Bloggang.com : tsk.love : ตอนที่ 9 จำไว้นะ...(yaoi)

ตอนที่ 9 จำไว้นะ...(yaoi)

*** ///เรื่องนี้เป็นนิยายวายมีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย/// บอกไว้ให้สำหรับคนที่ไม่ชอบแนวนี้จะได้ไม่ต้องอ่านนะคะ แต่ถ้าใครสนใจ หรือชอบแนวนี้ ก็เชิญให้ลองอ่านและติดตามกันได้ตามอัธยาศัยค่า^^ เนื่องจากเรื่องนี้อาจมีคำไม่สุภาพค่อนข้างเยอะ เพื่อให้เข้ากับเนื้อเรื่องและลักษณะนิสัยของตัวละครแต่ละตัว เพราะฉะนั้นถ้าใครไม่ชอบใจขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่า คนแต่งขอขอบคุณแฟนๆไว้ก่อนล่วงหน้า (จุ๊บๆ รักครับผม)

วันเสาร์........
ทั้งที่ผมตั้งใจจะนอนกินโลกกินจักรวาลแม่งมันทั้งวันไปเลย.. แต่ก็โดนไอ้ฝูงลิงเปรตชิงบลูด็อกมาเกิดทั้งหลาย
(ไอ้ซีน ไอ้คิม ไอ้น็อต ไอ้มาร์ค) มันมาช่วยกันขุดถอนร่างผมออกจากที่นอนอันแสนสุขตั้งแต่ไก่โห่
เหตุการณ์ก็เกิดขึ้นราวๆเที่ยงวันเห็นจะได้…

ณ บ้านไอ้กีต้าร์…..

“ลูก........ มึงโอเคป่าวเนี่ย”
เสียงไอ้ซีนครับ มันนั่งกินมะม่วงอยู่ข้างๆ หรี่ตาไม่มีเหล่าเต๊งมามองผมเหมือนคาใจมันมาก

“เออว่ะ เฮ้ยลูกคิด.....มึงยังไงของมึงเนี่ย กูก็อยากถามตั้งนานแล้ว”
คราวนี้เสียงไอ้คิมครับ มันกำลังปอกมะม่วงใส่จานให้พวกผมกินกัน แม่ไอ้กีต้าร์ซื้อมาเลี้ยงเป็นเข่ง
ผมเหลือบตามองพวกมันซ้ายที ขวาที ถอนใจแล้วก้มหน้าอ่านการ์ตูนต่อครับ..

“เฮ้ยนี่กูไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ยวะไอ้คิม ว่าวันนี้มันร้อนเชี่ยๆอ่ะ!?”
ไอ้ซีนทำเสียงสูงกวนตีน เงยหน้ามองดินฟ้าอากาศ เรานั่งกันอยู่ระเบียงบ้านหน้าห้องซ้อมดนตรี

“ก็มีแต่คนบ้าอย่างไอ้ลูกเท่านั้นแหละ 555เสือกแต่งซะอย่างกับอยู่เกาหลี55555” ไอ้คิมหัวเราะซะหน้าดำ

ไอ้ซีนมันก็หัวเราะปากบาน “555ก๊ากกมึงแม่งไม่ได้ดูเชี่ยไรเล้ย55 ช่วยเคารพเหงื่อกูด้วยครับ ร้อนจะตายห่า!”
ทำไมไอ้ที่กินอยู่ไม่เป็นทุเรียนนะ ผมจะได้เอาเปลือกให้พวกมันอม ปากพวกมันจะได้ไม่ว่างขนาดนี้

“เออมึงบ้ารึเปล่าลูก! ใส่เสื้อกันหนาว!? แม่งร้อนฉิบหายยยยย!?55 55 สติมึงอ่ะสติ!5555” เสียงไอ้กีต้าร์ครับ
มันยืนตั้งสายกีต้าร์ให้ไอ้เดย์ที่กำลังยืนแอบอมยิ้มลอบมองมาทางนี้

ผมขยำกำคอเสื้อเสว็ตเตอร์แขนยาวสีดำของตัวเอง กัดฟันพูด “กูหนาว! อย่ามายุ่งกับกูน่า!”
โธ่ได้เสื้อคอเต่าปิดคอมิดชิดนี่แหละดี ไม่อย่างนั้นผมโดนล้อแย่แน่ ให้พวกมันคิดว่าผมเป็นบ้าแหละดีแล้ว
ตอนพวกเพื่อนมาปลุกผมต้องหลบแทบตาย กลัวจะมีใครเห็นรอยดูดที่คอจะแย่

ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตหูมันหนวกครับ แม่งเดินมาเบียดไอ้ซีนออกนั่งประกบตัวผม พยายามจะจับนู่นนี่แงะเสื้อผมดู
ว่าผมใส่เสื้อมากี่ตัว แต่งตัวแบบนี้บ้ารึเปล่า

“เอ๊ะไอ่พวกห่า! |||||||*||| อย่ามายุ่งกะกู๊~!!!” ผมต้องลุกหนีกำคอเสื้อลี้ภัยไปนั่งมุมอื่น มันก็เกาหัวงงๆกัน
ออกจากบ้านมาร้อนจะตายห่า ผมก็ต้องทน เพราะไอ้เวรเดย์คนเดียวเลย ฮึ่ม -*-

แนะ! แนะๆ!! มึงยังมีหน้ามายิ้มเยาะกูอีกนะเชี่ยเดย์!

ผมเจ็บใจหยิบมะม่วงในจานตรงหน้าเขวี้ยงใส่มัน ดันสะเออะรับได้เอาไปแดกอร่อยอีก เฮื่อย....
“ไม่รู้ใครบ้ากว่ากู บ่นร้อนแต่ชวนมานั่งนอกระเบียง แทนที่จะเข้าไปนั่งห้องแอร์พวกมึงแหละประสาท”
ผมก็บ่นอุบอิบๆคนเดียวของผมไป หวาดระแวงไม่เป็นสุขล่ะครับกลัวคนจะเห็นว่าคอมีรอยแดง

ก็สัญญากับมันไว้แล้วนี่ครับทำไงได้ สุดท้ายต้องยอมมาดูไอ้เดย์ซ้อมดนตรีที่บ้านไอ้ต้าร์ ไอ้กีต้าร์บ้านมันรวยครับ
มีห้องซ้อมดนตรีส่วนตัว ก็ของพ่อมันนั่นแหละ เขาเป็นศิลปินเก่า รักเสียงเพลงกันทั้งบ้าน กีต้าร์มันลูกชายคนเดียว
พ่อแม่มันก็เข้มงวด แต่ถ้าเป็นเรื่องดนตรี บ้านนี้เขาสนับสนุนครับ เปิดห้องต้อนรับยอมให้ขนเพื่อนมาเป็นโขยง

หึหึ แต่ถ้าจะให้อวดไอ้เรื่องตามใจลูกชายนี่ เห็นทีจะไม่มีใครสู้แม่จ๋าของผมได้
รายนั้นเขาตามใจทู๊กอย่าง... (หมายถึงตามใจตัวเขาเองนะ T T ตลอดอ่ะ...)

พวกเรามากันครบครับเหลือไอ้ยูเดี๋ยวมันตามมาทีหลัง เห็นว่าไปซื้อของกับพี่บาสแฟนมัน
แล้วไอ้กีต้าร์กับไอ้เดย์ก็เล่นโน้ตเรื่อยเปื่อย รอพวกรุ่นพี่ที่อยู่มหาลัยเขามากัน

ไม่นานหรอกครับพวกรุ่นพี่ก็มาครบ พี่โจวมี่ที่ร้องนำรายนี้เจ้าชู้สุดๆ สาวเพียบไม่แพ้พี่อ๊อฟมือเบสที่แขนเจ็บ
พี่แกก็ตามมาดูด้วย วันนี้ให้ไอ้ต้าร์เล่นแทน ส่วนไอ้เดย์ก็อย่างที่ตกลงกันมาเสียบเป็นมือกีต้าร์แทน
พี่สรมือกลองที่เป็นแฟนกับพี่นุ่มมือคีย์บอร์ด เห็นแกดูดิบเถื่อนไว้หนวดเครารำไรอย่างนี้
กลัวแฟนหงอเลยล่ะ พี่นุ่มเป็นสาวหนึ่งเดียวในวง เหมือนจะเรียบร้อยแต่ที่จริงโหด คู่นี้เขาตลกน่ารักดีครับ

ส่วนไอ้ตำแหน่งอีกอย่างที่เหลือ ผมไม่รู้มันจำเป็นมากมั้ยกับวงเขา... มือเขย่าไข่ครับ
(เครื่องดนตรีนะครับอย่าคิดไกล) ได้พี่กานต์คนเงียบ ไม่ค่อยพูดค่อยจาครับ ยิ้มนิ่งๆแล้วเขย่าไข่ลูกเดียว

เขามากันครบก็เริ่มซ้อม ตอนแรกก็ทำท่าจะมีปัญหา คือ... ไม่ใช่ว่าไอ้เดย์เล่นไม่ได้หรืออะไรหรอกนะครับ
พวกพี่เขาหิวข้าวกัน แบบว่ายังไม่ได้กินมาแล้วมันเล่นไม่ค่อยออก ร้องเสียงหลง เล่นโน๊ตเพี๊ยนไปเพี๊ยนมา
ไอ้คิมมันเลยขันอาสาไปทำข้าวผัดสูตรพิเศษช่วยกู้โลกให้ แหม่.....เรียกว่าอะไรดีล่ะครับ
เรียกเป็นจานคงไม่ได้เพราะมันใส่กะละมังสแตนเลสมา แม่งทำมาเป็นกะละมัง พวกเราเลยช่วยแบ่งมากิน

“เฮ้ยคิม ก็อร่อยดีอ่ะนะ แต่ไหนมึงบอกสูตรพิเศษ มันพิเศษตรงไหนวะกูว่าข้าวผัดหมูธรรมดา?”
พี่อ๊อฟครับแดกเต็มปาก หันมาถามแบบข้องใจจัด พลางหันไปหาแนวร่วมที่พยักหน้าเห็นด้วยกับคำถาม
อย่างไอ้ซีนกับไอ้กีต้าร์ ไอ้คู่จิ้นนี่มันก็ตัวติดกันซะน่าหมั่นไส้นะครับบางที มีป้อนมีแลกกันกินด้วย
คือมึงกินอย่างเดียวกันป่ะ? มึงแลกกันกินเพื่อ?..

“ก็ใส่ไข่เพียบเลย พี่ไม่เห็นเหรอครับเนี่ยๆ” ไอ้คิมมันยิ้มตอบหน้าตาเฉย
“โอ๊ยไอ่ห่า พิเศษของมึงนี่คือใส่ไข่!? 5555555โว้ยใครเอาไอ่เชี่ยนี่ไปเก็บทีดิ๊555” พี่อ๊อฟขำแหลก

ไอ้เดย์กินเงียบๆครับกับคนไม่สนิทมันจะนิ่งอย่างนี้แหละ แต่ผมว่าอีกไม่นานหรอกมันต้องเกรียนแตก
พี่โจวมี่นั่งกินไปขำไป ก็ขำพี่สรที่โดนพี่นุ่มด่าว่ารำคาญหนวด เมื่อไหร่จะโกนทิ้งๆไปซะทีเหมือนขน...
ส่วนพี่กานต์วางมือจากไข่เลิกเขย่า มานั่งกินข้าวอย่างเงียบเชียบ.....

บางทีผมว่าพี่คนนี้แกเหมือนเงานะ เงียบเกิ๊นตั้งแต่มาได้ยินเรียกชื่อพี่โจวมี่นักร้องนำนั่นแค่คำเดียว
ใครพูดกับแกก็ยิ้มเย็นๆแค่นั้นเอง ผิดกับพี่อ๊อฟที่สนิทกับไอ้กีต้าร์ที่สุดเฮฮาปาจิงโกะสุดฤทธิ์ครับ
เจอกันไม่กี่ครั้งตีซี้ตบหัวพวกผมได้หมด

หลังกินอิ่มกันแล้วก็เล่นดีขึ้นเรื่อยๆครับ

ดูเขาเล่นดนตรีก็แปลกใหม่ดีครับ ผมไม่เคยเห็น ทุกคนดูเท่ดี.... แต่..ยกเว้นไอ้บ้าเดย์นะผมไม่มองมันหรอก
แต่มันชอบมองมาทางผมตลอดเลย มองกูทำไมวะก้มหน้าก้มตาเล่นกีต้าร์ของมึงไปดี๊

...เห๊อะแน่ล่ะ ก็วันนี้ผมยังไม่ยอมพูดกับมันสักคำเลยนี่ครับ มันก็พยายามมาป้วนเปี้ยนนะ
ผมนั่งที่โซฟาในห้อง มองเขาซ้อมดนตรีไปเรื่อย แรกๆก็ตื่นเต้น ตื่นตา แต่นั่งไปนั่งมาพอเขาเล่นเพลงช้า
ผมดันง่วงซะนี่....

.......................................

.........................

......... “เฮ้ยลูกคิด.. ลูกคิด ตื่นๆ นอนได้ไงวะเสียงดังขนาดนี้ มาๆแดกหนมกัน”
เสียงไอ้ยูครับ ผมงัวเงียขยี้ตาดูมันขนถุงอะไรนักไม่รู้มากองที่โต๊ะเต็มไปหมด อะไรวะไอ้นี่มาถึงก็มาปลุกผมเลย

พวกวงดนตรียังซ้อมกันอยู่พี่โจวมี่แหกปากร้องร็อคผมหลับต่อได้ไงวะ สงสัยเพราะเมื่อคืนนอนดึก
อยากนอนต่อแต่ก็อยากกินครับ ผมเลยนั่งหลับตาแกะป็อกกี้แท่งมากิน เคี้ยวๆอยู่ ได้ยินเสียงใครขำอยู่ข้างๆไม่รู้
ลืมตาหันไปดูนึกว่าเพื่อนตัวเองแต่ไม่ใช่ครับ เป็นพี่บาส “อ้าว! (ตกใจหมด) พี่บาสมาด้วยเหรอครับ หวัดดีครับพี่”
ผมไหว้ทั้งกล่องป็อกกี้เลย ไอ้ยูจะพาแฟนมาด้วยก็ไม่บอก ปกติไม่ค่อยได้เจอนักหรอกครับ
นึกว่าจะได้เจอพี่แกตอนแข่งบาสซะอีก

“ง่วงขนาดหลับกินเลยเหรอลูกคิด555” พี่บาสยังแกล้งแซวผม เพื่อนๆพากันมาทักทายพี่แก ได้ขนมกินกันเปรมเลย
พี่บาสขอตามไอ้ยูมาดูเพื่อนซ้อมดนตรีด้วย เลยใจดีซื้อขนมมาฝากเพื่อนแฟนตรึม

อ่า....นึกภาพตอนสองคนนี้ไปซื้อของด้วยกันออกเลย ไอ้ยูอย่างมากก็มีหน้าที่ถือของและเดินตาม
อยู่กับพี่บาสผมเห็นมันทำเป็นอยู่สองอย่างนี่แหละครับ

เห็นขนมไม่ได้กันเลยครับ พวกรุ่นพี่ที่เล่นดนตรีไม่เป็นอันเล่นร้องอยากกิน ขอพักก่อนวิ่งมาค้นถุงบนโต๊ะกันใหญ่
ตีเนียนแซวไอ้ยูว่าแฟนโคตรใจดีดี๊ดี ก็ป่ะเหลาะกินของเค้านั่นแหละ
ผมนั่งขำ ไอ้ยูมันเขินนั่งยิ้มๆคว้ามือพี่บาสมาจับเล่นคุยกันงุ้งงิ้งๆๆ

....เอ่อ.......เห็นใจกูบ้าง กูโดนเขาทิ้งมายังไม่ถึงเดือนดี หันหน้าหนีก็เจอคู่พี่สรกับพี่นุ่มป้อนขนมกันอีก
หันหนีไปอีกทางเจอไอ้ต้าร์คุยโทรศัพท์กับแฟนครับ ยิ้มหน้าใหญ่รกตาผมไปหมด เซ็งครับถอนใจหันไปทางอื่น
เจอไอ้บ้าซีนร้องเพลงจูบเย้ยจันทร์เล่นกับไอ้คิม อุบาว์ทลูกนัยน์ตามากตอนมันเชยคางกัน แต่ฮาตรงมันไม่จูบกัน
ไอ้ซีนแกล้งตบไอ้คิมลงไปกองกับพื้น แล้วกระทืบๆๆๆแทน....

เบือนสายตาไปด้านหลังพวกมัน เจอพี่กานต์นั่งกอดอกถือไข่รอนิ่งๆ..... ข้างๆมีพี่อ็อฟคุยโม้โอ้อวด
โชว์รูปสาวๆในสต็อคกับพี่โจวมี่ ส่วนไอ้มาร์คกับไอ้น็อตนั่งที่พื้น อยู่ใกล้ๆเท้าผมนี่แหละครับ
ไอ้สองคนนี้ไม่ทำอะไรหรอก นอกจากเล่นเกมส์แข่งกัน

……เอ่อ ผมใช้เวลามองสำรวจรอบตัวแค่ไม่นาน ก็รู้สึกได้ว่าไอ้เดย์ไม่อยู่....
มันเดินออกไปตอนไหนนะเมื่อกี้ยังดีดกีต้าร์เต๊งๆอยู่เลย

ผมชะเง้อชะแง้มองที่ประตูไม่เห็นมันเปิดเข้ามาซักที ไปไหนทำอะไรของมันนะ ผมสงสัย
นั่งกินนอนกินสงสัยอยู่พักใหญ่ ก็ยังไม่เห็นไอ้เดย์เข้ามาในห้อง ใครเปิดประตูเข้าออกไปห้องน้ำกัน ผมก็มองตาม

ผมรู้สึกเบื่อๆเลยเล่นเกมส์ในมือถือ แต่ก็ยังไม่หายสงสัยว่าไอ้เดย์หายไปไหน
อยากรู้เลยเก็บโทรศัพท์แล้วหันไปถามไอ้ยูว่าไอ้บ้าเดย์มันหายไปไหน แล้วดูไอ้ยูตอบนะครับ
“ก็อยู่ในใจมึงไง”

“เชี่ย! เอาดีๆดิยู มึงไม่ตอบกูมาดีๆเดี๋ยวกูจะฟ้องพี่บาสให้หมดเลยนะ”
นี่ๆๆเป็นไงครับเจอผมปั่นบ้าง ไอ้ยูสะดุ้งหันไปมองพี่บาส พี่บาสขมวดคิ้วรีบถามผม
“ฟ้องอะไรลูกคิด มันทำอะไรไว้ไหนบอกพี่ดิ๊”

ผมหัวเราะไอ้ยูก็ด่าผมว่าหางานให้มันแล้วมั้ยล่ะ “โธ่พี่บาสไปเชื่อไอ้ลูก วันๆมันไม่กินก็นอน ไอ้นี่มันมั่ว
ไม่ได้มีเรื่องอะไรซักหน่อย” ยูแม่งรีบแก้ตัวร้อนรน จากที่ไม่มีอะไรมึงจะทำให้ดูน่าสงสัยทำไมวะผมก็ขำ

“ผมล้อเล่นๆพี่ ไม่มีอะไรหรอกครับ ไอ้ยูเด็กดี รักพี่บาสคนเดียว ฮิ้วววววว!!!” ไอ้เสียงต่อท้ายไม่ใช่ผมนะครับ
พวกเพื่อนๆมันช่วยกันหอน แค่พี่บาสทำตาขู่ไอ้ยู ไอ้ยูก็หงอแล้ว อย่างฮา.......... เอาจริงๆนะจนถึงทุกวันนี้
ผมยังไม่รู้เลยตกลงสองคนนี้ใครผัวใครเมีย55 หลอกถามไอ้ยูก็ไม่เคยหลงกลบอกซักที ผมดูไม่ออกหรอก

........... เดินออกมาตามหาไอ้บ้าเดย์ครับ ไม่รู้หายหัวไปไหน แต่หาได้ไม่เท่าไหร่ก็เจอมัน
มันนั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนหลังบ้านกำลังคุยโทรศัพท์กับ....ผู้หญิงคนนั้น

“โม............ไม่ต้องเสร่อโทรมาอีกนะ! กูไม่รับนะ เสียเวลา!”
โหย มันดูหัวเสียนะครับ ท่าทางจะตัดขาดกับทางนั้นแน่แล้ว เผลอๆมีด่ากันไปหลายยก
ไอ้เดย์มันหันมาเห็นผมก็ทำหน้าตกใจนิดๆครับ “อ้าว...มาตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ”

“ไม่ทันได้แอบฟังมึงหรอก อยากเล่าก็เล่ามา ไม่อยากเล่าก็ช่างมึง...” ผมมานั่งข้างมัน เหล่มองมัน
ชะ! ทำมายิ้ม ยิ้มอะไรฟะ!?

“ยอมพูดกับกูแล้ว?” มันถามมาทำเอาผมเสียแผนเลย กะว่าจะไม่พูดกับมันซักสามวัน
ให้มันรู้สึกว่าผมไม่ชอบให้มันทำแบบเมื่อคืน ถ้วย! ดันลืมซะได้! -|||||-

เชี่ยเดย์หัวเราะผมที่ทำหน้าเอ๋อใส่มัน ผมจะลุกหนีมันก็ดึงผมให้เข้าไปนั่งใกล้ๆกอดคอผมไว้
“ไม่มีไรหรอก ถ้ากูพูดเพราะๆดีๆด้วยแม่งก็ตื้อไม่เลิกซะที ไม่รู้จะทำไง ใช้ผู้ชายเป็นเครื่องมือกะให้กูหึงไง
ส่งไอ้แว่นนั่นมาแสดงตัว กูสอยซะร่วง เขาก็คิดว่ากูมีใจงะ...กูไม่คุยด้วยก็คิดเข้าข้างตัวเองอีกว่ากูงอน555ขำว่ะ”

ท่าทางไอ้เดย์จะไม่เสียดายน้องโมโนตมนั่นจริงๆ มันนินทาให้ผมฟังว่าผู้หญิงมาจีบใช้ลูกไม้อะไรบ้าง
มันผ่านมาเยอะมันรู้หมด คนนี้มันว่ายังไม่ใช่ ยิ่งลองคุยดูก็ยิ่งไม่ใช่สำหรับมัน กะคุยเล่นๆตอนนี้ไม่เอาแล้วดีกว่า

“หายงอนกูรึยัง” จู่ๆมันก็มาเข้าเรื่องนี้ ผมเลยใช้หางตามองมัน
“ฮึ! กูไม่คุยด้วยก็คิดเข้าข้างตัวเองว่ากูงอน..ขำว่ะ!” ประโยคคุ้นๆมั้ยครับ ยืมของมันมานั่นแหละ
ผมไม่ได้งอนมันซักหน่อย ผมเคืองเฉยๆ มันเล่นอะไรไม่รู้เรื่อง

“555กวนตีนอ่ะ...ดีกันๆ นะๆ นะๆ” ไอ้บ้าเดย์ชูนิ้วก้อยมาหาครับ มึงคิกคุไปแระทำเสียงอ้อนบาทาด้วย
“ทำไมต้องดีกับมึง กูไม่ได้เป็นไรซักหน่อย” ผมลุกไปมันก็รีบเดินตามมาครับ
“55จริงอ่ะ งั้นก็กอดได้เหมือนเดิมแล้วดิ”
“อึก!/////*// อื้ออ!!! ปล่อยกูเลยไอ้!”
แม่งมากอดเอวผมทำท่าจะก้มมาหอมแก้มด้วย ตกใจเหวอเลยครับ
“หอมทีได้ป่ะ ทีเดียว นะ นะ”
“เฮ้ยเดย์! มันใช่เรื่องมาขอกันอย่างนี้เหรอวะ!?”
“อ้าวแล้วก็ไม่บอกกูว่าทำได้เลย อื้ม! (ฟอด!)”
“เชี่ยยยย!!!//////*// มึงหอมแก้มกูทำไมเนี่ย!?”
“เอ้า! ก็มึงบอกไม่ต้องขอไง”
“กูหมายถึงผู้ชายกับผู้ชายอ่ะ! กูเพื่อนมึงอ่ะ!! ไอ่ควาย!!! เขาไม่มาหอมแก้มกันแบบนี้หรอกเฟ้ย!!!”

ผมหน้าแดงถึงหูเลยมั้ง เสียงดังมากก็กลัวคนอื่นจะเดินมาดู ไอ้เดย์มันเล่นแบบนี้อีกแล้ว

“โธ่มึงไม่เคยเห็นเด็กเมืองนอกเขาเล่นกันอ่ะดิ แม่งโคตรเชย กูเห็นในคลิปไลค์เยอะๆน่ะมีเพียบ
ก็ผู้ชายด้วยกันทั้งนั้นมึงแม่งไม่รู้อะไรกับเขาเล้ยลูกเอ๊ย ใครๆเขาก็เล่นกันแบบนี้ทั้งนั้นแหละเว้ย”

ผมอ้าปากค้าง ดูมันสิครับเถียงผมมาแบบนี้ ไอ่เชี่ยเดย์เขาไปดูเชี่ยอะไรมาเนี่ย??? กูว่ามึงได้อะไรผิดๆมาละ
“มึงไปเล่นไกลๆกูไป! กูไม่อินเทรนกับมึงด้วยหรอกไอ้บ้า” ผมดิ้นออกจากวงแขนมันก็โดนมันฉุดมือไว้อีก
“ดีกันก่อนดิ...คึคึ555”

ผมยืนหน้าบูดสงสัยมันจะขำหน้าผม ฮึ่ย..ไอ่ๆๆ ไอ่หน้าหน่อไม้ดอง!
มันจับนิ้วก้อยผมไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยมันแล้วแล้วเอาหัวแม่มือไล่บี้กับหัวแม่มือผม... “ดีกันๆๆ555”
“ทำอะไรของมึงวะอ่อนว่ะ วู้~” ผมบ่นหน้ามุ่ยมันก็ขำคิกคัก จูงมือผมกลับไปห้องซ้อมบ่นหิวอีกแล้ว

กว่าจะกลับเข้ามาในห้องพวกเพื่อนๆพี่ๆสวาปามไปเกือบหมดแล้วครับขนม เหลือแค่ไม่กี่อย่าง
ผมหยิบถุงเฟรนฟรายที่ไอ้น็อตมันกินค้างไว้เพราะมัวแต่เล่นเกมส์ส่งให้ไอ้เดย์
แล้วแย่งป็อกกี้กล่องใหม่ในมือไอ้ซีนมาแกะกินคนเดียว
“ซ้อมถึงกี่โมงอ่ะ” ผมหันไปถามไอ้เดย์ที่จับยัดๆเฟรนฟรายเต็มปาก หนีมือไอ้น็อตที่ไล่คว้าแย่งคืน
“อื้ม..อักอ้าอกโองอั้ง..” อ๋อสักห้าหกโมงมั้ง...ที่ผมเข้าใจเพราะเห็นมันชูไม้ชูมือบอกตัวเลข
“กูกลับก่อนได้ป่าว”
“ไม่ได้”

พูดชัดเลยนะมึง ผมอยากกลับไปนอนแล้วอ่า... ปกติวันหยุดผมต้องนอนเยอะๆให้คุ้มกับที่รอคอย
ไอ้บ้าเดย์ยืนยันจะให้ผมอยู่เป็นเพื่อนมันห้ามหนีกลับ ไม่งั้นมันจะหนีกลับบ้านด้วยไม่สนใครทั้งนั้น
ดูมันสิครับ เหมือนเด็กชะมัด คือเพื่อนมันมีเยอะแล้วป่ะ เต็มห้องขนาดนี้ ผมจำเป็นอะไรนักหนา

“ยู มึงซื้อแอปเปิ้ลมาด้วยเหรอ กูอยากกินอ่ะขอลูกนึงดิ” ไอ้เดย์ชี้ไปที่แอปเปิ้ลบนโต๊ะมีอยู่ห้าหกลูกได้
ไอ้ยูก็พยักหน้าชวนคนอื่นกิน พี่บาสซื้อติดมาเพราะเห็นมันแดงน่ากินลูกก็ใหญ่ดี กินไปลูกนึงแล้วหวานมาก

“อ่ะ......ลูก.....ลูกคิด..” ผมงงๆครับ ไอ้เดย์เดินไปหยิบแอปเปิ้ลเอามายื่นให้ผมเฉย คนอยากกินคือมึงมิใช่?
“ปอกให้กูหน่อย เอาเปลือกออกนะ ทำเป็นยีราฟให้หน่อย ทำเป็นมั้ย”
“ห๊ะ!!?”
ควายเอ๋ย ควายเดย์ ไอ่ควายป่าไร้สัญชาติไร้สามัญสำนึก มึงเอาสมองส่วนไหนมาคิดได้วะ
ว่ากูจะสามารถปอกแอปเปิ้ลเป็นรูปยีราฟให้มึงแดกได้

“เฮ้ยเดย์ กูเคยเห็นแต่เขาปอกเป็นตัวกระต่ายไม่ใช่เหรอวะ? ยีราฟมึงมาไงเนี่ย555”
ไอ้คิมขัดขึ้น เดย์มันก็ทำหน้านึกแล้วยักไหล่ไม่แคร์ ท่ามันนี่น่าถีบมากๆ

“อ่ะ..ปอกให้กูกินด้วย เร็วดี๊~~!ลูกคิดมึงอ่ะชักช้าว่ะ น่านะ นะแจ๊ะ”
ไอ้เดย์จับแอปเปิ้ลยัดเยียดใส่มือผมอีกสองลูก ฟังมันเร่งเร้าแล้วแปลไม่ออกครับว่าตกลงมันสั่ง
ขอ อ้อน บังคับหรือแอบด่าผม ผมก็บุ้ยปากไปมาบ่นรำคาญมันจะมาอยากกินอะไรทำไมผมต้องทำวะ

“เอามานี่มากูปอกเอง” ไอ้คิมยื่นมือมาขอแอปเปิ้ลจากผม ผมรีบส่งให้มันเลย แต่ไอ้เดย์รีบถลาเข้ามา
ตีมือไอ้คิมกับมือผม เจ้ากี้เจ้าการไม่ยอมให้ไอ้คิมทำ
“กูจะให้ไอ้ลูกมันปอก คิมมึงหันไปป้อนหนอนให้ไอ้สามตัวนั่นแดกต่อไป ไม่ต้องมายุ่งน่า”
เดย์มันพยักเพยิดหน้าบอกให้ไอ้คิมไปป้อนขนมใส่ปากไอ้ซีน ไอ้มาร์ค ไอ้น็อตต่อ ปล่อยผมไว้กับมันซะ...

“เรื่องมากว่ะ! ทำไมกูต้องทำด้วยอ่ะ” บ่นเสร็จผมก็เดินไปหยิบมีดที่จานมะม่วงมาปอกให้มัน
ไอ้กีต้าร์ยังคุยโทรศัพท์กับแฟน เห็นผมต้องนั่งปอกแอปเปิ้ลให้ไอ้คุณชายเชี่ยเดย์กิน มันก็ขำ
ก็ผมไม่รู้จะต่อต้านความเอาแต่ใจของคนบ้าอย่างมันยังไงดีนี่ครับ ตัดรำคาญน่ะ

ผมกำลังปอกแอปเปิ้ลไปๆมาๆ รู้สึกหงุดหงิดได้ยินเสียงหัวเราะเหมือนคนแอบหัวเราะตลอดเวลา..
“ขำอะไรของพวกมึงกันวะ ไม่เคยเห็นคนปอกแอปเปิ้ลเหรอ บ้ากันป๊ะเนี่ย?”
ทั้งเพื่อนๆทั้งพวกพี่ๆ คืออะไรกันครับหันมามองทางผมแล้วขำกันจัง ท่าจะบ้ามีอะไรตลก

“555สาบานนะว่ามึงปอกเป็นอ่ะ5555”
ไอ้คิมมันบ้ารึเปล่านะถามมาได้ ก็เห็นอยู่ว่าผมปอกอยู่เนี่ย!?

“มึงปอกเอาเนื้อไปกับเปลือกหนาเป็นเมตรขนาดนี้5555นี่มึงเหลือเชี่ยไรไว้ให้ไอ้เดย์กินวะ555555”
ไอ้มาร์คชะเง้อมองมันก็ขำเข้าไป ผมมองในมือตัวเอง เอ่อก็...

“555มึงดูๆ555พวกมึงดู เชี่ยลูกปอกเป็นรูได้อ่ะ555 มึงปอกยังไงเหมือนอุกกาบาตตกใส่ขนาดนี้55”
สัดซีนแม่งเสียงดังคับบ้านเกินไปรึเปล่าครับ มึงวิ่งไปตามคนที่ซอยถัดไปให้เขาแห่กันมาดูกูมา!

“เชี่ยกูงงจัดเลยสัด55555 แม่งปอกหนาขนาดนี้ ยังเสือกเอาเปลือกออกไม่หมดด้วยห่า55
มึงเหลือไว้ทำเป็นลายเหรอ555” ซีน......มึงยังไม่หยุดอีก

พี่อ๊อฟแกเห็นไอ้พวกห่านี่มันขำกันก็เดินชะโงกหน้ามาดูครับ “แดกได้รึเปล่าวะเนี่ย555555555555”
เอ่อ ..พี่อ๊อปครับใครเชิญพี่มาร่วมวิจารณ์งานศิลป์ของผมไม่ทราบ ไม่ต้องเสร่อได้มั้ยครับ

“มึงให้กูกินอะไร เนื้อแม่งติดอยู่ที่เปลือกกับแกนหมดเลย ไอ้แผ่นบางๆนี่คือที่มึงได้มา!?5555555”
เชี่ยเดย์เพราะมึงอยากแดกนักไม่ใช่เรอะ! มาหัวเราะกูอีก.... คำด่าที่เก็บไว้ในใจเยอะจัดเลยครับงานนี้
“ก็กูไม่ค่อยได้ทำ กูทำไม่ถนัด บอกให้ไอ้คิมทำให้ก็ไม่เชื่อเอง” ผมไม่ปอกแม่งแล้ว

“ตั้งแต่เกิดมากูยังไม่เคยเห็นคนบ้าที่ไหนปอกแอปเปิ้ลได้.........”

“..........” พูดแล้วค้างคาทำไมวะไอ้บ้าเดย์ เอาเล้ยด่ากูมาตามที่มึงสบายใจ (ผมประชดครับ!)

...ไอ้เดย์ท้าวแขนยื่นหน้ามายิ้มใกล้ๆกระซิบข้างหู ผมก็สะดุ้งเล็กน้อย

“โคตรน่ารักขนาดนี้เลยอ่ะ555”

โห-----------! คือพอได้ยินอย่างนี้เป็นได้สะดุ้งทั้งตัวเลยครับ

หันมองไปทั่วไม่มีใครสนใจก็โล่งอกไป เดี๋ยวมีคนเซ้าซี้ถามว่ามันพูดอะไรกับผม ผมก็โดนล้ออีก
“.....นี่ถ้ามึงยอมแดกทั้งเปลือกก็หมดเรื่องไปนานแล้วเดย์”
“555555555” ไอ้บ้านี่ขำเข้าไป ชิ.. แต่มันก็ยอมกินนะครับไอ้ที่ผมปอกไว้เละเทะนั่น....แหะ

แล้วอยู่ๆไอ้ยูก็ถามผมครับ “ลูกคิด มึงหนาวเหรอ วันนี้ร้อนจะตายใส่เสื้อหนาปิดแขนปิดคอขนาดนี้มาทำไมวะ”
เอาอีกแล้ว พวกมึงนี่ช่างสงสัยกันจ๊างงงง “กลัวดำ” ผมตอบสั้นๆ แต่ไอ้ยูแม่งยังไม่เลิก

“ใช่เร้อ....ปกติมึงไม่เคยกลัวดำนี่หว่า กันแดดมึงยังไม่เคยทาเลยลูกคิด”
ยู....มึงไปค้นหาคำตอบจากป้ามึงไป (แอบด่ามันในใจครับ วันนี้เกรงใจพี่บาสนิดนึง)

“กูหนาวๆด้วย เอ่อ...เหมือนแบบไม่ค่อยสบาย นิดๆอ่ะ” ผมก็พยายามแถไปเรื่อยแหละครับ
แต่การแถของผมครั้งนี้ทำเอาไอ้เดย์ที่นั่งติดกัน รีบวางแอปเปิ้ลในมือลงแล้วหันมาจับผมวัดไข้
ด้วยการจับหัวผมไว้ แล้วเอาหน้าผากมันมาชนกับหน้าผากของผม เรียกเสียงโห่ฮิ้ววววว ฮาแซวกันทั้งห้อง
ไอ่เปรตตตตตตตตตต กูอายเขาสาดดดดดดดด///////*//

ผมหน้าบึ้งใส่มันขืนตัวออกห่าง ไอ้เวรเดย์มันก็ยังเขยิบตามติด แอบกระซิบกระซาบพูดกับผม
“หึหึ...จำไว้ ถ้าไม่อยากลำบากคอยปิดคออีก ทีหลังอย่าหือกะกูรู้ป่าว..ลูกคิดเอ๋ยคึคึคึ”

เอ๋ยพ่องเอ๋ยแม่งมึงดิเฮ๊อะ อ อ อะ..ไอ้บ้า!!! ไม่ต้องมาขยิบตาวิ้งค์ใส่กู๊!
ขู่นี้เพื่ออะไรวะ กูไปหือแหบ้าอะไรตอนไหน หนอย~~จำไว้เลยนะเชี่ยเดย์!
ไอ้ตัวกวนมันยิ้มฟันขาว ตางี้วาววิบเป็นประกายระยิบประหลาดๆ ผมอยากเอานิ้วจิ้มตามันที่สุดเลย

...................................

....................

++++++++++++++++++++++++++++

วันอาทิตย์ก็ไปซ้อมกันอีก ซ้อมหนักมากด้วย สูตรเร่งรัดครับ วันจันทร์ก็ต้องไปแสดงที่งานมหาลัยกันแล้ว
หลังซ้อมกันเสร็จพี่อ๊อฟชวนกินหมูกระทะกัน พวกเราก็ไปกัน เอาร้านใกล้บ้านไอ้กีต้าร์นั่นแหละ

งานนี้แอ๋มมาด้วย แต่มาคนเดียวไม่ได้พาเพื่อนคนที่ไอ้ซีนชอบมาด้วย คนนั้นเขาไม่ว่าง ผมเห็นแล้วก็ขำ
ไอ้ซีนมันขัดใจเลยทำมึนแกล้งไปนั่งคั่นกลางไอ้กีต้าร์กับแฟน โดนกีต้าร์ด่า ตบหัว สะกิดแล้วสะกิดอีก
เหยียบตีน หยิกมือ สุดท้ายจิกหัวให้ลุกขึ้นมันจะนั่งกับแอ๋ม แต่แอ๋มบอกไม่เป็นไรเธอยอมนั่งที่เดิม

ขำไอ้ซีนมาก ไอ้กีต้าร์กับแอ๋มก็คุยกันผ่านหน้าผ่านตาข้ามหัวมันไปๆมาๆอย่างนั้นแหละ ไอ้ซีนแม่งบ้า
นั่งยิ้มตาหยีแกล้งเพื่อนเอายันกินเสร็จ ไอ้คิมนั่งข้างผมตรงข้ามไอ้สามคนนั้น ส่วนพวกรุ่นพี่ๆเขาก็นั่งต่อๆกัน
ไปทางหัวโต๊ะ มากันครบคน ไอ้ยูนั่งข้างไอ้คิมวันนี้พี่บาสไม่ได้มาด้วย ไอ้ยูบ่นพี่บาสงอนอะไรไม่รู้
หนีไปบ้านพี่นิกกี้เพื่อนซี้เขา...

ไอ้ยูบ่นทุกทีถ้าพี่บาสไปบ้านพี่นิกกี้คนนี้ ผมไม่เคยเห็นหน้าเขาหรอก แต่ถามไอ้ยูว่าหล่อเหรอ มันบอกหล่อมาก
หึหึไม่แปลกหรอกครับมันคงจะหึงเขาอ่ะดี๊ ยูไม่ค่อยอยากให้พี่บาสหนีไปบ้านพี่นิกกี้คนนี้
มันถึงได้ชอบตามใจพี่บาส ก็เพราะตามใจตลอดพอวันไหนไม่ตามใจขึ้นมาก็งอนไงครับ

“ลูก........มึงบ้าป่าววะ มากินหมูทะทั้งที ต้มมาม่าแดกเนี่ยนะ” ไอ้เดย์ครับนั่งข้างผมอีกคน มันด่าผมแล้วขำ
ชี้ชวนให้ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตดูผมกำลังลวกมาม่าใส่..... ผมผิดอะไรวะ ก็อยากกิน
มันขัดจรรยาบรรณการกินหมูกระทะของมึงมากเลยเหรอครับคุณชายเชี่ยเดย์

“อ๊ะ!..เอ้า......ไรวะเด๊ย์ มึงมาแย่งกูทำไมเนี่ย!”
แล้วมันก็มาแย่งของผมกิน....ทุกอย่างเลย!!!

สัดเดย์ไม่ปิ้งไม่ย่างไม่ต้มไม่ลวกเชี่ยไรทั้งนั้น มันคอยแดกไอ้ที่ผมเอาลงไว้ แล้วคือ กูได้กินไร???
“เชี่ยเดย์!กูไม่ได้กินอะไรซั๊กอย่างเลยนะเว้ยไอ้ห่านี่!”
“เฮื๊อะๆๆๆๆๆ” แค้นมันครับขนาดเสียงหัวเราะมันยังฟังขัดหูผม กวนส้นจริงๆไอ้บ้านี่
“โอ๋ๆๆ อ่ะกูย่างให้มึงไอ้ลูก 555” มันคีบน้ำแข็งไปย่างไฟให้ผมครับ
“อ้าว! เชี่ย! หายไปไหนอ่ะ ก๊ากกก55555555”
ไอ่เชี่ยนี่เมาแล้วป่าววะ....เฮ้อ.....เวรและกรรมใดที่ทำมาของผมนะ ต้องมานั่งย่างของให้มันกิน

แล้วพี่โจวมี่ก็เข้ามาชวนไอ้ยูชนแก้ว แล้วจู่ๆพี่แกก็รีบวิ่งไปไหนไม่รู้ผมไม่ทันดู รู้แต่ไอ้ยูบ่นว่างงพี่โจวมี่ชะมัด
ตอนนั้นเองครับ...ลูกนอกไส้ผมมันร้องปวดฉี่ ขาเกิดอ่อนเปลี้ยเพลียแรงพิการเดินคนเดียวไม่ได้ขึ้นมาแบบปุบปับ
“ปวดฉี่ว่ะเฮ้ย.....เฮ้ยไปไป ไปเป็นเพื่อนกูหน่อยน้าลูกคิดดดดดดด~ ได้ป่าว นะนะนะ”
ฟายเดย์ง๊องแง๊งใส่ผม และแม่งไม่เคยรอฟังคำตอบของกูทั้งปี มันลากแขนผมไปเลยครับ (มึงจะถามกูเพื่อ!?)

ไอ้เดย์ลากผมไปห้องน้ำด้วย (เพื่อ!?) มันบอกให้ผมฉี่เป็นเพื่อนมัน มันเหงา มันไม่อยากฉี่อย่างเดียวดาย
พูดแล้วมันก็รูดซิบกางเกงยีนส์ล้วงควักแบบ! แม่งไอ่ห่านี่คำว่าอายมึงรู้จักมั้ยวะเชี่ยเด๊ย์!//////*//

ผมต้องส่ายหน้าแล้วหันหลังหนี ช่วยถามกูสักคำด้วยว่าอยากเห็นของมึงไหม.... ก็เห็นไม่ถนัดหรอกครับ
แบบว่าตกใจรีบหันหลังก่อนอ่ะ จะหันไปแอบมองมันก็คงไม่ได้ เอ่อแต่ผมไม่ได้อยากหันไป ก็มีเหมือนๆกัน
จะดูไปทำไม .....แค่แอบมีคิดนิดนึงว่าของใครใหญ่กว่ากันวะ?.......
อึก..เปล่าๆเลย ไม่ๆๆผมไม่ได้อยากดูของมันน๊า!!!โรคจิตแล่ว

“เฮ้ยยยยยย ลูกคิดมึงหันหลังใส่กูทำไมวะ กูฉี่ไม่หนุกเลยอ่ะ5555เอิ้กๆๆๆ”
“ฟาย!!! //////*// เสียสายตากู กูไม่อยากเห็นของมึงหรอก!!!”
“ซักนี๊ดดดดดดด”
“เชี่ย!//////*//”
“ไม่ต้องเกรงใจน่า มาๆกูให้ดู”
“กูไม่อยากดู!/////*// มึงเสร็จรึยังเดย์! กูไปแล้วนะ!!”
“อ้าวววว เดี๋ยวดี๊55 รอกูมั่ง ไว้เสร็จพร้อมกันนะ นะ”
“ทะลึ่งไอ่สัด////*// พอเลยมึง!”
“เฮ้ยจะไปไหนลูก.. ลูกคิดมึงยังไม่ได้ฉี่เลยนะ”
“ก็กูไม่ได้ปวดนี่โว้ยยยยยย -*-!”
“ไหนๆก็มาแล้ว ฉี่ๆไปเห๊อะอย่าเรื่องมากน่า55”
“ไอ่!...เหวอ~~!!!!!! เชี่ยเด๊ย์!!! ปล่อย! ปล่อยกู๊!!!”
“ชู่ว์ๆๆๆๆ ชี่ย์!!!!! เงียบๆดิไอ้บ้า เดี๋ยวใครเขาก็คิดว่ากูทำอะไรมึงหรอก”
“แล้วมึงจะทำอะไรกูอ่ะ!? อุ๊บ!!! |||||||||||”

ไอ้ตัวบ้ามันนึกบ้าอะไรขึ้นมาไม่รู้ครับ มาล็อคคอผมลากเข้าห้องน้ำแบบที่มีประตูปิดมิดชิด
“มึงล้างมือรึยังเนี่ยเชี่ยเดย์ เอามาปิดปากกูอ่ะ!”
“ล้างแล้วๆ พูดมากน่า เดี๋ยวปั๊ด!” มันแกล้งขู่ผมรู้ เพราะมันชอบทำท่าจะหลังมือใส่ผมแต่แม่งก็ยิ้ม...
“ทำไม! ทำไมๆๆๆๆ มึงจะทำอะไรกู”
ผมก็แกล้งท้ามันไปงั้นแหละครับ

“หึหึ นี่เตือนแล้วไม่รู้จักจำนะ จำไม่ได้ใช่ม๊ะๆ”
พอไอ้บ้ามันพูดคำนี้มา สมองผมจำบางอย่างได้ เอามือยันหน้ามันอัตโนมัติ
แต่มันก็จับมือผมกดกับฝาผนัง.... ผมต่อต้านไม่ได้เลยครับ แรงมันเยอะจริงๆ ก็ตัวมันใหญ่กว่าผม
เดย์ซุกหน้าเข้ามาที่ซอกคอผม ผมส่ายหน้าบิดหนีมันไปมา มันก็กระซิบขู่ “อยู่นิ่งๆเลย.. ไม่งั้นกูเบิ้ลนะ”
ผมอ้าปากค้างไม่กล้าด่ามัน แล้วหลับตาปี๋.... “โอ๊ะ โอ๊ยเชี่ยเดย์ เบาๆ อื้อออออ ฮืออออ”

“มึงอย่าครางดิลูก เชี่ย......” ไอ้เดย์ขมวดคิ้วพึมพำแล้วจ้องหน้าผม มันยิ้มขำที่ผมเผลอร้องออกมา
ก็มันดูดคอผมแรงนี่ไม่ได้ตั้งใจจะครางซะหน่อย รอยเก่าอุตส่าห์ไปค้นเน็ตหาวิธีลบรอยหายไปแล้วเชียว ไอ้บ้านี่มาทำอีกแล้ว

ตอนนั้นเองครับมีคนทะเลาะกันเข้ามาในห้องน้ำ พวกผมมองหน้ากันเหรอหรา
ซวยแล้วพวกผมมาอยู่ในห้องเดียวกันสองคน ใครมาเห็นซวยเลย||||||||

ไอ้เดย์มันรีบอุ้มผมขึ้นเหยียบชักโครก คนข้างนอกจะได้ไม่เห็นว่ามีขาคนสองคนอยู่ในนี้ หน้าผมกับหน้ามัน
ใกล้กันโคตร แถมเมื่อกี้เพิ่งโดนมันแกล้งแรงๆแบบนั้นมา... หัวใจของผม...เต้นแรงจนตัวเองยังตกใจ

“มึงอย่าเอาแต่เงียบแล้วหนีกูได้ป่ะกานต์! จะให้กูโมโหไปถึงไหนวะ! กูบอกแล้วไงว่าไม่มีอะไรๆ เชื่อกูบ้างสิ”
“............................จะให้กูเชื่อคนเจ้าชู้ไม่เลือกหน้าอย่างมึงหรอกมี่..”
“.....เออ.......กูมันประวัติไม่ดี กูก็ยอมรับที่ผ่านๆมากูก็เลวจริง แต่วันนี้ ตอนนี้ คือไม่ใช่ไงกานต์... มี่มีแค่กานต์นะ”
“....................”

อึ้งแดกเลยครับพี่น้องร่วมประเทศชาติ!!! ได้ยินบทสนทนาของคนข้างนอกแล้ว เอ่ยชื่อมาขนาดนี้รู้เลยว่าใคร
นี่.... พี่โจวมี่นักร้องนำเสือผู้หญิงคนนั้นจริงเหรอเนี่ยยยย ตามง้อพี่กานต์ที่เป็นผู้ชายโคตรเงียบคนนั้นอ่ะน๊ะ!!!

“เฮ้ย! เขาเป็นเกย์เหรอ!!?” ผมตกใจกระซิบถามไอ้เดย์ มันทำปากจุ๊ๆให้ผมเงียบไว้
แต่แบบ..มึงไม่ต้องมาจุ๊ใกล้ปากกูขนาดนี้ก็ได้นะไอ้บ้า! ผมผงะหน้าหนีมัน เชี่ยนี่ยิ้ม..........สัด/////*//

tsktonight…

**ขอบคุณที่ชอบกันนะค้า ร่าเริงมีเม้นท์เพิ่ม ใครซุ่มอยู่ออกมาเต๊อะเค้าไม่กัดน้า ยินดีต้อนรับทุกคนเลยยยยยย หวังเข้าไป ขอโทษที่วิมันเต่า ช้าตลอด แแต่เค้าก็ตั้งใจจริงๆนะ หมายถึงตั้งใจแต่ง ไม่ได้ตั้งใจอู้เน้อ
วิถึงจะมาช้าตลอดก็ตามแต่555(หัวเราะทำไม) แฟนๆหายเกือบเกลี้ยงอ่ะ แต่ก็ยังมีคนแวะมาหาวิ น่ารักกันจริงจริ๊ง^^

คุณอาณาจักรแห่งเรา - โหหายนานเลย คิดแล้วว่าคงยุ่งๆกะชีวิต หรือไม่ก็คงไม่ชอบแนวนี้มั้ง เห็นมาแล้วยังบอกว่าชอบอีกขอบคุณจ้า วิจะพยายามน้า
เรื่องนี้มีพล็อตอยู่แล้วคะ แต่เหมือนเดิมคือวิไม่ได้แต่งเนื้อไว้เลย มีแค่โครง555(ทั้งปี) กลับมาหาวิซะทีดีใจ๊ดีใจ อ่านเม้นท์ไปยิ้มไปคิดถึงจังเล้ย

ปลๆๆ.ไอ้เรื่องคำหยาบนี่ สารภาพว่าเอาชีวิตจริงวิเป็นคนไม่พูดมึงกูกับใครเลย555 แต่ดันแต่งนิยายมีด่ากันทั้งเรื่อง เปล่าเก็บกดนะ เพื่อให้เข้ากับตัวละครอ่ะเนอะ^^ ถ้าเป็นเด็กผู้ชายพวกกวนๆแนวเรื่องนี้มันคุยกันคำด่ากันคำ55

คุณSmileSmileTem - เค้าไม่มีทางโกรธแฟนที่น่ารักขนาดนี้ได้หรอก ^^ มาแล้วมีกำลังใจแต่งตลอดขอบคุณนะจ๊ะ
ปลาลิงจุด ฮุฮุฮุ เรื่องนี้ใสๆจริงๆจ้า บอกไว้ตั้งแต่ก่อนเขียนแล้ว ใสจริงนะนอนยันอีกที อาจขัดใจสาวกแนวเอ็นซีไปหน่อย คือเรื่องนี้จะบรรยายฉากชะเวิ้บชะว้าบไม่สุด บอกเลย555 เอาให้ค้างกันเข้าไปสะใจคนแต่งดี (โรคจิต)555

ปล. แฟนๆรักเรา เราก็รักแฟนๆ...นะแจ๊ะ(ยืมน้องเดย์มาใช้55)

Create Date : 20 เมษายน 2558

Last Update : 16 พฤษภาคม 2558 22:27:41 น.

3 comments

Counter : 1012 Pageviews.

คุณวิแต่งฟินไปแล้วววววววว ยิ่งฉากห้องน้ำนี้ อ๊าาาา---บ้าไปแล้ว
นับวันเดย์ยิ่งเป็นหมาป่าคอยแทะกระต่ายตัวน้อยอย่างลูกคิด5555555555555
เป็นกำลังใจให้จ้าาาา

โดย: SmileSmileTem IP: 223.207.145.108 วันที่: 20 เมษายน 2558 เวลา:18:09:48 น.

อ๊ากกกกกก...ฉากห้องน้ำ คือฟินมว่ากกก

โดย: อาณาจักรแห่งเรา

วันที่: 20 เมษายน 2558 เวลา:21:25:02 น.

ปูลู คุณวิทำค้างอีกแระ

โดย: อาณาจักรแห่งเรา

วันที่: 20 เมษายน 2558 เวลา:21:25:53 น.