มันคงผิดมาแต่ต้น....

มันคงผิดมาแต่ต้น.... เหมือนคนที่วิ่งแบกเอาความเหงาเข้าหากัน
จนเมื่อถึงเวลา....ที่คุณรู้สึกว่า.... ฉันไม่อาจเป็นอย่างที่คุณต้องการ.... ให้ไม่ได้ในสิ่งที่คุณเรียกร้อง คุณคาดหวังในสิ่งที่ฉันไม่เคยมี...และไม่อาจเป็น
แต่...ไม่เคยมองเห็นคุณค่า..... แม้เพียงเศษเสี้ยวที่ฉันหยิบยื่นให้..... มันจะมีประโยชน์อะไร.... กับความจริงใจที่คุณไม่เคยมองเห็น
ฉันมันสกปรกแปดเปื้อน เกินกว่าจะเอาความถูกต้องดีงามมาชะล้างได้อีก คุณรู้...คุณเห็น...คุณบอกกับทุกๆคน ก็แล้วทำไม คุณไม่ไปจากชีวิตฉัน มาจมจ่อมผูกพันอยู่ทำไมให้ตกต่ำลำเค็ญ เป็นเรื่องเล่าลับหลังของใครต่อใคร

โครตเง้าของฉันก็ไม่ได้ดีเด่นมาจากไหน สายเลือดของฉันก็ไม่ได้สูงส่งไปกว่าใคร ......................... ฉันไม่ใช่คนหัวแข็ง แต่อย่างน้อยที่สุด ฉันก็ยังจริงใจกับตัวเอง จริงใจกับชีวิต เกินกว่าจะทุจริตกับความรู้สึกของตัวเองได้ ........................ แต่กับคุณ...คุณมองไม่เห็นอะไรหรอก... มองไม่เห็นอะไรเลย..นอกจาก"หัวใจตัวเอง"
ที่ต้องการการเห็นใจจากคนอื่น จนต้องสร้างประโยคหรูข้น...ล้นคุณธรรมเข้าตัว และหยิบยื่นความผิด ความเลวร้ายให้กับคนอื่น ................. ฉันยอมจะให้ตัวเองตกต่ำ ดีกว่าจะให้ความเป็นคนของตัวเองชอกช้ำ ...................

ฉะนั้น...กลับไปเสียเถอะ.... กลับไปอยู่ในโลกใบเดิมของคุณ ก่อนที่เราจะทำร้ายโลกของกันและกัน ..........................
คำว่า "รัก"ไม่ใช่สิ่งเดียวที่จะยึดเหนี่ยวคนสองคนไว้ด้วยกัน ความรัก...มันเปราะบางหวาดไหว เกินกว่าสองแขนสองขา และหัวใจอ่อนล้าของฉัน จะประคองไว้ได้...และฉันก็ไม่แกร่งพอกับคำว่า "รัก" .....................
ขอให้วันที่เราเดินออกจากชีวิตของกันและกัน เป็นวันแห่งความดีงามของคุณ
เป็นวันที่คุณจะลืมตาตื่น จากความลุ่มหลงชั่วร้าย ที่ฉันสร้างขึ้นมาผูกพัน และนี่คือทุกคำที่ฉันอยากจะบอกคุณ

Create Date : 05 เมษายน 2552 |
|
14 comments |
Last Update : 5 เมษายน 2552 2:38:06 น. |
Counter : 1226 Pageviews. |
|
 |
|
อ่านแล้วก็เข้าใจค่ะ
ชีวิตจริงก็มีหลายคู่ที่ชีวิตคล้ายๆแบบนี้
หากเข้ากันไม่ได้ก็จากกันด้วยดีดีกว่า