 |
|
|
 |
 |
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
....เพื่อนเราเลิกกัน มันก็ไม่เกี่ยวกับเรา....
".......เราเลิกกันเถอะ"....ข่าวลือว่าประโยคสุดท้ายของทั้งคู่มันเป็นเช่นนี้...
เมื่อเวลาหนึ่งที่ผ่านมา สจี ได้บอกเลิกกับ วีรภาพ ..
ทั้ง สจี และ วีระภาพ เป็นชื่อสมมติ ที่ผมไม่บอกชื่อจริงเพราะว่าเราก็มีจรรยาบรร เอิ้กๆๆ...ต่อมคุณธรรมผุดขึ้นมากระทันหัน
เอ๋...หรือว่าไม่เล่าต่อดีนะ...แต่ไหนๆ ก็ขึ้นหัวมาแล้ว ต่อละกัน
วีรภาพและสจีเป็นเพื่อนห่างๆ ของผม ผมสนิทกับเขาเป็นบางจังหวะ คล้ายๆ จังหวะหัวใจ โย่ว...
จริงๆ เรื่องนี้ดูเหมือนน่าตกใจ แต่หากไล่เรียงเรื่องราวแล้วมันไม่น่าทำให้ผมตกใจไปมากกว่านี้ เนื่องจากในความคิดผมแล้ว พวกเขาเพียงแค่ทะเลาะกัน
ยังไม่ถึงกับบอกเลิกศาลากันอย่างที่เป็นข่าว..
เรื่องของเรื่องคือ สจี บอกว่าวีระภาพมีคนอื่น ส่วนวีระภาพก็คิดว่าสจีไม่มีเหตุผล ฟังความข้างเดียว ทั้งๆ ที่บอกความจริงไปว่ามันไม่ใช่ ก็ไม่เชื่อ
....ก็เป็นปรกติครับ เวลาอย่างนี้คงไม่มีใครฟังใคร
สรุปคือสจีโกรธที่วีระภาพที่ไปมีคนใหม่ ส่วนวีระภาพก็โมโหที่สจีไม่เชื่อใจ...
แง่มๆๆ ความรักมันเป็นจังซี่แล....
เวลาผ่านไป วีระภาพก็คลายโมโห พร้อมและยินดีที่จะเข้าไปพูดคุยเพื่อปรับความเข้าใจ เพราะในใจไม่ได้อยากให้มันเป็นเยี่ยงนี้ แต่ฝ่ายสจียังโกรธไม่หาย (โอ๊ะ โอ๊ะ แบบนี้คล้ายๆ จะมีมูลนะนี่.. )
ไม่ว่าวีระภาพจะพูดอะไรสจีไม่ฟังทั้งนั้น..
วีระภาพมองซ้ายมองขวาไม่เห็นใคร นึกถึงผมขึ้นมาก็เลยลากไปปรับทุกข์
เอ่อ..ไอ่เรื่องความรักผมไม่ใคร่จะถนัดนัก
แต่ก็พยายามบอกไปว่าถ้าความรักยังล้นใจอยู่แบบนี้ก็เข้าไปเถอะ แม้ช่วงนี้อาจจะยากลำบากอยู่ซักหน่อย
แต่ผมว่ามันก็คงไม่ยากหรือลำบากมากไปกว่าตอนที่จีบสจีใหม่ๆ หรอกมั้ง..
อย่างน้อยตอนนี้สจีก็ยังมีความรู้สึกให้...
แม้จะเป็นความรู้สึกโกรธก็เถอะ ...งึมๆ
พูดเสร็จต้องหลบสายตาของคุณวีระภาพที่ทำท่าคล้ายจะเหวี่ยงหมัดฮุคขวาเข้าใส่หน้าผม...
วีระภาพนั่งถอนใจเฮือกๆ ทำหน้าประหนึ่งใกล้เสียกรุงครั้งที่สอง ชีวิตจะล่มสลายในบัดนั้น
ผมพูดจบไปหลายประโยค ก็ยังนั่งถอนหายใจเฮือกๆ ..นี่ เอ็ง ที่พูดไปไม่เข้าหูมั่งเลยรึไงเนี่ย..เฮือกๆ อยู่ได้
เฮือก เฮือกๆ
อีแบบนี้ พูดไปก็เท่านั้น ผมเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ รินฟองเบียร์เข้าปาก สายตาเหลือบมองไอ้คุณวีระภาพ มันก้มหน้า มือขวาถือแก้วเบียร์แน่น
แต่ไม่ยก...
คลั้นจะ เอ้าววว ชนนนเว้ยย เพื่อน.....ก็ดูคล้ายจะยินดีปรีดามากไปซักหน่อย...
ผมตัดสินใจล้วงโทรศัพท์ออกมากดโทรหาสจี เพราะเชื่อว่าด้านหนึ่งสจีก็คงเศร้าใจไม่น้อย ถ้าผมขุดด้านนั้นของสจีออกมาได้ เรื่องก็คงจะง่ายกว่านี้
"โหล โหล...เจ้ ..เจ้...อยู่ไหนเนี่ย?"
ผมถามเสียงดังเพราะว่าฝั่งโน้นเสียงดัง ฟังไม่ได้ศํพท์ เสียงอื้ออึงไปหมด สักพัก เสียงก็ค่อยลงจึงคุยกันรู้เรื่อง
"สวัสดี ว่าไง " ...สจีถามกลับมาเสียงสดใส
"เรากำลังร้องเพลงอยู่คาราโอเกะ มาสิ มาด้วยกัน เพื่อนๆ เยอะแยะเลย..." สจีพูดต่อ
"หา...."
ผมวางสายหลังจากบอกปฏิเสธสจีไป เก็บโทรศัพท์ แล้วกลับมานั่งที่โต๊ะช้าๆ มองคุณวีระภาพของผม ซึ่งขณะนั้นฟุบลงไปกับโต๊ะแล้ว
"เศร้าของแท้ มึงเอ้ย...."
....
หลังจากวันนั้นผมก็ต้องไปนั่งละเลียดฟองเบียร์เป็นเพื่อนคุณวีระภาพทุกวัน บรรยากาศพาให้อยากตายดีแท้...
4-5 วันให้หลัง ไม่มีอะไรคืบหน้าแม้แต่น้อย สจียังคงก่อกำแพงที่หนาเตอะ และดูเหมือนจะก่อสูงขึ้นๆ เรื่อยๆ การจะปีนข้ามกำแพงดังว่าอาจต้องใช้แรงกาย แรงใจ และเวลามากโข
ผมพูดคุยกับวีระภาพอยู่คนเดียวบางครั้งก็เหนื่อย และบางที่มุมมองของผมก็คือมุมมองของผม ต่อให้กว้างสักแค่ไหนก็แค่มุมมองของผมคนเดียว
ดังนั้นหากมีคนอื่นๆ มาร่วมแบ่งปันมุมมองเพื่อให้วีระภาพได้มองเห็นมุมต่างๆ ได้หลากหลายขึ้น
ก็น่าจะดี
แต่ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ...เพื่อนสองคนก็แล้ว สามคนก็แล้ว สี่คนก็แล้ว ไอ้คุณวีระภาพก็ยังนั่งถอนหายใจเฮือกๆ พูดได้แต่ ทำไมเขาไม่ฟังกู กูไม่เข้าใจ เฮือกๆๆๆๆ
ผมว่าลงแบบนี้ ยุให้มันไปบวชซะเรยยท่าจะดี ...เผื่อพบเจอชี...เอ้ย..เผื่อพบเจอสัจธรรมบ้างนะเนี่ย
พักใหญ่ๆ วีระภาพก็หายตัวไป โทรหาได้ความว่าไปทำงานต่างจังหวัดสักพัก เฮ้ย..ไม่เป็นไรนะ ..อื่อ เราไม่เป็นไร วีระภาพตอบด้วยน้ำเสียงดีขึ้น
จากนั้นผมก็ได้พบกับสจีบ้างประปราย...
เวลาผ่านไปนานแค่ไหนไม่รู้ครับ รู้แต่ว่าผมเจอวีระภาพที่เชียงใหม่อีกครั้งด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ข้างๆ เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง...
ผมตกใจเล็กน้อย เวลานั้นผมเองไม่รู้จะปั้นหน้ายังไงดี ..
มองหน้าผู้หญิงคนนั้นทีนึง แล้วมองหน้าวีระภาพช้าๆ ..ก่อนพูดขึ้นมาค่อยๆ
....
.....
"เอ่อ...หวัดดีวีระภาพ..สวัสดี สจี..."
แล้วสายตาก็เลื่อนไปสบกับมือของทั้งสองคน ที่ตอนนี้ดูเหมือนมือสองข้างนี้จะประสานกันได้แน่นกว่าเดิม..
...ถ้าหากรถต้องอาศัยถนนในการเดินทางจากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่ง
"ความรักและความเข้าใจ" ก็อาจเดินทางจากใจหนึ่งสู่อีกใจหนึ่ง
ผ่านมือสองข้างที่กำลังสอดประสานกันแน่นในตอนนี้...
...กระมัง
...
..
| Create Date : 08 เมษายน 2551 |
| Last Update : 17 เมษายน 2551 7:37:45 น. |
|
9 comments
|
| Counter : 520 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: SIMAKHA  วันที่: 17 เมษายน 2551 เวลา:11:38:50 น. |
|
| โดย: นางไม้หน้า3 วันที่: 17 เมษายน 2551 เวลา:23:11:45 น. |
|
| โดย: nattabe วันที่: 19 เมษายน 2551 เวลา:12:02:21 น. |
|
| โดย: unsa วันที่: 20 เมษายน 2551 เวลา:22:55:13 น. |
|
| โดย: ชมจันทร์ วันที่: 22 เมษายน 2551 เวลา:8:25:07 น. |
|
| โดย: ผลไม้กระป๋อง (ผลส้ม ) วันที่: 3 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:35:20 น. |
|
| โดย: หนุ่มอกหัก IP: 202.12.97.117 วันที่: 23 สิงหาคม 2551 เวลา:15:28:02 น. |
|
|
|
|
| ฤทัยนาวา |
 |
|
|
|
|
) 
เรื่องของคน 2 คน ให้เค้าตัดสินใจกันเองนั่นแหละดีแล้ว 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
สวัสดีวันปีใหม่ไทยค๊า เย็นชื่นฉ่ำหัวใจดีมั้ยค่ะ
ปล. อนุญาตให้
ปล. (อีก) ชีวิตจริงของตัวเองหรือเปล่าคุณวีระภาพ ทำเป็นอ้าง