
 |
|
 |
 |
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
 |
 |
|
|
...ขาชา..และสาเหตุที่ยังคลุมเครือ...
ความเดิมจากตอนที่ผ่านมา....
อ้าว..ถ้าอย่างนั้นมันจะมีสาเหตุมาจากอะไรล่ะครับคุณหมอ?....
...
..
คุณหมอนิ่งคิดสักครู่.....สักพักก็บอกว่า
เอางี้...ลองตรวจ EMG ดู
ว๊อทอีสอีเอ็มจี?.....
และแล้ว....วันเวลาก็ผ่านไป....
ร่วมๆ 4 เดือน ผมก็ได้คิวในการตรวจ EMG จนได้ขอรับ....บ้านนี้เมืองนี้มีคนรอเข้าคิวเพื่อตรวจแบบนี้เยอะถึงขนาดที่ผมต้องรอถึง 4 เดือนเลยทีเดียวเชียว แต่ผมก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร เพราะอาการของผมไม่ได้เป็นอาการป่วยที่ต้องการการช่วยเหลือแบบเร่งด่วนฉับพลัน นั่นหมายถึงเราสามารถรอได้
และด้วยเหตุนี้กระมัง คุณหมอเลยให้ผมรอจนลืมไปเลยครับ พี่น้องครับ...
โชคดีที่วันหนึ่งเกิดขยันจัดโต๊ะ เลยเห็นบัตรนัดตรวจ ไม่งั้นคงแย่...T_T
ในใบนัดบอกให้ไปตอน 10 โมงเช้า....ผมไปก่อนเวลาชั่วโมงนึง และไม่ลืมที่จะหยิบหนังสือไปอ่านฆ่าเวลาระหว่างรอคิวด้วย ไปถึงพี่พยาบาลบอกว่ารอก่อนนะ อีกสักชั่วโมงคิวก่อนหน้าผมถึงจะแล้วเสร็จ
อ่า...ไม่เป็นไรครับ ผมมาก่อนเวลาเองครับ
ว่าแล้วก็ไปหามุมนั่งอ่านหนังสือที่หยิบติดมือมา
The MATRIX and philosophy....คือชื่อหนังสือ โดยมีชื่อไทยว่า "อัญมณีแห่งปัญญา"
แล้วหนังสือเล่มนี้ทำให้การรอของผมมีคุณค่ามากๆ เลยครับ จนผมรู้สึกว่ามันออกจะมากจนเกินไปซักหน่อยสำหรับการนั่งรอคุณหมอชิวๆ แบบนี้
เวลากว่า 1 ชั่วโมง 30 นาที ผมอ่านไปได้ 80 หน้า......ผมซาบซึ้งเป็นอย่างมากว่าการเขียนเรื่องยากให้เป็นเรื่องย๊ากยากนั้นเป็นเช่นไรก็วันนี้แหละครับ...มันอยู่ในหนังสือเล่มนี้นี่เอง
เอาไว้ว่างๆ ผมจะหยิบรายละเอียดของหนังสือมาคุยบ้าง เชื่อว่าหลายคนคงเคยได้อ่านมาเหมือนกัน..แต่วันนี้ขอไปเรื่องขาชาก่อน
พี่พยายาลส่งเสียงเรียกผมให้เข้าไปพบคุณหมอ คุณหมอคนนี้นี้เป็นท่านที่ 3 ที่เข้ามาวินิจฉัยขาผม โดยอาศัยข้อมูลจากคุณหมอทั้งสองท่านก่อนหน้าเป็นแนวทาง รวมทั้งผลของการสแกนด้วยเครือง MRI ด้วย
แล้วก็ให้ขึ้นไปนอนหงายบนเตียง...
เครื่อง EMG เป็นเครื่องส่งกระแสไฟฟ้าไปกระตุ้นกล้ามเนื้อ เพื่อตรวจสอบการทำงานของเส้นประสาทที่มีปัญหา...
พูดง่ายๆ ก็คือใช้ไฟฟ้าช๊อตน่ะครับ....
พอนึกถึงไฟช๊อต ผมนอนหลับตาจินตนาการเห็นภาพคุณหมอถือสายไฟสองเส้นแตะกัน แล้วมีประกายไฟแปร๊บๆ นอนหลับตาไปก็เสียวไป เหงื่อเริ่มออกที่มือ แล้วไฟฟ้าก็มา มันดังเปรี๊ยะๆๆๆๆ กล้ามเนื้อผมกระตุกๆๆๆ
เออ....สนุกดีแท้...
"เจ็บหน่อยนะคะ"....คุณหมอส่งเสียงบอกผม เมื่อถึงเวลาต้องช๊อตเป็นชุด..
อืมมม..เจ็บจริงๆ แฮะ กล้ามเนื้อกระตุกเป็นชุดเลยครับ
ตรวจแค่นี้ยังไม่พอครับ ขั้นต่อไป คุณหมอจะตรวจการทำงานของกล้ามเนื้อ 3 แห่ง คือ น่อง สะโพก และ เอว เพื่อดูว่าทั้งสามแห่งยังทำงานเป็นปรกติอยู่หรือไม่ โดยการแทงเข็มไฟฟ้าเข้าไปในกล้ามเนื้อ แล้วผลจะปรากฏบนจอมอนิเตอร์รวมทั้งส่งเป็นสัญญานเสียงออกมาทางลำโพง
ครับ ลำโพงคอมนี่แหละ...
ง่ายๆ คือ เสียงลำโพงจะเงียบเมื่อกล้ามเนื้ออยู่นิ่งๆ และในทางตรงกันข้าม เสียงจะดังมากๆ เมื่อกล้ามเนื้อทำงานเต็มที่
"เจ็บหน่อยนะคะ"..อีกละ
"นิดเดียวจริงนะครับ?" ผมชักหวั่นๆ...
"นิดเดียว..เหมือนฉีดยาน่ะ แต่อันนี้เข็มจะแช่นานหน่อยเท่านั้นเอง" คุณหมออีกท่านอธิบายเพิ่ม
แล้วหมอก็ปักเข็มลงไป .......ครับ มันเหมือนฉีดยาจริงๆ..แต่ไม่เหมือนตรงที่ ....
..อันนี้มีการขยับเข็มด้วย...ง่า
เข็มที่ปักคาอยู่นั้น คุณหมอเขาจับขยับๆ เพื่อให้มันมอนิเตอร์อะไรสักอย่าง...ลำโพงก็ดังๆ ค่อยๆๆ...เสียงดัง ตุบๆๆๆๆๆๆๆ
ไอ่ผมน่ะ ไม่เจ็บหรอกครับ แต่นึกภาพตามแล้วมันเสียว....
เสร็จตรงน่อง ย้ายมาตรงสะโพก จากสะโพกย้ายมาตรงเอว...
"นอนคว่ำ เอาหมอนมารองไว้ที่ท้องด้วย" คุณหมอสั่ง
แล้วเข็มก็ปักฉึกลงไปที่เอว.....
อา.....เจ็บ.....
รู้สึกว่าเจ็บ....แต่ทนได้
ลำโพงส่งเสียงโวยวาย ตุบๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่หยุด...
"ผ่อนคลายคะ ทำตัวสบายๆ อย่าเกร็ง" คุณหมอปลอบ....
ลำโพงยังคงดังอย่างบ้าครั่ง....
"เหยียดตัวตรงๆ เอามือวางไว้ข้างลำตัวค่ะ สบายๆ"...คุณหมอพยายามต่อไป..ผมทำตาม...หลับตานึกถึงทะเล ภูเขา พยายามไม่นึกถึงเข็มที่ปักกลางหลังในตอนนี้
...แต่เจ็บ...
ตุบๆๆๆๆ ลำโพง ยังดังไม่หยุด....
"ทำอย่างไรก็ได้ ให้ลำโพงมันเงียบน่ะค่ะ" ..น้ำเสียงชักหุดหิด
"ทำไงอ่ะครับ?"....ลำโพงยังดังต่อไป
"อ่า...ช่างเถอะ ไม่เป็นไร" คุณหมออีกท่านตัดบท..แล้วพูดต่อ
"แบบนี้แสดงว่ากล้ามเนื้อตรงเอวทำงานได้ดีอยู่...ตรงสะโพกก็ยังปรกติดี ส่วนตรงน่อง ก็ไม่ได้มีอะไรที่เลวร้าย"
ถึงวันนี้ ผมตรวจมาทุกขนานแล้ว...
สรุปได้ว่า.....
กล้ามเนื้อบางตำแหน่งใต้เข่าขวาตึงเกินไปอันเนื่องมาจากการนั่งเก้าอี้นาน มันเลยไปกดทับเส้นประสาท แต่ไม่ได้มีอันตรายมากมาย ขาก็ยังมีแรงเป็นปรกติ แต่จะรำคาญตรงส่วนที่ชาเท่านั้น
การรักษา...
กินยาบำรุงเส้นประสาท และออกกำลังกายเพื่อคลายกล้ามเนื้อ และลดความเสี่ยงต่อการกดทับของกล้ามเนื้อในโอกาสต่อไป...
สรุปเหมือนไม่ได้สรุป..แต่ผมก็พยายามเต็มที่แล้วครับ
ถึงเวลานี้ ผ่านไปกว่า 6 เดือน
ผมชักชินกับการที่ขาชาๆ แบบนี้..และดูเหมือน มันไม่ได้สร้างความกังวลใจให้กับผมอีกต่อไป...
ปล.คุณหมอให้ผมสาธิตวิธีการนั่งเก้าอี้ของผมให้ดู เพื่อขอใช้เป็นอุธาหรณ์ ใครนั่งทำงานนานๆ ก็ระมัดระวังด้วยนะครับ
..น้ำใจ....
Create Date : 18 กรกฎาคม 2551 |
Last Update : 18 กรกฎาคม 2551 21:04:11 น. |
|
31 comments
|
Counter : 17567 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: ทากชมพู IP: 202.91.19.192 วันที่: 18 กรกฎาคม 2551 เวลา:21:48:32 น. |
|
โดย: whitelady วันที่: 18 กรกฎาคม 2551 เวลา:23:09:07 น. |
|
โดย: nattabe วันที่: 19 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:48:38 น. |
|
โดย: แม่นู๋มี่ วันที่: 19 กรกฎาคม 2551 เวลา:13:42:42 น. |
|
โดย: ทากชมพู วันที่: 20 กรกฎาคม 2551 เวลา:21:57:26 น. |
|
โดย: เด็กหัดเดิน วันที่: 21 กรกฎาคม 2551 เวลา:21:22:41 น. |
|
โดย: ฤทัยนาวา วันที่: 22 กรกฎาคม 2551 เวลา:9:46:56 น. |
|
โดย: น้ำใจ IP: 202.28.24.245 วันที่: 23 กรกฎาคม 2551 เวลา:8:56:11 น. |
|
โดย: MARON CREAM วันที่: 23 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:17:15 น. |
|
โดย: ทากชมพู วันที่: 23 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:18:20 น. |
|
โดย: nattabe วันที่: 23 กรกฎาคม 2551 เวลา:14:23:18 น. |
|
โดย: เล็กน้อย IP: 61.7.164.77 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2551 เวลา:22:20:48 น. |
|
โดย: วี IP: 123.30.76.19 วันที่: 31 พฤษภาคม 2552 เวลา:23:46:19 น. |
|
โดย: อิ๊บซ่าค่ะ IP: 58.97.35.135 วันที่: 15 มิถุนายน 2552 เวลา:11:03:40 น. |
|
โดย: 111 IP: 110.164.125.138 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:16:18:22 น. |
|
โดย: กลัวจัง IP: 125.25.246.141 วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:13:11:27 น. |
|
โดย: ป้าจุ๋มจิ๋ม IP: 110.164.220.176 วันที่: 14 เมษายน 2553 เวลา:12:52:13 น. |
|
โดย: A88 IP: 58.136.3.79 วันที่: 10 ตุลาคม 2553 เวลา:21:32:34 น. |
|
โดย: kaka IP: 61.19.51.101 วันที่: 18 พฤศจิกายน 2553 เวลา:11:01:59 น. |
|
โดย: PePo IP: 124.121.196.69 วันที่: 16 ธันวาคม 2553 เวลา:22:50:34 น. |
|
โดย: winnah2 วันที่: 13 พฤษภาคม 2554 เวลา:8:00:43 น. |
|
โดย: สมิตา IP: 118.172.176.144 วันที่: 10 สิงหาคม 2554 เวลา:11:48:05 น. |
|
โดย: ม่อน IP: 124.122.153.96 วันที่: 2 ธันวาคม 2554 เวลา:0:06:41 น. |
|
โดย: m IP: 113.53.232.131 วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:18:12:10 น. |
|
โดย: เม่นคับ IP: 223.204.156.241 วันที่: 15 ธันวาคม 2558 เวลา:4:02:40 น. |
|
โดย: หมวยเล็ก IP: 223.204.18.46 วันที่: 27 ธันวาคม 2558 เวลา:1:02:20 น. |
|
โดย: คนต่างจังหวัด IP: 27.145.136.206 วันที่: 25 กันยายน 2560 เวลา:19:59:26 น. |
|
| |
|
ฤทัยนาวา |
 |
|
 |
|
ต้องลุ้นตามไปเรื่อยๆ แบบลุ้นไปยิ้มไป
นำเรื่องมากับกับหนังสือที่อ่านยากโคะตะระเล่มนั้น ได้น่าสนใจ
ทำให้ไม่อยากอ่านตาม..รับรองว่าไม่อ่านแน่ค่ะ ก๊าก