Bloggang.com : silly : กุญแจใจ

กุญแจใจ

ศุกร์ที่ผ่านมา ฉันมีธุระจะต้องไปเรื่องเอกสารต่างๆที่เขตมินาโตะ
ฉันเลยถือโอกาสเอากระเป๋ากล้องติดตัวไปด้วย
หลังจากทำธุระเสร็จเรียบร้อย
ฉันก็เดินแวะไปที่วัดzojoji ซึ่งอยู่ใกล้ๆกับโตเกียวทาวเวอร์
ย่างเข้าหน้าหนาวเต็มตัวแล้วฉันไม่ชอบเลย
จะออกข้างนอกทีใส่เสื้อไม่รู้กี่ชั้น
ผ้าพันคอ ถุงมืออีก..เคลื่อนไหวลำบากชะมัด
อากาศวันนั้นช่างหนาวเย็น
ไออากาศสีขาวที่พวยพุ่งออกจากลมหายใจของฉันเอง
สวยดีแฮะ...
ที่วัดยังมีเมเปิ้ลสีแดงแรงฤทธิ์รอให้ถ่ายรูปอยู่อีก
ดีใจจัง...
เมื่อเดือนก่อนตอนที่ยังเป็นช่วงฤดูใบไม้ร่วง
ซึ่งใบไม้เปลี่ยนสีสันก่อนจะร่วงหล่น
ฉันตั้งใจว่าจะไปตามสวนสาธารณะใหญ่ๆเพื่อถ่ายรูป
แต่กลับแพ้ใจตัวเองซะนี่
ใจตัวเองที่ไม่ชอบความหนาวเย็น
ฉันจึงทำเป็นลืมความตั้งใจของตนเอง
หมกตัวเป็นหมีขาวจำศีลอยู่แต่ในกล่องสี่เหลี่ยมที่อบอุ่น
ผลัดวันประกันพรุ่งจนในที่สุดก็เข้าสู่หน้าหนาว
ฉันก็แค่คนธรรมดาที่ไม่มีอิทธิฤทธิ์หรือเวทมนตร์
แม้ใบไม้ก็ไม่อยู่ติดอยู่กับกิ่งรอให้ฉันถ่ายรูป
ใบไม้หลากสีร่วงหล่นไปตามสังขารของมัน
....
รูปที่ถ่ายครั้งนี้
โทนสีแดงไปหมดเลย...
แต่ก็ดี
เผื่อมันจะทำให้ฉันอบอุ่นขึ้นได้บ้าง
จากสีโทนร้อนนี่
....

ขากลับจากzojoji
ฉันนั่งรถไฟใต้ดินจาก onarimon ไปลงที่mita
ระหว่างที่เดินจากทางใต้ดินของสถานีmitaเพื่อออกไปยังtamachi
ฉันเดินฉับๆผ่านหน้าร้านMISTER MINITที่รับซ่อมรองเท้าและปั๊มกุญแจสำรอง
ขณะที่ฉันเดินผ่านไปประมาณ3-4เมตร
ฉันก็หยุดยืนกึก และหันกลับไปมอง
หลายครั้งแล้วที่ฉันผ่านร้านMISTER MINITที่อื่นๆ(ร้านนี้มีอยู่ทั่วไป)
และสะดุดตากับกุญแจหลากสีหลายลวดลายที่วางโชว์หน้าร้าน
ทุกๆครั้งในใจฉันจะคิดว่า..ถ้าฉันมีกล้องนะ...
อะฮ่่า..
แล้วหนนี้ล่ะ?
ฉันมีกล้องนี่นา
อืมมม...แต่ว่าฉันจะทำยังไงถึงจะได้ถ่ายรูปกุญแจนี่ล่ะ
ยืนถ่ายเฉยๆเกิดเค้าไล่ตะเพิดล่ะแย่เลย
....
ฉันยืนลังเลอยู่ซักพัก
ถ่ายดีมั้ยว้าา...หรือจะช่างมันดีว้าาาา...
แต่ก็อยากได้รูปกุญแจนี่อ่ะ..
ในที่สุดก็ได้คำตอบกับตัวเอง
ง่ายจะตาย สายฝนเอ๋ย..
ก็ขอเขาดีๆสิ...
ถ้าเขาไม่ให้ก็ไม่ให้
เราก็ไม่ต้องถ่าย...ก็แค่นั้น
อะฮ่า...
....

จากนั้นฉันก็เดินดุ่ยๆไปที่ร้านนั้น
ยิ้มเข้าไว้ลูก..
และพูดสำเนียงให้ต่างชาติมากที่สุด
(ปกติฉันจะพยายามพูดให้เป็นญี่ปุ่นมากที่สุด
เพราะไม่ชอบการแปลกแยก
แต่หนนี้ยกเว้นไว้ซักครั้ง
เผื่อเค้าเห็นใจกะเหรี่ยงเห่อกุญแจ อิอิ)
"อะโหน่...ขอโทดค่า
อะโหน่...กูนแจของล้านคุนซ้วยดีอ่ะค่า
อะโหน่....ขอช้านถ่ายลูบซักหน่อยดายมัยค้า"
คนที่ร้านใจดี ยิ้มให้หนึ่งทีแล้วก็บอกว่า
เชิญตามสบายคร้าบ
อะฮ่า(ครั้งที่สาม)
ยิปปี้!..เสร็จตรู..
ด้วยความเกรงใจ ก็รีบควักกล้องออกมาถ่ายๆๆ(ขนาดเกรงใจนะ)
ปรับโหมดโน่นนี่ macroมั่ง supermacroมั่ง
แสงไม่พอเลยเฟ้ย ภาพจะไหวมั้ยฟะ
ว่าแล้วก็กดสี่ห้าแชะแล้วก็รีบขอบคุณเขา
"อารี๊กาโต๊ะโกไซมัส"
แล้วก็เดินจากมาด้วยใจที่กรุ้มกริ่มอิ่มเอม:-D
หน้าตาแบบนี้เล้ย---->

เดินฮึมฮัมร้องเพลงอย่างสุขใจ
พร้อมทั้งคิดในใจว่า...

ออกจากกล่องสี่เหลี่ยมเพื่อผจญลมหนาวหนนี้คุ้มเวะเฮะ

Create Date : 22 ธันวาคม 2548

Last Update : 25 พฤศจิกายน 2553 19:35:37 น.

0 comments

Counter : 1047 Pageviews.