|
ฝากดอกไม้นานาพันธุ์ .....ฝากความฝันอันสูงค่า
ผิงดาว : ชูเกียรติ ฉาไธสง
ฝากดอกไม้นานาพันธุ์ ฝากความฝันอันสูงค่า ฝากรอยยิ้มและน้ำตา ที่หลั่งมาจากหัวใจ
ฝากสายรุ้งที่แพรวพราว ฝากแสงดาวที่แสนไกล เป็นบทเพลงอ่อนหวาน เป็นสายธารอ่อนไหว
ฝากรักหวานละไม..... มอบให้เธอ
ให้เธอก้าวไป... อย่าไหวหวั่น จุดหมายร่วมกัน เราฝันใฝ่ ให้โลกนี้งดงาม ด้วยความสุขสดใส มีรอยยิ้มความเข้าใจ..... ให้ทุกคน
ปลูกความฝันอันยิ่งใหญ่.... แด่ดวงใจทุกดวง จุดไฟรักให้โชติช่วง ดับไฟลวงเล่ห์มายา โลกสวยด้วยน้ำใจ ....เป็นรักใหม่เราขึ้นมา คืนนี้ถ้าเธอหนาว ร่วมผิงดาวบนฟ้า
จาก......รัก... จาก.......ศรัทธา ของเรา
Create Date : 06 ตุลาคม 2548 |
|
13 comments |
Last Update : 27 ตุลาคม 2548 9:11:25 น. |
Counter : 1208 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: oryzaja 7 ตุลาคม 2548 9:54:26 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
รั ต ติ ก า ล
The Moonlight it was dancing
On the waves , out on the sea
The Stars of heaven hovered
In a shimmering galaxy
A Voice from down the ages
So huanting in its song
These ancient stones will tell us
Out love must make us strong..."
" ไม่มีโลกสมมุติ ที่นี่ ตัวตนทั้งหมดต่างสะท้อน มุมมอง ของการดำรงอยู่ อย่างสิ่งมีชีวิต ในจักรวาลอันไพศาล .......... มองจาก ดวงดาวไกลโพ้น สุดขอบฟ้า หรือมองผ่านพระจันทร์เสี้ยว ใกล้คืนแรม เจตจำนงหนึ่งในชีวิตก็คือ การพาปัญญา ประดับตน ไปพบอีกมิติหนึ่ง อันไม่มีในทุกสิ่ง ละเสียได้ ซึ่ง " ตัวตน " ไว้บนแผ่นดินนี้ ข้าม มหานที ไปสู่ อีกฝั่ง .... ปล่อยวาง ได้อย่างละซึ่ง ทุกหน้าที่ ทุกบทบาท ไม่เหลือ แม้ทุกสรรพสิ่ง
สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539
หาก ผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือ นำส่วนหนึ่งส่วนใดของที่นี่ไปใช้ โดยไม่ได้รับอนุญาติเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด
กราบพระพุทธ ณ กลางใจ พระธรรม ใส เป็น ดวงตา ก้าวย่าง ด้วยปัญญา พบ มรรคา ณ ใจ ตน
ตั้งนโมสามจบอย่างนบนอบ บุญประกอบวางลงตรงเบื้องหน้า ศรัทธามั่นเพียรทำน้อมนำมา เดินช้า ช้าก้าวย่าง..อย่างตั้งใจ
"ดาวแววดาววาบน้อย.....ดาวราย ดาวดาษคาดฟ้าพราย.....พร่างแพร้ว ดาวดวงเด่นประกาย.......ดารดาษ .ดึกดื่นคงไม่แคล้ว........ จะอาจเอื้อม ครองดาว
เพราะมิใช่สกุณาท่องฟ้ากว้าง ในเวิงว้างระหว่างม่านการค้นหา กลืนน้ำตาทิ้งหัวใจไว้สักครา แล้วมุ่งหน้า...ก้าวย่าง...แม้ทางไกล
แผ้วทางใหม่ โดดเดี่ยว ฝ่าเชี่ยวกราก หมดเวลา ซ้ำซาก ใจอ่อนไหว เรื่องอ่อนล้า ใช่ถึงตาย ช่างปะไร ฟ้าวันใหม่ มิหวนคืน ฝืนชะตา
"
|
|
|
|
|
|
|