หันมามองฉันสักหน่อยสิเธอ...

 
สิงหาคม 2550
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
1 สิงหาคม 2550
 

ปวดหลัง ฉีดยา และขาหมดแรง...

มันเริ่มมาจาก ปวดหลังด้านขวา เข้าใจว่าเป็นเพราะนั่งทำงานอยู่หน้าคอมนาน...ปวดมานาน แต่ไม่หายซักที

แต่วันหนึ่ง มันก็ปวดมากขึ้น ปวดแบบแปลกๆ ปวดแบบตอนเช้ามาลุกจากที่นอนไม่ขึ้น (ไม่ได้ขี้เกียจหรือง่วงนะ ลุกไม่ขึ้นจริง ) อาการเหมือนเรานอนตกหมอนน่ะครับ แต่นี่เป็นที่หลัง มันยืดตัวไม่ได้...เจ็บมาก เจ็บจนน้ำตาเล็ด

ผมก็..เอาแล้วสิตู!! จะตายมั๊ยว้า...อย่าตายนะ เมียก็ยังไม่มี ฟันก็ยังไม่ได้แปลง น้ำก็ยังไม่ได้อาบ เกิดตายขึ้นมาเขาจะหาว่าเราตายมานาน..เหม็นเชียว

ว่าแล้วก็พาร่างของตัวเองไปหาหมอที่ รพ A แบบไม่ลังเล...

เดินเข้าไปในห้องตรวจ บอกหมอว่า เจ็บหลังครับหมอ คุณหมอคนสวยก็ทำหน้าแบบไม่ทุกข์ไม่ร้อน ประมาณว่า

เฮ้ย.. ธรรมดาน่า อย่ากังวลๆ

แต่เมื่อเขาเห็นประวัติผมในใบส่งตัว ว่าเคยมาหาเมื่อเดือนก่อนด้วยอาการเดียวกัน ก็เลย เอ๊ะ..เป็นเรื้อรังหรือเปล่า?

ผมก็บอกว่า เป็นนักวิจัยครับ ไม่ได้เป็นเรื้อรัง....ฮี่ๆๆๆ

หมอบอก งั้นเอายาไปกินละกันนะ จะได้บรรเทา แต่เอ..ท่าทางจะเจ็บมากนี่ ฉีดยามั๊ย? ฉีดเข้ากล้ามเนื้อเลยน่ะ..

ผมทำหน้าลังเล ไม่ใช่ว่ากลัวการฉีดยานะครับ แต่เข้าใจว่า ถ้าฉีดยามันเหมือนจะถึงขีดสุด เกรงว่าต่อไปจะกินยาแล้วไม่หาย ต้องฉีดเรื่อยไป ประมาณนั้น..

พอคุณหมอคนสวยเห็นผมทำท่าทางลังเล เขาก็พ่นลมหายใจเบาๆ ยิ้มที่มุมปาก ก่อนที่จะพูดขึ้นมาว่า โอเค..ไม่เอาก็ไม่เอา ไม่ฉีดก็ไม่ฉีด กินยาก็พอ...นะ

นาทีนั้นเหมือนถูกหยาม หนอย จะหาว่าเรากลัวการฉีดยาใช่มะ..

ลูกผู้ชายฆ่าได้ หยามไม่ได้เว้ย..ศักดิ์เราก็มี ศรีเราก็มี จะเอาศรีไหน เรามีหมด ทั้งศรีราชา(ซอสพริกในห้องครัว) ศรีจันทร์(กุ้งกะทะ) ....

บอกหมอไปทันที...ผมจะฉีดยาครับหมอ..ฉีดกี่เข็มก็ได้ มาเลย ถ้ามันจะทำให้หาย...

หมอคงงง ไอ่นี่มันเป็นอะไรของมัน มองหน้าแล้วก็ก้มหน้าไปเขียนใบสั่งยาแล้วยื่นให้..

เชิญ! ว่างั้น...

นางพยาบาลรุ่นคุณแม่ พาเข้าห้องไปฉีดยา เขาให้นอนตะแคงบนเตียง เพราะจะฉีดตรงตะโพก

เขาพยายามห้ามเมื่อผมพยายามจะถอดกางเกง..เขาบอกว่าไม่ต้องๆ จะฉีดแค่ต่ำกว่าเอวนิดเดียว...แม๋..นึกว่าจะได้โชว์ก้นซะอีกเรา ฮ่าๆๆ

ว่าแล้วเขาก็กะตำแหน่งที่จะปักเข็ม ผมเพิ่งรู้ว่ามันข้อกำหนดของมันอยู่...เพราะเมื่อก่อนเราก็คิดว่าสะโพกก็คือสะโพก ผมคิดเหมารวมทั้งก้นน่ะครับ

แต่คราวนี้ได้ความรู้ใหม่...

คุณป้าพยาบาลหาตำแหน่งโดยการใช้นิ้วโป้งแตะตรงกระดูกข้อล่างสุดของกระดูกสันหลัง แล้วใช้นิ้วชี้เหยียดขึ้นมาตรงเอว โดยทำมุมประมาณ 45 องศา ปลายนิ้วชี้ตกตรงที่ใด ตรงนั้นคือจุดยุทธศาสตร์ที่จะโจมตี..

ประมาณนั้น...

ยังดีไม่เอากระดาษทาบแล้วไม้บรรทัดมาวัด..แล้วเอาเมจิกแต้มตำแหน่งไว้...คงดูไม่จืด

คุณป้าพยาบาลท่าทางใจดีแกทำแบบนั้นอยู่ประมาณ 3 รอบครับ ทำแล้วทำอีกๆ

ผมเดาเอาว่าแกอาจไม่แน่ใจว่าตำแหน่งจะถูกต้องหรือเปล่า หรือไม่ก็จำไม่ได้ว่าเมื่อกี้วัดไปมันอยู่ตำแหน่งไหน เพราะแตะไปทีแกก็หันไปหยิบสำลีชุบแอลกอฮอลเพื่อมาเช็ดที....

จะรอดมั๊ยเนี่ยตู...T_T

แต่ขณะที่ผมกำลังเดาใจแกอยู่นั้น เข็มก็ปักฉึกลงไปทันทีทันใด ..แบบไม่ได้ตั้งตัว

กะจะหันมาถามแกว่า ป้าแน่ใจเหรอว่าที่แทงไปน่ะถูกจุดแล้ว...แต่แกชิงถามผมก่อนว่า เจ็บมั๊ยลูก..ผมก็ตอบไปตามความจริงว่า ไม่เจ็บครับ เขาก็บอกว่า ดีมาก งั้นนอนพักก่อนนะ อย่าเพิ่งลุก..

ผมก็งง.. แค่ฉีดยาแค่นี้ ทำไมต้องนอนพัก...

แต่ไม่ถึงนาทีหลังจากนั้นผมก็ถึงบางอ้อ เพราะไอ่ที่ว่าไม่เจ็บเมื่อตะกี้ มันส่งสัญญาขึ้นมาบอกว่า เริ่มเจ็บแล้วครับนาย...

และรู้สึกได้เมื่อตัวยามันวิ่งผ่านกล้ามเนื้อส่วนล่างทั้งหมด..

ตอนนั้นปวดครับ ปวดจริงๆ..ปวดแบบขยับตัวไม่ได้เลย กล้ามเนื้อของขาทั้งสองข้างเหมือนหมดแรงไปดื้อๆ เวลานั้นผมนอนตะแคงอยู่ คิดในใจ เฮ้ย...ยานั่นกำลังทำลายกล้ามเนื้อเรานี่หว่า! จึงตัดสินใจพลิกตัวให้นอนหงายทันที!!..

แต่...มันมาแต่ลำตัวส่วนบนครับ.....

ส่วนล่างยังนอนตะแคงอยู่เลย....ผมก็เฮ้ย! ขาตู..มาสิ มาด้วยกันสิเว้ยเฮ้ย!!.....

ยัง มันยังไม่มาครับ ยังพันกันเป็นเลขแปดอยู่แบบนั้น..

และเหมือนตะคริวจะถามหา ผมเลยเอามือไปยกขาสองข้างให้มันนอนหงาย..ยกไปเหมือนไม่ใช่ขาตัวเองไงพิกล

แล้วก็นอนหงายอยู่อย่างนั้น หัวเราะหึๆ ให้กับสภาพของตัวเองในตอนนั้น อดขำไม่ได้..นอนหัวเราะอยู่คนเดียว

สักพักพนักงานทำความสะอาดเดินเข้ามา เขาคงงงว่าผมหัวเราะอะไรคนเดียว..บ้าป่าว...อาจกำลังคิดไปว่าไอ่นี่แอบฉีดกัญชาเข้าเส้นแหงมๆ

ก่อนที่เขาจะคิดอะไรไปมากกว่านั้น ผมเลยควักโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหู แล้วก็....

"เออว่ะ ..โคดตลกเลยว่ะ ฮ่าๆๆๆ เฮ้ย..แค่นี้ก่อนนะเว้ย เดี๋ยวกูก็จะกลับละ ..บาย เจอกัน"

แล้วก็นอนต่อ...

หน้าตาพนักงานทำความสะอาดคนนั้นตอนเดินเข้ามาว่างงแล้วนะ..ตอนเดินออกไปหน้างงกว่าเดิมอีก..

ผมนอนต่อไปได้สัก 10 นาที ยังไม่มีวี่แววว่าเรียวแรงจะกลับมาเหมือนเดิม..แต่ต้องกลับไปทำงานต่อแล้ว เลยตัดสินใจลุกลงจากเตียง ค่อยๆ กระเพกๆไปที่ประตู เอามือยันประตูไว้ไม่ให้ล้ม(ผมนะ ไม่ใช่ประตู)

นาทีนั้นคิดอยู่ว่าจะทำท่ายังไงให้ดูมีเรี่ยวแรงมากที่สุดจะได้ไม่เขินตอนเดินออกไป...

แต่เหมือนโชคช่วย เพราะขณะที่ผมยืนค้ำประตูอยู่นั้น(ประตูไม่ได้จะล้ม ผมจะล้ม) ..มีชายคนหนึ่งเป็นลมล้มลงหน้าห้องตรวจ ทุกคนเลยชุลมุนอยู่กับการประถมพยาบาลชายคนนั้น..

รวมทั้งคุณหมอคนสวยคนนั้นด้วย..

เห็นเขาประถมพยาบาลเบื้องต้นอยู่นาน ชายคนนั้นก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะฟื้นคืนสติ...

สงสัยเบื้องต้นคงไม่ไหว ต้องใช้เบื้องดอก เบื้องผลเข้าช่วย..ผมคิดในใจ

หรือไม่ก็อาจต้องเจอขั้นแอดว้านส์กว่านี้โดยใช้ มัธยมพยาบาล จะเบื้องต้น เบื้องดอกหรือเบื้องผลก็ได้ ถ้ายังไม่ได้อีก ก็ต้องใช้มหาลัยพยาบาล ปริญาตรี โท ก็ว่ากันไป...

แต่ดูท่าทางคุณหมอยังไม่รู้ถึงขั้นแอดแวนส์เหล่านี้...คลั้นจะเดินเข้าไปแนะนำก็ไม่มีแรง..จำใจต้องปล่อยพวกเขาทำไป

ผมว่าผมรีบๆ เดินออกไปจากที่ตรงนั้นดีกว่า ...

ถ้ามีใครแอบมอง ก็คงเห็นว่ามีชายหน้าตาดีคนหนึ่ง เดินเกาะผนังห้องกระดึบๆ ออกจากสถานพยาบาลไป

กว่าจะหายเป็นปรกติ ก็ประมาณ 2-3 ชั่วโมงให้หลัง...สนุกดีแท้ นึกในใจ เอ..หรือคุณหมอจะหมั่นใส้เรา เลยแอบเอายาสลายกล้ามเนื้อมาฉีดไห้...เฮ้อ...

แต่ตอนนี้ หลังจากทั้งกินยา ทั้งฉีดยา ทั้งทายา(ที่ขอยาทาเขามาด้วย) หลังผมก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ

ยังจำคำแนะนำของคุณหมอได้อยู่เลยว่า หากยังไม่หายอีก...

ให้เปลี่ยนงาน.......ครับ ขอบคุณ....




Create Date : 01 สิงหาคม 2550
Last Update : 6 สิงหาคม 2550 18:31:09 น. 11 comments
Counter : 3940 Pageviews.  
 
 
 
 
พูดถึงปวดหลัง ปวดขา จนดูเหมือนไม่มีแรงเนี่ย..สุด ๆ ของความทรมานมากกกๆ เลยค่ะ เข้าใจเลย ..
 
 

โดย: ดอยปุย วันที่: 1 สิงหาคม 2550 เวลา:17:51:03 น.  

 
 
 
555 เล้าได้ฮามากๆค่ะ..ชอบๆๆ นึกภาพตาม...เลยยิ่งขำมากๆ
 
 

โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 1 สิงหาคม 2550 เวลา:22:35:06 น.  

 
 
 
เรียนคณะอะไรคะ ถึงได้เขียนเรื่องได้เก่งจริงๆ
 
 

โดย: แม่น้ำตาลน้อยที่แสนซน วันที่: 3 สิงหาคม 2550 เวลา:16:07:33 น.  

 
 
 
ถ้าบอกว่าเรียนคณะอะไรนี่ ท่าจะไม่ขำนะครับ...

แต่ขอบคุณที่แวะมาอ่านครับ
 
 

โดย: น้ำใจ IP: 202.28.27.6 วันที่: 3 สิงหาคม 2550 เวลา:16:24:43 น.  

 
 
 
อ่านแล้วอมยิ้มเลยค่ะ
 
 

โดย: สายไหมส่ายเอว วันที่: 19 สิงหาคม 2550 เวลา:18:04:07 น.  

 
 
 
เขียนถึงพยาบาลอย่างนี้ได้งัย .....ถ้าป้าเค้าอายุมากแล้วเค้าคงไม่วัดตำแหน่งหรอก....เค้าจิ้มเลยดิ... มาคราวหน้าคอยดู
 
 

โดย: whiteblue IP: 61.19.22.94 วันที่: 9 กันยายน 2550 เวลา:3:58:11 น.  

 
 
 
เขียนได้ฮาดีค่ะ อ่านไปขำไป

ก่อนหน้านี้ ฉันก็มีอาการปวดต้นคอเหมือนกันค่ะ สาเหตุคงจะเพราะใช้คอมพิวเตอร์มากไป ไปตรวจ หมอส่งทำกายภาพทั้งประคบร้อนเย็น มิหาย นวดก็ยังไม่หาย ได้ยามากินเยอะแยะ

สุดท้าย หัวหน้าที่แผนกแนะนำให้ไปฝังเข็มสิค่ะ เอิ๊ก ๆ

ตอนนี้ยังคงฝังอยู่ คุณฤทัยนาวาจะลองดูมั่งก็ดีนะค่ะ
 
 

โดย: Alps_s วันที่: 14 กันยายน 2550 เวลา:1:40:16 น.  

 
 
 
ฝังเข็มก็เป็นอีกทางหนึ่งในการรักษาโดยไม่ใช้ยาค่ะ
แม่เป็นหมอนรองกระดูกเสื่อม ไปฝังเข็มมา ดีขึ้นเลยค่ะ

ทางที่ดีควรจะรักษาแต่เนิ่นๆดีกว่ามั้งคะ
อย่าปล่อยให้เรื้อรังค่ะ หายเร็วๆนะคะ
 
 

โดย: จ๊ะเอ๋ (เจ๋อ๊ะ ) วันที่: 19 มิถุนายน 2552 เวลา:15:05:55 น.  

 
 
 
เป็นปวดหลังด้านขวาเหมือนกันก็ยังไม่หายค่ะตอนนี้ แต่ว่าไม่ถึงกับปวดมากเท่าไหร่ แค่รุ้สึกรำคาญตัวเอง กลัวเป็นอันพฤกษ์เหมือนกัน แต่ว่าไปหาหมอมา หมอก็บอกว่าเป็นเพราะเรานั่งทำงานเกี่ยวกับคอมฯมากเกินไป แต่ก็ไม่แน่ใจว่าใช่หรือเปล่า กลัวเป็นอย่างอื่นค่ะ ใครเป็นแบบเราบ้างมั๊ย กลัวมากเลย
 
 

โดย: ออ... IP: 210.1.24.145 วันที่: 9 สิงหาคม 2553 เวลา:11:49:23 น.  

 
 
 
มีอาการปวดหลังเหมือนกันค่ะหมอฉีดยาให้กับบ้านมาชาไปครึ่งตัวเลยตอนนี้ก็มีอาการชาที่ซีกขวาตั่งแต่หัวไหล่ไปถึงปลายเท้าเลยค่ะกลัวมากๆ
 
 

โดย: สุมาลา หาญเรืองเกียรติ IP: 118.173.59.102 วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:58:18 น.  

 
 
 
เขียนได้น่าอ่านดีครับ 555
 
 

โดย: บังมิด IP: 1.47.96.98 วันที่: 3 มีนาคม 2560 เวลา:14:06:19 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

ฤทัยนาวา
 
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




บางครั้งสุข บางทีเศร้า....

บางวันเหงา บางคืนหงอย......

บางเวลา...ก็ใจลอย

แต่บางคนที่เฝ้าคอย...ตอนนี้อาจกำลังมา



web counter

online Online Blackjack Locations of visitors to this page
[Add ฤทัยนาวา's blog to your web]

MY VIP Friend

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com