KINNAUR : สอง ข้าง ทาง (ในวันรถเสีย) "ตกลงว่ารถมันคงวิ่งไม่ได้แล้ว เราต้องติดรถกระบะออกไปจากที่นี่"   หลังจิบชาร้อนจนหมดจอก ปราดัมก็พากลับมายังจุดรอรถโดยสารที่เดิม  หนำซ้ำยังแอบมีข่าวร้ายบอกให้รู้อีกนิดหน่อย "คนพวกนั้น หายไปไหนกันหมดแล้ว?"  ฉันสงสัยว่ากลุ่มชาวบ้านที่มารอรถกันเยอะแยะก่อนหน้า เดินทางออกไปกันยังไงนอกจากเดิน?  หรือยังมีพวกรถขนไม้ ที่แล่นออกมาจากเขตหวงห้ามปลายหมู่บ้านตรงนั้นรับไป? "พวกเขาอาจติดรถขนของเข้าเมือง ไม่ก็เดินไปโบกรถเอาข้างหน้า" เฮียให้คำตอบกลับมา หลังจากที่ได้เจรจากับเจ้าของรถว่าจะขอไปด้วย พื้นที่เบาะนั่งด้านหน้าก็ถูกจองจนเรียบเสียแล้ว  "โย่ ... นั่งข้างหลังได้ไหม"  ไม่รู้ว่าทำไมเฮียแกจะ 'โย่' ทุกครั้งก่อนขึ้นประโยคใหม่เวลาคุยด้วยเนี่ย? "โย่ ..." เอ้ย "อัดช่า นั่งได้สบายมาก" จากนั้นเราก็กระโดดไปนั่งที่ท้ายกระบะกัน  ไม่เลวนะ... มีกระสอบใส่ขนจามรี ขนแกะ เป็นเบาะพิงชั่วคราว  ขนสัตว์พวกนี้จะถูกนำไปทอเป็นผ้าคลุมไหล่สามารถให้ความอบอุ่นได้ดี  ฉันเห็นชาวบ้านชาวเมืองย่านนี้ ใช้ห่มตัวเดินไปมาเวลาออกนอกบ้านจนชินตาแล้ว ผืนผ้าแบบนี้ บางทีพวกเขาก็เอามาใช้กันสรรพัดอย่าง มัดหอบข้าวของ ผูกเป็น ผ้าสะพายเด็กเล็ก ฯลฯ  ระหว่างนั่งรถ เมื่อได้คุยกันก็ทำให้รู้ว่า ปราดัม มาเดินสายตรวจงานที่ จิตกุล  และจะแวะพักที่ซังกลาในวันนี้ จากนั้นก็เดินทางไปต่อที่ ซาราฮัน ที่เดียวกับจุดหมายแรกของฉัน แต่ในตอนนี้คงต้องกางแผนปรับแผนใหม่ก่อน "จาก ซังกลา ก็ให้ต่อรถ ไปลง ที่แยก การ์ชัม ไปลงที่ เจอรี่  ต่อรถขึ้นไปอีก 18 กม. ก็ถึง ซาราฮัน ได้" ปราดัม ช่วยอธิบายการต่อรถให้รู้คร่าวๆ คลิกดูแผนที่ขนาดเต็ม //hpkinnaur.nic.in/images/KinnaurMap1000.jpg "แต่...จากซาราฮัน มีรถวิ่งตรงไปถึงชิมลา ได้"  "แบบนี้ฉันไป กัลป้า ก่อนน่าจะง่ายกว่า" กะว่า พอไปถึงที่สุดท้ายแล้ว  ก็ยิงยาวนั่งตรงเข้าเมืองโดยไม่ต้องกังวลเรื่องต่อรถอีก "ค่อยปิดท้าย ที่ซาราฮัน"   "โย่! งั้นเราก็คงอาจได้เจอกันในวันมะรืน"  ปราดัม มีบ้านอยู่ที่นาร์กานดา เป็นชาวชิมลา โดยทำงานเป็นตำรวจชายแดนฯ (Indo Tibetan Border Police ตัวย่อคือ I.T.B.P.)  ประจำอยู่ที่เมืองจันดิการ์  รัฐปัญจาบ ในช่วงนี้ต้องเดินทางมาตรวจพื้นที่ ซึ่งเขาก็จะไปต่อยัง 'ซาราฮัน' เช่นกัน ภาพของหมู่บ้านจิตกุล ที่กำลังลับหายไปอย่างช้า ๆ ไม่นึกไม่ฝันเลยว่า ขาออกจากที่นี่จะต้องมานั่งท้ายรถกระบะไร้หลังคารับลมโกรกแบบนี้ รถกระบะแล่นผ่านมายังที่ทำการแห่งหนึ่ง ที่มีป้อมตรวจตราดูแลคนเข้า-ออก  ตั้งอยู่ด้านหน้าทางเข้า  ก็มีเจ้าหน้าที่แต่งชุดเหมือนทหารยืนรักษาการณ์หนึ่งใน นั้นโดดขึ้นรถติดมาด้วย เขาสะพายเป้ลายพรางแบบเดียวกับปราดัม คงเป็นของ หลวงที่เอาใช้ในราชการ  เฮียบอกว่า นี่ก็เป็นเพือนร่วมงานของเขา... ผ่านระยะไปได้ไม่ไกลนัก ก็ได้เจอกลุ่มชาวบ้านที่เดินมาจากหมู่บ้านจิตกุล ล่วงหน้ามาไกลระยะหนึ่งแล้ว เมื่อเห็นมีรถผ่านพวกเขาจึงพากันมานั่งท้ายกระบะ หมู่บ้านรัคชัม  ไม่นานนัก รถก็วิ่งมาถึงหมู่บ้านรัคชัม ปราดัมกับเพื่อนจึงชวนฉันลงที่นี่ เพราะมันจะมีรถโดยสารแล่นผ่าน ซึ่งเป็นรถที่จะวิ่งตรงไปยังเมืองมานดี้ กัลป้า และ ซาราฮัน  จะเป็นสองเมืองสุดท้ายสำหรับปิดการเดินทางในเขตคินนัวร์ครั้งนี้  แต่พอเกิดเรื่องพลาดรถไปเมื่อเช้าเข้า มันก็เลยรู้สึกดูอลหม่านไปนิด หากเป็นสถานการณ์นี้ฉันอาจไปยัง ซาราฮัน แทนก่อนได้ ...  แผนการ - มี! ...แต่รถ - ไม่มี! ฉันจึงยังกำหนดอะไรแน่นอนไม่ได้เลย  "นึกออกรึยัง ว่าจะไปที่ไหนก่อน" ปราดัม คงสังเกตเห็นฉันเปิดอ่านแผนที่หนที่สามได้แล้วมั้ง "เอาจริง ๆ เลยนะ ถ้ามีรถอะไรวิ่งผ่านมา ฉันก็คงต้องไปตามนั้น"  ปรากฎว่าเจ้ารถโดยสาร รอบเก้าโมงเช้ารถที่จะวิ่งไปมานดี้ก็ไม่มาตามกำหนด ในพื้นที่ชนบทที่ห่างไกลแบบนี้ ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมถึงไม่มีตารางการเดินรถ บอกติดเวลาไว้ให้เราดูเลย หรือถ้าจะถามคนพื้นที่  พวกเขาก็ได้แต่บอกเพียงคร่าว ๆ ว่ามันจะมาในช่วงเวลา ไหน แต่จะตรงเวลา ช้ากว่ากำหนด หรือไม่มา อาจเป็นเรื่องสุดวิสัย แต่ยังไงเสีย พวกเขาก็อาจใช้ทางเลือกอื่นเช่น โบกรถ, เดินเท้า ไม่ก็หาทางไปกันจนได้ เราติดแหง่กอยู่ที่หมู่บ้านรัคชัมนานพอควร ก่อนที่เจ้าเมล์รถคันเดิม ที่รอซ่อมจากหมู่บ้านจิตกุล มันกลับมาวิ่งได้ต่อ  "โย่! เอ็งไม่ต้องเปลี่ยนแผนแล้วก็ได้นะ คันนี้มันไปพีโอ" พวกเราดีใจที่มีรถต่อไปได้แล้ว แม้ว่ากำหนดการเดินทางจะสายกว่าเดิมไปมาก  จุดหมายของปราดัมคือไปลงรถที่ซังกลา ส่วนฉันจะนั่งยาวไปลงที่พีโอ  "ถ้ารถนี่มันเสียอีก จะเปลี่ยนใจไปเปลี่ยนรถที่แยก การ์ชัม ก็ได้นะ" แล้วเฮียก็หันมาเช็คแฮนด์ก่อนจะลาจากไป   "โย่ ยินดีที่ได้รู้จัก" แล้วก็เป็นไปตามที่ปราดัมคาดการณ์ไว้ รถบ้านี่เสียอีกแล้ว !  ที่แยกการ์ชัม ตรงนี้มีการสร้างทางกั้นน้ำ หรือเขื่อนที่อินเดียมาสร้างเอาไว้บริเวณพื้นที่แถบนี้  เจ้าเมกะโปรเจคที่บางคนก็ไม่ชอบ บางคนก็รู้สึกเฉย ๆ  แต่เรื่องรถโดยสารหวานเย็นคันนี้ ฉันคงต้องอยู่เฉยแม้จะไม่อยากไปด้วยนัก  ก็ฉันเบื่อการต่อรถแล้วจะให้มองหารถอื่นที่มีป้ายติดเป็นภาษาฮินดีก็อ่านไม่ออก  กลัวไม่รู้ว่ารถที่ผ่านมาแยกนี้ คันไหนจะไปที่ไหน คนพื้นที่อาจไม่งง  แต่คนต่างถิ่นอาจโคตรงง  จะตะโกนถามให้รู้เรื่องคงไม่ทันแหง  ไม่นานนักรถสตาร์ทเครื่องติดเหมือนเดิม  ผู้โดยสารบางรายที่ลงไปเดินเล่น ข้างนอกต่างก็วิ่งกลับมาส่วนบางรายก็ตัดใจไปต่อกับคันอื่น ผ่านพื้นที่ทุรกันดารที่มีฝุ่นตลบ ถัดไปจากตรงนี้ยังมีโครงการก่อสร้างเขื่อน  ส่วนบางจุดก็ขึ้นป้ายห้ามถ่ายภาพเพราะเป็นเขตทหาร ...แอบหวั่น ๆ ว่ารถจะพังแถวนี้อีกนะเนี่ย เมื่อมาถึงยังจุดนี้ที่ฉันเองก็ระบุพิกัดไม่ได้ว่ามันคือที่ไหนกัน? รถโดยสารก็ได้ทำการหยุดวิ่งอีกครั้ง กระเป๋ารถหันมาพูดอะไรก็ไม่รู้กับผู้โดยสาร  จากนั้นทุกคนจึงพากันขนของลงไปกันหมด ไม่แน่ว่าพวกเขาอาจลงพักกินข้าว ประเดี๋ยวก็คงกลับมากัน  ไม่รู้ว่าสิ่งที่คาดเดาไปนี้จะถูกต้องหรือปล่าว... เพราะฉันมองหาร้านขายอาหารไม่เจอสักแห่ง จะมีก็แต่อู่ซ่อมรถ ผ่านไปนานกว่า 15 นาทีแล้ว ยังไม่มีวี่แววว่าผู้โดยสารคนอื่นจะกลับมา ทั้งเจ้ากระเป๋ารถและคนขับ ต่างพากันเดินหายวับไปไหนกันแล้วไม่รู้ คงเหลือเพียงแค่ฉัน ที่ยังเดินวนเวียนอยู่แถวอู่ซ่อมรถ "คนขับ...ไปไหน?" ฉันลองถามเด็กซ่อมรถที่กำลังเอาเครื่องมือ มางัดแงะเครื่องยนต์ของเจ้ารถเมล์คันดังกล่าว "ปาตา นฮี!"  ไม่รู้ ...เขาตอบ ตายละเหวย ไม่มีใครฟังรู้เรื่องแล้ว ... "รถจะออกกี่โมง"  ฉันทำท่าชี้ไปยังรถกับชี้มายังนาฬิกา ทำท่าหมุนพวงมาลัย พวกเขาได้แต่บอกว่าไม่เข้าใจ  "โน อิงลิช" ยังดีที่คนดูแลร้าน พยายามเรียงคำสั้น ๆ ให้พอเข้าใจได้บ้าง  "เธอพูด ฮินดี ได้ไหม?" ฉันบอกว่าพูดฮินดีแทบไม่ได้เลย  "หนึ่ง สอง ชั่วโมง รถ วิ่ง ต่อ"  นี่คือสิ่งที่เขาสื่อสารกลับมา โห...กว่าจะไปถึงกัลป้า ก็คงค่ำมืดกันพอดี !  "จะไป พีโอ มันไกลมากมั้ย?"  เขาบอกให้ฉันเอากระเป๋าลงมาจากรถ เดี๋ยวจะเรียกรถเมล์ที่ผ่านมาให้ "ไม่ไกล แค่ สิบห้า นาที"  ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย ...นี่ถ้ารู้จักพื้นที่ดีกว่านี้นะ  ฉันคงไม่มายืนติดแหงกรอให้เสียเวลาเสียนานสองนานหรอก! ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงของรถประจำทางคันหนึ่งกำลังวิ่งแล่นผ่านมา  พี่คนนั้นเดินออกไปยืนโบกให้ พร้อมบอกว่าฉันมากับรถคันที่กำลังซ่อมอยู่ ผลก็คือกระเป๋ารถเมล์จึงไม่ได้เก็บค่าโดยสารฉันเพิ่ม ในที่สุด ฉันก็มาถึงท่ารถเล็ก ในพีโอ หรือ Reckong Peo จากนั้นก็ต้องหารถขึ้นไปยัง กัลป้า อีกประมาณ 20 นาที  เพราะวันนี้ด้วยเหตุสุดวิสัยจากจิตกุล จึงทำให้ต้องมานั่งรถนานถึงสี่หน คงเป็นโปรโมชั่นพิเศษรับฤดูหนาว ที่จากปกติแล้วจะเดินทางกันแค่สองต่อ แล้วเรื่องราวก็จบลงในเวลาสี่โมงเย็นบนเนินเขาเล็ก ๆ ของ หมู่บ้านกัลป้า ซึ่งข้าพเจ้าก็คิดว่าตัวเองได้ผ่านหลักสูตรการต่อรถฯ ขั้นพื้นฐานของอินเดียแล้ว ณ วันนี้ (ส่วนลำดับวิชาขั้นสูงคงต้องนั่งบนหลังคา 555) Jai Ho !!!!!!   " อื่นๆ " เทียบชื่อหมู่บ้าน / เมือง บางข้อมูล อาจใช้การสะกดต่างกัน พีโอ = Reckong peo/ Recong Peo   จะเรียกสั้นๆ ว่า Peo ก็ได้ เป็นเมืองใหญ่ของเขต คินนัวร์  จิตกุล = Chhitkul / Chitkul ซังกลา = Sangla รัคชัม = Rakchham / Rakcham กัลป้า = Kalpa การ์ชัม = Karchham / Karcham เจอรี = Jeori ซาราฮัน = Sarahan การเดินทางด้วย รถโดยสารประจำทาง Karchham เป็นทางแยกไปถนนเส้นหลัก สามารถต่อรถจากที่นี่ได้ การเดินทางไป Kalpa จาก Reckong Peo  -จะมีสถานีขนส่งสองแห่ง หากไปลงที่ท่ารถเล็ก ให้เดินข้ามไปรอยัง ด้านหน้าที่ทำการไปรษณีย์ ค่ารถกระบะ จาก จิตกุล - รัคชัม = 31 รูปี ค่ารถโดยสาร รักชัม - พีโอ = 90 รูปี  ค่ารถโดยสาร พีโอ - กัลป้า = 10 รูปี  ------ ส่วนเรื่องของ กล้อง นับตั้งแต่บล็อกนี้ จะใช้ compact ถ่ายเป็นหลัก อาจมี DSLR ที่มีอาการร่อแร่มาแจมบ้าง  ต้องขออภัยในความไม่สมบูรณ์ เรื่องภาพประกอบที่อาจขัดตาไปบ้างนะคะ   Create Date : 30 มิถุนายน 2559 24 comments Last Update : 8 กันยายน 2560 10:49:30 น. Counter : 1806 Pageviews. Share Tweet

โย่ ดีจังไม่คิดตังค์เพิ่ม เค้าก็โอเคเนาะ โย่ ฟังภาษาไม่ออกแต่ยังสื่อสารกันได้เก่งจัง โย่ ต่อรถขนาดนี้ ทรหดสุดยอดเลยฟ้าเอ๊ย โย่ รออ่านเรื่องพีโอต่อน้าา บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Max Bulliboo Klaibann Blog ดู Blog mambymam Music Blog ดู Blog ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog kae+aoe Parenting Blog ดู Blog ทนายอ้วน Travel Blog ดู Blog mariabamboo Photo Blog ดู Blog ข้ามขอบฟ้า Music Blog ดู Blog Close To Heaven Food Blog ดู Blog Bonjour_KiTTy Food Blog ดู Blog กาบริเอล Travel Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 30 มิถุนายน 2559 16:04:13 น.

ผ่านหลักสูตรต่อรถขั้นพื้นฐานเรียบร้อยแล้วน้องฟ้า คราวหน้าให้เข้ามหาลัยเลย อิอิ.. ทรหดซ๊าาาาน้องตรู คราวหน้าหาที่เที่ยวที่มันลุ้นน้อยกว่านี้ก็ได้นะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ฟ้าใสวันใหม่ Home & Garden Blog ดู Blog กาบริเอล Travel Blog ดู Blog   โดย: เนินน้ำ 30 มิถุนายน 2559 16:35:42 น.

สวัสดีครับคุณฟ้า เที่ยวแบบคนธรรมดาที่เขาเที่ยวกันน่ะเป็นไหม แหมๆๆๆ...หลักสูตรต่อรถขั้นพื้นฐาน มันหินมากเลยนะหลักสูตรเนี๊ยะ ลุงไม่ขอเรียนไม่ทำตามแล้วกัน...รออ่านจากคุณฟ้าอย่างเดิมดีกว่า ขอบคุณครับ   โดย: loongchat (สมาชิกหมายเลข 3016924 ) 30 มิถุนายน 2559 17:34:14 น.

การเดินทางต่างบ้านต่างเมืองแล้วต้องอยู่ในสถานการณ์ที่สื่อสารลำบาก ก็เหมือนได้ฝึกตนเหมือนกันนะคะ ฝึกให้รับมือได้กับสถาณการณ์ทุกรูปแบบ เป็นประสบการณ์ที่มีค่ามากนะคะ เรื่องเล่าสนุกมากเลยค่ะ โหวตให้เลยจ้าา >>>กาบริเอล Travel Blog<<<   โดย: ผีเสื้อยิปซี 30 มิถุนายน 2559 17:42:38 น.

ซึมซับทุกอย่าง อย่างเข้มข้น   โดย: ลัลลลิลณ์ 30 มิถุนายน 2559 20:26:52 น.

โย่ มาเที่ยวด้วยนะโย่ โย่ รถเสียแบบนี้มันน่าเว็งมากเลยนะโย่ ถึงจะเป็นประสบการณ์ก็ตามแต่ขอเลือกไม่เจอประสบการณ์แบบนี้ดีกว่าถ้าเลือกได้นะ โย่ กาบริเอล Travel Blog +   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 30 มิถุนายน 2559 22:46:17 น.

มันจะสมบุกสมบันอะไรขนาดนี่ ตั้งแต่อ่านท่องเที่ยวมาคิดว่าน้องหนึ่งเที่ยวทรหดแล้วนะ มาเจอบล๊อกนี้หนักเข้าไปอีก สุดยอดเลยค่ะ กาบริเอล Travel Blog ดู Blog   โดย: ข้ามขอบฟ้า 1 กรกฎาคม 2559 1:58:50 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องฟ้า แต่ละทริป สุดยอดมากๆ ลุยจริงๆ ทึ่งเลยครับ พี่ก๋าชอบวิวแบบนี้มากๆเลยครับ โหวต Travel Blog ครับ   โดย: กะว่าก๋า 1 กรกฎาคม 2559 6:32:25 น.

กล้องเสียแล้วรถเสียอีก โอยยย ทริปนี้มันลำบากลำบน อัดช่าแปลว่าไรครับ? ดีที่ได้ที่นั่ง VIP เลย มีเบาะขนจามรีอย่างดี มีหัวติดมาด้วย รูปช่องเขาสวยนะครับ แต่พอนึกตามว่าตอนถ่ายนั่งรถอยู่ตรงไหนแล้วเสียวตกเหวเลย มารถเสียเอาบ้านนอกสุดแสนไกลแถมใช้ภาษาอังกฤษไม่ได้แบบนี้ สกิลภาษามือของกาบริเอลเริ่มทำงาน - -b บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต สาวไกด์ใจซื่อ Food Blog ดู Blog ข้ามขอบฟ้า Home & Garden Blog ดู Blog newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog mambymam Music Blog ดู Blog กะว่าก๋า Parenting Blog ดู Blog kae+aoe Parenting Blog ดู Blog คนบ้านป่า Pet Blog ดู Blog สายหมอกและก้อนเมฆ Photo Blog ดู Blog กาบริเอล Travel Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น รอชมบล็อกต่อไปครับ กล้องคอมแพ็คก็จัดมาๆ บล็อกผมก็ใช้กล้องคอมแพ็คตลอด XD   โดย: ชีริว 1 กรกฎาคม 2559 11:43:20 น.

หลักสูตรขั้นสูง 5555 อย่าให้ถึงขนาดนั่งบนหลังคาเลยเนอะ ไม่มีอะไรสมบุกสมบันมากไปกว่านี้แล้ว ....ไม่ขัดตาเลยฟ้า เรื่องเล่า ภาพประกอบ ... ขอให้ฟ้าอัพบล็อกให้อ่านให้ดูเหอะ ไม่มีอะไรขัดหูขัดตาซักนิด บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ฟ้าใสวันใหม่ Home & Garden Blog ดู Blog ความคิดถึงฉันหอมหวาน Diarist ดู Blog ข้ามขอบฟ้า Home & Garden Blog ดู Blog กาบริเอล Travel Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 1 กรกฎาคม 2559 13:38:14 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต narellan Food Blog ดู Blog บ้านต้นคูน Travel Blog ดู Blog เนินน้ำ Food Blog ดู Blog ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog ขุนเพชรขุนราม Science Blog ดู Blog กาบริเอล Travel Blog ดู Blog เป็นสุดยอดแห่งนักเดินทางที่พี่นับถือในความใจเด็ดค่ะ   โดย: Maeboon 2 กรกฎาคม 2559 2:05:35 น.

thx u crab   โดย: Kavanich96 2 กรกฎาคม 2559 3:00:24 น.

กาบริเอล Travel Blog ดู Blog   โดย: Opey (Opey ) 3 กรกฎาคม 2559 11:55:37 น.

มาอ่านต่อครับ ประสบการณ์การเดินทางที่หาค่าไม่ได้ เรียนรู้การเดินทางไปกับเจ้าของบล็อกด้วยครับ   โดย: Insignia_Museum 3 กรกฎาคม 2559 19:52:57 น.

สวัสดีค่ะ มาอ่านต่อค่ะ...เจออุปสรรคมากมายนะคะ.. ยิ่งทำให้ได้ประสบการณ์เยอะนะคะ..   โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) 3 กรกฎาคม 2559 22:39:43 น.

กาบริเอล Travel Blog ดู Blog   โดย: ขุนเพชรขุนราม 4 กรกฎาคม 2559 13:05:21 น.

ทรหดจริงๆนะคะน้องคนนี้ สู้ตายไม่มีถอย แต่ตามไปด้วยภาพเนี่ย สนุกมากจริงๆค่ะ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Tristy Food Blog ดู Blog สายหมอกและก้อนเมฆ Photo Blog ดู Blog กาบริเอล Travel Blog ดู Blog ดูแลตัวเองดีๆด้วยน้าาาา   โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 4 กรกฎาคม 2559 15:52:41 น.

KINNAUR : สอง ข้าง ทาง (ในวันท้องเสีย)....3 หลังจากถูก ขับไล่ออกมาจาก จิตกุล ฟ้าผ่อง สาวสวยใส ไฮโซ แต่โก๊ะสุดในกทม. ก็เดินกระเซอะกระเซิง มาจนถึงท่ารถเมล์ เธอคิดในใจว่า กะอีแค่การไม่อาบน้ำมา3เดือน นี่ ชาวบ้านไม่เห็นจะต้องขับไล่ไสส่งกันซะขนาดนี้ ถ้าเป็นที่เมืองไทย เมืองร้อน ชื้นแฉะ ก็ว่าไปอย่าง แต่นี่มัน เมืองหนาว ขนาดเธอท้องเสีย ปล่อยอออกมา ยังแข็งโป๊กเป็นน้ำแข็งเลย โลกนี้ ช่างโหดร้าย นี่จะไม่ให้เธอมีที่ยืน กันเลยหรือไง เธอรำพึงกับตัวเอง จนเผลอหลับไปด้วยความอ่อนล้า คราบน้ำตา น้ำมูกยังติดเกรอะกรัง ที่ 2แก้มใสๆ เสียงผู้คน ตะโกนโหวกเหวก ปนเสียงสตาร์ทเครื่องรถเมล์ ฟ้าผ่องตาลีตาเหลือก วิ่งสุดชีวิต หมายจะนั่งเบาะหน้านุ่มๆซักกะหน่อย แต่ ชาวบ้านที่นั่งอยู่ก่อน รีบ โบกมือไล่เธอกันจ้าละหวั่น ส่งภาษาบอกว่า คนไม่อาบน้ำ ต้องนั่งกระบะหลัง ชิ้วๆๆ 555 ฟ้าผ่อง รีบวิ่งสปิ้นท์ 4x100 โดดเกาะกระบะท้ายได้หวุดหวิด หลังจากจับไก่ 2-3ตัวโยนทิ้งไป เธอก็ได้ที่นั่งข้างกระสอบขนจามรี กลิ่นฉุนกึ๊ก อีนี้ โย่ จะไปไหนเหรอน้องสาว เสียงทุ้มๆ หล่อๆ ทักทายเธอทันที ฟ้าผ่อง ร้องกรี๊ดดดๆๆๆ ในใจ ในป่าในเขาลึกสุดใจ ขนาดนี้ไม่น่าเชื่อ จะมีคนหล่อขนาดนี้ คนอาราย หล่อ ยังกะ Sharukh Khan พระเอกหนัง บอลลีวู้ด ดาราคนโปรดของเธอ อิอิ ฟ้าผ่อง ดัดเสียงนางเอก ตอบไปทันที อีนี้ โย่ ฟ้าหลงทางอยู่ค่ะ ชายหนุ่มหน้าเข้ม หัวเราะหึๆ พลางคิดในใจ เธอเสร็จชั้นแน่ฟ้าผ่อง อิอิ จริงๆแล้ว ปราดัม ก็คือ รตท. ปราดัม สายสืบนอกเครื่องแบบ หน่วยปราบปรามผู้ร้ายลักลอบข้ามแดน กำลังตามล่า ฟ้าผ่อง ที่แอบลักลอบข้ามแดน มานานหลายเดือนแล้ว ไม่คาดฝันว่า จะมาเจอฟ้าผ่องโดยบังเอิญ เมื่อฟ้าผ่องเอ่ย ถามทาง เขาเลยออกอุบายไปว่า จากซังกลา ก้ให้ต่อรถ ไปลง ที่แยก การ์ชัม ไปลงที่ เจอรี่ ต่อรถขึ้นไปอีก 18 กม. ก็ถึง ซาราฮัน ฟ้าผ่อง หารู้ไม่ว่า ที่ ซาราฮัน นี่ มีค่ายกักกัน ผู้ร้ายลักลอบข้ามแดนตั้งอยู่ ปราดัมพยายามชวนคุยมาตลอด ทำตัวเป็นมิตรกับฟ้าผ่อง เพื่อไม่ให้เธอสงสัย จังหวะที่เธอ เผลอ เขาก็ วอ เรียกกำลังเสริม ให้ตามมาสบทบที่ป้อมทหาร จุดพักรถต่อไปทันที ซักพัก เพื่อนของปราดัม Sidharth Malhotra ก็แบกเป้ ลายพราง ภายในบรรจุโรตี และถั่วมันๆ เย้ย อาวุธครบมือ โดดขี้นรถกะบะ ตามมานั่งประกบ ฟ้าผ่อง ทันที เมื่อรถกระบะวิ่งโขยกเขยก ปุเลงๆ มาถึง รักชัม ฟ้าผ่อง ก็แกล้งขอตัวลงก่อน ปราดัมกับเพื่อน เมื่อเห็นว่าฟ้าผ่อง น่าจะไหวตัวแล้ว ก้เลยแกล้งปล่อย ฟ้าผ่องลงไปก่อน เดี๋ยวค่อยตามไปรวบตัวที่ PEO ดีกว่า จริงๆแล้ว ฟ้าผ่อง ของเราไม่ใช่หญิงสาวปกติ เอ๊ย หญิงสาวธรรมดาทั่วไป ที่เมืองไทย รู้จักเธอในนาม ของ หญิงแมว เครือข่ายเดียวกับ หญิงไก่ 555 อุบายตื้นๆ แค่นี้ ทำไมเธอจะไม่รู้ เธอรอดมาได้ 13ประเทศ กับอีก2ทวีป ไม่ใช่โชคช่วย เพราะ ไหวพริบ กะ กลิ่นตัวล้วนๆ เย้ย 555 แต่โชคไม่ได้ช่วย ฟ้าผ่องเสมอไป รถเมล์เจ้ากรรม ที่จะไปต่อ ดันมาเสียซะอีก เธอต้อง แบกเป้ หลังแอ่น โบกรถ ต่อรถอยู่ 4ต่อ รถวิ่งวนไปวนมาอยู่ในเมือง ที่จริงๆคือจุดหมายที่เธอจะมานั่นแหละ ความที่เธอไม่รู้ภาษา ฮินดี เลยโดนเด้ก กระเป๋ารถ หลอกให้นั่งรถวนอยู่งั้นแหละ 555 ปราดัมกับเพื่อน ตำรวจ ที่ตามซุ่มดูอยู่ ห่างๆ ยังงงกับพฤติกรรมของเธอ ผู้ร้ายตัวฉกาจ จากเมืองไทย ทำไมดูโก๊ะๆ บ้องๆ ขนาดนี้ หรือนี่จะเป็นแผน ลวงให้ศัตรู งง น้ำลายยืด เธอนี่ร้ายจริงๆ ฟ้าผ่อง 555 ไม่เป็นไร ปล่อยเธอ นั่งรถวนรอบเมืองเล่นไปก่อน นี่ก็จะ2ทุ่มแล้ว นั่งวนอยู่นั่นแหละ 4ชั่วโมงยังไม่ยอมลง เดี๋ยวค่อยไปตามจับทีหลังก้ได้ ดูอาการแล้ว เธอน่าจะไปหลงต่ออีกหลายเมือง แหงๆ ปราดัมคิดในใจ พลางรำพึงออกมาเบาๆ โย่ Jai Ho !!!!!! 555 base on true story บทภาษาไทย โดย ทีมงาน multiple blog จ้า   โดย: multiple 5 กรกฎาคม 2559 7:14:51 น.

กลับมาใหม่ ลืมโหวตให้ ฟ้าผ่อง จ้า แฮ่ๆ555 บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ กาบริเอล Travel Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่า   โดย: multiple 5 กรกฎาคม 2559 7:49:25 น.

สวัสดีอีกรอบจ้าฟ้า ที่นี่สวยนะ เป็นหนึ่งในที่เที่ยวของรอบนี้ที่พี่ชอบ ถ้าไปคนเดียวจะลองสามล้อถีบเหมือนกัน 555   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 5 กรกฎาคม 2559 9:38:02 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต เจ้าการะเกด Literature Blog ดู Blog สายหมอกและก้อนเมฆ Hobby Blog ดู Blog newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog mambymam Home & Garden Blog ดู Blog ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog เรียวรุ้ง Funniest Blog ดู Blog อาจารย์สุวิมล Education Blog ดู Blog เริงฤดีนะ Literature Blog ดู Blog กาบริเอล Travel Blog ดู Blog มาโหวตให้น้องฟ้าจ๊ะ   โดย: อุ้มสี 5 กรกฎาคม 2559 11:12:17 น.

ของจานเต๊ะนี่อัพเป็นบล็อกใหม่ได้เลยนะเนี่ย ก๋วยเตี๋ยวป้าอืี๊ดไม่ได้กินคร้าบ คนแน่นจนต่อคิวทะลุออกมานอกร้าน เดินเที่ยวชุมชนจันทบูรจนวนกลับมาอีกรอบคนก็ยังแน่นอยู่ เลยบ๊ายบายจ้าาาาา (เที่ยงนั้นไปนั่งกินขนมจีนน้ำยาปู ร้านแถวๆนั้นแทน)   โดย: ชีริว 6 กรกฎาคม 2559 20:54:12 น.

น้องฟ้าผ่อง นี่อยู่ tier2 อ.เต๊ะ คิดว่า น่าจะรอดยาก ดูจากบุคลิก และลักษณะ นิสัยแล้ว น่าเขียนถึง เอามากๆ เย้ย 555 แล้วก็บล้อก อ.เต๊ะ เจ๊ง เข้าไม่ได้นี่ อ.เต๊ะ เขียนไปถามทีมงานแล้ว ทีมงานบอกว่า ก้เอ็งอยากไม่ รำบวงสรวงก่อนจะอัพบล็อก แล้วเขียนซะขนาดนี้ เพื่อนๆรุมแช่งกันมาก บล้อกมันเลยเจ๊ง อย่างที่เห็น คราวหน้าก็ทำให้ถูกต้องซะด้วย 555 ขอบคุณสำหรับโหวตด้วยจ้า   โดย: multiple 14 กรกฎาคม 2559 5:16:59 น.

ไม่น่าเชื่ออะ บ้านนี้ยังไม่อัพ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะครับ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 14 กรกฎาคม 2559 23:48:26 น.