แอบเขียนความในใจใส่ไว้ในรองเท้าเธอ
สิบปีต่อมา... คอมพิวเตอร์เพิ่งเข้ามาตอนนั้น ด้วยเป็นโรงเรียนที่มีหลายแผนก และต่างก็อยู่ใครอยู่มัน แต่คอมพิวเตอร์ทำให้ได้เจอพวกผู้หญิงใกล้ๆ ด้วยตึกของแผนกเราใหญ่กว่าชาวบ้านและมีห้องเหลือ ห้องคอมฯ ก็เลยอยู่ที่นี่ใกล้ห้องของพวกเรา ห้องคอมฯ ติดแอร์พื้นขัดมัน ต้องถอดรองเท้าเข้าไปเรียน กระจกสีดำข้างนอกมองเข้าไปไม่เห็น แต่คนข้างในมองออกมาเห็นคนข้างนอก วันจันทร์พวกเราจะมาเรียนต่อพวกผู้หญิง วันศุกร์พวกผู้หญิงจะมาเรียนต่อพวกเรา พวกเรามานั่งรอเรียนต่อ ด้วยความเป็นพวกชอบแกล้งชอบสนุก พวกเราเลยแกล้งผู้หญิงด้วยการเอาของไปใส่ไว้ในรองเท้า พอพวกเธอใส่ก็ตกใจ ร้องกรี๊ด โวยวาย พวกเราก็หัวเราะชอบใจกัน หลายวันเข้าก็เปลี่ยนเอาสิ่งดีๆ ใส่ไว้แทน ใครชอบใครก็เขียนข้อความสั้นๆ ใส่ไว้ในรองเท้า วันจันทร์ผู้ชายใส่ วันศุกร์ผู้หญิงตอบ มีผู้หญิงคนหนึ่งเป็นดาวประจำแผนกนี้เลย เราเอาข้อความใส่รองเท้าเธอทุกวันจันทร์ แต่ทุกวันศุกร์ไม่มีข้อความตอบมาซักที แต่เราก็ไม่ได้แปลกใจอะไรและสนใจอะไรมากมาย วันหนึ่งเราเพิ่งสังเกตเห็นใครคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องคอมฯ ในขณะที่ทุกคนใส่รองเท้า เรามองเธออยู่นานมาก ใบหน้าเธอเศร้า เหมือนจะรู้ว่าเรามองเธออยู่ และทำท่าทางเมินใส่เหมือนไม่ใยดี วันนี้เราเอาข้อความใส่ในรองเท้าคู่เดิมอีกแล้ว แต่มองรองเท้าคู่ข้างๆ แล้วยิ้มอยู่ในใจ เอามือข้างซ้ายที่มีคำนั้นของเธอจากปากกาสีแดง หยิบข้อความใส่เข้าไป แล้วเธอคนนั้นก็เดินออกมาจากห้อง " ใส่ผิดคู่แล้วนายน่ะ " เรามองเธอไม่ตอบอะไร เธอเอาข้อความของเราคืนใส่มือเรา แล้วใส่รองเท้าเดินหนีไป เราเพิ่งรู้ว่าเวลาที่เราเอาข้อความมาใส่ไว้ในรองเท้านั้น พวกผู้หญิงจะมองผ่านกระจกมาเห็นเราทุกครั้งเลย ( แล้วเราคิดว่าผู้หญิงเค้าคงคุยกันเรื่องของคนที่เอาข้อความมาใส่ในรองเท้า ) วันศุกร์ในรองเท้าเรามีข้อความอยู่ข้างใน" เราได้แต่หวังว่าเราจะได้พบคนๆ นั้น ที่มีชื่ออยู่บนท้องฟ้า แต่พอได้เจอเค้ากลับมีรักมากมาย หลายใจ เค้าไม่เคยรู้เลยว่าเรารอเค้าอยู่ และรักเค้ามากขนาดไหน " เราอ่านแล้วยิ้ม ยิ้มแล้วยิ้มอีก ยิ้มไม่หยุดเลยวันนั้น " ตะวันออกนายบ้าเปล่าว่ะ เห็นยิ้มทั้งวัน " โซดาไฟถาม เราไม่ตอบเอาข้อความให้มันดู " รีบล่ะไม่งั้น ชวดนะโว้ย " แล้วเราหยิบข้อความจากกระป๋ากางเกงยื่นให้โซดาไฟ " วันนี้นายเอาข้อความไปใส่รองเท้ายัยดาวให้ประธานโต้งแทนเราหน่อยนะ " ที่ห้องคอมฯ ในระหว่างที่พวกผู้หญิงเรียนกันอยู่ เราเปิดประตูเข้าไปเรียกชื่อเธอแล้วพูดกับเธอว่า" เราไม่ได้รักใครง่ายๆ อย่างที่เธอคิดนะ " เป็นคำพูดที่ทำให้เธอต้องเดินออกจากห้องคอมฯ ทันที เธอสวมรองเท้าเดินหนีลงไปข้างล่าง แต่ไม่เร็วเท่าไหร่ " ไม่เจอกันนานเลยนะเราสองคน " " รู้จักกันด้วยเหรอ " เธอตอบยิ้มๆ เราเงียบไม่ตอบ แต่เราจำเธอได้ถึงจะสิบปีแล้ว แต่เราจำเธอได้ ต่อให้บดเธอเป็นแป้งเราก็จำเธอได้ " เธอต้องรู้จักเรา เราเชื่ออย่างนั้น " " เราจะรู้จักนายได้ไง " เธอแกล้งพูดสวนกลับมา " ถ้าเธอมองขึ้นไปบนฟ้าเธอจะเห็นชื่อเราอยู่บนนั้น " เธอหัวเราะชอบใจ เดินหนีไปไกลพอสมควร แล้วหันมาแลบลิ้นปลิ้นตาทำท่าล้อเลียนใส่เรา หลายวันต่อมามีข้อความในรองเท้าเรา " ตะวันออก เราชอบนายนะ " เราอ่านแล้วยิ้มชอบใจ เขียนตอบใส่รองเท้าเธอคืนไป " เสียใจด้วย เราชอบเธอก่อน เราน่ะชอบเธอตั้งแต่ ป.2 แล้ว "
รูปวาดนี้เป็นรูปตะวันออกเล่นซ่อนหา ในขณะที่นับก็แอบดูเพื่อนๆ ว่าซ่อนอยู่ที่ไหนด้วย ดูสิ...แม้กระทั่งยี่สิบเอ็ดก็ยังไปซ่อนกับเค้าเลย
Create Date : 16 พฤษภาคม 2550
32 comments
Last Update : 3 กันยายน 2552 13:41:48 น.
Counter : 1010 Pageviews.
แวะมาทักทายเช้าวันพุธ
ขอให้มีความสุขกับวันพุธที่สดใสนะคะ