~*~ ถ้อยแถลงส่งท้ายปี ๒๕๖๒ ~*~

เริ่มต้นเขียนบล็อกตั้งแต่ปี ๒๕๕๓
แล้วหยุดไปช่วงหนึ่ง ด้วยความเบื่อหน่าย

แต่เพราะความรักในงานร้อยกรอง
อีกทั้งการปิดบล็อกไปนานๆ ทำให้ลิงค์
ในบทกลอนหายไป

จึงเป็นเหตุให้กลับมาเปิดบล็อกอีกครั้ง
โดยนำเอาบทกลอนที่แต่งขึ้นมาใหม่
และบทกลอนที่เคยแต่งไว้ก่อนหน้านั้น
มาลงไว้ให้เพื่อนบล็อกแก๊งได้แวะเวียนมา
ทักทายกัน (จะอ่านหรือไม่อ่านก็ไม่ว่ากัน)

ปี ๒๕๕๐ เริ่มลงผลงานในเวบกลอน
เพื่อนฝูงในแวดวงกลอนก็ชักชวนไป
หลายๆเวบ จนสุดท้ายมาลงเอยที่
บล็อกแก๊ง ซึ่งลงตัวและเหมาะสมที่สุด
ไม่กระทบกระทั่งกับใคร ไม่โดนบล็อค
สามารถเข้าถึงงานเขียนของตัวเองได้ตลอดเวลา
และสามารถจัดการบล็อกได้เองอันนี้สนุกมาก

ในปี ๒๕๖๒ ที่กำลังจะผ่านไปนี้ถือเป็นโอกาสอันดี
ที่จะปลดปล่อยหลายสิ่งอย่างรวมทั้ง ความขัดแย้งใดๆ ให้ลบเลือน
ไปตามกาลเวลา

แต่บทกลอนที่ข้าพเจ้าเขียนไว้ จะนำเอามาหมุนเวียนลงใหม่
ด้วยสิทธ์แห่งเจ้าของผลงาน และสิทธิ์แห่งการใช้พื้นที่สาธารณะ
ดังนั้นหากเห็นชื่อบทกลอน และชื่อผู้เขียนแล้ว
อย่าเข้ามาอ่านถ้าอ่านแล้ว ทำให้ท่านไม่สบายใจ


กลอนรักหวาน อกหัก ตัดพ้อต่อว่า
จะยังคงมีต่อไป และส่วนใหญ่ที่เขียนไว้ก็แนวนี้ทั้งนั้น
เพราะเป็นกลอนที่ข้าพเจ้าเห็นว่าธรรมดาที่สุดแล้วถ้าเทียบกับ
- กลอนการเมือง,เสี่ยงมีเรื่องอีก
- กลอนชีวิตเขียนแล้วเครียด
- กลอน ธรรมะ กลัวคนอ่านอ่านแล้วหนาวๆร้อนๆ
แต่ก็จะมีบ้างไม่มากนัก


บทกลอนใดๆ ในบล็อกนี้ ไม่ได้เจาะจงถึงใคร
ทุกอย่างคือจินตนาการ มีความจริง 0%
ขอให้อ่านอย่างมีสติ คิดและวิเคราะห์ให้รอบคอบ
วลีลักษณา คือนามปากกาที่ไม่มีตัวตนใดๆ
ไม่มีใครรู้จัก และไม่รู้จักใคร ที่ลงภาพโพรไฟล์
และประวัติบางส่วนเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของผลงานเท่านั้น

อีกสิ่งหนึ่งที่จะลืมเสียมิได้คือ
มิตรภาพอันแสนงดงามของเพื่อนๆ ในบล็อกแก๊ง
ที่แวะเวียนมาให้กำลังใจ
ถามไถ่ทุกข์สุขกันอย่างสม่ำเสมอ
ข้าพเจ้าขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง

และขอถือโอกาสนี้ อำนวยพรปีใหม่

ขอให้อำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย
และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายดลบันดาลให้
ทุกท่านมีความสุข สมหวัง สุขภาพดี
มีชีวิตที่ดียิ่งขึ้น ส่งท้ายปีเก่า
ตลอดปีใหม่ และตลอดไป

ด้วยรัก
วลีลักษณา
๑๕ ธันวาคม ๒๕๖๒

พบกันอีกทีปีหน้านะคะ