี่จักรยานสวนกับจักรยานของ"คนคนหนึ่ง"
เขายิ้มและทักสวัสดีให้ฉัน
"Konnichi wa"
ฉันก็ยิ้มและตอบกลับไป
"Konnichi wa"
...
...

ฉันไม่รู้หรอกว่าเขาชื่ออะไร
ฉันไม่รู้หรอกว่าบ้านเขาอยู่ที่ไหน
ฉันไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นใคร
แต่เราเป็นคนที่เคยรู้จักกัน
...
เมื่อ๕-๖ปีก่อนตอนที่อากิ และ มะลิ ยังเล็ก
ฉันต้องเดินพาไปส่งที่โรงเรียนอนุบาลทุกๆเช้า
โดยใช้เวลาเดินประมาณ๒๕-๓๐นาที
ระหว่างทางขณะเดินมุ่งหน้าไปโรงเรียน
จะมีคนทำงานเดินสวนผ่านไปมาตามปกติ
บางคนเป็นคนแปลกหน้าที่หน้าตาคุ้นเคยมาก
เพราะเดินสวนกันเกือบทุกเช้า
และ "คนคนนี้"ก็เช่นกัน
เขาจะเดินสวนไปทิศตรงกันข้ามกับฉัน
คือไปทางที่ฉันเดินมา
พร้อมกับจูงมือเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเสมอ
เราเริ่มทักกันเมื่อไหร่ฉันก็จำไม่ได้
แต่แค่ช่วงที่เราสวนกันเพียงไม่กี่วินาที
เราทักสวัสดีและยิ้มให้กันทุกครั้ง
เด็กผู้หญิงที่เขาจูงไปนั้นอายุน่าจะประมาณซัก ๑๓-๑๔ปี
เริ่มจะเป็นสาวแล้ว
พอเดาได้ว่า มีปัญหาทางสมอง
เลยไปอีกซัก๔-๕๐๐เมตรจากบ้านฉัน
จะมีโรงเรียนสำหรับคนพิการทางสมองอยู่
"คนคนนั้น"กำลังพาเด็กผู้หญิงไปรอรถโรงเรียนที่ตรงสี่แยกนั่นเอง
จะมีรถโรงเรียนโดยสารนักเรียนของโรงเรียนนี้แวะรับทุกๆเช้า
...
...
เมื่ออากิและมะลิขึ้นชั้นประถมต้น
ฉันก็ไม่เจอ"คนคนนั้น"กับเด็กผู้หญิงอีกเลย
เพราะฉันหมดหน้าที่เดินไปส่งเด็กๆไปโรงเรียนแล้ว
เด็กประถมทุกคนต้องเดินไปโรงเรียนกันเอง
ไม่จำเป็นต้องเดินไปตามทางที่เคยเดินทุกวี่ทุกวันอีกแล้ว

...
จนวันนี้กี่ปีแล้วนี่ ที่ฉันไม่ได้เจอกับ"คนคนนั้น"
ฉันเกือบลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าเราเคยทักกัน
ฉันดีใจที่เขาจำฉันได้
เพราะฉันคงจะเปลี่ยนแปลงไปจากเมื่อหลายปีก่อนแน่ๆ
ไม่ว่าทรงผมหรือสังขารของตัวเอง
และเขาก็เปลี่ยนแปลงไปมากเช่นกัน
เขาดูแก่ลงมาก...และดูเหมือนเขากำลังอิดโรย
ฉันทราบว่าเป็นภาระใหญ่
สำหรับแม่ที่มีลูกที่ไม่อาจจะช่วยตัวเองได้
ยังไงก็ตามฉันเอาใจช่วยให้เขาไม่ท้อแท้
ด้วยความรักของแม่ที่มีต่อลูก
ภาวนาให้เขาและครอบครัวมีความสุขความร่มเย็นตลอดไป
...
คนคนนั้น
คนที่เคยรู้จักกัน
และยังเป็นคนที่รู้จักกัน

๑๔ พฤศจิกายน ๒๕๔๘

Create Date : 14 พฤศจิกายน 2548

Last Update : 14 พฤศจิกายน 2548 21:20:39 น.

0 comments

Counter : 752 Pageviews.