บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 15 ..
cursor บันทึกนี้ เป็นแค่เพียงกล่องความทรงจำขนาดเล็กของผู้ชายคนหนึ่ง ชื่อ บอมเบย์ ซึ่งหลายๆ คนอาจจะเคยรู้จัก แต่หลายคนอาจจะไม่เคยสัมผัสชีวิตและความรู้สึกของคนๆนี้
บันทึกในวันนี้ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการไปปฏิบัติธรรมค่ะ
ฮัลโหล ฉันหยิบโทรศัพท์เครื่องโปรดเพื่อรับสาย
แก..คือว่าฉันยังอยู่บนทางด่วนอยู่เลย รถเมล์มันเสีย 3 รอบแล้วหว่ะ
สรวงรักษ์ เพื่อนเรียนร่วมห้องปริญญาโทรายงานความคืบหน้าการเดินทาง
จะทันไหมวะเนี่ย สรวงรักษ์พูดต่อ
ไม่เป็นไรแก ค่อย ๆ มา ทางไม่ไกลนักหรอก
ฉันตอบเพื่อนแกมปลอบใจ ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเลยเวลานัดไปร่วม 2 ชั่วโมงก็ตาม
วันนี้คือวันที่ 28 พฤศจิกายน 2551
ซึ่งเป็นวันที่ฉันกับเพื่อนสนิท นัดกันไปปฏิบัติธรรม เป็นเวลา 3 วัน
คือวันที่ 28-30 พฤศจิกายน 2551 ที่เสถียรธรรมสถาน ซอยวัชรพล
ซึ่งเราก็ต่างจะหาโอกาสไปตั้งแต่ปีที่แล้ว
แต่ด้วยเวลาและความเบื่อหน่ายในบางครั้งของเวลาที่ผ่าน
ทำให้ปล่อยเลยความตั้งใจมาแรมปี
จุดที่เรานัดหมายกันในวันนี้คือบริเวณอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ เวลา 12.00 น.
เพื่อที่จะไปให้ถึงสถานที่ปฏิบัติธรรมในเวลาก่อนบ่าย 4 โมง
หากแต่ตอนนี้สรวงรักษ์มาช้าไปราว 120 นาที
ก็เหลืออีกแค่ 2 ชั่วโมงที่เราต้องเร่งความรับผิดชอบ
บวกกับความร้อนของอากาศและความจำกัดของเวลา
ทำให้บัดนี้ความร้อนในจิตใจฉันแรงยิ่งกว่าสิ่งไหน
สวัสดีค่ะ เชิญข้างในรอลงทะเบียนและเข้าที่พักเลยนะคะ
แม่ชีหน้าตาสะอาดสะอ้าน ปราศจากเครื่องทาทั้งปวง ในชุดสีขาวสบายตา
กล่าวเชิญและยิ้มในนาทีแรกที่ฉันกับสรวงรักษ์เดินเข้าไปในเสถียรธรรมสถานในเวลาที่ฉิวเฉียด
ความเย็นของสถานที่ปะทะใบหน้าอุ่นร้อน
ทำให้ฉันทุเลาและผ่อนคลายจากความรีบเร่งในการเดินทาง
ต้นไม้ใหญ่น้อยปกคลุมด้วยสีเขียว ลมเย็นพัดพาอย่างอ่อนโยน
ทุกส่วนของที่นี่ได้รับการออกแบบอย่างดี ดูคล้ายรีสอร์ทใจกลางเมืองกรุง
หากแต่เป็นรีสอร์ทที่มีอุ่นไอของพุทธศาสนาปกคลุมอยู่ทั่ว
ร้านค้าเล็ก ๆ ขายหนังสือธรรมะชวนอ่าน
ไม่น่าเชื่อว่าที่นี่คือกรุงเทพมหานคร เสียงนกร้องแว่วหวาน ท้องฟ้าดูสีสวยสด
สนามทุกที่ปกคลุมไปด้วยหญ้าที่เขียวชอุ่ม
ฉันรู้สึกสบายจนลืมความหลังของการเมืองอันวุ่นวายในตอนนี้
ลืมแม้กระทั่งการที่ฉันต้องทำมาหากินอย่างไม่มีวันพอในวันที่ผ่าน
เพียงแค่ครั้งแรกที่สัมผัสกับไอธรรมะโดยที่ยังไม่ได้ปฏิบัติเชียวหรือ ?
ฉันถามตัวเอง พลางยิ้มอย่างยินดี ....
พวกเราได้เข้าที่พักเก็บของเพียงไม่นาน
ก็ถึงเวลาเริ่มกิจกรรมแรกคือการเล่นโยคะ ฝึกสมาธิและฝึกการหายใจที่ถูกต้อง
การเล่นโยคะไม่ต่างจากฟิตเนสที่ฉันเคยเล่น
หากแต่สถานที่ใกล้บ่อน้ำ ซึ่งมีดอกบัวประดับประดาอยู่เต็ม
ทำให้การเล่นโยคะครั้งนี้ผ่อนคลายกว่าทุกครั้ง
เมื่อคราที่ได้นอนบนผ้าพลาสติกที่วางทับบนหญ้านุ่ม
เปรียบเสมือนผืนดินกับเรานั้นเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
ดวงตาที่มองผ่านกิ่งไม้ใหญ่ไปบนท้องฟ้า ไร้ซึ่งขอบเขต
หากสวยงามด้วยอิสระภาพของลมหายใจ
ผ่อนคลาย..เบิกบาน ..เชื่องช้า..
จนฉันอยากหยุดความสุขไว้ที่ตรงนี้เหลือเกิน
หลังจากการทำโยคะชั่วโมงกว่า ๆ ก็ถึงเวลาทำวัตรเย็นในตอน 19.00 น.
ด้วยเครื่องแต่งกายสีขาว ไม่น่าเชื่อว่าในชีวิตของฉัน
จะมีความอดทนทำวัตรเย็นได้ 2 ชั่วโมงเต็ม ๆ ทั้งที่เหนื่อยอ่อนในบางครั้ง
แต่ก็อดทนสวดมนต์จนการทำวัตรเย็นเสร็จสิ้นใน 21.00 น.
โดยแม่ชีที่ฉันเดินผ่านเมื่อตอนเย็น
แม่ชีพูดคุยกับเราสักครู่เกี่ยวกับเสถียรธรรมสถาน
แนะนำกิจวัตรในแต่ละวัน ที่นี่ถือศีล 8 ไม่มีการทานข้าวเย็น จึงต้องดื่มน้ำปานะเพื่อทุเลาความหิว
จากนั้นก็ถึงเวลาของการพักผ่อนนอนเอนกายในที่พัก
เพื่อที่จะคอยฟังเสียงระฆังแห่งสติที่จะปลุกเราในวันพรุ่งนี้ตอนตี4........
.....ราตรีสวัสดิ์ครับ..... 28 พฤศจิกายน 2551
Create Date : 04 ธันวาคม 2551 |
|
46 comments |
Last Update : 7 ธันวาคม 2551 21:53:49 น. |
Counter : 850 Pageviews. |
|
|
|
ยุ้ยสบายดีป่าวจ๊ะ หยุดสามวันนี้ไปเที่ยวไหนป่าว