บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 17 .. เช้านี้จิตใจฉันเบิกบานกับการปฏิบัติก็จริง แต่ก็ไม่น่าเชื่อว่าค่ำคืนนี้ ฉันจะต้องร้องไห้อย่างไม่มีสติ ณ สถานที่ปฏิบัติธรรมแห่งนี้.... หลังจากการทานข้าวเช้า เราก็มีเวลาพักผ่อน 30 นาที ฉันกับสรวงรักษ์มีโอกาสเข้าไปกราบนมัสการพระบรมสารีริกธาตุ ถ้าจำไม่ผิด นี่คือครั้งที่สองเท่านั้นที่ฉันได้มีโอกาสอย่างนี้ จากระยะห่างของกาลเวลา อาจจะราว 10 ปีที่ผ่านที่ฉันได้กราบนมัสการเมื่อครั้งแรก พอถึงเวลา 09.00 น. ก็เป็นเวลาของการเริ่มกิจกรรมถาม-ตอบ ปัญหาธรรมะ ผ่านคลื่นวิทยุ ม.ก. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์บางเขน ซึ่งเป็นการจัดรายการสด โดยผู้เข้าอบรมปฏิบัติธรรมจะเป็นผู้ถามปัญหา และมีแม่ชีที่นี่เป็นผู้คอยตอบทุกเรื่อง โดยมีพี่ไก่ อาสาสมัครมาเป็นพิธีกรโดยไม่คิดค่าแรงในการจัดรายการ ประเด็นที่พูดในวันนี้คือ ปัญหาบ้านเมืองกับการดำเนินชีวิตอยู่ นอกจากนี้ในช่วงท้ายรายการ แม่ชีศันสนีย์ ซึ่งท่านติดภารกิจที่จังหวัดภูเก็ต ท่านได้ออนโฟนมายังรายการ และฝากให้ทุกคนในสังคมไทยว่า "อย่าให้อยู่กับจิตใจที่เร่าร้อน" การถามตอบปัญหาเป็นไปอย่างผ่อนคลาย ซึ่งใช้เวลาร่วมชั่วโมงในการพูดคุย 10.00 - 11.30 น. เป็นการฝึกกิจกรรม ปฏิบัติธรรม ฝึกอาณาปานสติ คือ การมีสติกับลมหายใจเข้า - ออก การอยู่กับปัจจุบัน ฉันต้องใช้สมาธิซึ่งก่อนเคยถือดีว่าตนนั้นเป็นผู้มีสติ ตนนั้นเป็นผู้ถูกในทุกการตัดสินใจ หากแต่ไม่ใช่เลย เพียงแต่ศีล 5 ที่เป็นศีลพื้นฐาน ฉันยังไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้ อย่างที่แม่ชีสมหมาย ซึ่งเป็นวิทยากรพูดว่า ศีล ข้อที่ 1 ไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ข้อนี้นั้น แม้การที่เราพูดจากับคนอื่นให้เขาเกิดความไม่สบายใจ ที่เปรียบเสมือนฆ่าเขาทั้งเป็น ก็ผิดศีลแล้ว..... การฝึกอาณาปานสติครั้งนี้ แม่ชีได้สอดแทรกกิจกรรมดั่งดอกไม้บาน ซึ่งเป็นเพลงสั้น ๆ พร้อมท่าประกอบ เป็นการกำหนดลมหายใจเข้าออก ดั่งบางท่อนที่ร้องว่า "ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก ดั่งดอกไม้บาน" หมายถึงแต่ละลมหายใจต้องสดชื่นเสมอ ลมหายใจเข้าสบาย...ลมหายใจออกผ่อนคลาย.... หลังจากกิจกรรมจบลง แม่ชีสมหมายได้ฝากคำพูดที่จะประทับลงในใจฉันไปอีกนานแสนนานว่า "แค่นี้..ชีวิตมันก็แค่นี้ เธอจะนั่งทุกข์กับอดีตเหรอ หรือร้องไห้เพื่ออนาคต อย่าเอาอดีตกับอนาคตมาทำลายความเบิกบานในปัจจุบันสิคะ ขนาดลมหายใจยังมีเข้า แล้วมีออก แล้วจะมีอะไรเป็นสิ่งเที่ยงบ้างคะ" กิจกรรมที่ฉันรอคอยอีกอย่างคือ การเดินจงกรม ซึ่งฉันกับเหล่ากัลยาณมิตรได้ฝึกเดินจงกรมหลังจากพักรับประทานอาหารกลางวัน เวลา 2 ชั่วโมงครึ่งในการเดินจงกรมเป็นแถวยาว 120 คน มองดูไกล ๆ สวยงามยิ่งนัก ผ้าแพรสีขาวปลิวไสวไปตามแนวสายลม ทุกคนเพ่งภาวนาทุกก้าวย่าง ไม่มีการพูดคุย หากแต่พิจารณาลมหายใจอยู่กับปัจจุบันก้าวย่าง จริงที่คนเราอาจหลงกับอดีตบ้าง เช่น เท้าเปล่าที่เดินบนผืนดิน หากได้เหยียบกับหินที่แข็ง ทำให้เจ็บ ถึงแม้ว่ามันจะผ่านมาจนถึงหญ้าสะอาดนุ่มเท้า แต่จิตใจยังนึกโมโหถึงอดีตที่เหยียบก้อนหินแข็ง ทั้งยังพะวงกับอนาคตว่าจะเจออีกหรือเปล่า แทนที่จะยินดีกับพื้นหญ้านุ่มในปัจจุบันก็หาไม่... หลังจากที่ฉันได้อะไรมากมายจากการเดินจงกรม แต่สิ่งที่พ่วงมาคือความอ่อนล้าของร่างกาย เย็นนี้พวกเราทำวัตรเย็นในเวลา 18.00 น. ซึ่งเรามีเวลา 3 ชั่วโมงในการฝึกปฏิบัติ ณ ศาลาปฏิบัติธรรมแห่งนี้ และกิจกรรมสุดท้ายของคืนนี้คือ การให้พวกเราที่มาอบรมดูวิดีโอชีวิตจริงของบัว "บัว..หญิงไทยที่ถูกหลอกไปขายตัวในต่างแดน ประเทศแห่งดอกซากุระ บัวต้องทุกข์ทนกับสภาพชีวิตที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ สิ่งที่ทุกคนตราหน้าว่า โสเภณี ทุกวันบัวจะต้องรับแขกให้ได้อย่างน้อย 6 คน เพื่อแลกกับคำหลอกลวงว่าจะได้กลับเมืองไทย บัวทนสภาพเป็นเวลาหลายปี จนกระทั่งดั่งฟ้าประทานคนจิตใจงามมาให้ บัวได้ขอร้องลูกค้าคนหนึ่งให้ช่วยเธอได้กลับเมืองไทย ลูกค้าคนนั้นยินดีช่วย แต่วันที่ทั้งสองคนหนีออกมา ได้เกิดเรื่องราวใหญ่โตระหว่างบัวกับมาม่าซัง มาม่าซังตายเพราะการหลบหนีของบัว บัวและลูกค้าผู้ช่วยเหลือหนีหลบซ่อนอยู่ได้ไม่นาน ต้องกลับใจมอบตัวกับทางการ บัวและผู้ช่วยเหลือถูกศาลจำคุกเป็นเวลา 5 ปี แต่เรื่องร้าย ๆ ยังไม่หยุดแค่นั้น ปีที่ 5 บัวไม่สบายอย่างรุนแรง หมอตรวจพบว่าบัวได้ป่วยเป็นโรคร้าย มะเร็งระยะสุดท้ายคือสิ่งที่ทำให้บัวทรมานยิ่งนัก อาสาสมัครคนไทยที่ญี่ปุ่น จึงขอตัวบัวให้กลับประเทศไทย เพราะถึงอย่างไร นี่คือวาระสุดท้ายของบัวที่จะได้กลับบ้านเกิดพร้อมร่างกายและวิญญาณ" นี่คือเรื่องราวคร่าว ๆ ของบัว ผู้ซึ่งเจ็บปวดจากมะเร็งและเรื่องราวในอดีต ที่ประสงค์จะพบแม่ชีศันสนีย์ก่อนตาย เพราะตลอดเวลาที่บัวอยู่ในคุกที่ญี่ปุ่น บัวได้อ่านนิตยสารสาวิกา ซึ่งเป็นนิตยสารของที่นี่ ภาพแรกที่ทำให้ฉันต้องร้องไห้ปานใจจะขาด คือภาพของบัวซึ่งนอนร้องครวญบนเตียงของโรงพยาบาล ฉันรับรู้ถึงความเจ็บปวดนี้เมื่อครานึกถึงความเจ็บปวดของพ่อที่จากไปด้วยมะเร็งเช่นกัน คืนนี้ภาพบนจอทีวีไม่ได้ชัดเจน เพียงแต่พร่ามัวด้วยจิตใจที่ร้าวราน ฉันไม่อยากเห็นคนต้องเจ็บปวดอย่างที่พ่อฉันเคยเป็น คนใกล้ชิดล้วนแต่ได้รับความเจ็บปวดยิ่งกว่าคนป่วยแน่นอน ในขณะที่บัวนอนร้องเพราะมะเร็งร้าย แม่ชีศันสนีย์ได้พูดคุยกับบัว ทั้งยังบำบัดความเจ็บด้วยการสัมผัส ให้กำหนดลมหายใจ คืนความพยาบาทเมื่ออดีต ทำให้บัวอาการดีขึ้น และจากโลกนี้ไปอย่างสงบ แต่สิ่งเหล่านั้นไม่ได้วนเวียนในจิตใจฉันในค่ำคืนนี้เลย เพียงฉันเลือกจะจดจำภาพความเจ็บปวดของบัวและพ่อของฉัน คืนนี้ทั้งคืน น้ำตาฉันไหลทุกครั้งที่ตื่น ...ฉันคิดถึงพ่อ.... พ่อครับ ผมคิดถึงพ่อครับ... 29 พฤศจิกายน 2551   Create Date : 12 ธันวาคม 2551 78 comments Last Update : 13 ธันวาคม 2551 18:18:25 น. Counter : 859 Pageviews. Share Tweet

ไปกู้คืนให้แล้ว มีคำว่าเปิดซิง...อิอิ...สงสัยเขารู้ว่าไม่ซิง เลยแบนซะ .............................. อ่านบันทึกป๋าวันนี้แล้วก็...อืมม นิ่งไป... คิดถึงแม่ที่นอนป่วยอยู่สี่วันที่โรงบาลเหมือนกัน ตัวเองใช้ธรรมะช่วยได้ เพราะเคยเรียนรู้ปฎิบัติมาบ้าง แต่คุณแม่เอง...ยังไม่ค่อย.... เราก็อยากให้เขาคลายทุกข์ ปล่อยวาง...เพื่อจะได้หายเร็วๆ ...บล็อกวันนี้อ่านแล้วอิ่มเศร้า อิ่มสุข...   โดย: ทากชมพู 12 ธันวาคม 2551 21:26:23 น.

แล้วกัน เมนต์ไปยาวมาก โดนแบนอีกละ เพราะไปยกตัวอย่างคำโดนแบนของยุ้ย ก๊าก... ไปกู้หน่อยนะจ๊ะ..   โดย: ทากชมพู 12 ธันวาคม 2551 21:27:52 น.

ไม่น่าเข้ามาแซวบอมเบย์เลย ยังไม่อ่านดีกว่าเก็บไว้ก่อน ยังอยู่หลายวันแน่ๆ ปล. พิมพ์ไปนี่มองที่พิมพ์ไม่เห็นเลย   โดย: ลุงแอ๊ด 12 ธันวาคม 2551 21:37:27 น.

ขอโทษด้วยค่ะ ลุงแอ๊ด เปลี่ยนสีตัวอักษรในกล่องคอมเม้นท์แล้วนะคะ คราวนี้คงชัดเจนขึ้น เอ แต่ทำไมพี่อัยย์ไม่บ่นสักคำเลย ทั้งที่พิมพ์ก็ยาวกว่า แถมตั้งสองเม้นท์แน่ะ   โดย: หยุ่ยยุ้ย 12 ธันวาคม 2551 21:43:40 น.

โดย: Hawaii_Havaii 12 ธันวาคม 2551 21:50:06 น.

ยุ้ยคะ สงสัยคอมพ์พี่จะมีปัญหาซะแล้ว พี่มองไม่เห็นตัวอักษรที่หน้าบลอกยุ้ยอ่ะค่ะ สงสัยต้องจัดการเครื่องก่อนแล้วค่ะ   โดย: เนระพูสี 12 ธันวาคม 2551 22:49:51 น.

หุหุ พี่ยุ้ยจ๋า นาห์ก็เป็นค่ะมองอะไรไม่เห็นเลย ต้องอาศัยคลุมแถบเอาตอนอ่านด้วยความพยายาม ทีแรกคิดว่าเพราะคอมพ์นาเน็ตมันช้าซะอีก แต่ลองอ่านคอมเมนต์คนอื่น เป็นเหมือนนาห์เลยอ่ะ ...เป็นกำลังใจให้พี่บอมเบย์นะคะ อย่าให้ความเจ็บปวดมาทำให้ใจเราหดหู่เกินไปค่ะพี่ ฝันดีค่ะพี่ยุ้ย ....พี่ยุ้ยไปดูพระจันทร์มาหรือยังค่ะ สวยมากๆเลย   โดย: มัยดีนาห์ 12 ธันวาคม 2551 23:40:25 น.

กิจกรรมดีๆ แถมมีข้อคิดให้เราได้จำและเตือนใจ ตัวเองเสมอๆ ... เห็นด้วยนะคะว่าคนเรา ณ ตอนนี้เรื่องปัจจุบัน ล่ะสำคัญสุดค่ะ .. เพราะอดีตก็ผ่านมาแล้ว อนาคตก็ยังมาไม่ถึง คิดถึงมันก่อนได้แตว่าอย่าเกินงาม เพราะฉะนั้นสิ่งที่ดีๆ ตอนนี้ ต้องทำ"ปัจจุบัน" ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้นะคะ   โดย: JewNid 13 ธันวาคม 2551 0:41:29 น.

สวัสดีค่ะคุณยุ้ย มาอ่านตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่ะ แต่เม้นไม่ได้ อ่านแล้วรู้สึกเศร้าๆ ใจหายยังไงไม่รู้ค่ะ ปล.bg สวยงาม อ่านง่ายด้วยล่ะ   โดย: ปางหวัน 13 ธันวาคม 2551 6:51:38 น.

วันนี้บล็อกอ่านยากมากครับพี่ยุ้ย เพราะสีฟ้อนต์กลืนกับบีจีครับ แต่เรื่องราวในบล็อกก็ดีมากๆเลยครับ สอนอะไรคนอ่านได้เยอะเลยครับ แม้จะเศร้ามากก็ตาม   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 13 ธันวาคม 2551 7:33:16 น.

- ธรรมะสวัสดีครับผม - ได้อ่านสิ่งที่ถ่ายทอดออกมาเป็นตัวอักษร เสมือนหนึ่งได้นั่งอยู่ใจกลางผู้ปฏิบัติเลยครับ - คนเรามีกรรมมาแต่กำเนิดจริงม่ะครับ (ทารกแรกคลอดออกมาทุกคน ต้องกำมือออกมาด้วย ... พ้องเสียงแต่ไม่พ้องรูปหนะครับ) - ผลเกิดแต่เหตุ ถ้าเหตุดี ผลก็ดี ซึ่งเหตุและผลอาจอยู่คนละภาพชาติกันก็ได้นะครับ (เริ่งงงงงงแล้วหละครับ)   โดย: พี่รี่+ต๊อก 13 ธันวาคม 2551 9:11:43 น.

เป็นบันทึกที่ให้แง่คิดดีๆ เกี่ยวกับชีวิต ในหลายประเด็นทีเดียวค่ะ แม้ว่าในตอนท้ายจะรู้สึกเศร้าๆ ไปบ้าง ในมุมมองของป้าติ๋ว คุณบอมเบย์เป็น คนรุ่นใหม่ที่มีความคิดความอ่านที่ดี ที่น่าชื่นชมในหลายๆ เรื่อง และเชื่อว่า เขาจะดำรงความเป็นผู้คิดดี ทำดี และ ปฏิบัติดีเช่นนี้ตลอดไป ถือโอกาสนี้โหวตให้บล๊อกคุณยุ้ย ในสาขา Best Fanclub Blog ด้วยค่ะ   โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) 13 ธันวาคม 2551 11:49:47 น.

มาอ่านบันทึกวันนี้ ได้ข้อคิดดี ๆ กลับไปด้วยค่ะ ทำวันนี้ให้ดีที่สุดค่ะ ขอให้มีความสุขกับทุก ๆ วันน่ะค่ะ   โดย: บ้านดินริมสวน 13 ธันวาคม 2551 15:08:55 น.

เขียนเล่าเรื่องได้ดีมีข้อธรรมชวนให้คิด อ่านตอนท้ายเห็นว่าความหลังกับบางอารมณ์นั้นมันราวรานจิตใจจริงๆ ยากข่มคลายลงไปได้ ยกเว้นว่ายอมรับสภาพเป็นจริงนั้นว่า ก็เป็นไปตามกรรม ก็แก้ไขไปตามกาล ผ่านแล้วก็ผ่านไป คิดถึงก็ทำความดีให้ มาทำสิ่งดีๆที่ทำได้ในปัจจุบันเรื่อยๆ ก็คงพอคลายอดีตที่รันทดได้บ้าง บางครั้งได้เป็นอย่างดีด้วย   โดย: เขาพนม IP: 125.24.179.10 13 ธันวาคม 2551 16:10:11 น.

อ้าวพิมพ์ผิดก็มี แก้ไม่ได้เสียด้วยสิ...คงไม่เป็นไรนะ ลุงแวะมาดู tag ยุ้ยครับ ยังไม่เจอ อยู่หัวข้อไหนนะ   โดย: เขาพนม IP: 125.24.179.10 13 ธันวาคม 2551 16:14:27 น.

ขออนุญาตเปลี่ยนบีจีและสีตัวอักษรใหม่นะคะ เพราะรู้สึกว่าอ่านแล้วปวดขมับจริงๆ สีกลืนกันอย่างที่คุณลุงก๋าบอกไว้ ไม่เหมาะสำหรับผู้สูงวัยเป็นอย่างยิ่ง   โดย: หยุ่ยยุ้ย 13 ธันวาคม 2551 18:20:45 น.

ขอบคุณเรื่องโค้ดที่บอกนะยุ้ย เดี๋ยวหายตาลายแล้วจะไปหาดู ดูเน็ตเยอะๆยังเวียนหัวอยู่เลย   โดย: ลุงแมว 13 ธันวาคม 2551 20:09:04 น.

วันๆวุ่นวายกะการทำงาน ถ้ามีโอกาสได้ไปปฏิบัติธรรมแบบนี้บ้างก็ดีนะคะ เป็นการพักอารมณ์และสมองได้ดีที่สุดเลยค่ะ   โดย: haiku 13 ธันวาคม 2551 20:36:10 น.

ยุ้ยทำไมไม่ไปจอดรถตรงที่จอดของตลาดนัดจตุจักรล่ะ ของ กทม. อยูหลังพิพิธภัณฑ์เด็ก กว้างขวางมาก แล้วเขามีรถสองแถวรับส่ง ไม่ไกลนักเสียตลอดวัน ห้าสิบบาท วันนี้ว่าจะไปเหมือนกัน ถ้าไปคงสวนกันแล้วล่ะนะ ปล.อ่านเรื่องของบอมเบย์แล้วกำลังหาเพลง ดังดอกไม้บานอยู่ ไม่รู้เอาไปไว้ไหนแล้วเคยลงแล้วด้วย   โดย: ลุงแอ๊ด 13 ธันวาคม 2551 20:44:54 น.

มีแอบแขวะเรื่องสูงวงสูงวัยด้วยน้าพี่ยุ้ย ชิชิชิ   โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) 13 ธันวาคม 2551 20:52:32 น.

ช่วงนี้ได้มีโอกาสรู้เห็นว่า...ชีวิตอีกมากมายที่เหนื่อยยาก ลำบากและไม่มีความสุข บางครั้งทุกข์เล็กๆของเราก็ไม่ควรยึดให้มันเพาะบ่มในใจ เศร้าจังกับเรื่องของคุณบัว... หวัดดีค่ะคุณหยุ่ยยุ้ย วันนี้ตื่นสายและแอบงีบเป็นช่วงๆก็เลยไม่ได้ทักทายแต่เช้า คือว่า...ข้าพเจ้าฉลองจอคอมพ์ใหม่ที่พี่ชายซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดล่วงหน้า มันเจ๋งดี กว้างและชัดมากๆ (ก็ของเก่ามันแย่จะตายไปอ่ะ) แบบว่าเล่นเกมส์ ดูหนังอยู่จนเกือบเช้าแน่ะค่ะ อิอิ วันนี้ก็เลยมีอาการป๊อกหลับเป็นระยะๆ   โดย: D*U*A*N (thisisduan ) 13 ธันวาคม 2551 20:57:10 น.

เพลงดังดอกไม้บานตามที่ลุงแอ๊ดบอกค่ะ เพราะมาก   โดย: หยุ่ยยุ้ย 13 ธันวาคม 2551 20:59:26 น.

หาเพลงที่อัพโหลดไว้กับ fireflex ไม่เจอ เอา mv อันนี้มาให้ดู ภาพสวยมาก ถ้ามันเล่นออโต้ ยุ้ยเอาออกไปนะเดี๋ยวเพลงตีกัน   โดย: ลุงแอ๊ด 13 ธันวาคม 2551 21:19:58 น.

เห็นบีจีคุณบอมเบย์ทั้งหมดค่ะ แล้วเลยออกไปสองข้างเป็นขอบสีขาวอีกด้านละหนึ่งนิ้วอ่ะ เมื่อคืนไปดูทไวไลท์กับเพื่อนๆมาด้วยค่ะ ชอบพระเอกอ่ะ...ตอนแรกแอบนึกๆว่าเราจะ spoil ไปกะเพื่อนๆด้วยหรือเปล่า ปรากฏว่าเป็นเหมือนกันเลย...เค้าไม่ได้หล่อมากมาย แต่เท่ดีจังแฮะ และองค์ประกอบอื่นก็ดี ยกเว้นตัวคนไม่ดีมีบทไม่สะใจเล้ยยย... มันเลยออกแนวโรแมนติกไปหน่อย ข้าพเจ้าอยากได้แอ็กชั่นมากกว่านี่อ่ะ (แต่หนังสือเค้าคงไม่ได้เขียนอย่างนั้น...แบบว่ายังไม่ได้หามาอ่านค่ะ ชอบคนหน้าตาดีอย่างเดียวเลยงานนี้ อิอิ...55555)   โดย: D*U*A*N (thisisduan ) 13 ธันวาคม 2551 21:33:38 น.

ค่ำคืนนี้เห็นบีจีแล้ว คอมเมนต์ก็ง่ายๆ ...คุณครูใหญ่ของนาห์คนนี้พวกเราเคารพมาก เรียกกันติดปากว่าพ่อเลยค่ะพี่ยุ้ย ...วันนี้ก็มีความทรงจำที่สวยงามมาฝากอีกแล้วค่ะ   โดย: มัยดีนาห์ 13 ธันวาคม 2551 22:14:35 น.

อ่านเม้นท์เรื่องที่โดนหนุ่มๆ แซวที่ได้ถือกระทง อ่านแล้วอมยิ้มตามเลยคะ เพราะนึกถึงเรื่อง แฟนฉัน .. ที่สมัยเด็กชาย เด็กสาวเค้าแอบมี แซวกันทำนองนี้เลยอ่ะคะ ... แบบนี้ได้ถือกระทงด้วย คุณครูก็ต้องให้เหตุผลว่า เด็กหญิง หยุ่ยยุ้ยน่ารักสิค่ะ เลยมอบหน้าที่ให้เลย แน่ๆ .. ต้องเป้นอย่างนั้นจริง ๆล่ะค่ะ   โดย: JewNid 14 ธันวาคม 2551 2:58:42 น.

หวัดดีครับพี่ยุ้ย เพลงนี้เป็นเพลงประจำตัวหมิงหมิงเลยนะครับ อิอิอิ ทุกวันนี้ยังร้องให้ฟังอยู่เลยครับ   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 14 ธันวาคม 2551 8:00:19 น.

^ ^ หมิงหมิงตาใสแจ๋วเลย หวัดดียามเที่ยงค่ะคุณหยุ่ยยุ้ย เพิ่งกลับมาจากไปวัดค่ะ เมื่อเช้าไปสายนิดหน่อย..คนตรึมเลยอ่ะ สงสัยว่าเค้าจะทำบุญส่งท้ายปีเก่ากันล่ะมั้ง ผู้คนหนาแน่นมาก วันนี้เริ่มเรียนคลาสใหม่อีกแล้วค่ะ ไม่รู้ว่าอาจารย์จะเบื่อหน้าหรือเปล่า แต่ว่าข้าพเจ้าน่ะ....อยากเรียนทุกวันเลย แต่หาเวลาไม่ค่อยได้... ไปก่อนนะคะ เดี๋ยวค่ำๆเจอกันค่ะ   โดย: D*U*A*N (thisisduan ) 14 ธันวาคม 2551 12:52:03 น.

สวัสดีน้องหยุ่ยยุ้ยค่ะ ใช้อีโมไม่ได้ แต่ ประทับใจ ค่ะ   โดย: MeMoM IP: 124.121.204.32 14 ธันวาคม 2551 13:46:29 น.

ขอบคุณนะคะที่ไปเยี่ยมบ้านตอนไม่อยู่ อ่านแล้วนะคะ เศร้านะ แต่ก็มีข้อคิดดีๆให้คิด   โดย: patra_vet 14 ธันวาคม 2551 15:19:09 น.

"คิดถึง"   โดย: อนันตลัย 14 ธันวาคม 2551 15:32:35 น.

วันนี้ก็ฮากันกระจายครับพี่ยุ้ย ผมเล่นจ๊ะเอ๋กับหมิงหมิง ลูกหัวเราะเอิ๊กอ๊ากซะน้ำลายไหลเลยครับ 5555   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 14 ธันวาคม 2551 16:19:00 น.

หวัดดียามค่ำยุ้ย สองวันนี้เหนื่อยจัง วันหยุดเหมือนกับจะไม่ได้หยุดเลย ชักจะรู้สึกว่าคนเรานี่ทำไมมันยุ่งเหลือเกิน   โดย: เนระพูสี 14 ธันวาคม 2551 19:20:53 น.

ข้าพเจ้ากลับมาแว้ววว คุณหยุ่ยยุ้ยจะไปภูเก็ตเหรอคะ ไปด้วยๆๆๆ อิอิ....คล้ายๆกันเลย เดี๋ยววันพุธ-ศุกร์ต้องไปทำงานที่สุราษฎร์ค่ะ แบบว่าขี้เกียจด้วยเหมือนกัน แต่มันจำเป็นต้องไปเพราะรับปากไว้แล้วอ่ะ สัปดาห์นี้ท่าทางจะแย่ มีสัมมนากะฝาหรั่งสองวัน...ฮ่วย ลำบากแต้ๆ   โดย: D*U*A*N (thisisduan ) 14 ธันวาคม 2551 20:22:40 น.

หวัดดีค่ะ แวะมาขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมมาค่ะ ชอบข้อคิดดีๆๆ จะแวะมาบ่อยๆๆนะค่ะ   โดย: เงาตะวันฉาย 14 ธันวาคม 2551 20:28:15 น.

วันนี้ไม่ได้หยุดเหมือนกัน ทำขนมหารายได้พิเศษ หยุดมากๆก็แบบนี้แหละ ไม่ค่อยอยากให้ถึงวันทำงาน   โดย: ลุงแอ๊ด 14 ธันวาคม 2551 20:50:59 น.

ไปภูเก็ตไปเช้าเย็นกลับเลยเหรอยุ้ย เดินทางโดยสวัสดิ์ภาพนะ นอนหลับฝันดีเช่นกันนะ   โดย: ลุงแอ๊ด 14 ธันวาคม 2551 21:53:48 น.

สวัสดีเจ้าคุณยุ้ย สบายดีนะเจ้า อ่านเรื่องราวของคุณบัวแล้ว น่าสงสารและน่าเศร้าจังเลย..   โดย: แม่เฮือน 14 ธันวาคม 2551 22:12:07 น.

ปาต้าไปเที่ยวภูเรือ จ.เลย มาค่ะหยุ่ยยุ้ย เหนื่อยกับการเดินทางมากๆเลย ขอตัวพักผ่อนก่อนนะคะ แล้วจะกลับมาทักทายในโอกาสต่อไปค่ะ   โดย: pataramin 14 ธันวาคม 2551 23:05:54 น.

บ้านที่อยู่เป็นบ้านเช่าน่ะคะแล้วอยู่ในซอยสุดท้ายเลย ด้านหลัง ก็จะเป็นทุ่งหญ้าโล่งๆ แบบที่เค้าชอบเอาน้องวัวมาเลี้ยงที่นี่บ่อยๆ ค่ะ เวลาเบื่อๆ เซ็งๆ ก็ไปนั่งหลังบ้าน มองออกไปด้านหลังก็เรียกว่า สบายสุดๆ เลยล่ะคะ เพราะว่าร้อนๆ ไปนั่งหลังบ้านก็ได้ลม พอหนาวๆ ไปนั่งหลังบ้านก็รับแดดบ้าง .. คิดอยู่ว่าถ้าได้ย้ายจาก บ้านหลังนี้ก็เสียดายเหมือนกันนะค่ะ เพราะอะไรก็ดีหมดเลย ยกเว้นที่แค่ว่ามันไม่ใช่บ้านเราจริงๆ นี่สิค่ะ เสียดายวิวด้วยแหละค่ะ   โดย: JewNid 15 ธันวาคม 2551 0:53:46 น.

...แวะมาราตรีสวัสดิ์ครับคุณยุ้ย...   โดย: doctorbird 15 ธันวาคม 2551 1:18:10 น.

หูยย ว่าแล้วครับ นี่ผมทำใจแล้วนะครับ พอมาถึง ก็อิจฉาความหล่อของคนอื่นอีกแล้วนะครับ   โดย: ห่วงใย 15 ธันวาคม 2551 1:40:01 น.

สวัสดียามเช้าค่ะคุณยุ้ย ขอให้เจอแต่สิ่งดีๆ รอยยิ้มที่สดใสนะคะ   โดย: ปางหวัน 15 ธันวาคม 2551 5:19:26 น.

หวัดดีครับคุณพี่ยุ้ย ปีใหม่เห็นบอกว่าจะไปปฏิบัติธรรมใช่มั้ยครับ เมื่อวานผมไปวัดร่ำเปิง เห็นสาวๆไปปฏิบัติธรรมนั่งสมาธิ เดินจงกรมกันเพียบเลยครับ นึกถึงพี่ยุ้ยขึ้นมาทันใด   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 15 ธันวาคม 2551 8:16:50 น.

โดย: ดราก้อนวี 15 ธันวาคม 2551 9:22:58 น.

หนูพูดเรื่องสัตว์เลี้ยงไว้ เฮียยังไม่ทันอ่าน มาอ่านเจอวันนี้ โอ้ห์ หนูอับดุลห์จริง ๆ รู้ได้ไงอ่ะ   โดย: พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง 15 ธันวาคม 2551 11:12:38 น.

คุณยุ้ยเปาอ่านแล้วบอกความรู้สึกไม่ถูกอะ เอาเป็นว่ารู้สึกดีดี   โดย: วาฬอันดามัน 15 ธันวาคม 2551 12:00:57 น.

ยุ้ย กลับมารึยัง คิดถึง........น่ะ   โดย: ทากชมพู 15 ธันวาคม 2551 17:02:27 น.

- หวัดดียามเย็น - ชวนท่องน่านยามนี้ด้วยกันนะครับ   โดย: พี่รี่+ต๊อก 15 ธันวาคม 2551 18:36:24 น.

ขอให้ก้าวหน้าทางธรรม และประสบความสำเร็จในการฏิบัติธรรมนะครับพี่ยุ้ย   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 15 ธันวาคม 2551 18:54:44 น.

รูปวัดกำลังทำอยู่ครับพี่ยุ้ย คงยังไม่เสร็จง่ายๆแน่นอนครับ   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 15 ธันวาคม 2551 18:55:36 น.

แวะเข้ามาทักทายครับ   โดย: Lymphoma_man 15 ธันวาคม 2551 19:08:51 น.

ยุ้ยไปภูเก็ต เช้ากลับเย็น พอๆกับการเดินทางไปทำงานในกรุงเทพฯเลยนะ บางทีอยู่ในกรุงเทพฯ กว่าจะถึงบ้านอาจช้ากว่านี้ก็ได้   โดย: ลุงแอ๊ด 15 ธันวาคม 2551 19:25:17 น.

มาเยี่ยมพี่บอมเบย์ มาเยี่ยมพี่ยุ้ย มาคุ้ยหาของในตู้เย็น แอ๊ พี่ยุ้ยใจร้ายมีแต่เดอะพิคในตู้เย็น ...มาบอกว่าฝันดีนะคะคืนนี้ เห็นเรื่องปฏิบัติธรรม คิดถึงคุณนกขึ้นมาจับใจ   โดย: มัยดีนาห์ 15 ธันวาคม 2551 21:57:04 น.

ว๊า นาห์ไม่ชอบทานเค้กค่ะพี่ยุ้ย ขอสละสิทธิ์ให้พี่ D*U*A*N แต่ถ้าเป็นช็อกโกแลตอย่างเดียวนี่ ไม่แบ่ง อิอิ ...คุณนก เป็นเพื่อนในบล็อกแก็งค์ค่ะพี่ยุ้ย ชื่อ Nok_Noah คุณนกชอบปฏิบัติธรรมมากๆเลยค่ะ ทุกวันคล้ายวันเกิดจะไปบวชชีพรามณ์ แล้วก็เขียนกลอนเพราะด้วยค่ะ ...มาช่วยลงกลอนค่ะ(ปิดจากด้านนอกดีกว่า อิอิ) ...หลับฝันดีนะคะคืนนี้   โดย: มัยดีนาห์ 15 ธันวาคม 2551 22:31:23 น.

เราว่าไฮกุของเราที่ทำให้คุณยุ้ยคิดถึงหนัง น่าจะเป็นเรื่องนี้แน่เลย คุยถึงดาราในบล๊อคธรรมะ คงไม่โดนนายบอมเบย์ว่าเหล่เอาน้า   โดย: haiku 15 ธันวาคม 2551 23:16:37 น.

หวัดดีครับพี่ยุ้ย   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 16 ธันวาคม 2551 7:54:06 น.

สวัสดีค่ะ คุณยุ้ย แวะมาเยี่ยมด้วยความคิดถึงค่ะ สบายดีนะคะ   โดย: รัตตมณี (kulratt ) 16 ธันวาคม 2551 8:17:58 น.

ไม่รู้ว่าป๋ากลับมาแล้ว ยังได้ฝึกต่ออีกรึเปล่า...สินะ... ..................... ธรรมะที่ดีที่สุดคือ...ปล่อยวาง..... เสียใจกับประเทศนี้ จนต้องปล่อยวางซะแระ   โดย: ทากชมพู 16 ธันวาคม 2551 11:17:17 น.

อีกละ คนอย่างเฮียทำอะไรน่ารักไม่ได้เลยเหรอ เดี๊ยะตีเลยนี่ เฮียอ่ะรักหมามากมาย มีเยอะด้วย   โดย: พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง 16 ธันวาคม 2551 13:10:03 น.

หวัดดีค่ะ ปฏิบัติธรรมบ่อยๆ ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะ เราเคยไปเกาะมหามงคล สงบดีเหมือนกันค่ะ   โดย: Fullgold 16 ธันวาคม 2551 13:20:10 น.

หวัดดีค่ะ แวะมาเยี่ยมบ่าย ๆ วันอังคาร สบายดีน่ะค่ะ   โดย: บ้านดินริมสวน 16 ธันวาคม 2551 14:19:44 น.

หวัดดีจ้า กลับถึงบ้านยังมะรุ   โดย: MeMoM 16 ธันวาคม 2551 18:26:16 น.

นกเค้าบินเรี่ยๆ เกือบแตะหัวเราเลยค่ะ พี่ว่านกที่นี่เค้าซ่าดี ส่งเสียงอึกทึก กันตลอด   โดย: C&C_BamBoo 16 ธันวาคม 2551 20:48:33 น.

อ้วนไม่กลัววว กลัวฮอร์โมนกะอะไรก็แล้วแต่ที่ตกค้าง แต่นาน ๆ กินทีไม่เป็นไรน๊ะน้องหยุ่ยยุ้ย   โดย: MeMoM 16 ธันวาคม 2551 20:57:36 น.

เมื่อคืนก็เครียดเหมือนกันนะพี่ยุ้ย เพราะโดนเข้าไปหลายไฟล์ กู้คืนมาได้เฉพาะรูปวัดก็ยังโอเค แต่หมื่นตาต้องทำใหม่หมดทั้ง 4 ตอนครับ หุหุหุ ไม่น่าเลย แค่คลิ๊กเดียวเองนะครับเนี่ย   โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) 16 ธันวาคม 2551 21:04:47 น.

สวัสดีค่ะพี่ยุ้ย อิอิ จะทำตามที่พี่ยุ้ยบอกไว้ เผื่อว่าเจอใครที่สี่แยกหัวใจกับเค้าบ้าง เฮ้อ แบบว่าเขียนเอง ก็งงตัวเอง เหมือนมีปัญหาหัวใจ ทั้งๆที่ไม่มีใครมานั่งในใจตอนนี้   โดย: มัยดีนาห์ 16 ธันวาคม 2551 21:36:53 น.

วันก่อนไม่ได้พูดถึงเรื่องราวตามบันทึกของบอมเบย์ วันนี้มาพูดถึงเสียหน่อย อ่านเรื่องราวความเจ็บปวดด้วยโรคร้ายมะเร็งในระยะสุดท้ายแล้วคิดถึงน้องชายของตัวเอง อย่างที่บอมเบย์เขียนไว้เป็นแบบนั้นจริงๆ คนป่วยเจ็บปวดมากๆขนาดมอร์ฟีนที่หมอให้มายังเอาไม่อยู่ บางเวลาเราจะเห็นคนป่วยเพ้อถึงเรื่องต่างๆในอดีต ส่วนคนดูแลหรือคนใกล้ชิด ก็รู้สึกเจ็บปวดไปด้วยจริงๆ สภาพจิตใจต้องเข้มแข็งพอที่จะรับกับปฏิกิริยาที่แสดงออกมาของคนป่วย เทปบทสวดชินบัญชรจะถูกเปิดตลอดอย่างน้อยก็ช่วยได้บ้างในการทำใจให้ยอมรับสภาพที่จะเกิดขึ้น ใจก็ภาวนาอยากให้คนป่วยไปโดยเร็วอย่างสงบไม่ต้องทนเจ็บปวดต่อไป ...... จบสั้นๆดีกว่าเขียนมากกว่านี้เดี๋ยวใจเสีย ปล. ยุ้ยจะเอาไปแปะที่ไหน ระวังตาจะปูดนะ   โดย: ลุงแอ๊ด 16 ธันวาคม 2551 21:53:00 น.

อ่านตอนท้ายแล้วเศร้า เขียนก่อนถึงวันพ่อ 6 วัน ผมเชื่อว่า หลังจากได้ปฏิบัติธรรมแล้ว จะเลือกจดจำแต่ภาพดีดีของคุณพ่อ จะมาลุ่นอ่านต่อครับ 'อย่าให้หนักหนาสาหัสอย่างที่เขาพูดๆกันเลยนะคะ' ผมอ่านข้อความนี้แล้วตกใจ หมายถึง ตัวผมเหรอครับ ผมยังสบายดีอยู่ครับ หวังว่าคุณยุ้ยก็สบายดีเช่นกัน :)   โดย: เอฟซีโร่ IP: 58.8.171.201 17 ธันวาคม 2551 0:50:20 น.

การฝึกสมาธิทำให้จิตรใจสงบไม่ฟุ้งว่านดีครับ เรื่องของบัวนั้นอ่านแล้วน่าสงสารเธอ(บัว)จังครับ เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย   โดย: อนันต์ครับ 17 ธันวาคม 2551 1:03:47 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ยุ้ย   โดย: ก๋า เก็กเสียง (กะว่าก๋า ) 17 ธันวาคม 2551 6:29:13 น.

มาชวนไปเที่ยวคะ   โดย: aomamm (Forest-ic ) 17 ธันวาคม 2551 10:26:23 น.

แวะเอาบุญมาฝากตามเคยคะ ไปทำบุญที่วัดปากน้ำภาษีเจริญมาเมื่อพ่อแห่งชาติคะคุณยุ้ย แล้วก็อนุโมทนาบุญกะป๋าด้วยนะคะ เรื่องปฏิบัติธรรมต้องค่อยเป็นค่อยไป สภาวะจิตอาจจะยังไม่นิ่งช่วงที่เริ่มแรกๆ เราเองก็เป็น ทุกวันนี้ก็ยังปฏิบัติได้ไม่ดีเท่าไหร่ แต่ก็พยายามทำให้ได้ดีขึ้นเรื่อยๆอะคะ ปีหน้าไม่รู้จะหาเวลาว่างไปปฏิบัติธรรมได้อีกรึเปล่าเหมือนกันคะ   โดย: eeh (คิตตี้น้อยสีชมพู ) 17 ธันวาคม 2551 11:43:39 น.

หมู่นี้ผู้คนหันหน้าเข้าหาธรรมกันมากทีเดียว .....ดีจัง....... รออ่านตอนใหม่ของป๋าอยู่น้า..   โดย: ทากชมพู IP: 58.136.52.14 17 ธันวาคม 2551 13:30:44 น.

แวะมาเยี่ยมคุณยุ้ยกะนายบอมเบย์ก่อนแว่บหายยาวสักอาทิตย์นะก๊ะ   โดย: haiku 17 ธันวาคม 2551 14:12:27 น.

หายหน้าไปนาน ยังคิดถึงกันอยู่นะคะ แอบกำหนดลมหายใจตามข้อเขียนของป๋าด้วยละ ชื่นชมบุญ... ชื่นใจ...   โดย: ชิงดวง 17 ธันวาคม 2551 18:59:20 น.

เข้ามาแอบให้คะ..........แ....... ครับ   โดย: อนันต์ครับ 17 ธันวาคม 2551 20:05:15 น.

"แค่นี้..ชีวิตมันก็แค่นี้ เธอจะนั่งทุกข์กับอดีตเหรอ หรือร้องไห้เพื่ออนาคต อย่าเอาอดีตกับอนาคตมาทำลายความเบิกบานในปัจจุบันสิคะ ขนาดลมหายใจยังมีเข้า แล้วมีออก แล้วจะมีอะไรเป็นสิ่งเที่ยงบ้างคะ"   โดย: d__d (มัชชาร ) 31 ธันวาคม 2551 19:16:01 น.