ตอนที่ 56 สมมุติ...(yaoi)

*** ///เรื่องนี้เป็นนิยายวายมีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย/// บอกไว้ให้สำหรับคนที่ไม่ชอบแนวนี้จะได้ไม่ต้องอ่านนะคะ แต่ถ้าใครสนใจ หรือชอบแนวนี้ ก็เชิญให้ลองอ่านและติดตามกันได้ตามอัธยาศัยค่า^^ เนื่องจากเรื่องนี้อาจมีคำไม่สุภาพค่อนข้างเยอะ เพื่อให้เข้ากับเนื้อเรื่องและลักษณะนิสัยของตัวละครแต่ละตัว เพราะฉะนั้นถ้าใครไม่ชอบใจขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่า คนแต่งขอขอบคุณแฟนๆไว้ก่อนล่วงหน้า (จุ๊บๆ รักครับผม)










ทันทีที่เปิดประตูห้องนอนไอ้เดย์มาเจอสภาพไอ้พวกเพื่อนบ้า ผมรู้สึกอยากเอาหนังยางไล่ดีดไข่พวกมัน
เรียงตัวเหลือเกินครับ -*-

“ตื่นๆๆๆๆๆๆ!!!!!! ตื่นเดี๋ยวนี้โว้ยยยยยย!!”
ผมทั้งแหกปากตะโกนใส่หูพวกมันทั้งเตะแข้งเตะขาปลุก พวกมันก็ทำเป็นสะลึมสะลือบ่นว่าอิ่มแล้วง่วง
ขอนอนก่อนสักชั่วโมง นอนกองกันเกลื่อนพื้นอย่างกับซอมบี้ที่โดนอลิสฆ่าในเรื่องผีชีวะเลยครับ
แต่สำหรับพวกมันผมว่าเหมือนพวกผีปอบที่โดนฝูงห่าลงแดรกอีกที

จนไอ้เดย์เปิดประตูตามเข้ามาอ้าปากพูด..
“เฮ้ย! พวกมึงทำไมหลับกันวะ ยังไม่ทันได้กินสละลอยแก้วที่แม่กูทำเลย”
โอ้โห พวกผีปอบคืนชีพรีบมารุมสละชามใหญ่ที่เดย์ยกขึ้นมากันให้พรึ่บ ไหนหมาที่ไหนบอกว่าอิ่มกันแล้ว?
ผมนี่ไล่ตบกะโหลกพวกมันเรียงตัวด้วยความหมั่นไส้ พวกมันก็เอาแต่ขำ ก็รู้แหละครับว่าพวกมันแกล้งผม

“เอาล่ะ ทำยังไงถึงจะรู้ได้ว่าแม่จ๋ารู้หรือไม่รู้เรื่องที่กูกับไอ้ลูกเป็นแฟนกันอ่ะ แล้วจ๋าโอเครึเปล่า”
เดย์มันเปิดประเด็นขณะที่ไอ้พวกบ้ายังเปิดปากแดรกสละกันอยู่ เดย์เดินมานั่งบนเตียงข้างๆผม
มองเพื่อนๆที่นั่งกินกันอยู่ที่พื้น

ไอ้ซีนหันมาทำหน้างงใส่แล้วถาม “มึง สมมุตินะเว้ยว่า ถ้าจ๋าเขารู้ว่าพวกมึงคบกันอยู่แล้ว
แต่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรหรือว่าอะไรแบบนี้ มันก็แปลว่าเขาโอเคไม่ใช่เหรอวะ”

ไอ้กีต้าร์รีบพยักหน้าเห็นด้วย “เออก็จริงของไอ้ซีนมันนะ ถ้าเขารู้แต่ไม่โอเค เขาก็ต้องห้ามมึงคบกันไปแล้ว”

ไอ้มาร์คเคี้ยวตุ้ยๆแล้วยิ้มฟันขาวทำหน้าเจ้าเล่ห์มาทางผม “ถ้าอย่างนั้น...ก็เหลือแค่ต้องรู้ว่า....จ๋ารู้หรือเปล่า”

ไอ้ยูท่าทางจะอิ่มจริงถอนตัวไปนั่งพิงผนังห้องเล่นมือถือไปอมยิ้มไปเหมือนคนบ้า
ไม่มีใครรู้เล้ยว่ามึงแชทคุยกับพี่บาสอ่ะยู... แต่มันก็ยังใส่ใจเงยหน้ามาออกความเห็น
“ถ้าไม่ถามไปตรงๆ แล้วทำยังไงถึงจะรู้ว่าเขารู้รึยังวะ ตอนของกูอ่ะ น้ากูก็บอกว่าเขารู้เองเหมือนกัน
พวกผู้ใหญ่ฉลาดจะตาย”

ไอ้น็อตถอดแว่นเก็บก่อนหันมาบ่น “ทำไมมึงไม่ถามแม่มึงไปตรงๆเลยวะลูกคิด แมนๆหน่อยดิวะ”

แต่ไอ้คิมหันมาตบหัวไอ้น็อตซะแว่นแทบร่วงจากมือ “มึงไม่ได้มีปัญหามึงก็พูดง่ายสัดน็อต!
แต่ละบ้านมันก็ไม่เหมือนกันป่าววะ มึงดูอย่างพงศ์เทพ(ดุ๊กดิ๊ก)บ้านมันแทบจะพาไปทำนมตั้งแต่ป.4
แต่กับนมัสวิน(แจ๋วแหว๋ว) มันออกสาวขนาดนั้น แดรกยาคุมซะจนนมตั้งเต้าแล้วมั้ง
ยังต้องแอ๊บแมนใส่พ่อมันอยู่เลย”
โอ๊ะ ไอ้ดำคิมวันนี้แม่งหล่อเลยครับออกตัวแทนผมซะด้วย แหมๆๆรู้ข้อมูลเชิงลึกด้วยนะมึง
เข้าใจหัวอกกูราวกับว่ามึงก็เจอปัญหาเดียวกันไรงี้เลยเนอะ 555ผมก็คิดไปนั่นคงไม่หรอกม๊างงงงงง..

“กูวางยี่สิบเลยห่า พ่ออิแจ๋วแหว๋วร้อยทั้งร้อยกูว่ารู้ 555555555555555” ไอ้ชั่วซีนแม่งนำ
ทำมาเป็นควักแบงค์ยี่สิบวางกลางกลุ่มชี้โพรงให้กระรอกแล้วนั่งขำ ผมเลยลุกไปพูดจ้องหน้ามันใกล้ๆ

“ใครอนุญาตให้มึงเล่นการพนันต่อหน้าเชี่ยเดย์ มึงดูแววตาระริกระรี้ดีใจของมันโน่นซิ!”
ผมชี้ให้ไอ้ซีนมองไอ้เดย์ที่สะดุ้งรีบส่ายหน้าปฏิเสธ ไอ้ซีนก็ขำแล้วจะเก็บเงินแต่กีต้าร์รีบคว้าไปก่อน
มันเก็บเข้ากระเป๋าเสื้อตัวเองบอกไอ้ซีนติดตังค์มันไม่ยอมจ่ายต้องเก็บดอก
ไอ้ตาตี่ซีนมันก็บ่นใหญ่ว่าไม่น่าเล่นใหญ่เล้ย เออดี สม..

“วันก่อนกูขี่มอเตอร์ไซค์ไปคนเดียวแถวสี่แยกตลาดใกล้โรงเรียน เชี่ยตกใจแทบตายกูเบรกเกือบไม่ทัน”
อยู่ๆไอ้เดย์ก็พูดขึ้น ทุกคนขมวดคิ้วมองหน้ามัน ผมก็ถาม “อะไรของมึงวะเดย์”
“เจอแจ๋วแหว๋วแม่งยืนส่งจูบให้กูอยู่ตรงสี่แยก ไฟแดงยังไม่สะดุดตาเท่าสีลิปสติกที่เกาะปากมันเลย
กูยกล้อเลี้ยวกลับบ้านเลยห่า”
“5555555555555555” ทุกคนหัวเราะพร้อมกัน

“เดี๋ยวกูจะฟ้องเมียมึงว่ามึงนินทา5555” ผมชี้หน้าคาดโทษทำตาเจ้าเล่ห์แกล้งมันเล่นไอ้เดย์รีบโวย
“เดี๋ยวๆๆๆ กูไปได้มันตอนไหนวะ” ไอ้เดย์เหวอถามหน้าเหรอหรา เพื่อนๆพากันขำหน้ามัน
“ไม่รู้อ่า มันบอกมันเป็นเมียคนแรก กูต้องเคารพมัน” ก็มันมาพูดกับผมอย่างนี้จริงๆ
แจ๋วแหว๋วสถาปนาตัวเองขึ้นเป็นเมียเอกไอ้เดย์มานานแล้วครับ ผมก็ได้แต่ตบบ่าปลอบใจเดย์
“แล้วมึงเชื่อมันเรอะ” ไอ้เดย์แกล้งจับไหล่ผมเขย่าๆ ผมขำซะท้องแข็ง
“กูเห็นสายตาเวลาที่มึงมองแจ๋วแหว๋วดูล้ำลึกมากกว่าเวลาที่มองกู จะให้กูคิดยังไง”
“.......................กูแค่กลัว|||||||||”
“ไหนมึงบอกไม่เคยกลัวอะไร”
“กูยกเว้น”
“คิกๆๆ ดี พรุ่งนี้กูจะเดินไปบอกมันที่ห้องว่ามึงบ่นคิดถึงมัน”
“อย่านะเชี่ยลูก!”
“เหว๋ออออออออออ”

ผมตกใจร้องเสียงหลงทันทีที่ไอ้บ้าเดย์มันโถมตัวมาทับแล้วจับผมกดกับเตียง ต่อหน้าเพื่อนๆที่นั่งอ้าปากค้าง
“มึงต้องโดนนนนนน” ไอ้เดย์หัวเราะยื่นปากมาจะจูบผม แต่ผมเบี่ยงหน้าหนีปากมันก็เลยโดนแก้มผมแทน

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
คราวนี้คนที่ร้องเสียงหลงไม่ใช่ผมแต่เป็นไอ้พวกเพื่อนบ้าครับ
ไอ้มาร์คปิดตาส่ายหน้าคร่ำครวญ “พวกมึงหยุดเลยนะไอ้พวกเวร!”
ไอ้น็อตควักแว่นมาใส่ใหม่แล้วถลึงตาด่า “พวกมึงจะทำร้ายคนโสดอย่างกูไปถึงไหนไอ้พวกเลว!”
ไอ้ยูเข้ามาจับผมกับเดย์แยก “พวกมึงเห็นใจกูบ้างสิวะกูยิ่งคิดถึงพี่บาสอยู่ไอ่ฟายยยยย”
ไอ้คิมก็เข้ามาช่วยไอ้ยูอีกคน “พวกมึงจะมาข้ามหน้าข้ามตากูอย่างนี้ไม่ด๊ายยยยยยยยยย!”
ไอ้ต้าร์มุดหน้ากับเตียงแหกปากไล่ “ไปโรงแรมสิ! ไม่งั้นรอพวกกูกลับกันก่อนได้ม๊ายยยยยยย!”
ไอ้พวกเลวพวกนี้มันแกล้งผมครับ พร้อมใจกันทำท่าคุกเข่า....พวกมึงนั่งตัวงอทำไม เลวกันจริงๆ///////*//
ไอ้ซีนทำหน้าหื่น “ไอ้พวกบ้าเอาใหม่ซิกูถ่ายไม่ทัน!”
เชี่ยซีนมันคว้ามือถือมาเปิดถ่ายจริงๆเลยโดนพวกผมรุมเอาหมอนอุดปากมัน กลิ้งทับมัน
เดย์แย่งมือถือไอ้ซีนไปถ่ายตอนไอ้ซีนโดนแกล้งแทน คนอื่นๆเห็นสนุกดีเลยเอาด้วย ช่วยกันซ้อมไอ้ซีน
จนเหนื่อยก็นอนแผ่กันให้เกลื่อนห้อง

ผมนอนมองเพดานยังขำคิกคักอยู่บนเตียงกับไอ้เดย์ คนอื่นๆกลิ้งเกลือกไปตามพื้นแล้วคุยกัน
มีไอ้ซีนแกล้งนอนกอดตัวเองร้องไห้กระซิกๆที่โดนเพื่อนๆกระโดดทับเป็นสิบรอบอยู่มุมห้อง.. เดี๋ยว..
ซีน มึงแค่โดนกระโดดทับมึงไม่ได้โดนโทรม... เวร เล่นซะเหมือนเลย ใครๆก็อดขำมันไม่ได้

“กูคิดออกละ” กีต้าร์พูดขึ้น พวกเราลุกฮือไปฟังมัน
“กูว่าเล่นเหตุการณ์สมมุติกันดีมั้ยวะ”

“สมมุติว่าอะไรวะ” ไอ้มาร์คเกาหัวงง
กีต้าร์หันมาบอก “เราก็สมมุติเรื่องความรักระหว่างผู้ชายกับผู้ชายขึ้นมา แล้วลองเล่าให้แม่ลูกคิดฟัง
ดูซิว่าเขาจะมีปฏิกิริยายังไงกับเรื่องแบบนี้”
ผมพยักหน้าเข้าใจแต่แล้วก็ถอนใจ “แล้ว.....เรื่องระหว่างใครกับใครเหรอวะ”
“ไม่ต้องห่วง มึงกับไอ้เดย์ไม่ต้องออกโรง เดี๋ยวพวกกูแต่งเรื่องไปถามให้เอง” กีต้าร์ยิ้มยักคิ้ว
“แต่กูว่าเรื่องคนไกลตัวกับคนใกล้ตัวมันไม่เหมือนกันนะเว้ย” เดย์ขมวดคิ้วคิดแล้วมันก็ยิ้มๆ
พวกเพื่อนๆมองหน้ากันไปมา ผมรู้สึกได้ว่าพวกมันระแวง

“กูขอเป็นผู้กำกับ” ไอ้ต้าร์รีบเอาตัวรอด เหมือนรู้ทันความคิดไอ้เดย์
ไอ้เดย์หัวเราะก๊ากออกมา “กูต้องได้เป็นคนคัดตัวนักแสดง!”
ไอ้พวกที่เหลือโห่ไล่ไม่เอาเลยโดนไอ้เดย์เผด็จการ
“พวกมึงคายสละออกมาให้หมด!”
ไอ้ซีนพยายามจะล้วงคอเลยโดนไอ้เดย์จับบีบคอเขย่าๆสำลักแทบตาย สมน้ำหน้ามัน555

.............................

....................

.............

...
เมื่อซักซ้อมคิวตระเตรียมบทกันลงตัวแล้ว พวกเราก็พากันเดินกลับมาหลบๆซ่อนๆอยู่หน้าบ้านผม
แม้จะมีคนที่เดินผ่านไปมาหรือเข้าไปซื้อของในบ้านออกมามองอย่างระแวงกลุ่มของพวกเราบ้าง
แต่พวกเราก็ยังคงทำตัวมีพิรุธต่อไปครับ

“ซีนมึงรีบเข้าไปเลยตอนนี้แม่จ๋ากำลังดูอารมณ์ดี” กีต้าร์เร่งไอ้ซีนที่ออกอาการไม่อยากเข้าบ้านผมคอยจะหนี
“มึง|||||||||กูเปลี่ยนบทไม่ได้เหรอวะ” ซีนมันหันไปมองไอ้เดย์ทำหน้าอ้อนวอน
ไอ้เดย์ยิ้มแล้วส่ายหน้า ไอ้ซีนเลยหันมาอ้อนวอนผมแทน แต่ผมก็ทำเหมือนเดย์ครับยิ้มแล้วส่ายหน้า
ไอ้ซีนจำใจเดินก้มหน้าเข้าบ้านไป

ซีนเดินเข้าไปแล้วนั่งที่โซฟาหน้าโต๊ะบัญชีแม่ผมเงียบๆ แม่จ๋าที่กำลังจดอะไรยุกยิกใส่สมุด
ไม่รู้รายการของที่ต้องซื้อเข้าร้านหรือเลขหวย ก็เงยหน้าขึ้นมามองไอ้ซีน ถามอย่างแปลกใจ

“อ้าวซีน ทำไมมาคนเดียวล่ะ ลูกคิดล่ะ คนอื่นๆล่ะ ทำรายงานเสร็จกันแล้วเหรอ”
“..................ยังอ่ะจ๋า แอบหนีออกมาคนเดียวครับ”
“เอ๊า ทำไมมันถึงขี้เกียจอย่างนี้หึ!!!” แม่ผมลุกยืนโน้มตัวเอื้อมเอาสมุดจดไปเคาะหัวไอ้ซีนโป๊กๆ
พวกผมที่แอบดูอยู่ข้างประตูบ้านพากันกลั้นขำ ไอ้ซีนรีบโวยวายว่าไม่ได้ขี้เกียจแค่มีเรื่องกลุ้มใจอยากปรึกษา

“กลุ้มใจเรื่องอะไร” พอแม่จ๋าถามไอ้ซีนก็รีบเข้าเรื่อง
“คือ.........ผมก็ใกล้สอบแล้วแต่ไม่ค่อยมีสมาธิกับเรื่องเรียนเลยจ๋า พอดีมันมีเรื่องให้กลุ้มมากๆครับ”
“ก็ถามอยู่นี่ไงว่าเรื่องอะไร ไหนเล่ามาซิเจ้าซีน แม่น่ะเห็นเรามาตั้งแต่ตัวเท่านี้นะ”
จ๋าทำมือให้นิ้วโป้งห่างจากนิ้วชี้ประมาณสองเซนต์ได้
“เล็กไปมั้ยจ๋า เกิดมาผมน่าจะตัวใหญ่กว่านั้นนะจ๋า”
“เล็กเหมือนเมล็ดแตงโมแต่ไม่ใช่ตัว”
“แนะ จ๋าอ่ะชอบล้อว่าตาผมเล็กเหมือนเม็ดแตงเรื่อยอ่ะ”
“หมายถึงจู๋”
“โอ้ยยยยจ๋า~~~~~~~!/////*//”

ไอ้ซีนโอดครวญมันโดนแม่ผมแกล้งเล่นแล้ว พวกที่แอบดูพากันขำไอ้ซีน
คุณนายลูกเกดหัวเราะใหญ่บอกว่าไอ้ซีนจะได้ไม่เครียด แต่ผมว่าจ๋าทำมันเครียดจริง555555

“คือผมกำลังมีความรักอ่ะจ๋า ก็เลยกลุ้ม” ไอ้ซีนพยายามพาจ๋ากลับเข้าเรื่องใหม่
“........แนะ ไปแอบชอบสาวที่ไหนเรา เรื่องแค่นี้จะกลุ้มทำไม โดนสาวทิ้งอย่างไอ้ลูกคิดก็ว่าไปอย่าง”

โอ้ยยยยยยยโว้ยยยยยยยยจะขุดอดีตมาแซะลูกตัวเองทำไมเนี่ยจ๋า!
“เดย์!/////*// มึงอ่ะเบาๆหน่อยขำเสียงดังสุดเดี๋ยวแม่กูก็ได้ยินหรอกฟายยยย!” ด่าไอ้เดย์ไปก็กวาดสายตา
ปรามคนอื่นไปด้วย แทนที่พวกมันจะสลดยิ่งพากันขำคิกคักกว่าเดิม เดย์พยายามกลั้นขำแล้วขยับเข้ามา
กอดคอผมแอบดูต่อ

“คืออออ เป็นเพื่อนกันอ่ะครับก็เลยกลุ๊มมมกลุ้มว่าเขาจะรังเกียจผมรึเปล่า” ไอ้ซีนพูดเก็กเสียงแปลกๆ

กีต้าร์บ่นว่าไอ้ซีนโอเว่อร์แอคติ้ง “มันคิดว่ากำลังเล่นละครเวทีอยู่รึไงวะ มันจะหมุนตัวเก็กหน้าทำเชี่ยไร๊”

แม่จ๋าขยับมานั่งข้างไอ้ซีนที่โซฟาแล้วถามยิ้มๆ
“อ้าว แอบชอบเพื่อนซะงั้น คิดมากไปทำไมบางทีฝ่ายนั้นก็อาจจะชอบเราอยู่ก็ได้นะ”
“ผมว่าคงยากหน่อยครับ เพราะเขาไม่น่าจะชอบผู้ชาย”
“ห๊า เป็นทอมเหรอ”
“เป็นผู้ชายครับจ๋า”
“ไม่ใช่เราเจ้าซีน จ๋าหมายถึงผู้หญิงคนนั้นน่ะ ทำไมไม่ชอบผู้ชายเป็นทอมเหรอ”
“ก็หมายถึงคนนั้นแหละจ๋า ที่เป็นผู้ชาย”
“..............................”
“ทำยังไงดีอ่ะจ๋า”

แม่ผมดูเหวอๆอึ้งๆไปเลยครับ โอ้ยแม่ผมจะรับได้มั้ยเนี่ยยยยยยยยย

“นี่ซีนแอบชอบผู้ชายเหรอ”
“ครับ”
“เป็นเพื่อนกันด้วย”
“ครับ”
“ค..ใคร ใครน่ะ แม่รู้จักรึเปล่า”
“เพื่อนกลุ่มเดียวกันนี่แหละครับจ๋า”
“หา........แสดงว่า...” จ๋าทำท่าชี้มือชี้ไม้ไปทางบ้านเดย์
“แหะ....ใช่จ๋า จ๋าว่ามันน่าเกลียดรึเปล่าครับ”
“ซีนบอกแม่ได้มั้ยว่าชอบใคร”
“คือ..............”
“บอกแม่มาเถอะ”
“คือ.....”
“ใครก็ได้ที่ไม่ใช่ลูกคิด แม่ขอล่ะ”
“อ้าว....”

ผมอึ้งไปเลยครับ ใจไม่ดีเลย ทำไมแม่จ๋าถึงพูดกับไอ้ซีนแบบนั้น ทำไมถึงเป็นผมไม่ได้

“นั่นคนบ้านะไม่ใช่คนดี อย่าไปยุ่งกับมันเลยเจ้าซีนเอ๊ย”
“ผมก็พอเข้าใจในจุดนั้นได้นะจ๋า หน้าตามันก็ไม่ดีด้วยผมลำบากใจ”
“5555555555555555”

เออ........เออเอาที่มึงกับแม่กูสบายใจเลยก็แล้วกัน
เล่นซะใจผมตกไปอยู่ที่ตาตุ่มเดี๋ยวโกยกลับขึ้นมาก่อนครับ -*-

“ตกลงชอบใคร พูดจริงรึเล่นเนี่ยเจ้าซีน” แม่ผมเริ่มทำหน้าสงสัยไอ้ซีน
“แม่จ๋าลองเดาดูว่าใคร”
“โอ้ยให้แม่เดาเนี่ยนะ .............เอ อย่าบอกนะว่า”
“จ๋ารู้แล้วเหรอ”
“เดย์เหรอ!?”
“ทำไมคิดว่าไอ้เดย์ครับ”
“ก็เดย์หล่อ”

แหมมมมมมมมมม ผมอยากจะแหมให้ยาวไปถึงเชียงรายครับ อดหมั่นไส้ไอ้เดย์ที่แอบอมยิ้มไม่ได้

“แต่ผมหล่อกว่าเดย์มันอีกนะจ๋า” ไอ้ซีนทำหน้าจริงจังบอก แม่จ๋าก็ขำมัน มันก็ทำหน้างอนแม่ผม
“ถ้าชอบเดย์ ซีนน่าจะไม่มีหวังนะลูก ซีนไม่ใช่สเป็กเดย์หรอกจ๋าว่า”
“จ๋ารู้เหรอครับว่าไอ้เดย์มันชอบแบบไหน”
“นี่ซีนแอบชอบเดย์จริงๆเหรอเนี่ย!?”
“แล้วได้มั้ยอ่ะครับ”
“ไม่ได้!”
“ทำไมล่ะจ๋า มันก็บ้าเหรอ”
“เดย์เป็นคนดี อย่าไปยุ่งกับเดย์เลยซีน ให้เดย์เขาไปได้อะไรดีๆนะ”

ฮากันให้ครืนครับ ไอ้ซีนทำหน้างอนแม่ผมเป็นตูดยิ่งกว่าตอนแรกอีก555555555
แต่เอ๊ะ........ผมมาคิดๆดูนี่ตกลงผมหรือไอ้เดย์ที่เป็นลูกคุณนายลูกเกดเขากันครับ
ทีไอ้บ้าเดย์ชมว่ามันดีอย่างนั้นหล่ออย่างนี้ ทีลูกตัวเองบอกว่าเป็นบ้า แม่ผมครับแม่โผ๊มมมม

“โธ่นี่จ๋าช่วยจริงจังกับเรื่องกลุ้มใจของผมหน่อยเถอะครับ”
“ก็เราก็เอาแต่เล่นเหมือนกันนี่นา จ๋าไม่เห็นว่าจะกลุ้มใจตรงไหนเลย”
“ใครจะรู้ล่ะครับ....ตอนที่ยิ้มจนตาปิดผมอาจกำลังร้องไห้อยู่ข้างใน ใครจะรู้ คนที่ผมชอบจะรู้บ้างรึเปล่า”

โหยจู่ๆไอ้ซีนก็ดราม่าใส่เฉย พวกผมที่แอบดูมองหน้ากันไปมา บทพูดนี้ไม่ได้เขียนให้มันเลยนะครับ
มันพูดของมันเอง ผมมองไอ้ต้าร์มันก็หลบตาแล้วหันไปบอกไอ้มาร์คไอ้น็อตให้ออกไปได้แล้ว

“เฮ้ยซีนมึงแอบชอบใครวะ” ไอ้มาร์คโผล่เข้าไปทำให้จ๋ากับไอ้ซีนตกใจตามบทครับ ตามด้วยไอ้น็อต
“พวกกูได้ยินที่มึงพูดกับจ๋าหมดแล้วนะ บอกพวกกูมาว่ามึงชอบใคร”

ไอ้ซีนมันพยายามทำหน้าให้ดูน่าสงสารเห็นใจสุดๆหันไปมองทางแม่ผม แต่ผมรู้สึกว่าหน้าตาไอ้ซีนมันกวน
น่าถีบมากกว่า จะไหวมั้ยมัน หน้าตาแม่งผิดธรรมชาติสัดๆ เกร็งมากไปไอ้หอกนี่ปากเริ่มเบี้ยวแล้วครับ

“ซีน! ปาก!! ทำไมปากเบี้ยว จะชักรึเปล่าเนี่ย!?” แม่ผมตกใจจับหน้าไอ้ซีนดูไปดูมาไอ้ซีนก็รีบแก้ตัว
“ไม่ๆๆ ไม่ครับจ๋า ตกใจมากไปหน่อยปากเลยเบี้ยวๆเกร็งๆ5555 เป็นเรื่องธรรมชาติจ๋า!55555”
“หา.. จ๋าเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเวลาตกใจมากๆ เราจะดูเหมือนคนใกล้จะเป็นอัมพาตแบบนี้ก็ได้ด้วย”

ซีนมันไม่ยอมเจ็บคนเดียวครับ ชี้ให้แม่ผมหันควับไปมองทางไอ้มาร์คไอ้น็อต
“ได้สิจ๋า! นู่น! ดูหน้าไอ้มาร์คกับไอ้น็อตสิจ๋า! ไอ้มาร์คเวลาตกใจมันก็ชอบตาเหล่! ไอ้น็อตก็ชอบฟันเหยิน!”
เวรกรรม ไอ้สองตัวนั้นสะดุ้งเฮือกต้องรีบทำตาเหล่ฟันเหยินแทบไม่ทัน
“ห๊ะ||||||||| ประหลาดจริงเด็กพวกนี้”

สาบานเถอะครับว่านี่เรื่องซีเรียส พวกผมที่แอบดูอยู่กลั้นขำกันหน้าดำหน้าแดง
ไอ้เดย์นี่กลิ้งไปกลิ้งมาจะขำตายอยู่แล้ว

“สรุปมึงแอบชอบใครวะไอ้ซีน คงไม่ใช่พวกกูนะ ขยะแขยงเว้ย!”
ในที่สุดไอ้มาร์คก็พาเข้าประเด็นครับ ....แต่มึงช่วยหยุดทำตาเหล่ทีได้มั้ย

คือเนื้อเรื่องมีอยู่ว่า นางเอก(ไอ้ซีน) เข้ามาปรึกษากับแม่(แม่จ๋า)ว่าชอบผู้ชายด้วยกัน
แล้วบังเอิญเพื่อนเลวของนางเอก(ไอ้มาร์คไอ้น็อต) ก็เข้ามาแสดงท่าทางรังเกียจถากถางต่อหน้าแม่
พวกเราอยากรู้ทัศนคติต่อเพศที่สามในสถานการณ์คับขันของแม่จ๋า ก็ลุ้นรอดูปฏิกิริยาของแม่ผมจนตัวโก่ง

“ทำไมถึงพูดกับเพื่อนตัวเองแบบนั้น! อย่างมากซีนมันก็แค่ไม่ชอบอาบน้ำ มันก็แค่สกปรก!
อย่าใช้คำว่าขยะแขยงเพื่อนทั้งที่เพื่อนไม่ได้ทำอะไรผิดร้ายแรงแบบนี้!”

ผมไม่ไหวจะฮากับแม่แล้วครับ จ๋าพูดทำหน้าจริงจังกับไอ้มาร์คไอ้น็อต ทั้งที่จ๋าพูดปกป้องไอ้ซีน
แต่เชี่ยซีนสะดุ้งแรงเบ้ปากพยายามส่ายหน้า มึงจะเกร็งทำไมนักหนาเนี่ยไอ้หอกที่แม่กูพูดมาก็ความจริงนะ

ผมทั้งขำทั้งดีใจที่จ๋าเข้าข้างไอ้ซีนแล้วเอ็ดไอ้มาร์คกับไอ้น็อต

“ป้าลูกเกดจ๋าซื้อเกลือมัดนึงจ้า”
“จ้ะๆรอแป๊บ”
เหมือนมีเบรกโฆษณาครับ คนแถวบ้านเข้ามาซื้อของพอดี แม่ผมทิ้งให้ไอ้สามตัวนั้นยืนมองหน้ากันไปมา
แล้วรีบไปขายเกลือ ไอ้บ้าเดย์กับไอ้ยูนี่ขำจนหน้าแดงไปหมด ส่วนไอ้กีต้าร์ก็จิ๊ปากขัดใจตามประสาผู้กำกับ

“อย่าทะเลาะกัน เป็นเพื่อนกันคุยกันดีๆ” แม่จ๋ากลับมาเทศน์ไอ้สามตัวนั่นต่อ
“จ๋า.... จ๋าเข้าใจผมใช่ป่ะ” ไอ้ซีนทำหน้าหมาหงอยถาม
“เอาไว้โตกว่านี้แล้วค่อยไปทำนมเอานะ” จ๋าจับไหล่ไอ้ซีนเหมือนปลอบใจ
พวกไอ้มาร์คกับไอ้น็อตรีบเบือนหน้าหนีไปทางอื่นเพื่อกลั้นขำ

“แล้วตกลงเราชอบใครหือเจ้าซีน”
“ผมชอบ............” ไอ้ซีนเหล่มองมาทางที่พวกเราแอบดูอยู่

กีต้าร์รีบบอกไอ้ยูว่าถึงคิวแล้วรีบออกไป “ได้เวลาพระเอกออกโรงแล้วเว้ย55”
แต่แล้วไอ้ยูก็ต้องหยุดเดินวกกลับมาซ่อนแทบไม่ทันเพราะไอ้ซีนดันบอกแม่จ๋าว่าคนที่มันแอบชอบคือ
“กีต้าร์ครับ ผมชอบไอ้ต้าร์อ่ะจ๋า”

“เชี่ยซี๊นนนนน!!!/////////*//” ไอ้กีต้าร์สบถด่าไอ้ซีนเป็นชุดที่มาเปลี่ยนบทพระเอกเองดื้อๆ
ความจริงต้องเป็นไอ้ยูที่ปรากฏตัวเป็นคนต่อไป แต่ไอ้บ้าซีนดันเปลี่ยนบทเหมือนจะแกล้งบังคับ
ให้ไอ้ต้าร์ออกไปแทน ผมกับไอ้เดย์เลยต้องรีบช่วยกันถีบกีต้าร์ออกไป

“อ้าว! ไอ้ต้าร์!!” ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตก็หัวไวครับเปลี่ยนบทจากที่ต้องทักไอ้ยูเป็นไอ้ต้าร์เร็วทันใจ
กีต้าร์มันยืนเอ่อๆอ่าๆไม่นานก็จำใจต่อบทนี้เล่นเองแทนไอ้ยูเพราะคงเปลี่ยนกลับไม่ได้แล้ว
มาถึงตอนนี้ผมกระซิบคุยกับไอ้เดย์ว่า นี่มันเหตุการณ์สมมุติหรือเรื่องจริงกันแน่วะ
เดย์มันอมยิ้มยักไหล่บอกว่าน่าสนุกดี

“มึงชอบกูเหรอซีน” กีต้าร์ถามไอ้ซีนต่อหน้าเพื่อนกับแม่ผม ผมอดขำมันไม่ได้
กีต้าร์มึงก็ว่าแต่ไอ้ซีนเล่นห่วย แต่ตัวมึงเองก็เล่นบทพระเอกได้แข็งเป็นหินเลยวุ้ย
แม่จ๋าของผมมองทางไอ้ซีนทีทางไอ้ต้าร์ทีสลับกันไปมา

“ใจเย็นๆกันนะเด็กๆ จ๋าว่าพวกหนูค่อยๆคุยกันนะ แล้วอย่าทำอะไรเจ้าซีนมันเลยนะ เพื่อนกัน
พูดกันดีๆแค่นี้ซีนมันก็เครียดพอแล้ว เดี๋ยวปากมันจะเบี้ยวอีก”
ดูแม่ผมพูดไกล่เกลี่ยสิครับ

กีต้าร์พูดตามบทเสียงเหมือนหุ่นยนต์ “กูก็ชอบ....ชอบมึงเหมือนกันซีน คบกันป่าว”
ไอ้ซีนรีบตอบ “ถ้าคบแล้วห้ามเลิกนะเว้ย พูดแล้วนะ! งั้นเราเป็นแฟนกันนะ” มันนอกบทอีกแล้วครับ
ซีนมันยิ้มขยิบตาให้ข้างนึงทำไอ้ต้าร์หน้าเหวอหน้าแดงตะกุกตะกักแต่ก็ต้องพูดตามบทว่า “เอ้อ!////////”
แล้วไอ้ซีนก็ดึงกีต้าร์ที่ขืนตัวไม่ทันไปกอดเฉย

“นี่เรื่องสมมุติใช่มั้ยวะ” ผมขมวดคิ้วหันไปถามไอ้เดย์ที่ยิ้มฟิน มันเอาแต่ยิ้มๆมองไม่ได้พูดอะไร

“เฮ้ยยยยยยยยยย” บทไอ้มาร์คกับไอ้น็อตพูดพร้อมกัน หยุดเหวอกันได้ ไอ้มาร์คก็รีบฟ้องแม่ผม
“ทำยังไงดีครับจ๋าพวกมันจะคบกันแล๊วววววว” ไอ้น็อตก็รีบเสริม “จ๋าว่าผู้ชายกับผู้ชายมันได้เหรอครับ!”

“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ทีเจ้าสองคนนั้นยังได้เลย”
แม่พูดแล้วมองมาทางผมที่แอบอยู่ไม่พอชี้อีกต่างหาก!

ผมตกใจวิญญาณแทบออกจากร่างสิครับให้ตายเถอะ!!!!!

“เย้ยยยยยย!!!!!!!!!!!!!” “จ๋า!!!!!!!!!!!” ไม่มีใครไม่ตกใจครับวินาทีนี้

“จ๋าพูดอะไรอ่ะ!!!” ผมโผล่ออกไปยืนจังก้าหน้าบ้านถามแม่เสียงดังอย่างเหวอเลยครับ
ไอ้เดย์ก็เดินเกาหัวตามออกมายิ้มแหยๆให้แม่ผม จ๋าท้าวเอวส่ายหน้าเหมือนระอาพวกเราก่อนตอบ
“เป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอเราน่ะ”

“จ๋า! ใครเป็นแฟนใคร! ไม่มี๊!!!” ผมรีบปฏิเสธสั่นหน้าหัวแทบหลุด อยากตีตัวเองครับหางเสียงสูงไปไหน
“อ้าว ถ้าไม่รับกันงั้นก็ไม่ต้องคบกันนะ”
“จ๋า!!!!”
ไอ้เดย์มันพุ่งไปกอดแม่ผมอย่างไวในขณะที่ผมยังยืนตาโตเอ๋อแดรกไปเลยครับ

“จ๋า จ๋าอย่าเกลียดเดย์เลยนะครับ เดย์รักลูกจ๋านะ” ไอ้เดย์มันอ้อนสุดฤทธิ์
“เฮ้อ เกลียดลงก็บ้าแล้วลูกเอ๊ย55555555”
“ขอบคุณครับจ๋า เดย์รักจ๋าที่สุดเลย”
ไอ้เดย์กอดแม่ผมแน่น พวกเพื่อนๆแม่งส่งสายตาล้อพุ่งมาทางผม

ผมอึกอักถามแม่ “จ๋ารู้ได้ไงอ่ะ”
“นี่แม่นะ” โหย คำเดียวเถียงไม่ออกเลยครับ
“รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะจ๋า” โคตรเขินแม่เลยครับตอนนี้
“ตั้งแต่มวยปล้ำแล้ว!”
“โอ๊ยยยยยยยยยย/////////////////”
“ตอนเขาลือว่าลูกคบกัน แม่ก็แปลกใจอยู่ที่ลูกบอกว่าเป็นแค่เพื่อนกัน เป็นแฟนกันแท้ๆ
จะกลัวอะไรก็ไม่รู้บ้ากันจริงๆ สร้อยคู่นี่ก็ใส่ติดตัวตลอดยังจะมาปิด บางทีแม่ก็หมั่นไส้แอบแกล้งไปบ้างนี่ไม่เคยรู้ตัวกันเลยสินะ555”

ผมรีบโผไปกอดแม่บ้าง ผม แม่ ไอ้เดย์ กอดกันกลม
“จ๋า~~~~” เอาเข้าจริงผมเรียกแม่แล้วพูดอะไรไม่ออกสักคำทั้งเสียใจที่ปิดแม่มาตลอด
แล้วก็ดีใจที่แม่รักผมมากขนาดนี้ จ๋าเอาแต่หัวเราะขำที่ผมเบะ

ทำไมแม่ผมน่ารักอย่างนี้ครับ ผมรักแม่ที่สุด อยากจะร้องไห้อ่ะ T T



“มันอะไรกัน”

Create Date : 01 เมษายน 2561		0 comments
Last Update : 1 เมษายน 2561 8:27:06 น.
Counter : 405 Pageviews.
Share Tweet