....ณ ที่นั่น จะมีแต่นายกับเธอ......และพวกกรู.....ครึครึครึ..^O^..

"เฮ้ย....คุยไรกันอยู่วะ?"

ชิน ตะโกนถามเสียงดัง เมื่อเดินเข้าบ้านมาในตอนหัวค่ำหลังจากเพิ่งซ้อมบาสเสร็จแล้วเห็นพวกเราจับกลุ่มคุยกันอยู่ในบ้าน พร้อมกับนั่งลงตรงที่ว่างข้างๆ เอก

..ควักผ้ามาลูบเหงื่อที่เปื้อนใบหน้า

ผมยกมือป้อง วิท ที่ทำท่าเหมือนกับกำลังจะบอกว่าเรากำลังคุยกันเรื่องเรื่อยเปื่อย

เจ้าวิทหยุดกึกในทันที แล้วหันมามองหน้าผมด้วยความฉงนยิ่งนัก

ประมาณว่า มันจะเล่นอะไรอีก งืมๆๆๆ

เห็นเจ้าชินทำหน้าอยากรู้แบบนี้ หัวครีเอทีพของผมก็เริ่มทำงานทันที ^^

ผมพยายามปั้นหน้าให้เรียบเฉยมากที่สุด และดูเหมือนคนอื่นๆ ก็พอจะเข้าใจได้อย่างทันทีทันใด

เลยเงียบฟัง

"เอ่อ...คืองี้อ่ะ"...ผมพูดเสียงเครียด

ชินมองหน้าผม แล้วก็หันไปมองหน้าไอ้เอกที่นั่งข้างๆ

ไอ่เอกทำหน้าประมาณว่า เอ่อ..ก็ฟังไอ่น้ำมันสิ..

"เฮ้ย...ไรวะ มีเรื่องอะไรกัน"

"คือ..มึงฟังนะ เรื่องของมึงเลย"

ยิ่งเพิ่มความอยากรู้ของไอ่ชินใหญ่ มันกระเถิบเข้ามาใกล้ๆ ทำหน้าตั้งใจฟัง

"เมื่อตอนบ่าย แนน มาบอกกูว่าเขาแอบชอบมึง ชอบมานานแล้วด้วย แต่ไม่กล้าบอก แต่เห็นว่าใกล้จบ ม.6 แล้วเลยอยากบอกความในใจ เลยถามกูว่าทำไงดี"

แนน เป็นเพื่อนผู้หญิงในกลุ่มที่สนิทกัน น่ารักๆ

"เฮ้ย.." ไอ่ชินกระแทกหลังเข้ากับโซฟา ทำหน้าไม่เชื่อ

แต่ยิ้มน้อยๆ

"กูไม่เชื่อ พวกมึงหลอกกู จ้างกูก็ไม่เชื่อ"

"จริง กูก็อยู่ด้วย" ไอ่วิทเสริมด้วยสีหน้าจริงจัง

ชินหันไปมองเอกซึ่งเป็นคนเงียบที่สุดในกลุ่ม ปรกติเอกจะเป็นคนที่น่าเชื่อถือ เพราะเรียนเก่ง

เอกทำหน้าเรียบเฉย ขยับแว่นนิดนึงก่อนที่จะพูด...

"อื่อ งั้นมั้ง ตอนนั้นกูไม่อยู่ แต่กูก็สังเกตุเห็นมานานละนะ"

..นั่น..นั่น... ไอ่เอก แม๋..เนียนกว่าที่คิดนะมึง

"กูไม่เชื่อ!"

"เอ๋า ไม่เชื่อก็ตามใจมึงสิ เขาบอกกูมาแบบนี้ งั้นมึงก็ลองสังเกตุเอาเองละกัน"

"ใครเชื่อมึงก็ลิงละ กูไปอาบน้ำดีกว่า" ไอ่ชินยิ้มๆ เขินๆ ลุกขึ้นเดินขึ้นบ้านไป

พวกเรามองตาม พอพ้นสายตา ก็หันมามองหน้ากัน พยายามกลั้นหัวเราะกันสุดชีวิต...

"เดี๋ยวพรุ่งนี้กูจะไปบอกแนนไว้ก่อนว่าอย่าเพิ่งทำอะไร กูยังคิดไม่ออกว่าจะทำไง"

ผมตะโกนเสียงดังตามหลังไอ่ชินไป...

....
...


แล้วเวลาผ่านไปหลายวัน


พวกวัยรุ่นอย่างผมในตอนนั้น มีเรื่องเข้ามาเยอะเยะครับ เรื่องอำไอ้ชินพวกเราก็เลยลืมๆ ไป


จนกระทั่งเย็นวันหนึ่ง


ไอ่ชินมันลากผมไปนั่งคุยด้วยท่าทางที่ลับๆล่อๆ

มองซ้ายมองขวาเห็นว่าไม่มีใครอยู่ในบ้าน มันก็เริ่มพูด


"กูว่า แนน เขาชอบกูจริงๆ ว่ะ กูสังเกตุมาหลายวันละ"

"เฮ้ยยยย...จริงอ่ะ"

..ผมเฮ้ย ในใจนะครับ แต่ก็นึกออกว่าเคยอำมันไว้ ก็เลยปั้นหน้าจริงจัง..

"ก็ไหนมึงบอกไม่เชื่อกู" ผมเอนหลัง เอามือประสานไว้ที่ท้ายทอย ทำหน้าเยียดหยามไอ่ชินเต็มที่

"กูไม่ใช่ไม่เชื่อมึง แต่ที่กูไม่เชื่อคือแนนชอบกูจริงๆ ต่างหาก"

"อ้าว...แล้วยังไง"

"ก็...หลังจากมึงบอก กูก็เลยลองสังเกตุ แนนเขาทำท่าสนิทกับกูมากจริงๆ ว่ะ คุยกับกูเยอะกว่าพวกมึงอีก"

"อ้าววว เร้ออ..กูก็ไม่ค่อยได้สักเกตุนะเนี่ย" ...งึมๆๆๆ


อันเนื่องมาจากไอ่ชินมันเป็นนักบาสน่ะครับ สาวๆ ก็ชอบมันเยอะ ส่วนใหญ่เขาก็กรี๊ดกร๊าดไปตามเรื่อง ชอบจริงก็ยังไม่เห็นมี(ซึ่งจะต่างจากผม อุอุอุ ...ผมเลิกเล่นบาสตอน ม 4 แต่ไอ่ชินมันเริ่มเล่นบาสตอน ม 4 ครับ)

กลับมาที่แนน จริงๆ แนนเขาน่ารัก เข้ากับคนได้ง่ายมาก เขาย้ายจากอีกห้องมาอยู่ห้องผมตอน ม 5 ซึ่งอาจเป็นเพราะกลุ่มผมเป็นกลุ่มที่น่ารัก(จุ๊กกรู้) เราก็เลยกลายเป็นเพื่อนสนิทกันในเวลาอันสั้น

ทีนี้..

การเข้าคนง่ายของแนน และการถูกกรี๊ดของนักบาสอย่างคุณชิน ประกอบเข้ากับเรื่อง "แนนแอบบชอบเอ็งว่ะ" ...ของผม...


ไอ่ชินมันก็เอาไปประติดประต่อจนเป็นเหตุให้มันลากผมมาคุยวันนี้

"กูจะทำไงดีวะ" มันถามต่อ

"เอ่อ...."

ผมปั้นหน้าฝืดเคืองเต็มที่ ยังไงดีละเนี่ยกู..T________T...


.. จะตามน้ำหรือเฉลยความจริงกับมันดีวะ...


ถ้าเฉลยความจริงตอนนี้ เกิดมันโมโหแล้วต่อยผมขึ้นมา ผมก็เจ็บฟรีคนเดียวเลยสิ ไม่ได้ๆ คนอื่นๆมันต้องร่วมรับผิดชอบด้วยสิ


"งั้นกูถามหน่อย มึงชอบแนนป่ะล่ะ?"

"ชอบ แต่กูไม่อยากคิด กูไม่อยากเสียเพื่อน".....นั่น มันเนียนชอบเฉยเลย ไอ่นี่...

"ถ้ามึงไม่อยากเสียเพื่อน มึงก็ต้องเป็นฝ่ายบอกเขาไปก่อนว่ามึงคิดยังไง อย่าให้ผู้หญิงเป็นฝ่ายบอก"

พูดจบผมหลบตา ถอนหายใจอยู่ข้างใน ชักลึกไปเรื่อยๆ ละกู....T__T

"เหรอ?" ....

"อื่อ ถ้าผู้หญิงมาบอกมึงก่อน กูกลัวว่าจะไม่เหมือนเดิม" ...

ไปกันใหญ่ละผม...

"งั้นในฐานะที่มึงมีประสบการณ์เรื่องแบบนี้เยอะ มึงว่ากูต้องบอกเขายังไงดีวะ"


.อ้าววว..ไหงโยนมาทางนี้ซะงั้น T_T

....

...

..

จากวันนั้นผมก็ไปเล่าให้เพื่อนคนอื่นๆ ฟังว่ามันเป็นยังงั้นยังงี้ ไอ่พวกนั้นมันก็ทำหน้าตกอกตกใจ ประมาณว่า ซวยแล้วมึง

ผมบอกว่าไม่ใช่กูคนเดียว พวกมึงด้วย ...
...

"แนน แนน ทำไรอยู่"

ชินรวบรวมความกล้าทั้งหมดเดินเข้าไปหาแนน หลังจากที่ซักซ้อมคำพูดจากผมไปอย่างดี พวกผมนั่งลุ้นอยู่อีกมุมของห้องเรียน บอกตรงๆ เวลานั้นทำหน้าไม่ถูกเชียวล่ะ

แม้ลึกๆ ก็อยากรู้ว่าจริงๆ ว่าผลมันจะเป็นยังไง..งึมๆๆ

อ้าว...ก็ไหนๆ ก็มาถึงนี่ละไง ผลจะเป็นยังไงค่อยตามแก้กัน เชื่อว่าเพื่อนมันคงไม่ทิ้งเราแน่นอน

"เอ่อ..เรารู้ทุกอย่างแล้ว" ไอ่ชินพูดต่อ แนนทำหน้างงเต็มที่ ถามว่าอะไร เรื่องอะไร แต่เวลานั้นผมเข้าใจว่าไอ่ชินมันคงหูอื้อ ตาลาย

ไม่ได้ยินที่แนนถามแม้แต่นิด ทำหน้าแดงอย่างเดียว

"เอ่อ.." ไอ่ชินตะกุกตะกัก หันมาทางพวกเรา ไอ่เอก ไอ่วิท ไอ่หนึ่ง หลบตากันพรึบพรับ แทบจะพร้อมเพรียงราวกับนัดกันไว้เลยทีเดียว

ผมทำหน้าปุเลี่ยนๆ แล้วก็พยักหน้า ทำนองว่า

ต่อสิ ต่อเลย ตามที่ซ้อมมาอ่ะ

"เรารู้ว่าแนนชอบเรา เราเองก็ชอบแนนนะ แต่เราเป็นเพื่อนกันมานาน"

แนนทำหน้างงหนัก....

"เราอยากเป็นเพื่อนแบบนี้มากกว่า ไม่อยากให้คิดเป็นอื่นน่ะ" ไอ่ชินพูดต่อ หน้ายังคงแดงฉาน

แนนเลิกคิ้ว ไม่อยากจะเชื่อว่ากำลังฟังเรื่องอะไร ทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ หันมาทางพวกเราที่นั่งอยู่อีกด้านทันที

ไอ่เอก ไอ่วิท ไอ่หนึ่ง หันหน้าหนีทันทีเช่นกัน พร้อมกับเตรียมพร้อมที่จะวิ่งออกจากห้องไปทันทีที่มีภัย ผมเองก็ลุกขึ้นยืนแล้วในตอนนั้น

แต่ดันสบตากับแนนก่อน เลยแสยะยิ้มให้เล็กน้อย พร้อมกับโบกมือทักทายช้าๆ

แนนทำหน้าดุ แต่ก็พอเดาเรื่องได้แล้ว เลยหัวเราะ แล้วหันไปทางไอ่ชินที่ยืนนิ่งหน้าแดงอยู่ แล้วก็พูดอะไรซักอย่าง...

สักพักไอ่ชินก็ทำหน้าตกใจ แล้วหันมาทางผม ผมยิ้มให้มันก่อนที่จะหันไปหาไอ่สามคนที่นั่งอยู่ด้วยกัน

ปรากฏว่ามันลุกออกจากห้องไปแล้ว

ผมเลยออกวิ่งบ้าง ไอ่ชินวิ่งมาทางผมด้วยความโกรธผสมอาย

ผมมองไม่เห็นสามคนที่ออกตัวไปก่อนหน้า ไม่แน่ใจว่าวิ่งไปทางไหนกันบ้าง...

...

..

จากวันนั้นผมก็ไม่เห็นไอ่ชินโผล่หน้ามาที่บ้านเช่าอีกเลย มันกลับไปอยู่บ้านกับพ่ออีกอำเภอหนึ่ง แล้วขับรถมาโรงเรียนเป็นบางวัน เจอกันบ้างไม่เจอกันบ้าง

จริงๆ พวกเรารู้สึกผิดนะ แต่ต่างคนก็ต่างไม่กล้าที่จะไปสู้หน้า จนกระทั่งวันหนึ่ง เอกก็บอกว่ายังไงก็ต้องไปขอโทษมันให้ได้ จะให้เป็นยังงี้ไปจนจบ ม 6 ไม่ได้นะ

คบกันมาตั้งนาน เสียดาย

ว่าแล้วก็ออกเดินทางไปบ้านไอ่ชินกัน ไปถึงหน้าบ้านก็กดกริ่ง...

สักพัก พ่อไอ่ชินออกมาเปิดประตู...


"หวัดดีครับ มนูอยู่มั๊ยครับ?" วิทถามเสียงดัง


ผมสะดุ้งโหย๋ง หันไปมองไอ่วิท มันยืนยิ้มกว้างให้พ่อไอ่ชินอยู่


"เอ่อ..มนูน่ะพ่อเอง แต่ถ้าจะมาหาเจ้าชินก็อยู่ข้างใน"

...พ่อมนูพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

ไอ่วิทหน้าซีดขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่แล้วก็หลบฉาก...

สมัยเด็ก ชื่อพ่อเพื่อนมักกลายเป็นชื่อเพื่อนได้ตลอดเวลาจนกลายเป็นเรื่องติดปากไป ล้อไปล้อมาชื่อพ่อชื่อเพื่อนสลับสับกันไปหมด

พวกเราทั้งหมดพากันเดินเข้าบ้านไปอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว

ทำลูกเขาโกรธ ยังจะมาทำให้พ่อเขาโกรธอีกนะเนี่ย

เจอชินมันก็ทำหน้าเฉยๆ แต่เชื่อว่าเวลาผ่านไปนานแล้ว ก็น่าจะเย็นลง พอขอโทษขอโพยกัน เรื่องมันก็เลยจบ

....

ก่อนกลับ เอกมันก็บอกชินว่าไอ่วิทมันเรียกมึงว่ามนูเมื่อกี้..ไอ่ชินหันควับ.. อ้าวไอ้วิชิรา(ชื่อพ่อไอ่วิท) มึงล้อชื่อพ่อกูเหรอ..

ไอ่วิทหันไปทางไอ่เอก

"ไอ่เวร...บอกมันทำไมวะ ไอ่เหลิม(พ่อไอ่เอก)"

....

....แล้วเสียงหัวเราะระหว่างเพื่อนก็กลับมาเหมือนเดิม....


ปล.เรื่องระหว่างเพื่อน กี่ปีก็ไม่มีลืมครับ

Create Date : 06 พฤษภาคม 2551		11 comments
Last Update : 6 พฤษภาคม 2551 10:10:13 น.
Counter : 482 Pageviews.
Share Tweet