ฟิคyและเรื่องที่อยากจะเล่าให้ฟังของtsktonight.
ตอนที่ 31 ชีวิตคู่ช่วงปิดเทอม...(yaoi)

*** ///เรื่องนี้เป็นนิยายวายมีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย/// บอกไว้ให้สำหรับคนที่ไม่ชอบแนวนี้จะได้ไม่ต้องอ่านนะคะ แต่ถ้าใครสนใจ หรือชอบแนวนี้ ก็เชิญให้ลองอ่านและติดตามกันได้ตามอัธยาศัยค่า^^ เนื่องจากเรื่องนี้อาจมีคำไม่สุภาพค่อนข้างเยอะ เพื่อให้เข้ากับเนื้อเรื่องและลักษณะนิสัยของตัวละครแต่ละตัว เพราะฉะนั้นถ้าใครไม่ชอบใจขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่า คนแต่งขอขอบคุณแฟนๆไว้ก่อนล่วงหน้า (จุ๊บๆ รักครับผม)










ผมรู้สึกว่าการกินข้าวเช้าของผมมื้อนี้ มันกลืนข้าวได้ฝืดคอยังไงชอบกล บางทีอาจเป็นเพราะผมต้องมานั่งคั่นกลาง
ระหว่างพ่อจ๋าที่นานๆจะเจอหน้ากันสักที กับไอ้คุณดิลวิลที่เจอหน้ากันอยู่ทุกวัน แต่สองคนนี้เจอหน้ากันครั้งแรก
ก็ดูท่าจะไม่ถูกชะตากันซะแล้ว|||||||

ผมคะยั้นคะยอชวนพ่อให้อยู่กินข้าวกับผมก่อนค่อยไป ไอ้เดย์ยกข้าวกระเพราเป็ดของมันให้พ่อจ๋า
เพราะเห็นว่าอยากกิน แม่จ๋าเลยให้เดย์กินข้าวผัดปลาหมึกที่ซื้อมาฝากจ๋าแทน ไม่ใช่อะไรหรอกครับ
คุณนายลูกเกดเขาไม่ค่อยชอบกินข้าวผัดนักหรอก อีกอย่างก็ฝากพี่อ้อข้างบ้านซื้อก๋วยเตี๋ยวมาให้แล้ว

จ๋าแยกไปนั่งกินคนเดียวที่โต๊ะบัญชีเป็นการเฝ้าร้านไปในตัวเผื่อมีคนมาซื้อของ
ส่วนเจ้าซีน่อนกับซีโน่ชวนกันดูการ์ตูน ก็นั่งดูไปกินขนมไปที่โซฟาหน้าโต๊ะบัญชีนั่นแหละ
ผมนั่งกินข้าวอยู่กับพ่อจ๋ากับเดย์ที่โต๊ะกินข้าวในส่วนครัว พ่อจ๋าเป็นคนกินข้าวเร็วมากครับไม่พูดไม่จากินอย่างเดียว

นั่งอึดอัดใจแทนไอ้เดย์ที่พ่อจ๋าคอยจ้องหน้ามันเป็นระยะๆได้ไม่นานพ่อจ๋าก็กินข้าวหมด กินเกลี้ยง
ไม่เหลือข้าวสักเม็ด แต่นี่เป็นนิสัยปกติของพ่อผมอยู่แล้วครับไม่ใช่ว่าเพราะแกหิวมากมาจากไหนหรอก
ถึงวันนี้แกจะหิวจริงๆก็เถอะ ไอ้ตอนไม่หิวก็กินแบบนี้แหละผิดกับผม ผมกินช้า แต่แม่จ๋านี่ช้ายิ่งกว่า
เหมือนใครไปกดภาพเป็นสโลว์โมชั่นไว้

เห็นพ่อจ๋ากินข้าวหมดไอ้เดย์เหมือนนึกขึ้นได้ มันรีบลุกไปเปิดตู้เย็นรินน้ำเย็นใส่แก้วมาให้พ่อผม
(แหม่ มันก็น่ารักเนอะ แฟนใครไม่รู้ คึคึ/////)
แต่พ่อดันหันหน้ามาหาผมแล้วพูดตอนที่ไอ้เดย์วางแก้วน้ำไว้ตรงหน้าพ่อพอดี
“ลูกคิดไปเปิดโค้กเย็นๆมาให้พ่อขวดสิ” ผมมองหน้าเชี่ยเดย์คือมันกำลังจะยิ้มให้พ่อผมนี่เป็นอันหน้าหุบเลยครับ
“ไม่ต้องลุกหรอกลูกคิด เดี๋ยวเดย์ไปเอาให้” แต่มันก็ไม่ยอมแพ้นะรีบแย่งผมไปทำเอง พ่อจ๋าก็มองตามหลังไอ้เดย์

เดย์เดินไปแล้วผมเลยแอบพูดตัดพ้อกับพ่อเบาๆ “จ๋าอ่ะ! เดย์อุตส่าห์เอาน้ำมาให้ไม่ยอมกิน ยังโกรธมันไม่หายอีก”
“ก็กินข้าวมันไปแล้วไงไม่ได้โกรธอะไรสักหน่อย ก็พ่ออยากกินโค้กนี่”
“จริงอ่ะ” สาบานมั้ยผมไม่เชื่อพ่อหรอก ดูหน้าแกสิ คิดว่าผมดูไม่ออกรึไงว่าพ่อคงยังเคืองๆไอ้เดย์อยู่

เดย์เอาโค้กมาให้พ่อจ๋าแล้วมันก็มานั่งกินข้าวข้างผมต่อ พ่อจ๋าดูดน้ำทีเดียวครึ่งขวดแล้วส่งเสียง “ฮ้า!”
ก่อนจะตามด้วย “เอริ้กกกกกกกกก” คือเรอดังมากครับแล้วลูบพุงใหญ่ๆของแก ผมกับไอ้เดย์เหล่มองตากัน
ไม่กล้าขำ พ่อจ๋าทำแบบไม่แคร์เพื่อนลูกชายบ้างเล้ย


“บ้านอยู่ที่ไหน เรียนที่เดียวกันรึเปล่า เรียนสายอะไร แหม่รถที่ขี่มานี่ใช่ย่อยนะแต่งมาน่าดูล่ะสิ เงินมันเยอะนักรึไง
หาเงินเองได้แล้วเหรอ แล้วว่างมากเหรอถึงมากินข้าวบ้านคนอื่น ทำไมไม่กลับไปนั่งกินข้าวที่บ้านตัวเองซะละ”

โห.....จู่ๆไอ้เดย์ก็โดนพ่อจ๋าถามรัวเป็นชุด ออกแนวหาเรื่องนะเนี่ยพ่อผม เล่นเอาไอ้เดย์เกาหัวเลยครับ
“เอ่อ....................ขอคำถามแรกใหม่ได้มั้ยครับพ่อ”
“โอ้ยไม่ต้องๆ ไม่ต้องถึงกับเรียกพ่อหร๊อก เรียกลุง! ก็พอ!”
“อ่า....ครับ........ลุง......เอ่ออออออ”
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องนึกคำตอบอะไรหรอก ไอ้ที่ถามๆไปน่ะก็ไม่ได้อยากรู้นักหรอก”
“อ้าว..............” ไอ้เดย์หันมากระซิบข้างหูผม (พ่อมึงแม่งงงงง) ผมเลยแอบหยิกหลังเดย์จนสะดุ้ง
แต่มันก็เก็บเสียงร้องโอยไว้ได้อยู่

“ทำอะไรกันยุกยิกๆ?” ผมรีบหันไปตอบพ่อ “เปล่าครับจ๋า! ยุงกัดเนอะเดย์เนอะ55” ไอ้เดย์ก็พยักหน้ารัวๆ

“นี่ เดน”
“เดย์! จ๋า! ไม่ใช่เดน เดย์ครับเดย์!” ผมรีบแก้แทนให้ไอ้เดย์ก่อนที่มันจะงึมงำบ่นกับปลาหมึกในข้าวไปมากกว่านี้
“เอ้อนั่นแหละ ปิดเทอมนี้ก็เห็นแล้วนะว่าลูกคิดมันต้องดูน้องๆ ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องมาที่นี่ก็ได้ไปหาอะไรทำเถอะ”
“จ๋า~~~~~~~!!” เป็นผมเองที่ขมวดคิ้วหน้าบึงติงพ่อ ทำไมต้องพูดกับเดย์แบบนี้ด้วยนะ
แต่ไอ้เดย์กลับตอบพ่อผมไปยิ้มๆ “อ๋อ พอดีแม่จ๋าบอกให้ผมมาได้ทุกวัน! น่ะครับ ปกติผมก็มาค้างที่นี่บ่อยๆ
เหมือนบ้านตัวเองเลยครับลุง!555 พอดีสนิทกันม๊ากกกกกเลยอ่ะครับ55ใช่มั้ยลูกคิด5555”

เดย์มันวาดแขนมากอดไหล่ผมแล้วยิ้มแป้นให้พ่อจ๋า พ่อก็มองเหมือนไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่
ผมไม่รู้จะทำยังไงครับยิ้มอย่างเดียว
“เหรอ! แต่ถึงยังไงมันก็คงจะไม่สนิทไปกว่าคนในครอบครัว! หรอกมั้ง!! ไม่ต้องมาบ้านคนอื่นบ่อยๆหรอก
หัดเกรงใจเขาบ้างก็ดีนะ!” โฮ่...พ่อจ๋าพูดเสียงประชดประชันน่าดู
“อ๋า! มิน่าล่ะแม่จ๋าถึงชอบบอกว่า ผมก็เหมือนลูกชายจ๋าอีกคน! มีแม่จ๋า มีลูกคิด มีเดย์ ครอบครัวจ๋ามีเราสามคน!!!”
ไอ้เดย์ก็ไม่ยอมหุบปาก มันเถียงพ่อน่าดู

“เหอะ! แม่จ๋าน่ะเหรอ มันก็ไว้ใจคนไปทั่วแหละ คนดีคนไม่ดีดูง่ายๆแค่นี้ก็ดูไม่ออก”
ผมว่าพ่อจ๋าชักจะแรงขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ ไอ้เดย์มันกัดฟันแน่นเลย จ้องตาพ่อไม่หลบตาแล้วด้วย
“แล้วลุงเอาอะไรมาตัดสินว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดี มันดูที่ตรงไหนเหรอครับ”
“แววตาร้ายไม่ใช่เล่นนะ....คนอาบน้ำร้อนมาก่อนมองปราดเดียวก็รู้ หลอกกันไม่ได้หรอกของอย่างนี้”
“ลุงจะบอกว่าหน้าผมร้ายเหรอ555 ตลกนะมีแต่คนบอกว่าหน้าผมหล่อ5555”
“เด็กสมัยนี้มีดีแต่หน้าทำห่าอะไรไม่เป็น หาเรื่องเกเรไปวันๆ เห็นมาเยอะพวกไม่รักดี ไม่มีความเคารพผู้ใหญ่”
“ไม่เหมือนผมเลย ผมเคารพผู้ใหญ่นะครับ ยิ่งเป็นกำนัลหรือ อบต.นี่ยิ่งเคารพใหญ่เลย แต่ที่เคารพเยอะที่สุด
ก็คงจะเป็น ...ธงชาติ!5555 ไม่เหมือนลุงหรอก555 เดี๋ยวนี้คงไม่ค่อยได้เคารพธงชาติล่ะสิ5555”

พ่อจ๋าโดนไอ้เดย์ตอบกวนก็หน้าหงิกครับ ผมแอบเขย่าขาไอ้เดย์เป็นการเตือน มันหัวเราะเสียงดังไปมั้ยนี่||||||
“ไร้สาระ!” พ่อจ๋าหน้าบึ้งดูดโค้กที่เหลือจนหมดขวดแล้ววางกระแทกโต๊ะ ปึ้ง!!!

“ตอนยังเล็กชอบมีคนมาถามผมว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร จนถึงทุกวันนี้ผมบอกเลยว่าผมก็ยังไม่รู้”
จู่ๆไอ้เดย์ก็พูดขึ้นมา พ่อจ๋ามองหน้ามันงงๆ ผมก็ด้วย.. เราเงียบรอฟังให้มันพูดต่อเพราะเหมือนมันยังพูดไม่จบ
“........แต่ที่รู้คือผมไม่ขอโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่จ้องจับผิดเด็ก มองคนอื่นแค่เปลือกนอกแล้วก็คิดว่าตัวเองรู้ดีทุกอย่าง
ผมว่ามันไร้สาระกว่าเยอะ..”

ตายยยยยยยยย!||||||||| โฮ~~~~~~~ ผมอยากตาย! มึงฆ่ากูเลยสิเดย์กูไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว แง~~

พ่อจ๋าหน้าโหดยิ่งกว่าเดิมอีก ลุกยืนพรวดชี้หน้าไอ้เดย์ด่าเสียงดังด้วย
“อวดดี! ไอ้เด็กปากดีคิดว่าตัวเองแน่มากนักสินะ!!”

ไม่น่าเลย ผมไม่น่าชวนพ่ออยู่กินข้าวต่อเลย นี่มันบานปลายไปใหญ่แล้ว บาน บานมากๆ บานฉิบหายโฮ~~

“เสียงดังอะไรกันน่ะ!!?”
เหมือนนางฟ้ามาโปรดเลยครับ คุณนายลูกเกดเดินมาดูหน้าตาตื่นๆงงๆผสมกันไป พ่อกับเดย์ไม่ยอมมองหน้ากัน
ต่างฝ่ายต่างก็ทำสีหน้าไม่พอใจอีกฝ่ายแบบไม่มีปิดบัง ผมนั่งเงยหน้ามองแม่จ๋าตาปริบๆ
ส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ

“โตแล้วนะพี่ จะมาทะเลาะกับเด็กทำไม มีธุระรีบร้อนต้องไปไม่ใช่เหรอ อย่ามาเสียเวลาอยู่ที่นี่เลยรีบไปเถอะ”
“อ๋อนี่ไล่กันเลยเหรอ”
“ไม่ได้ไล่ หรือไม่ไปไหนแล้ว จะนอนค้างที่นี่มั้ยล่ะ”
“ไม่ต้องมาประชด ไปแน่ ไม่อยากเห็นหน้าไอ้เด็กปากไม่ดีนี่หรอก เลี้ยงลูกภาษาอะไร!?ปล่อยให้คบเพื่อนแบบนี้!”

อ้าวเว้ยเฮ้ย||||||| รู้สึกจะเปลี่ยนคู่มวยแทนนะนี่ กลายเป็นพ่อแม่ผมยืนท้าวสะเอวเถียงกันไม่ลดละซะงั้น
ราวกับภาพในความทรงจำสมัยยังเล็กของผมมันมาฉายอยู่ต่อหน้า ผมกับเดย์ได้แต่นั่งมองทำตาล่อกแล่ก
จะอ้าปากห้ามใครก็ไม่มีใครเว้นช่องไฟให้พูดแทรกทันสักคน

“อ้าวๆพูดให้มันดีๆนะพี่! แก่แล้วก็หัดแยกแยะให้ออกสิอันไหนจริงอันไหนเด็กมันล้อเล่น เพื่อนไอ้ลูกคิดน่ะ
หายห่วง ยังไงก็นิสัยดีกว่าตาแก่บางคนแถวนี้เย๊อะ!!”
“ล้อเล่นเหรอ! ล้อเล่นบ้านเตี่ยเธอสิ!”
“เอ๊ะ! นี่อย่ามาลามปามถึงพ่อกันนะ!! กี่ปีๆก็นิสัยขวางโลกไม่เคยเปลี่ยน! จะพูดให้เตี่ยลุกจากหลุม
มาเขกกบาลตัวเองรึยังไง! ตกลงวันนี้จะมาทะเลาะด้วยให้ได้ใช่มั้ยห๊ะ!!!?”
“อ้าวแล้วใครมันเริ่มก่อน! เธอน่ะมันอยู่แต่ในรูไม่รู้เรื่องอะไรหรอกอย่ามาทำเป็นสู่รู้หน่อยเลย!!”
“ก็แล้วใครมันเริ่มก่อนล่ะ! อย่ามาทำตัวเป็นคนโกตั๊กแบบนี้นะหัดอายชาวบ้าน อายเพื่อนลูก อายลูกตัวเองบ้าง!!”
“ไม่อายโว้ย! ใครผิดคนนั้นสิอาย! กูไม่ผิด!!”
“อ๋อเหรอ! ลืมไปว่าใครบางคนมันหน้าด้านเป็นสันดาน!”

ผมเหลืออดก็เลยลุกยืนเอามือปิดหูตัวเองแล้วตะโกน
“โอ๊ยยยยยยยยย!!! พ่อจ๋า! แม่จ๋า! อย่าทะเลาะกันได้มั้ย!!! ลูกไม่อยากได้ยิน!”
ได้ผลนะครับทั้งพ่อจ๋าทั้งแม่จ๋าหยุดเถียงกันแล้ว พ่อเดินปึงปังกระแทกเท้าออกไปเลย ดึงเจ้าซีน่อนกับซีโน่
ที่ยืนแอบดูอยู่มุมประตูไปด้วย ผมรีบผวาตามน้องไป “พ่อจ๋า! พ่อจ๋า! จะเอาน้องไปไหน!?”

“ไม่เอาไปไหนหรอกน่า ยังไงมันสองตัวก็ต้องอยู่กับลูก”
พ่อจ๋าตอบมาค่อยโล่งอกหน่อย นึกว่าจะโกรธจนเอาน้องๆกลับพัทยา ถึงผมจะไม่ได้อยากทำตัวเป็นพี่เลี้ยงเด็ก
แต่นี่มันก็น้องผมเองไม่อยากให้พ่อเอาไปฝากเด็กที่ร้านเลี้ยงจนเปิดเทอม

“แด๊ดดี๊ๆทะเลาะกับแม่จ๋าทำไม” ซีโน่เจ้าแฝดคนน้องถามหน้าเบะเหมือนจะร้องไห้กอดเอวพ่อมันไว้
“แด๊ดดี๊ยังไม่อิ่มอีกเหรอ แด๊ดดี๊หิวขนมมั้ย แด๊ดดี๊ใจเย็นๆนะ ซีน่อนกะซีโน่ยังไม่ดื้ออะไรเลย”
ซีน่อนเจ้าแฝดคนพี่ยื่นขนมในมือตัวเองให้พ่อ
“ดูน้องๆให้ดีๆล่ะ อย่าให้ใครมายุ่ง!” พ่อจ๋าพูดแล้วชำเลืองมองไอ้เดย์ที่ยืนอยู่ข้างหลังผมอย่างไม่ไว้ใจ

ไอ้เดย์ถอนใจส่ายหน้า แล้วแม่จ๋าก็มาดึงให้มันไปนั่งกินข้าวต่อไม่ต้องไปสนใจพ่อ ยังไม่วายแขวะกันอีกดอก
บอกคนบ้าแบบนั้น อีกหน่อยก็ผมร่วงจนหมดหัวล้านเลี่ยนเตียนโล่งไปเอง ที่หัวเหลือผมน้อยก็เพราะ
ชอบคิดไม่ดีกับคนอื่นนั่นแหละ พ่อได้ยินที่แม่ตั้งใจพูดดังๆว่าให้ ก็ตะโกนว่าตอบหน้าบึ้งๆไปอีก
บอกถึงจะมีผมเหลือกี่เส้นมันก็ไม่ได้หนักหัวใคร ผมเซ็งเต็มทีเลยเข้าไปเอามือปิดปากพ่อไว้ส่ายหน้าห้าม
ไม่ให้พ่อพูดต่อความยาวสาวความยืดกันไม่จบไม่สิ้น เดี๋ยวได้ฉะกันอีกรอบพอดีน้องๆร้องไห้กันแน่ๆ

ผมกอดพ่อจ๋าไว้พ่อก็กอดผมตอบเขย่าๆตัวขยี้หัวผม “เป็นหนุ่มแล้วนะลูกไม่ใช่เด็กๆแล้ว ถ้ามันชวนไปทำอะไร
ไม่ดีๆก็เลิกคบมันไปเลยนะ! โตแล้วอย่าทำให้พ่อผิดหวังนะลูก ต้องเรียนหนังสือให้จบนะ ไว้พ่อจะโทรหา”

ดูพ่อจ๋าสิ สั่งซะผมนอยด์เลย พ่อคงอคติกับเดย์ไปแล้ว ผมอยากให้พ่อมองเดย์ในแง่ดีมากกว่านี้
แต่คิดว่าตอนนี้คงไม่ใช่เวลาอธิบายความ เดี๋ยวจะพาลทะเลาะกันอีก ยังไงพ่อก็ไม่ได้อยู่ที่นี้....คงไม่เป็นไร เฮ้อ..

พ่อจ๋าย่อตัวลงมาหาเจ้าคู่แฝดตาน้ำข้าว จูบเปลือกตาที่มีขนตายาวเป็นแพสวยคนละข้าง แล้วกอดเอวเล็กๆทั้งสอง
เข้าหาตัว กระซิบกระซาบข้างหูลูกๆจนพากันพยักหน้าเข้าใจ แล้วเด็กๆก็หอมแก้มพ่อโบกมือบ๊ายบาย
ก่อนจะย้ายมาจับมือผมไว้คนละข้าง เราสามคนยืนมองส่งพ่อขับรถออกไป ผมได้แต่หวังว่าเที่ยวที่กลับมารับ
พ่อผมจะใจเย็นลง ผมไม่อยากเห็นพวกคนที่ผมรักต้องเปิดศึกกันเหมือนอย่างวันนี้อีก


“ไง ซีน่อนซีโน่ เมื่อกี้พ่อจ๋าสั่งไว้ว่าไง บอกไม่ให้ดื้อกับพี่ใช่ป่ะ อยู่ที่นี่ห้ามดื้อนะเข้าใจ๊”
ผมถามยิ้มๆก้มหน้ามองเจ้าสองแสบ จับหัวพวกมันโยกไปมาเล่นผมสีน้ำตาลอ่อนหยักศกนิดๆนุ่มมือดีทั้งคู่
เจ้าสองตัวยิ้มแป้นแล้นน่าหยิกแก้มชะมัด ปากเล็กๆของพวกมันขยับพูดแทบจะพร้อมเพรียงกันทั้งที่ไม่ได้นัดไว้
“ไม่ช่ายยยยยยยย5555555555”
“หือ? อะไรวะที่ว่าไม่ใช่น่ะห๊ะ?”
“แด๊ดดี๊ไม่ได้บอกว่าห้ามดื้อสักหน่อยเนาะซีน่อน คิกๆๆๆ”
เจ้าแฝดน้องหัวเราะคิกคักหันไปพยักเพยิดหน้ากับแฝดพี่มัน เล่นเอาผมขมวดคิ้วงง
“อ้าวแล้วพ่อจ๋าบอกอะไรพวกแกวะ”
“แด๊ดดี๊บอกว่าให้ซีน่อนกับซีโน่อยู่กับพี่ลูกคิดตลอดเวลาห้ามห่างพี่ลูกคิดไปไหนเด็ดขาดเลยล่ะ แล้วก็...”
“แล้วก็ แล้วก็อะไรวะซีน่อน!?” โห...นี่กูต้องกระเตงพวกมึงเข้าส้วมด้วยใช่มั้ย
“แด๊ดดี๊บอกว่าจะโทรมาหาทุกวัน อยู่กับพี่ลูกคิดทำอะไรบ้าง ซีน่อนกับซีโน่ต้องบอกแด๊ดดี๊ทุกอย่างเลย แล้วก็...”
“โหยขนาดนี้ยังจะมีอะไรอีกวะเนี่ย อะไรแล้วก็อะไรอีกซีน่อน”
ผมเกาหัวยุ่งเลยครับ นี่พ่อจ๋าเป็นห่วงน้องหรือว่าจ้องจับผิดผมกันแน่ เจ้าซีน่อนกำลังจะพูดแต่เจ้าซีโน่รีบปิดปากไว้
แล้วมันก็แย่งพูดเองเสียงดังฟังชัด “ห้ามเล่นกับคนนั้น!”

นั่นไง!............ฮ่วย...ซีโน่ชี้ไปทางไอ้เดย์ พ่อจ๋านะพ่อจ๋า
“ทั้งซีน่อน ซีโน่ แล้วก็พี่ลูกคิดด้วย!”
“ห๊า!? พี่ด้วยเนี่ยนะ!?” ผมย้ำถามซ้ำซีน่อนก็พยักหน้าแล้วจับมือน้องมันให้พยักหน้าด้วยกันใหญ่
“บ้าน่ะสิ นั่นเพื่อนพี่ เล่นได้ไม่เป็นไรหรอก พี่เขาใจดี ตลกด้วยนะ ไม่น่ากลัวหรอก”
“ไม่ได้!!”
เอาล่ะสิ เจ้าฝาแฝดทำหน้าบึ้งยกมือทำเครื่องหมายกากบาทต่อหน้าผมทั้งคู่อย่างขึงขัง

“แฮ่!!!!!”
ตัวแสบทั้งสองสะดุ้งโหยงตกใจกับเสียงไอ้เดย์ที่ย่องมาเงียบๆข้างหลังพวกมัน ไอ้บ้าเดย์ทำแลบลิ้นปลิ้นตาหลอก
จนเจ้าสองแฝดพากันหนีมาซุกข้างหลังผมกันใหญ่ เล่นอะไรแกล้งเด็ก น้องผมคือยังเล็กแต่ไอ้เดย์นี่คือมันบ้า

“ไอ้ลูกมึงยังกินข้าวไม่หมดเลย จนกูกินเกลี้ยงแล้วเนี่ย ปะ ไปกินต่อให้หมดปะ”
เดย์พูดพร้อมเข้ามาจูงมือผมให้ตามมันไป แต่คุณพระ! ไอ้ห่าเดย์ต้องร้องจ๊ากปล่อยมือผมทันที
เพราะโดนเจ้าซีโน่มันงับมือ แถมเจ้าซีน่อนยังวิ่งไปกระทืบนิ้วเท้าแล้วรีบวิ่งกลับมาหลบหลังผมต่อ ผมงี้เหวอเลย

“เฮ้ย! น้องมึงกัดกูทำไมเนี่ย! เป็นคนรึเป็นหมาห๊ะ โอ๊ยมันเจ็บนะไอ้นั่นอีกตัวเหยียบตีนมาได้!|||||||*||”
โดนไอ้เดย์ชี้หน้าเจ้าสองแสบก็ยิ่งหลบซุกหลังผมกันใหญ่ ผมเลยตะคอกน้องๆไป
“เดี๋ยวเถอะขอโทษพี่เดย์เขาเลยนะ! ไม่อย่างนั้นพี่จะตีนะ!! ซีน่อน! ซีโน่! อย่ามาดื้อนะ!!”
ไอ้สองตัวนี่ฟังผมมาก.... คราวนี้ซีน่อนวิ่งไปกัดนิ้วก้อยไอ้เดย์ แล้วเปลี่ยนให้ซีโน่วิ่งออกไปเตะหน้าแข้ง
เจาะยางไอ้เดย์ซะร้องจ๊ากแทน อูยยยยย มันใส่รองเท้าหนังขอบแข็งซะด้วย

“ว๊าคคคคคคคค|||||||||*|| มันอะไรกันโว้ยยยยยย!!!” ไอ้เดย์โวยวายใหญ่ ผมรีบเข้าไปดึงงัดหัวง้างปากซีน่อนออก
ไอ้เดย์คว้าตัวซีน่อนเจ้าแฝดพี่ขึ้นอุ้มมันก็ดิ้นทุรนทุรายใหญ่ เจ้าซีโน่เห็นแฝดพี่มันโดนจับตัวก็ระดมเจาะยางรัวๆเลย
ผมห้ามมัน มันยิ่งเตะแรงนะไอ้ตัวแสบนี่ ไอ้เดย์กระโดดหนีเป็นว่าเล่นแล้วคว้าหมับจับตัวไอ้แสบคนน้องได้อีกตัว

สภาพไอ้เดย์ตอนนี้คืออุ้มเจ้าสองแฝดตัวแสบไว้คนละข้าง ไอ้พวกตัวเล็กมันก็ดิ้นร้องโวยวายทั้งเตะทั้งตีไอ้เดย์กันใหญ่
นี่ถ้าพวกมันตัวโตกว่านี้ไอ้เดย์คงจะอุ้มทีเดียวสองคนไม่ไหว แต่น้องๆผมตัวเล็กทั้งคู่แปลกเหมือนกันทั้งที่มีเชื้อฝรั่ง
สิบเอ็ดขวบจะย่างสิบสองกันแล้ว แต่ตัวยังอยู่แค่หัวเลยเอวผมขึ้นมาหน่อยเดียว รู้สึกว่าเจอกันทีไร
เหมือนพวกน้องๆจะไม่ค่อยโตขึ้นสักเท่าไหร่ แถมยังตัวผอมๆบางๆแขนขาเอวก็เล็กเกินเด็กวัยเดียวกัน
คงมีแค่หน้าพวกมันที่เนื้อแก้มเยอะ

“ซีน่อน! ซีโน่! หยุดดื้อนะ เดี๋ยวพี่ไม่รักนะ!!” ลองขู่มันแบบนี้ดูปรากฏว่าได้ผลดีกว่าไอ้เมื่อกี้เยอะ
สองตัวแสบหยุดดิ้นกระแด๊วๆเตะไอ้เดย์ แต่พวกมันช่วยกันแหกปากร้องไห้แทน โอ้ยผมสิอยากจะร้องไห้|||||||||

“แง~~~~~~~~~~~~~~โฮ~~~~~~~~~~~แง~~~~~~~~~~ฮือ~~~~~~~~~~~~”
ประสานเสียงกันซะจนผมต้องเอามืออุดหู ไอ้เดย์ก็ปล่อยพวกมันลงพื้นเอามืออุดหูบ้างเหมือนกัน
แล้วเจ้าสองหน่อพอได้รับอิสระก็หยุดร้องไห้ทันที มันช่วยกันงับขาไอ้เดย์คนละข้างแล้ววิ่งหนีไปหาแม่จ๋าที่ยืนมอง
อยู่หน้าประตูห้องครัว แม่ผมส่ายหน้าเลยครับมันดื้อจริงๆ จ๋าขำแล้วถามเดย์ว่าเอายาหม่องมั้ย ขาเขียวหมดแล้วมัง

“ได้ยาก็ดีเหมือนกันครับจ๋า อูยยยยย|||||||” ไอ้เดย์นั่งลูบแขนลูบขาตัวเองที่โซฟา ผมเดินไปหยิบยาหม่อง
จากในลิ้นชักโต๊ะบัญชีแม่เอามาทาให้มัน ทาไปก็ขำหน้ามันไป
“ไหวป่าวเนี่ยมึง555ซวยแล้วไอ้สองแสบไม่ชอบขี้หน้ามึงอ่ะเดย์55”
“ฮึ่ม! พ่อมึงสั่งไว้ให้แก้แค้นกูแหงๆ ร้ายทั้งพ่อแสบทั้งลูก เดี๋ยวกูจับผูกกับท้ายรถลากไปสามกิโลเลยแม่ง”
“เฮ้ยๆๆ มึงจะทารุณเด็กเหรอไอ้บ้า55 พวกมันตัวแค่นี้จะทำอะไรมึงได้”
“แล้วมึงไม่เห็นเรอะ! มึงไม่เห็นเหรอเฮ้ยที่มันช่วยกันซ้อมกูอ่ะ!”
“อย่าโมโหดิเดย์ คึคึ โอ๋..เจ็บป่าว55 ฟู่ๆ เพี้ยงๆๆหายแล้วไม่เจ็บแล้วเนอะ555”
“(กระซิบ) อยากได้จูบตรงที่เจ็บอ่ะ////”
“(กระซิบ) ไอ้บ้าแม่กับน้องกูอยู่...เอาไว้ตอนอยู่กันสองคนก่อนก็แล้วกัน////”
ผมหลบตาเขินๆไอ้เดย์ ป้ายยาหม่องโดนแผลมันบ้างไม่โดนบ้าง มันก็แอบจับมือผมไว้ ผมเลยจับมือมันตอบ

แต่แล้วก็ “ไม่ต้องมาจับพี่ลูกคิดของซีโน่เลยนะ! ปล่อยๆๆๆๆ” ซีโน่มันโผล่มาแทรกกลางตีมือไอ้เดย์ใหญ่
ซีน่อนมันก็ปีนนั่งตักผมแข่งกับน้องมัน ออเซาะฉอเลาะ “พี่ลูกคิดดดดดด ซีน่อนเจ็บฟันฮะ ทายาหม่องให้หน่อยจิ”
“ซีโน่ก็เจ็บตรงนี้อ่ะ นี่ๆๆๆ ตรงนี้ ตรงนี้ด้วย ฮืออ” เจ้าซีโน่กอดคอผม ยกศอกชูแขน แทบจะยกตีนพาดบ่าให้ผมดู

เจ้าตัวเล็กทั้งสองผมสำรวจแล้วมันไม่มีใครได้แผลตรงไหนสักนิด มีแต่ไอ้เดย์ที่โดนพวกมันแผลงฤทธิ์ใส่เต็มๆ
แต่เพื่อให้หายข้องใจผมเลยแกล้งทายาที่ข้อศอกให้พวกมันไปคนละหน่อย สองแสบจุ๊บแก้มขอบคุณผมคนละที
แล้วนั่งกอดผมคนละข้างมันอ้อนผมจนไอ้เดย์มันหมั่นไส้ ทำท่าอยากจะขยำขยี้บีบคอน้องๆผมอย่างเหลืออด
ถึงพวกมันจะดื้อแต่มันก็ชอบมาอ้อนผมเรื่อย ผมจะโกรธน้องๆลงได้ไง อีกอย่างมันตีแต่ไอ้เดย์ไม่ได้ตีผมด้วย55

“ทำไมพี่คนนี้เขาไม่กลับบ้านตัวเองฮะ?” เจ้าซีน่อนชง
“พี่เขาไม่มีบ้านอยู่เหรอฮะ?” เจ้าซีโน่ตบ
ผมขำไอ้เดย์ทำท่าจะลุกมาเตะก้นน้องๆผม พวกมันรีบหนีมานั่งฝั่งเดียวกันเอาผมบังหน้าแล้วแลบลิ้นให้ไอ้เดย์
แม่จ๋าที่เดินไปขายน้ำขวดให้ลูกค้าได้ยินยังหันมาขำ บ่นว่ามาหนนี้หวงพี่หนักกว่าทุกที
“เดย์ต้องเล่นกับน้องๆบ่อยๆ มันจะได้ชินนะจ๋าว่า555”
“จ๋าแน่ใจนะครับ |||||||” ไอ้เดย์ถอนใจ นั่งท้าวคางจ้องหน้าผมเซ็งๆ ผมเลยยิ้มขยิบตาข้างนึงให้มัน มันถึงยิ้มออก

แต่ได้ไม่นานหรอกไอ้เดย์หน้าหุบอีก เพราะซีโน่มันจับหน้าผมหันไปทางมันไม่ให้มองหน้าไอ้เดย์แล้วอ้อน
“พี่ลูกคิดซีน่อนบอกว่าอยากเล่นเกมส์”
“ซีโน่ก็อยากเล่นเหมือนกันแหละ งั้นถ้าพี่ลูกคิดเปิดคอมให้แล้วซีโน่ไม่ต้องมาแย่งซีน่อนเล่นเลยนะ!”
“ฮืออ~! พี่ลูกคิดซีน่อนไม่ยอมให้ซีโน่เล่นเกมส์ด้วยฮะ!”
“พี่ลูกคิดๆๆๆๆๆๆ”
“พี่ลูกคิดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

โอ้......ให้ตายหอกเถอะ.......นี่ผมต้องตกอยู่ในสภาพนี้ไปจนกว่าจะเปิดเทอมเลยเหรอเนี่ย
เปลี่ยนใจให้พ่อจ๋ากลับมารับพวกมัน เอาไปให้ใครเลี้ยงก็ได้ยังทันมั้ย........โธ่ไม่ทันแล้วเรอะ T|||||T


++++++++++++++++++++++++++

หลายวันต่อมา
ไอ้เดย์มาหาผมทุกวันหลังกลับจากเรียนพิเศษแล้ว เรามีนัดติวกัน ตัวต่อตัว...
และแถมมาอีกสองตัว|||||||||

“พี่ลูกคิดดูสิๆ ซีน่อนระบายสีกล้วยสวยมั้ยฮะ///”
“ดูของซีโน่ดีกว่า มะเขือเทศของซีโน่สวยกว่าเยอะเลยฮะพี่ลูกคิด////”
“ใครบอก! ของซีน่อนต่างหากสวยกว่า! ของซีโน่อ่ะแหวะๆๆๆ”
“ของซีน่อนแหละแหวะๆๆๆๆ สู้ซีโน่ไม่ได้หรอกเนอะพี่ลูกคิด~”

สองแสบมันป้วนเปี้ยนนอนกลิ้งนอนเกลือก เล่นเกมส์ในมือถือจนเบื่อ (คือพวกมันมีกันคนละเครื่องเลยครับ)
ก็หันมาเขียนนู่นนี่ระบายสีเล่นกันอยู่ไม่ห่างจากตัวผม คือมันมาเฝ้าผมนี่แหละ
พอรู้ว่าไอ้เดย์จะมาติวหนังสือให้ผมทุกวัน มันสองคนจะขัดก็ไม่ได้ เลยพากันมาวนเวียนรอบตัวผม
ไม่รู้จักเบื่อกันบ้างรึไงนะน้องๆผม ทำยังไงก็ยังไม่ยอมญาติดีกับไอ้เดย์

ไอ้เดย์นั่งกับพื้นข้างผมหน้าเตียงนอน เอื้อมมือมาแย่งสมุดระบายสีของเจ้าสองแฝดไปวิจารณ์แล้วหัวเราะเยาะ
“สวยที่ไหนวะ เขียวปี๋น่าเกลียดทั้งคู่เลย ทั้งกล้วยทั้งมะเขือเทศ ระบายสีแค่นี้ก็ไม่รู้รึไงว่ากล้วยเขาต้องทาสีเหลือง 
มะเขือเทศต้องทาสีแดง โง่นี่หว่า555555”

น้องๆผมทำหน้าบึ้งโกรธมันจนแก้มป่อง รุมกันไปแย่งสมุดคืนจากมือไอ้เดย์แล้วมาฟ้องผมกันใหญ่
“พี่ลูกคิดดูดิฮะ พี่คนนี้ไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ ก็กล้วยซีน่อนยังดิบอ่ะ”
“ช่ายๆๆมะเขือเทศซีโน่ก็ยังไม่สุกอ่ะ”
ผมล่ะขำน้องๆมันหันไปพูดใส่ไอ้เดย์ “โง๊โง่เนอะ!!” ไอ้เดย์ถลึงตาทำท่าอยากจะกัดคอเจ้าสองตัวแสบเหลือทน

“ซีน่อน ซีโน่ ห้ามว่าพี่เขานะแล้วทำไมไม่เรียกพี่เดย์ล่ะ พี่เขามีชื่อนะ เป็นเพื่อนกันไว้ดีกว่า ไหนเรียกพี่เดย์ดิ๊ เร็ว..”
ผมยิ้มลูบหัวน้องๆพยายามสอนแต่พวกมันก็พากันส่ายหน้า ไปซุบซิบคุยกระซิบกันเองสองคน ผมไม่ค่อยได้ยิน
ก็บอกให้มันพูดดังๆ พวกมันเลยบอกกับผมแต่เป็นภาษาอังกฤษนะ โคตรรัวเลยครับสำเนียงฝรั่งแท้และแน่นอน
เวรกรรมผมรู้สึกตัวเองโคตรโง่เลยอ่ะฟังที่น้องพูดไม่ทัน กูไม่เข้าใจโว้ย พวกมึงอยู่ประเทศไทยนะพูดภาษาไทยดิ
พวกเด็กบ้า-*-

“ฮึ! ฝันไปเถอะ! หนอยๆๆพวกมันบอกให้มึงเลิกเป็นเพื่อนกับกูไปเลย กูขออนุญาตจับขาน้องมึงฟาดติดกำแพง
คนละสี่ห้าทีได้มั้ย!!” ไอ้เดย์มันฟังออก แยกเขี้ยวใส่เด็กๆทำท่าหักนิ้วหักข้อมือ อยากจะซ้อมพวกตัวแสบ
ไอ้สองตัวนั้นเลยเบะปากว่าไอ้เดย์ “ไอ้คนใจร้าย! ชอบรังแกเด็ก!”

เฮ้อ ผมส่ายหน้ามองหนังสือเลขตัวเอง ที่ไอ้เดย์สอนทำสูตรวันนี้ไม่เข้าหัวสักนิด เพราะปวดหัวกับพวกมันนี่แหละ
แล้วแม่จ๋าก็โทรขึ้นมาหาผม บอกว่าให้น้องๆลงไปกินข้าวกันได้แล้ว จ๋าทอดไก่ทอดเสร็จแล้วไอ้สองตัวนั้นอยากกิน
พอผมบอกสองแฝดก็รีบมาจูงมือผมจะชวนวิ่งลงไปกินข้าว แต่ไอ้เดย์มาตีมือพวกมันออกแล้วดึงผมไปกอดไว้แทน
“เสียใจด้วยนะไอ้หนอนคู่555 พี่พวกนายยังต้องติวต่อเว้ย ไปไป๊รีบๆลงไปแดกไก่เลยไป555”
ไอ้ลูกนอกไส้ผมมันทำหน้าเยาะเย้ย แลบลิ้นใส่ โบกมือไล่แบบชอบใจ

“ไอ้คนใจร้าย! ป่ะซีโน่เรารีบไปเอาไก่ทอดขึ้นมากินกับพี่ลูกคิดกันดีกว่า!”
เจ้าซีน่อนรีบจูงมือน้องแฝดมันวิ่งลงบันไดไปตึงตังแบบเอาจริงเอาจัง ไอ้เดย์ขำชอบใจใหญ่

“โธ่เอ๊ยเดย์มึงก็แกล้งน้องกูอยู่ได้ แล้วเมื่อไหร่พวกมันจะเลิกแกล้งมึงล่ะ”
“โด่ น้องมึงไม่มีวันเลิกแกล้งกูหรอก เพราะพ่อมึงสั่งไว้ไง กูจะแกล้งให้มันดิ้นๆๆร้องไห้ให้ตายไปเลย”
“ไอ้คนใจร้าย”
“อะไรวะ! พูดเหมือนกันทั้งพี่ทั้งน้องเลย กูเกลียดคำนี้จริงๆพวกมันเรียกจนจะกลายเป็นชื่อกูแล้วเนี่ย||||||”
“มึงก็หัดทำอะไรดีๆให้มันเห็นบ้างดิวะ ไอ้บ้านี่เอาแต่แกล้งมัน เมื่อวานก็ซื้อขนมมานั่งแดกคนเดียวยั่วมันอีก”
“ดี! ให้ไอ้หนอนคู่นั่นมันน้ำลายไหลท่วมหลังคาบ้านมึงไปเลยสะใจกู555”
“5555เชี่ยแม่งเด็กกว่าน้องกูอีกนะมึง มึงนี่มันบ้าว่ะเดย์”
“แต่กูน่ารักกว่าน้องมึงเย๊อะ”
แนะ! มีการเอานิ้วจิ้มแก้มตัวเองสองข้างแล้วยิ้มหวานปัญญาอ่อนให้กูด้วยเว้ย น่ารักน่ากระทืบจัง

“นี่....ลูกคิด...//// มึงไม่ได้ปลดปล่อยเลยใช่ป่ะ เก็บไว้นานวันอึดอัดน๊า สักหน่อยมั้ย คึคึคึ ป่ะ!”
จู่ๆมันเข้าโหมดหื่นเลยครับ ไอ้เดย์ดึงมือผมลากเข้าห้องน้ำไปเลย ผมตาโตอ้าปากด่ามันตะกุกตะกักแบบเขินๆ
“เฮ้ยเดย์ไอ้บ้า!//// ไม่เอานะเว้ย มาทำอะไรกันในนี้วะมึงนี่ท่าจะบ้า กูไม่ได้อยาก”
ผมก็ดันๆตัวมันที่เข้ามากอดเบียดเนื้อเบียดตัวผมออก แต่มันกลับยิ่งยิ้มหล่อจ้องตาผมแล้วกอดแน่นขึ้น
“หึหึหึ เดี๋ยวมึงก็อยาก....หื้ม...แก้มหอมจัง คนอะไรวะน่าอร่อยไปทั้ง....ตัว////”
อ๊าคมันจะกินผมอ่ะ >/////<

โธ่โดนไอ้เดย์ไซร์กกหูแล้วลากลิ้นไปตามลำคอ มันเลียร่องไหปลาร้าแล้วก็จูบดูดเนื้อหัวไหล่ผมแรงๆ
สุดจะทนอ่ะครับ สยิวชะมัดผมเสียงสั่นเลยตอนโดนขยำก้น “ซี๊ดดด/////อึก...เดย์อย่า ไม่เอาเดี๋ยวหยุดไม่ได้นะเว้ย”
ผมว่าขมวดคิ้วใส่ มันกลับจับหน้าผมไว้แล้วประกบปากจูบเลย บดขยี้ปากผมค่อนข้างแรงแต่ก็ให้ความรู้สึกเร้าใจดี
ผมสอดลิ้นเข้าปากมันบ้าง เราโต้ตอบเลียลิ้นขบริมฝีปากบนล่างสลับกันไปมา รู้สึกดีมากเลยครับ รักมันจัง...

มือไอ้เดย์ล้วงเข้าไปใต้เสื้อยืดสีดำตัวบางของผม มันลูบไล้ทั้งแผ่นหลังและหน้าอกของผมแล้วก็ถลกเสื้อผมขึ้นสูง
ก้มลงมาจูบเนื้อตัวผมอย่างหื่นกระหายไปจนทั่ว ผมสะดุ้งซี๊ดหนักก็อิตอนที่มันดูดตรงยอดอกผมนี่แหละ
มันเล่นลิ้นซะจนส่วนยอดตั้งชัน “อื้มมมมมม/////”

ผมกอดกดหัวไอ้เดย์แล้วลูบขยำไปบนผมสั้นๆเกรียนๆติดหนังหัวของมัน ก่อนจะเลื้อยเข้าเสื้อยืดมันบ้าง
ล้วงมือเข้าไปลูบแผงอกกว้างเขี่ยยอดอกไอ้เดย์เล่นเป็นการเอาคืน แต่ดูเหมือนเวลามันเสียวมันก็จะยิ่งลงลิ้น
เล่นกับยอดอกของผมหนักหน่วงขึ้น ทำให้ผมต้องบิดตัวแอ่นตัวสู้กอดมันแน่นเลยครับ

ไอ้เดย์ลากลิ้นเลียลงไปตามร่องสะดือผม วนแถวท้องน้อยก่อนลงมือแกะกระดุมรูดซิบกางเกงยีนส์ขาสามส่วน
สีขาวของผมออก มันดึงกางเกงผมลงไปกองที่เข่าแล้วกดจมูกสีตรงนั้นโดยยังมีชั้นในตัวบางกั้นอยู่
มือร้อนๆของเดย์ล้วงเข้าไปกำส่วนนั้นของผมไว้เต็มมือ มันตื่นเต้นและขยายเพราะโดนมันนั่นแหละเป็นคนกระตุ้น
ได้เดย์อ้าปากจัดการกับส่วนหัว ปากและลิ้นเดย์ทำเอาผมดิ้นพล่านร้องคราง ยิ่งมันเร่งจังหวะผมยิ่งทุรนทุราย
แต่มันเป็นการทรมานที่โคตรเสียวและสุขในเวลาเดียวกัน

เดย์ลุกยืนขึ้นมาจูบปากผมที่แทบพยุงตัวเองไม่อยู่ แต่ส่วนล่างมันก็ยังไม่หยุดสาวมือทำให้ผมร้องครางอื้อในคอ
ผมคว้าคลำของมันบ้าง นูนพองจนเป้ากางเกงแทบปริร่อมร่อ เดย์ใส่กางเกงขาสั้นเท่าเข่าลายพรางแบบติดกระดุม
ผมก็รีบรุดมือลงไปแกะให้หมดทุกเม็ดแล้วดึงลงพร้อมบ็อกเซ่อร์ลายที่ผมจำได้ดีว่าเป็นคนเลือกให้เอง

“อื้อหือซี๊ดดดดดดดด โอ้ยดีอื้ม! ลึกๆสิลูกคิด” เสียงกระเส่ากำกับจังหวะบอกผมพลางเด้งเอวสวนเข้าหา
ผมแทบสำลักกับขนาดของมัน แต่ตอนที่หน้ามืดนี้ก็ไม่กลัวว่าปากจะฉีกหรอกครับขอบรรเลงให้สมอยากให้สะใจ

เดย์ดึงตัวผมขึ้นแล้วพลิกให้ผมท้าวแขนพิงประตูห้องน้ำไว้ มันเอาของแข็งมาเขี่ยถูไถไปตามร่องประตูหลัง
ปากมันก็ซี๊ดซ๊าดแข่งกับผมแล้วพรมจูบทั้งหลังทั้งไหล่ต้นแขนต้นคอ จับหน้าผมหันไปจูบอย่างดูดดื่ม
ข้างหน้าผมก็ใช่ว่ามันจะละเลย ไอ้เดย์เร่งมือกระตุ้นส่วนนั้นของผมจนอารมณ์กระเจิดกระเจิง
เสียวสุดๆจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว “เดย์~~ฮื่ออ~~” ผมครางเรียกชื่อมันเหมือนเป็นการเร่ง

ไอ้เดย์ประกบหลังผมเร่งสีตรงนั้นแทบไฟลุก มันคงอยากเอาเข้าข้างในใจจะขาด ผมเหลียวหลังไปมองหน้ามัน
เพราะอยากเห็นสีหน้าตอนกำลังมีอารมณ์ของไอ้หล่อ ยิ่งเห็นผมยิ่งสั่นเหมือนจะไปเดี๋ยวนั้น เดย์ก้มมากระซิบ
“ซี๊ดดดดด ลูกคิด ลองใส่เข้าไปจริงๆได้มั้ย นะครับ”
“...........///////อื้อ..”
ผมน่ะได้แต่ร้องครางเท่านั้น ไอ้เดย์มันไม่รอให้ผมตอบหรอกครับ จูบปากผมแล้วรุกเลย แต่มันเจ็บจนจุกปนแสบ
เหมือนเนื้อจะฉีกออกจากกัน เลยต้องเบี่ยงหน้าออกมาร้องซะลั่น “โอ๊ยยยยย!!!!||||||||||| เชี่ยเด๊ย์~~!!! โอ๊ยๆๆเจ็บ!
มึงไม่เอาอะไรทาก่อนวะสาดดดดดดด มึงเล่นสดกะกูขนาดนี้เลยเรอะฮือ!”
“เออว่ะ! โทษทีกูลืมอ่ะ จุ๊บๆๆ เดย์ขอโทษๆซี๊ดดดหูยยยโคตรเสียวขนาดเข้านิดเดียวเองนะเนี่ย ใช้สบู่ได้ป่ะลูก!? ”
“แม่งไอ่เชี๊ยะ โอ๊ย!! ฟายเอ๊ยจะดึงออกก่อนก็ไม่บอกกูอีกเจ็บนะ!!!”


ปั้งๆๆๆๆๆ!!!!!!!
“ไอ้คนใจร้ายยยยยยยย!!!! ปล่อยพี่ลูกคิดออกมาน๊ะ!!!!! (-*-) (-*-) ” ไอ้เดย์กับผมนี่ชะงักมองหน้ากันตาเหลือก
เวรล่ะเจ้าซีน่อนกับซีโน่กลับมาแล้ว นึกว่าจ๋าจะให้พวกมันกินข้าวข้างล่างซะอีก ประตูห้องน้ำถูกทุบอย่างต่อเนื่อง
น่าจะมีเตะใส่ด้วย น้องๆคงได้ยินเสียงผมร้องออกไป ยังไม่ทันได้ออกกันสักน้ำ ถ้าจะมีก็คงเป็นน้ำตาผมนี่ล่ะ
โอ๊ยกูจะอยากร้องไห้เป็นสำเนียงภารตะ T T

“เฮ้ยเดย์ปล่อยเหอะ วันนี้ไม่ได้แล้ว” ผมกระซิบบอกแต่มันดันกระซิบค้าน
“เออน่า มึงอยู่เฉยๆก่อน เดี๋ยวกูจัดให้ ปล่อยไอ้หนอนคู่มันแหกปากไป”
“ได้ไงเล่า เดี๋ยวมันไม่รู้เรื่องเอาไปฟ้องแม่กูจะทำไง ปล่อยเหอะเดย์”
“ไม่เอา..ซี๊ดดดดดด มึงต้องปล่อยกับกูก่อน กูถึงจะปล่อยมึงออกไป วันนี้ยังไงกูก็ไม่ยอมอ่ะ”
“โธ่เอ๊ยเดย์ อื้อออออ/////// งั้นระ..ร..เร็ว...” เดย์ยังกอดผมจากด้านหลังแต่จับหน้าผมให้หันไปจูบกัน
เป็นการปิดปากผมไว้กันส่งเสียงครางให้ไอ้สองแสบที่โวยวายอยู่ข้างนอกได้ยิน
ได้ยินเสียงน้องๆวิ่งไปวิ่งมาในห้อง พวกมันขู่ว่าจะเตะก้นไอ้เดย์ให้หงายท้องถ้าไม่ปล่อยตัวผมออกมา
แล้วก็แย่งไก่ทอดกันกิน

แต่ไอ้ตัวดีที่กอดผมอยู่นี่ดูท่าทางจะหูอื้อตาลาย ใกล้ถึงฝั่งเต็มแก่แล้ว มันเอาตรงนั้นที่แข็งเหมือนเหล็ก
บี้เบียดนอกก้นผมอย่างเร็วจี๋ ไม่ได้ข้างในได้ทำข้างนอกก็ยังดี มือเดย์ก็รัวใส่จนผมต้องแอ่นตัวตาม
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเราจะมาทำกันทั้งที่เด็กๆอยู่ข้างนอก ห่างเพียงแค่ประตูกั้น หัวใจผมเต้นแรงระทึกมาก

เขาว่ากันว่าความหื่นไม่เคยปราณีใครนี่คงจะจริง ตอนกำลังจะถึงจุดไอ้เดย์เร่งมือกับส่วนนั้นของผมข้างหนึ่ง
อีกข้างก็ยึดจับสะโพกผมแล้วบดเบียดส่วนนั้นของมันอย่างหนักหน่วงจนถึงที่สุด “อ๊า~~!!!”
เมื่อถึงที่หมายเราต่างก็กระตุกเสร็จพร้อมกัน เลอะเปรอะเปื้อนทะลักทลายไปตามๆกัน ลมหายใจเราหอบถี่
ผมหันไปกอดกับเดย์แน่น ใจสั่นๆรู้สึกหวิวจนต้องให้มันช่วยพยุง แล้วเราก็จูบกันดูดดื่มอีกครั้ง
ก่อนที่เสียงร้องไห้ของน้องจะเรียกสติผมกลับมา ผมกับเดย์ผละออกจากกัน จัดการทำความสะอาดตัวเอง
รีบแต่งตัวแล้วเปิดประตูออกไปดู


“แง~~~~~~~~~ นึกว่าพี่ลูกคิดโดนไอ้คนใจร้ายฆ่าตายแล้ว!!!”
เจ้าซีโน่วิ่งมากอดเอวผมอย่างไว แต่เจ้าซีน่อนคนพี่นี่จะวิ่งไปเตะไอ้เดย์ ไอ้เดย์มันรีบเอามือยันหัวตัวเล็กไว้
เลยเข้าไม่ถึงตัว ซีน่อนมันฮึดฮัดจะอัดไอ้เดย์ไม่ยอมถอย ผมต้องเรียกมันมากอดไว้ถึงยอมหยุด
“อย่าไปทำอะไรพี่เดย์เขา เขาเป็นเพื่อนพี่ ซีน่อนกับซีโน่ต้องรักพี่เดย์เหมือนที่รักพี่รู้มั้ย”
ไอ้ตัวเล็กทั้งสองรีบวิ่งไปยกจานไก่ทอดมาอวดชวนผมกินกันหน้าสลอน... คือพวกมึงไม่ได้ฟังที่กูพูดเลยใช่มั้ย|||||

ซีโน่หยิบไก่มากัดเคี้ยวแก้มตุ่ยแล้วถามผมตาแป๋วหายงอแง
“เข้าไปทำอะไรกัน ทำไมต้องร้องเสียงแปลกๆฮะเมื่อกี้อ่ะ”
“เล่นกันอยู่ ไม่มีอะไรหรอก” ผมแก้ตัวแบบขอไปที มันจะเปิดประเด็นทำไมวะ อายว่ะ//////*//
“เล่นอะไรกัน ทำไมต้องเข้าไปเล่นในห้องน้ำกันสองคนด้วยอ่ะ? บอกซีน่อนหน่อยฮะจะได้บอกแด๊ดดี๊ถูก”

ฉิบหายล่ะ!||||||||| ผมตาโตนึกขึ้นได้ ทำไงดีเจ้าสองตัวนี่คุยโทรศัพท์กับพ่อก่อนนอนทุกวัน
“กูไปซ่อมท่อกับพี่มึงในห้องน้ำ จบ! ไม่ต้องถามมากนะ ไม่อย่างนั้นกูขโมยพี่มึงกลับบ้านนะ”
ไอ้เดย์ชี้หน้าขู่น้องๆผม มันมานั่งกอดคอผมบนเตียง หยิบไก่มาชิ้นนึง แต่เจ้าสองแสบโวยวายไม่ให้กิน
“ตัวเองนั่นแหละกลับบ้านไปเลยคนเดียวชิ่วๆๆ ไม่ให้กินไก่ทอดด้วย! แบร่ๆๆๆๆ”
ซีน่อนแม่งแย่งไก่คืนมาจากมือไอ้เดย์ เอาไปยัดปากน้องมัน เหมือนทำให้เลอะน้ำลายแล้วไอ้เดย์ห้ามกิน

“นี่ไอ้หนอนคู่อยู่แต่บ้านไม่เบื่อรึไง ไปเที่ยวเล่นไกลๆไปแล้วไม่ต้องกลับมานะ” ดูความคิดไอ้บ้าเดย์มันดิครับ
“มึงจะบ้าเหรอเดย์ เดี๋ยวน้องกูหายไปจะทำไง พวกมันน่ารักจะตาย เนอะ” ผมยิ้มดึงแก้มน้องๆคนละที
มันก็ยิ้มตอบซะหวาน เคี้ยวไก่ทอดกันปากมันแผลบหัวเราะชอบใจที่ถูกชม

“แม่ง มาร...มารคอหอยกูจริงๆ....ก้างขวางคอเกะกะแบบนี้ปล่อยนานไปรกหูรกตาสัด ต้องกำจัด! หึหึหึหึ”
เชี่ยเดย์เขาพึมพำท่าทางจะคิดชั่วร้ายอะไรอยู่ ผมขำๆแล้วไล่ทั้งมันทั้งน้องๆลงไปกินข้าวข้างล่าง
ลงไปถึงแม่จ๋าก็ถามว่าใครร้องไห้ ร้องทำไม “คนใจร้ายจับพี่ลูกคิดไปซ่อมท่อในห้องน้ำฮะแม่จ๋า”
เจ้าซีน่อนตอบตามที่บอกเป๊ะ แต่เล่นเอาแม่ผมงงเต๊ก แล้วเจ้าซีโน่ก็เสริมความงงเข้าไปอีก “พี่เขาร้องเจ็บด้วยฮะ”

เหล่มองหาไอ้บ้าเดย์ มันหนีไปนั่งกินไก่แข่งกับน้องๆผมแล้ว ทิ้งให้ผมรับหน้าแม่จ๋าคนเดียว
ผมเลยยิ้มแหยๆให้จ๋า แก้ตัวไปว่าก๊อกปิดไม่สนิทเลยชวนไอ้เดย์ลองแก้
“แล้วน้องมันว่าร้องเสียงเจ็บปวดอะไรนั่น”
“โธ่ ร้องเพลงกันน่ะจ๋า ลูกร้องออกจะเพราะไอ้ตัวแสบมันฟังยังไงของมัน ไม่ได้เจ็บตรงไหนสักหน่อย”
ความจริงผมยังแสบก้นอยู่เลยอ่ะ นี่ขนาดไม่โดนจังๆนะ...ชักไม่อยากรับแล้วดิ

คุณนายลูกเกดเลิกสงสัยแล้วหัวเราะขำผม ถามอีกว่าอ่านหนังสือรู้เรื่องด้วยเหรอ น้องไม่ยอมห่างตัวขนาดนี้
“ทำไงได้ล่ะจ๋า เฮ้อ ดีเท่าไหร่แล้วมันไม่ลากลูกเข้าไปเฝ้าตอนกำลังขี้ด้วยอ่ะ”
“5555พูดอะไรน่ะไปกินข้าวไป55”



++++++++++++++++++++++++++++++++

เช้าวันต่อมา... ยังเช้าอยู่เลยครับผมโดนปลุกด้วยจูบอรุณสวัสดิ์ล่ะ///// “อื้อ~เดย์?” งัวเงียยังไม่ลืมตาดูก็รู้ว่าใคร

“ตื่นได้แล้วไอ้ขี้เซา คึคึ” ไหงเดย์มาแต่เช้านะผมลืมตามาเห็นมันนั่งมองผมตาเชื่อมเลย
หน้าหล่อใสก้มลงมาใกล้แล้วหอมแก้มผมรัวๆหลายฟอดเหมือนหมั่นเขี้ยว “อื้อเดย์////เดี๋ยวเดี๋ยวน้องตื่นมาเห็น”
“ก็เงียบๆดิ ชู่ว์” เดย์กระซิบข้างหูผมแล้วจากที่นั่งข้างเตียงก้มลงมากอดก็เปลี่ยนเป็นมานอนกอดทับแนบผมทั้งตัว
เราแอบเหล่มองน้องๆที่หลับสนิทอ้าปากนิดๆอยู่ข้างๆผม แล้วหัวเราะคิกคัก

“ตอนหลับพวกมันก็น่ารักดีหรอก แต่พอลืมตาขึ้นมาแล้วน่าจับยัดกระสอบไปทิ้งให้ไกลๆว่ะ”
“น้องกูๆ”
“นี่ถ้าไม่ใช่น้องมึงนะ กูจับตีเข่าคู่แล้วสัด กวนตีนกูทู๊กกกกวัน แต่วันนี้แหละ! กูคิดแผนดีๆออกแล้ว
พวกมันจะมาขวางทางรักเราไม่ได้อีก มึงวางใจกูได้เลย คึคึคึ”
“55คิดบ้าอะไรมาวะ จะทำอะไรโผล่มาบ้าบอแต่เช้าเลยมึง”
“โอ๊ะด่าแฟนเหรอหื้ม! ทำโทษๆ นี่ๆๆๆ” โดนมันจับจุ๊บปากเป็นว่าเล่น จนผมต้องยันหน้ามันออกไอ้หื่นนี่////

“เดย์เบาๆเดี๋ยวน้องตื่น////”
“มึงก็อย่าดิ้นสิลูกคิด////”
“อื้มมมม~”

ผล็อค!!! ผลั๊วะ!!!
“อุ๊บ! โอ๊ยเชี่ยเอ๊ย!||||||*||” ไอ้เดย์ตกใจลืมตัวหลุดเสียงดัง ผมรีบเอามืออุดปากมัน
ก็เจ้าซีโน่มันนอนดิ้นเอามือมาฟาดใส่หัว เอาขามาฟาดใส่ตัวไอ้เดย์ ไอ้เดย์ทำหน้ายุ่งมองน้องผมด้วยหางตา
“ฮึ่ม! ไอ้หนอนคู่หัวแดง นอนยังไม่วายขวางกูอีก”

“ฮ้า! ซีน่อนๆ!! ตื่นเร็วๆ ไอ้คนใจร้ายมาแต่เช้าเลยอ่ะ!” เจ้าซีโน่งัวเงียลืมตามาเจอหน้าไอ้เดย์ยิ้มกวนตีนอยู่ข้างเตียง
มันก็รีบปลุกพี่แฝดตัวเอง พอเจ้าซีน่อนตื่นตามก็แยกเขี้ยวใส่ไอ้เดย์ทันที
“เฮ้ยมาทำไมอ่ะ!? มาทำไมทู๊กกกกวันเลย ไม่เบื่อเหรอ ซีน่อนเบื่อขี้หน้าอ่ะ”

“ใจเย็นดิ! หึหึหึ วันนี้พี่จะพาไปเที่ยว!” ไม่ใช่แค่ซีน่อนซีโน่ที่ยังเมาขี้ตาหรอกครับที่งง
ผมยังเอียงคอมองหน้าไอ้เดย์อย่างโคตรสงสัย มันเนี่ยนะจะพาน้องๆผมไปเที่ยว

เจ้าซีน่อนเขยิบมาเบียดน้องมัน กอดแขนผมแล้วพูด “แด๊ดดี๊บอกไม่ให้ไปไหนกับคนไม่ดีฮะ” มันมองหน้าไอ้เดย์55
“ใช่ช่ายยยยย ไปด้วยไม่ได้หรอกเนอะพี่ลูกคิด วันนี้พี่ลูกคิดพาซีโน่ไปกินติมหน่อย นะฮะ” ซีโน่มันอ้อนผม
แล้วเจ้าสองฝาแฝดก็ช่วยกันกระโดดไปกระโดดมาบนเตียงผมร้อง “ไอติม! ไอติม! ไอติม! ice cream! ice cream!
ice cream! ice cream! ice cream! ice cream! อายยยยยยย เติมมมมมมมมมมมม”

“ได้! เดี๋ยววันนี้พี่พาไปกินตีน เอ๊ยย555 ติม!ติม! ไปกินไอติมกัน เย่~!!!”
ไม่ใช่ผมนะที่พูด ไอ้เดย์สิยืนยิ้มแป้นบอก มันปั้นหน้าใจดีจัดจนผมมองแล้วตลกเป็นบ้า โคตรเสแสร้งกับน้องกูเลย

“ที่ไหน!!?” สองแสบถามพร้อมกัน
“ที่บ้านพี่เดย์ไงจ๊ะ555” ไอ้เดย์ตอบผมยิ่งอยากจะขำ “บ้านมึงเนี่ยนะเดย์?”
“อ้าวรอหอกอะไรกันอยู่ล่ะไอ้หนอนคู่ ไปอาบน้ำกันดิไป ข้าวเขิ้วไม่ต้องกินมันหรอก แต่งตัวเสร็จก็ไปกันเลย
ไปกินอะไรที่บ้านพี่เดย์สุดหล่อกันดีกว่า”

ซีน่อนกับซีโน่พูดพร้อมกันอีก “ไปที่อื่นไม่ได้เหรอ” ดูเหมือนบ้านไอ้เดย์จะไม่ได้รับความสนใจจากพวกมันนะ
“อย่าเรื่องมากน่า!/////*// ไม่ไปกันก็ตามใจนะ กูเอาพี่ลูกคิดของพวกมึงไปกินไอติมคนเดียวก็ได้นะ
กูจะให้กินแท่งอย่างใหญ่เลยล่ะ5555” ผมสะดุ้งหน้าแดงตีแขนไอ้บ้าเดย์ไปที แม่งพูดซะกูเห็นภาพ เมื่อยปากเลยสัด

สองแสบรีบวิ่งหายเข้าห้องน้ำไป มันอาบน้ำด้วยกันตลอด ไอ้เดย์เห็นแล้วตาโต
“เฮ้ยน้องมึงยังอาบน้ำด้วยกันอยู่อีกเหรอวะ555 เฮ้ยมึงอย่ายอมนะไอ้ลูก!”
“ทำไมวะไม่เห็นเป็นไรเลย ปล่อยไปเหอะเด็กผู้ชายด้วยกัน มันช่วยกันขัดหลังให้กันด้วยนะโคตรน่ารักเลย”
“...........กูหมายถึงมึงอย่ายอมน้อยหน้ามันนะ.........กูก็อยากทำมั่งอ่ะ”
ผมเขินว่ะ มาทำหน้าอ้อนเลยตบหลังมันไป ป้าบ!!! ///////*//



*************************

แล้วผมกับน้องๆและไอ้บ้าเดย์ก็ขี่ช้าง ควบม้ากระโดดข้ามวัว ไปว่ายน้ำแข่งเก็บสายบัวกับพวกหมูคุโรบุตะ
แล้วถ่อเรือ เหยียบจระเข้ เดินลุยไฟ มุดถ้ำน้ำตก ไปโผล่ที่ถ้ำบาดาล แวะคุยกับปลามังกร แลกไลน์กับพ่อไกรทอง
ก่อนขึ้นสปีดโบ๊ทขับข้ามคลองมาลงจอดที่ป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียน ทีนี้เราก็ต่อวินมอเตอร์ไซค์เข้าซอยบ้านผม
บอกให้เขาจอดเลยบ้านผมไปสองหลังแล้วค่อยเดินย้อนกลับมาตั้งหลักที่หน้าบ้าน จากนั้นเราก็พากันเดินไป
บ้านไอ้เดย์......... (เอาเป็นว่าตั้งแต่ขี่ช้างยันวินมอไซค์ผมฝันไป..ขอโทษทีครับ ก๊ากกกกก)

เราเดินมาถึงบ้านไอ้เดย์ น้องๆผมดูตื่นเต้นที่เห็นบ้านไอ้เดย์เป็นร้านทอง ไม่กล้าเข้าไปข้างใน
“โห~~~! อย่าบอกนะว่าเราต้องมาปล้นกันก่อน นี่ไม่มีตังค์เลี้ยงไอ้ติมหรอกเหรอ!?” ซีโน่โดนไอ้เดย์เขกหัวเข้าให้
มันก็วิ่งมาหลบหลังผม แต่เจ้าซีน่อนแฝดคนพี่แอบย่องไปเตะน่องไอ้เดย์แก้แค้นให้น้องมัน ก่อนที่พวกมันสามตัว
จะวิ่งวนไล่เตะกันรอบตัวผมให้หัวหมุนเล่นเหมือนทุกวัน เสียงใสๆแจ๋นๆของน้องเงาะข้างบ้านก็ร้องทักมา

“หูยยย พี่เดย์! พี่ลูกคิด! มีฝรั่งจริงๆด้วยเหรอ!!!?//// ว้าย!555หน้าเหมือนกันเด๊ะๆเลยอ่ะ5555”

วันนี้เงาะถักผมเปียใส่ชุดวันพีชสีฟ้าน่ารักเชียว เห็นยืนกระเตงตะกร้าสีชมพูแปร๋นใส่พวกของเล่นเด็กผู้หญิงไว้
เงาะเดินมาหา เจ้าซีน่อนกับซีโน่เหล่มองหน้ากันแล้วรีบมาซุกข้างหลังผม เอ้า...อายสาวซะงั้น55
ตอนเล็กๆเจ้าแฝดมันขี้เขินกับเด็กผู้หญิง ตอนนี้ก็ยังเขินขี้ แฮ่!! ไม่ใช่สิจะบอกว่ายังเขินอายกันอยู่อีกเหรอเนี่ย
(55เหมือนได้ยินเสียงใครโห่ไล่ นู่นเลย..มึงไปหาร้านหมูกระทะเล่นมุกแป้กมึงไป...)


ผมยืนอมยิ้มก้มมองน้องๆไอ้เดย์ก็มาสะกิดผม มันยิ้มขยิบตาส่งซิกให้ผมข้างนึง แล้วกระซิบ
“คึคึ นี่ไง...ผู้ช่วยกู”       ไอ้เงาะเนี่ยนะ...







tsktonight…

*** โอ้ยกว่าจะได้ตอนนี้ วิระบมไปทั้งตัวเลยค่ะ555 จะนั่งจะนอนร้องโอยทรมาน ไม่ได้ไปแบกห้ามอะไรมาหรอก
พอดีเมื่อยหลังวันนั้นนวดๆมันแล้วสงสัยจะเส้นยึด เจ็บก้านคอเจ็บบ่าไปหมด โอ้ยขอโทษแฟนๆนะคะ
มาช้าแล้วยังบ่นเป็นคนแก่อีก สาระก็หามีไม่ ยิ่งถ้าอ่านๆมาช่วงใกล้จบนี่จะรู้ว่าบ้าบอ55


ถึงคุณ อาณาจักรแห่งเรา-----อารมณ์ดีได้แล้ว ขอบคุณสำหรับคาถานะคะ น้องเดย์เหม็นขี้หน้ากับพ่อตาเรียบร้อย555
วิไม่ค่อยสบายเลยค่ะ อย่างที่เล่าอ่ะ55 ขนาดนอนยังเจ็บเลย วันนี้ก็กินยาแระเดี๋ยวคงหาย ห่วงคุณเหมือนกันนะคะ อ่านหลังไมค์วิรึยังนี่^^

ถึงคุณ eiei --------อ่านตอนนี้แล้วท่าจะไม่ทันจริงๆล่ะคะ55 เดย์กลับลำไม่ทันแล้วทำเรือจมด้วย55
ถึงเรื่องนี้จะใสๆนอนมองหน้าสบตากันปิ๊งๆๆ แต่ก็หวังว่าจะฟินกันไปเรื่อยๆนะค้า โคตรรักคนอ่านเลย^^

ถึงคุณ SmileSmileTem------ว้ายๆคนขี้มโน กิ้วๆ และสืบเนื่องจากเม้นท์คราวที่แล้ว วิลงความเห็นว่า
โรคที่ลูกคิดจะเป็นนั้นร้ายแรงเกินไป น่ากลัวค่ะเพราะฉะนั้นเราจะไม่ให้ลูกคิดเป็น
.......คือ เอ่อ ไอ้โรคความจำเสือกนี่มัน5555






Create Date : 25 สิงหาคม 2558
Last Update : 25 สิงหาคม 2558 1:52:20 น. 5 comments
Counter : 1177 Pageviews.

 
เข้าไปเล่นหลังไมไม่ค่อยถนัด มันไม่มีแนบไฟล์ไรงี้ เลยไม่ค่อยได้เข้า ผมคิดว่าคุณวิจะได้รับเมล์เสียอีก

ปล. สนุกวุ้ยพวกน้อง ๆ กับลูกนอกไส้ของลูกคิด

ปล.2 รักษาสุขภาพด้วยนะครับคุณวิ ส่วนนิยายของผม จริง ๆ เสร็จแล้วหลายบท แต่คิดไปคิดมา ขอบ่มไปก่อนแล้วกัน ระหว่างที่ส่งอีเมล์ให้แล้วไม่ได้รับ ผมก็ลองมานั่งอ่านทวน เลยถือโอกาสแก้มันเสียเลย แหะ ๆ สัปดาห์หน้าได้อ่านทางหลังไมแล้วกัน จะพยายามส่งดู


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 25 สิงหาคม 2558 เวลา:16:28:13 น.  

 
(อ่านตอนนี้แล้วอยากมโนว่า......)
ในโกดังร้างแห่งนึง. ชายหนุ่มรูปร่างสูง
หน้าตาดูดี กำลังมองไปยังผลงานชิ้นเอกของเขา............เมื่อไม่นานมานี้ ได้มีเด็กเ**2คนเข้ามาป่วนชีวิตรักของเขาเข้า. วันเวลาผ่านไปขีดจำกัดเจาก็หมดลง. แล้วจึงจับเด็กเ**มา
"ไอคนใจร้าย!!!!". เด็กน้อยคนนึงพูด
"ไอพี่บ้าออกไปๆๆ!!". ตามด้วยเด็กอีกคนนึง
ชายหนุ่มเค้นยิ้มเพียงนิดเดียวก่อนจะพูดน้ำเสียงเย็นๆด้วยใบหน้าเรียบๆว่า
"พี่เดย์เตือนน้องซีน่อนกับน้องซีโน่แล้วน่ะครับหึหึ......แต่ก็ไม่ฟังพี่เองนี้น้าา~งั้นน้องๆก็ตายสะเหอะ!!!!!!"

น้ำเสียงอันทรงพลังพร้อมกับกดปุ่มเครื่องบดเนื้อ!!!
.
.
.
.
หลายวันผ่านไป
"อึก!!เดย์กูจะทำไงดี!!!!อึก อืออ. น้องกู อึก. มันหายไปอือออออ!!!!!!". เสียงหวานของร่างบ้างร้องให้อย่างหนัก
"ใจเย็นน่ะลูกคิด. เดย์จะหาให้เจอเอง. เชื่อไหม. เพราะงั้นหยุดร้องน่ะครับ"
เมื่อจะเป็นประโยคขอร้อง แต่ถ้าสังเกตดีๆ. มันคือประโยคคำถาม. คำถามที่ว่า คนรักของเขาจะเชื่อว่าเขาหาไอเด็กนั้นไหมต่างหาก
"ขอบคุณน่ะเดย์ อึก. กูรักมึงจริงๆ"
แน่นอนคนรักของเขาไม่สังเกตเลยสักนิดกลับกันกลับกล่าวชมอื่นฝ่ายทั้งในใจและคำพูด
.....โดยที่ไม่รู้นั้นมันแค่หน้ากาก. ของยมทูตที่เอาชีวิตน้องของเข้าเท่านั้นเอง...............
'ไปที่ชอบๆซะ. ไอเด็กนร*ส่งมาเกิ*'
.
.
.
.
.
อีนี้อินเกินจนเพ้อจนบ้ากลายเป็นโรคจิต
เพราะงั้นข้ามๆอันนี้ไปเถอะ
55555555555555555555555555555


โดย: SmileSmileTem IP: 171.6.245.134 วันที่: 26 สิงหาคม 2558 เวลา:23:14:05 น.  

 
รอตอนใหม่อยู่น้าาาาา
ม่ะไหร่จะมาสักทีน้อ


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 31 สิงหาคม 2558 เวลา:10:51:26 น.  

 
คุณวิป่วยแน่เลย หายไว ๆ นะครับ


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 1 กันยายน 2558 เวลา:23:04:12 น.  

 
อ่านตั้งแต่วันแรก ลืมเร่งให้พี่เขียนไวๆเลย พี่เลยหลายไปนานเลย (ไม่สบายหายไวๆน่ะพี่)


โดย: eiei IP: 113.53.207.150 วันที่: 4 กันยายน 2558 เวลา:20:55:07 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tsk.love
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?]




เพื่อนกัน คนที่มีใจรักวายๆๆๆๆ
Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2558
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
25 สิงหาคม 2558
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add tsk.love's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.