|
สายลมที่หวังดี.....
ธรรมชาติ ไม่ใช่เพียงแต่ ประดับโลกให้งดงาม หาก ทุกสรรพสิ่งในธรรมชาติ ยังทดแทน ทุกความปรารถนา และ หลากหลายความรู้สึก ของ มวลมนุษย์... ธรรมชาติเป็นความอ่อนโยน เอื้ออาทร และ งดงาม ที่ส่งไปถึงใครบางคน ให้ได้รับรู้ ถึง ความห่วงใย
แม้ในบางขณะ ธรรมชาติก็ สั่งสอน ให้ มนุษย์ เห็นพลัง อำนาจ และ ความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ
ในขณะ ที่ ใครบางคน ที่เรา ห่วงใย ... ได้สัมผัสถึง สายลมแห่งความหวังดี โชยมาให้ชื่นใจ อยากให้เค้ารู้ว่า มีใครอยากมาจับมือ แน่นๆ ให้อบอุ่น ถ่ายทอดพลังให้แก่กัน โดยไม่ต้องมีคำนิยาม
สายลมที่หวังดี ... จะไปพัดไปถึงดาวเหนือ หรือเปล่านี่
Create Date : 05 ตุลาคม 2548 |
|
7 comments |
Last Update : 27 ตุลาคม 2548 9:12:27 น. |
Counter : 919 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: กุมภีน 5 ตุลาคม 2548 13:03:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: รักดี 5 ตุลาคม 2548 15:39:02 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
รั ต ติ ก า ล
The Moonlight it was dancing
On the waves , out on the sea
The Stars of heaven hovered
In a shimmering galaxy
A Voice from down the ages
So huanting in its song
These ancient stones will tell us
Out love must make us strong..."
" ไม่มีโลกสมมุติ ที่นี่ ตัวตนทั้งหมดต่างสะท้อน มุมมอง ของการดำรงอยู่ อย่างสิ่งมีชีวิต ในจักรวาลอันไพศาล .......... มองจาก ดวงดาวไกลโพ้น สุดขอบฟ้า หรือมองผ่านพระจันทร์เสี้ยว ใกล้คืนแรม เจตจำนงหนึ่งในชีวิตก็คือ การพาปัญญา ประดับตน ไปพบอีกมิติหนึ่ง อันไม่มีในทุกสิ่ง ละเสียได้ ซึ่ง " ตัวตน " ไว้บนแผ่นดินนี้ ข้าม มหานที ไปสู่ อีกฝั่ง .... ปล่อยวาง ได้อย่างละซึ่ง ทุกหน้าที่ ทุกบทบาท ไม่เหลือ แม้ทุกสรรพสิ่ง
สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539
หาก ผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือ นำส่วนหนึ่งส่วนใดของที่นี่ไปใช้ โดยไม่ได้รับอนุญาติเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด
กราบพระพุทธ ณ กลางใจ พระธรรม ใส เป็น ดวงตา ก้าวย่าง ด้วยปัญญา พบ มรรคา ณ ใจ ตน
ตั้งนโมสามจบอย่างนบนอบ บุญประกอบวางลงตรงเบื้องหน้า ศรัทธามั่นเพียรทำน้อมนำมา เดินช้า ช้าก้าวย่าง..อย่างตั้งใจ
"ดาวแววดาววาบน้อย.....ดาวราย ดาวดาษคาดฟ้าพราย.....พร่างแพร้ว ดาวดวงเด่นประกาย.......ดารดาษ .ดึกดื่นคงไม่แคล้ว........ จะอาจเอื้อม ครองดาว
เพราะมิใช่สกุณาท่องฟ้ากว้าง ในเวิงว้างระหว่างม่านการค้นหา กลืนน้ำตาทิ้งหัวใจไว้สักครา แล้วมุ่งหน้า...ก้าวย่าง...แม้ทางไกล
แผ้วทางใหม่ โดดเดี่ยว ฝ่าเชี่ยวกราก หมดเวลา ซ้ำซาก ใจอ่อนไหว เรื่องอ่อนล้า ใช่ถึงตาย ช่างปะไร ฟ้าวันใหม่ มิหวนคืน ฝืนชะตา
"
|
|
|
|
|
|
|