Bloggang.com : tsk.love : ตอนที่ 24 ของอร่อย...(yaoi)

ตอนที่ 24 ของอร่อย...(yaoi)

*** ///เรื่องนี้เป็นนิยายวายมีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย/// บอกไว้ให้สำหรับคนที่ไม่ชอบแนวนี้จะได้ไม่ต้องอ่านนะคะ แต่ถ้าใครสนใจ หรือชอบแนวนี้ ก็เชิญให้ลองอ่านและติดตามกันได้ตามอัธยาศัยค่า^^ เนื่องจากเรื่องนี้อาจมีคำไม่สุภาพค่อนข้างเยอะ เพื่อให้เข้ากับเนื้อเรื่องและลักษณะนิสัยของตัวละครแต่ละตัว เพราะฉะนั้นถ้าใครไม่ชอบใจขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่า คนแต่งขอขอบคุณแฟนๆไว้ก่อนล่วงหน้า (จุ๊บๆ รักครับผม)

ใกล้มืดแล้ว วันนี้อากาศดีเพราะเมื่อตอนบ่ายมีฝน ตอนนี้หยุดแล้วก็เลยเย็นสบายน่านอนเว้ย ฮ้าวววววว~~~
ผมถือชามข้าวนั่งที่โซฟาเอนหลังกินไปดูทีวีไป แม่จ๋านั่งเม้าท์กับเพื่อนบ้านอยู่ที่ม้าหินอ่อนหน้าบ้านครับ
เคี้ยวข้าวไปตาก็จะปิด ยังไม่ได้ดูหนังสือเลยพรุ่งนี้มีสอบเก็บคะแนนด้วยยิ่งโง่ๆอยู่ ขี้เกียจสุด ...อยากนอนอ่ะ

ตรื้ดดดดดดดดดดดด~~ๆๆๆๆๆ
โอ๊ะ ใครโทรมานะ?.... ผมนึกว่าไอ้เดย์ซะอีกมันชอบโทรมากวนตีนผม หรือไอ้ไลค์ที่ชอบโทรมากวนใจ
แต่พอผมเห็นชื่อเบอร์ที่โทรเข้ามาที่หน้าจอเท่านั้น ยิ้มกว้างเลยครับ.....ไม่ใช่ไอ้สองตัวนั้นทั้งคู่แต่เป็นผู้ชายคนอื่น

คนที่ผมไม่ค่อยกล้าโทรไปกวนใจเขา ได้แต่รอให้เขาเป็นฝ่ายโทรมาเองมากกว่า เมื่อเขามีเวลาว่างพอที่จะคิดถึงผม
เขาเคยบอกผมไว้ว่า รักผมมาก และไม่ต้องกลัวเขาจะรักผมไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
เป็นเพราะเราอยู่ห่างกัน เวลาได้รับโทรศัพท์จากเขาผมจะดีใจมากเสมอ

“ฮาโหลค้าบบบบบ”
“เอ้อเป็นไงลูกคิด คิดถึงพ่อมั้ย”
“ครับคิดถึงครับ (เขินปากจังวุ้ย) พ่อจ๋ามีอะไรเหรอ จะโอนตังค์ให้ลูกสามหมื่นเหรอ คิคิ”
“มั่วแล้วลูก! เอาไปทำไมตั้งสามหมื่น”
“ซื้อขนมกินครับ”
“เกาะแม่แกกินไปก่อนนะ เอาไว้ถ้าพ่อทำร้านลงตัวกว่านี้ได้กำไรดีๆเดี๋ยวพ่อเพิ่มค่าขนมที่ส่งให้”
พ่อผมเปิดร้านอาหารอยู่พัทยา มีรถให้ฝรั่งเช่านิดหน่อย แล้วตอนนี้ก็กำลังเริ่มทำผับด้วยเห็นว่าหุ้นกับเพื่อนๆแก

“เย่!!!///// พูดจริงนะจ๋า อย่าทำให้ลูกรอเก้อนา555”
“เออ-----! พูดจริง ว่าแต่ปิดเทอมนี้ไปไหนรึเปล่าลูก”
อ้าว อยู่ดีๆพ่อผมก็พูดถึงเรื่องตอนปิดเทอมที่ยังมาไม่ถึง...มีอะไรหว่า ทำไมผมรู้สึกสังหรณ์ตะหงิดๆ แปลกๆนะ

“ก็.....ยังไม่รู้เลยอ่ะจ๋า ทำไมเหรอ?”
“งั้นก็แสดงว่าไม่มีแผนจะไปไหนไกล ถ้ายังไงฝากดูน้องให้พ่อด้วยนะ”
“ห๊า!? คือ.......อะไรอ่ะ!!!?” โอ๊ยยยยยยยยยย เอาแล้วงานเข้ากู!
“จะเอาน้องไปหา ฝากไว้หน่อย บอกแม่แกให้ด้วยพ่อขี้เกียจฟังคำบ่น นะลูกคิด พ่อจะไปธุระกับแม่แพทที่ภูเก็ต”

แม่แพทริเซียเนี่ยเมียใหม่พ่อครับ เขาเป็นฝรั่งผมบลอนด์สวย แต่ตอนนี้อ้วนแข่งกับพ่อผมอยู่55
พ่อจ๋าของผมก็หล่อเหมือนผมแหละครับ อิอิ... แต่แก่แล้วเขาก็ลงพุงอ่ะ ตัวใหญ่ๆพุงใหญ่เนื้อแน่นปั๊ก ผิวขาวเหลือง
ผมบางตรงกลางกระหม่อมเล็กน้อย หุ่นพ่อผมก็เหมือนอาเสี่ยดีๆนี่เอง เวลาเจอพ่อจ๋าทีไรผมชอบกอดพุงอ้อนพ่อ
แล้วพ่อก็ให้ตังค์....คึคึ

“ไม่ใช่ว่าแอบหนีไปเที่ยวกันสองคนเหรอจ๋า ทะเลใต้สวยซะด้วยนิ”
“บ๊ะ! ไอ้นี่นี่ ไปทำธุระจริงๆ ไปเที่ยวที่ไหนเล่า เอาเป็นว่ารับปากพ่อนะ พ่อจะได้หายห่วงทำงานสะดวก”
“โห่~~~~~ พ่อจ๋า!!!”
“เป็นอะไร โห่ทำไม”
“โหย ขืนลูกดูไอ้แสบสองตัวนั่น อย่างนี้ปิดเทอมนี้ลูกก็ไม่ต้องได้ไปเที่ยวไหนกันพอดีอ่ะดิ”
“ไปไหนก็เอาพวกมันไปด้วยสิ ไม่เห็นยาก”
“ไม่เอาหรอก!” กระเตงน้องไปด้วยเนี่ยอ่ะนะ พ่อจ๋าคิดได้ไงวะ นี่ผมต้องกลายเป็นซามูไรพ่อลูกอ่อนเหรอ
“เออน่า ฝากไว้แป๊บเดียวเดี๋ยวใกล้เปิดเทอมจะรีบไปเอา”
“มันแป๊บตรงไหนเนี่ยพ่อจ๋า!”
“เอ้อ ฝากไว้หน่อยได้มั้ยล่ะ ไอ้สองตัวนี่มันร้องคิดถึงพี่มันจะตาย พอรู้ว่าจะไม่ได้ไปใต้ด้วยก็งอแงกันฉิบหาย
ตอนแรกก็ว่าจะจ้างแม่บ้านกับเด็กที่ร้านมาเป็นพี่เลี้ยง แล้วให้เรียนพิเศษด้วย แต่ไอ้สองแสบนี่มันไม่ยอม
พ่อยังกลุ้มใจมันร้องไห้แข่งกันทั้งคืน ไม่ยอมอยู่กับคนอื่นน่ะสิ น้องๆแกมันขอมาเองเลยนะว่าถ้าพ่อไม่ให้ไป
ก็ให้พาไปหาพี่ลูกคิด มันอยากอยู่กับพี่ลูกคิด นะสงสารน้องมันเนอะลูกเนอะ แม่แพทเขาก็ว่าดีเหมือนกัน
ถ้าลูกยอมดูน้องให้จะได้เอาตังค์ที่กะจะจ้างคนอื่นมาให้ลูกแทน ได้ค่าขนมเพิ่มตอนปิดเทอมไม่ดีเหรอ555”

เวร.... พอได้ยินอย่างนี้เล่นเอาใจอ่อน พ่อผมวางแผนมารึเปล่านี่ รู้ว่ามาไม้นี้ผมก็ต้องสงสารน้องๆ บวกกับงก...
“เฮ้อ................ฮื่อ......ก็ได้ครับ”
“เอ้อ! ขอบใจนะลูกนะ!! เดี๋ยวปิดเทอมจะซื้อขนมไปฝาก เดี๋ยวพ่อให้ตังค์ไว้พาพวกมันไปเที่ยวต่างหากด้วยเอ้า
อย่าลืมบอกแม่แกล่ะ นี่รีบโทรมาบอกล่วงหน้าขนาดนี้แล้ว ห้ามเปลี่ยนใจแล้วนะลูก5555”

ต้องตกลงอย่างลำบากใจนิดหน่อยครับ ผมขี้เกียจดูแลเด็กนี่ น้องๆของผมมันซนแถมชอบทะเลาะกันเอาแต่ใจ
ทุกทีพ่อพามาหาแค่แป๊บๆผมก็เล่นกับพวกมันได้ดีอยู่หรอก โหยงานนี้เล่นฝากไว้จนกว่าจะเปิดเทอมผมแย่แน่
งานเข้าเลยกู......||||||||| ผมกลัวตอนที่พวกมันทะเลาะกันที่สุดอ่ะ ผมจะทำอะไรไม่ถูกเอาก็เพราะแม่งด่ากัน
เป็นภาษาอังกฤษด้วย ไม่รู้สองแสบนั่นมันถูกใจอะไรผมนักหนา เวลามาหาทีนี่ติดผมกันแจ ทั้งที่น้องๆผมก็โต
อยู่ตั้งป.5 แล้วนะ นี่ก็จะขึ้นป.6 แล้ว ยังมาติดหนึบกับพี่ชายที่ไม่ค่อยได้เจอหน้ากันนัก

นานทีปีหนจะได้เจอกัน ทำไมพวกมันชอบอยู่กับผมนักก็ไม่รู้ครับ คิดเรื่องน้องแล้วผมก็คิดถึงพวกมันอยู่เหมือนกัน
เด็กผู้ชายฝาแฝดลูกครึ่งตัวขาวจั๊วะ จมูกนี่โด่งได้แม่ ปากเล็กๆได้พ่อ ตาโตแป๋วแหว๋วเหมือนตุ๊กตา
รับรองน้องๆผมโตมาต้องหล่อมากแน่ๆ หน้าตาดีเหมือนพี่คนโตมัน(คึคึ ผมเองไงครับ) เรื่องรำคาญน้องผมก็มีบ้าง
ไอ้สองตัวนี่ชอบเสียงดังพูดมากจนลิงสลบ

แต่พวกมันก็น่ารักสุดๆชอบแข่งกันเรียกร้องความสนใจจากผม ทำอะไรไม่เคยยอมกัน
อย่างเช่นไอ้ตัวแรกมันบอกว่ารักผม ถ้าไอ้ตัวที่สองรู้เรื่องเข้าเพราะไอ้ตัวแรกมาโอ้อวด มันจะรีบวิ่งมาเลย
แล้วแหกปากบอกว่ารักผมให้ดังกว่าอีกคน จนประสานเสียงแข่งกันพูดใส่หูผมว่า.. ไอ่เลิฟยูว~พี่ลูกคิดดดดด
ไอ่เลิฟยูวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วก็แย่งกันกอดแขนกอดขา กอดเอวขี่หลังขี่คอผมให้วุ่นวาย
มันสองคนน่ะชอบแย่งของเล่นกันมาตั้งแต่เล็กๆ ตอนนี้ก็ยังไม่เว้นแม้แต่พี่ชายคนเดียวอย่างผม มันก็แย่งกัน55

ก็ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากเลี้ยงน้องหรอกนะที่ตอนแรกไม่อยากรับปากพ่อจ๋า เพราะตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วนี่ครับ
ผมมีไอ้เด็กยักษ์ตัวโตเนียนมาเป็นลูกนอกไส้ ออดอ้อนตอแหล ฉอเลาะหาเรื่องให้ปวดหัวและกวนตีนผมอยู่ทุกวัน
เชื่อมั้ยไอ้เดย์น่ะมันเอาแต่ใจยิ่งกว่าน้องๆผมซะอีก ||||||||

ตรื้ดดดดดดดๆๆๆ

หือ?.... ใครโทรมาอีกล่ะ............................หยิบมือถือมาดู ไอ้ไลค์ -*-
ข้าวกูก็กินไม่หมดซะทีรับโทรศัพท์อยู่นี่ กินไปคุยไปแล้วกัน มันโทรมาทุกวันจนผมรำคาญ ก็รับบ้างไม่รับบ้าง
จะไม่รับเลยก็กลัวมันจะบุกมาถึงบ้าน “อื้อ...มีอะไร” พูดไปข้าวเต็มปาก พูดแค่นี้ไอ้ไลค์หัวเราะ
ไม่รู้ขำเชี่ยไรของมัน มึงเมายารึเปล่านี่ “อ้าวบ้าแล้วมั้ง หัวเราะอะไรวะ?”

“เปล่าไม่ได้บ้า ก็ดีใจ คนที่คิดถึงยอมรับสายสักที นี่ตั้งใจว่าถ้าไม่ยอมรับเราก็จะโทรจนกว่าลูกคิดจะรับ
ข้าวก็จะไม่กินจนกว่าจะได้คุยเลยด้วย555”
“มึงโรคจิตรึเปล่าไลค์ ไปหาข้าว กินขี้ เอ๊ย! ไปหาข้าวกิน ไปขี้แล้วก็นอนซะไป ปล่อยกูไปเห๊อะ~~”
“555”
“อ้าว หัวเราะหาพ่องเหรอครับ ไม่ตลกเว้ย กูจริงจังนะเฟ้ย! -*- ”
“เปล่าก็ไม่ได้ว่าตลก 55 เราก็จริงจังกับนายเหมือนกันนะ”
“เชื่อเหอะไม่เหมือนกัน!||||||||” คนละความหมายแล้วไอ่สัด

“555แค่ได้ยินเสียงลูกคิดเราก็ดีใจเว่อร์ละ!///// คิดถึงมากเลยรู้มั้ยครับ คืนนี้ต้องฝันดีเชื่อป่ะ ฝันถึงคนน่ารัก”
“อึก! หวานไปว่ะ||||||||| เชี่ยกูเลี่ยน อย่า! เดี๋ยวอ้วก” แม่งข้าวจะติดคอผม ขนลุกหมดไอ้ห่า ไอ้บ้า
“5555ลูกคิดครับ กินข้าวรึยังครับ ไปหาอะไรกินกันมั้ย” แม่งไม่สนคำด่าผมสักคำเปลี่ยนเรื่องเฉยอ่ะ
“กำลังกินอยู่ ไม่ไปไหนด้วยหรอก ชวนทำไมกันนักกันหนาวะทุกวันๆน่ารำคาญอ่ะ”
“ใจเย็นสิครับ แค่ไปกินข้าวด้วยกันก็ไม่ได้เลยเหรอ เราคิดถึงอยากเจอ ทำไมต้องห้ามให้ไปหาด้วยล่ะ”

ผมน่ะ........... อยากจะตะโกนใส่หน้ามันแบบจริงๆจังๆมากว่า กูมีแฟนแล้วโว้ยยยยยยย แต่..พูดไม่ได้ครับ
คิดแล้วก็น่าโมโหเชี่ยเดย์นะ-*-.......... มันชอบผมภาษาอะไร! ไม่เห็นทำห่าอะไรเลยสักอย่าง!!

เราก็ยังคงอยู่ในฐานะเพื่อน.............เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม!!!
(อ๊าคคคคค! ผมอยากจะตีๆๆมันให้แบนแล้วเอาไปป่นให้เป็นผง!)

ผมก็รอๆๆร๊อ รอ เมื่อไหร่มันจะขอกูเป็นแฟนสักทีว้า~~~~ แม่งชวนทำแต่เรื่องทะลึ่งๆลามกจกเปรตไม่เว้นวาง
แต่ไอ้เรื่องที่มันควรทำก็ไม่ทำสักที.......เอ่อหมายถึงบอกชอบผมแล้วคบกันให้มันรู้แล้วรู้แรดกันไปเลยไรงี้อ่ะครับ

ผมไม่ยอมให้มันมาเนียนไปเรื่อยๆอย่างนี้หรอกนะ มันชอบคิดว่าผมยังไงก็ต้องเป็นของมัน จะทำยังไงกับผมก็ได้
ไอ้หื่นนั่นเอะอะก็จับกดๆพูดอะไรแม่งก็ไม่ฟังจับถอดๆไอ้เลว..//////*// บอกว่ารักกันหน่อยก็ไม่ได้
ผมโดนมันรังแกอยู่เรื่อย แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นสุดท้ายนะ เพราะผมไม่ยอมมันง่ายๆไงบอกแล้ว เราทำกันแค่ภายนอก
ไม่ใช่ว่าผมรักนวลสงวนตัวอะไรนะ คือแค่คิดว่าขืนได้ง่ายมันก็เบื่อผมเร็วสิ อยากให้มันทำอะไรให้ชัดเจนกว่านี้
ไม่ใช่อยากก็จะเอาอย่างเดียวแล้วความรู้สึกของผมล่ะ...
ธีทัตก็เล่นตัวนะคร้าบบบบบบ ผมไม่ได้อยากเป็นแค่เซ็กส์เฟรนด์กับมัน...

“เออ........กูไม่ว่างไง...แม่เรียกแล้วแค่นี้นะไลค์ มึงก็ไปหาอะไรกินไป”
ผมตอบไอ้ไลค์ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงเยอะ ก็มันชอบทำเสียงน่าสงสาร ผมก็ด่าต่อไม่ลง
“รักลูกคิดนะครับ” แหม่..มีหยอดๆนะมึง ร้ายนักนะ
“..........มึงอย่าเข้าใจผิดนะไลค์.. เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะเว้ย”
“แล้วเมื่อไหร่จะเป็นล่ะ”
“ไม่...”
“เป็นแฟนกันมั้ย” เจอคำนี้ไปสะอึก สะอื้นในใจ ไอ่เชี๊ยยยยย........มึงไปสอนไอ้เดย์ทีซิ!!! T T
“ไม่เป็นอะไรด้วยทั้งนั้นแหละ! ทำไมมึงตื้อจังวะไลค์!” โมโหเชี่ยเดย์ตะคอกใส่แม่งเลย
“ก็เผื่อจะมีคนรัก” เขาไม่ได้สะทกสะท้านกับความเกรี้ยวกราดของผมเลยคุณผู้ชมครับ...
“หูยยยยยยย ขยันจีบกูถี่ยิบขนาดนี้คิดว่ากูจะเปลี่ยนใจเหรอ อย่ารอเลยไลค์มึงออกจะหน้าตาดี ไปหาคนอื่นดีมั้ย”
“ ไม่เป็นไรเรารอได้ อยากมีแฟนน่ารักก็ต้องอดทน555 ก่อนนอนเดี๋ยวเราโทรหานะ รับนะ”
“ไม่รู้สิ ดูก่อนว่าว่างรึเปล่า..” จะนอนยังไม่ว่าง ทำอะไรวะ พูดแล้วตลกตัวเองตอนนี้ก็ว่างโคตร
“ครับ รักลูกคิดนะครับ////”
“..........” พูดอะไรไม่ออกครับ โดนผมไล่ขนาดนี้มันยังจะมารักลูกคิดนะครับอยู่.........ไอ้ลูกคุณหนูเอ๊ย..เหนื่อยใจ

แล้วก่อนนอนมันก็โทรมาอีกจริงๆ หลังจากที่ผมวางสายไอ้เดย์ไปพอดี เชี่ยเดย์คุยกับผมเป็นชั่วโมงๆหาสาระไม่มี
แต่ผมก็บ้าคุยกับมันอยู่ได้นะ แต่กับไอ้ไลค์ผมคุยกับมันแค่คำสองคำก็วางสายแล้วครับ

******************************

...................ที่โรงเรียนเที่ยงแล้วครับ กำลังจะไปกินข้าว วันนี้คุณชายเชี่ยเดย์เขาเดินมาหามีท่าทีแปลกๆ?
มันดูตื่นเต้นกระวนกระวายผิดปกตินะ!? “ลูกๆ ไอ้ลูกๆๆ เมื่อคืนมึงฝันมั้ยๆ!!?” .....อ๋อ~~~~อ๋อ~~ รู้แล้ว

วันนี้หวยออกนี่เอง หรือเรียกง่ายๆวันโดนหวยแดกแห่งชาติครับ เช้าวุ่นวาย บ่ายตื่นเต้น เย็นนั่งเศร้า
เชี่ยเดย์นี่เลว เอาทั้งบนดินทั้งใต้ดิน มันโทรไปแทงเลทได้ถึงบ่ายสองโมงนู่นแน่ะ ตลกดีเหมือนกันครับ
มีเวลาตั้งไม่รู้กี่วันก่อนหวยออกไอ้บ้าหวยนี่ดันไม่แทง มันชอบแทงตอนวินาทีสุดท้ายทุกที
(ถ้าส่งไม่ทันนะกูจะขำให้)

“ยังไม่ส่งอีก? มึงยังจะเอาอีกเหรอเดย์ เล่นเยอะแล้วนะเว้ยพอเหอะ ไหนว่าได้เลขเด็ดมาแล้วไง”
เห็นมันคุยโม้โอ้อวดขนานใหญ่ว่างวดนี้แม่งต้องโดน ก็หวังว่าจะไม่ใช่โดนแดกเหมือนที่แล้วๆมานะ
ผมบ่นมันแล้วก็ยืนขึ้นเก็บของใส่เป้ตัวเอง เพื่อนคนอื่นๆเดินออกไปจองโต๊ะที่โรงอาหารกันล่วงหน้าแล้วครับ
พวกบ้านั่นหาว่าผมอืดอาด พวกมันบ่นหิวจะล้มวัวล้มควายกินได้ทั้งฝูงแล้ว พอเห็นไอ้เดย์มาหาผม
ไอ้เพื่อนเลวทั้งหลายมันก็ทิ้งผมไว้กับไอ้เดย์เฉย

“เออกูจะพอแล้ว แต่อยากได้สองตัวอีกสักคู่นึง มึงไม่ฝันอะไรบ้างเหรอวะลูกคิด”
ผมส่ายหน้าแล้วยืนมองไอ้คนถามนิ่งๆอย่างอึ้งและทึ่งในใจ หลังจากได้เห็นมันล้วงโพยหวยออกมา
จากกระเป๋าหน้าอกแล้วคลี่ดู ไอ่เชี๊ยะ! ของไอ้เดย์แม่งยาวเป็นศอกครับ!! (กระดาษนะกระดาษ)
ไอ้เดย์เอาเลขที่ได้จากเมื่อตอนแห่ไปขอหวยกันที่บ้านร้างผิดหลังนั้นมาแทงครับ มันก็คิดดักหน้าดักหลัง
สลับเลข กลับไปกลับมาของมันเป็นสิบสิบกว่าตลบแหละ ออกมาได้ยาวเป็นหางว่าว

“เดย์มึงจะซื้อเยอะไปป่าววะ||||| งวดที่แล้วก็โดนแดก มันจะไปถูกทุกงวดเหมือนเมื่อคราวที่มึงเลี้ยงสุกี้กูนั่นได้ไงวะ”

“ปากไม่ดี!|||||||||*|| ไอ้ห่าลูก มึงหยุดพูดเลยดีกว่าเดี๋ยวเลขกูเคลื่อนหมดสัด” มันด่าผมแล้วก็บ่นกระง้องกระแง้ง
ทำหน้างอๆงอนผมนะ ค้อนปะหลับปะเหลือกน่าเตะข้อพับแม่งให้ขาอ่อนด๊อบแด๊บ เอาให้หน้าฟาดกับพื้น ดั้งหัก
ปากแหว่ง ฟันหล๋อ เหงือกอักเสบ จมูกบาน คิ้วถลอก ข้อศอกเป็นแผล หัวปูด หน้าบวม กรามเบี้ยว ตาเหล่ เอ๊อะ...
พอก่อนดีกว่า แรงเตะผมไม่น่าจะทำให้มันพิการได้ขนาดนั้น

.........................................

.....................

และแล้วก็มาถึงเวลาหวยแดก เอ๊ย! หวยออก ไอ้เดย์เก็บของอย่างไวแล้ววิ่งแจ้นมารอผมที่ห้อง ทำหน้าเครียด
เอาจริงเอาจังยิ่งกว่าสอบไฟนอล ไอ้มาร์คไอ้น็อตวิ่งตามมาเตะตูดมันถึงห้องที่ผมอยู่แล้วพวกมันก็วิ่งหนีไอ้เดย์ไป
หลังจากชวนไอ้เดย์ไปกินก๋วยเตี๋ยวเป็ดใกล้ๆโรงเรียนแล้วมันไม่ไป มันบอกว่ามีนัดกินข้าวบ้านจ๋าไว้(แม่ผมเอง)

นอกจากมันไม่ไปแล้วยังไม่ยอมให้ผมไปกับใครด้วย กักตัวผมไว้ครับ พวกเพื่อนๆเลยแยกกันไป
ไอ้เดย์จะให้ผมไปซื้อของที่โลตัสใกล้ๆบ้านเป็นเพื่อนมัน...
ผมนี่งงฉิบหาย เอ๊ะมันมีนัดกินข้าวกับแม่ผมตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

“อ๋อ กูสัญญากับแม่มึงไว้ว่าจะซื้อปูไปให้แม่มึงทำปูผัดผงกะหรี่ให้กิน ถ้ากูถูกหวยงวดนี้นะ”
ไอ้เดย์มันชอบกะหรี่ เอ่อหมายถึงพวกของทะเลผัดผงกะหรี่น่ะครับ

“แล้วมึงแน่ใจได้ไงวะว่าจะถูก กูก็อยากไปกินเตี๋ยวเป็ดอ่ะ!” ผมยังนั่งเป็นเพื่อนเชี่ยเดย์เขาลุ้นหวยอยู่ในห้องเรียน
กำลังหิวข้าวเลย โดนไอ้บ้านี่เกี่ยวแขนไว้ให้นั่งข้างกัน มันฟังหวยออนไลน์อย่างกับลุ้นผลสอบเข้ามหาวิทยาลัย
เดย์ลุ้นตื่นเต้นแทบฉี่ราด แล้วผลออกมาไม่น่าเชื่อเลยนะครับ

“เฮ้ย!!!//// ไอ่เชี่ยยยยยย!!!!!!! กูโดนสามตัวตรงเว้ยลูกคิด! อ๊าคคคค5555555555 เย่ๆๆๆๆ ไชโย!!!วู้~~~!!!!!!!”

งวดนี้เชี่ยเดย์ถูกหวยจริงๆ!!! ผมเห็นมันดีใจสุดๆกระโดดโลดเต้นไปทั่วห้อง แม่งกระโดดมาหอมแก้มผมด้วย
ดีนะที่พวกทำเวรอยู่มันรีบทำลวกๆแล้วกลับกันไปหมดแล้ว คุณดิลวิลไชโยโห่ร้องไปก็เขย่าตัวผมหัวสั่นหัวคลอน
ผมไม่เล่นหวยก็ดีใจกับมันด้วย ดีใจเว่อร์~~~ก็น่าอยู่หรอกได้เงินสามหมื่นกว่าเห็นจะได้

“เฮ้ยเดย์ถูกจริงด้วยมึง..... ยายให้มึงจริงเหรอวะ” นึกถึงรูปคุณยายที่บ้านร้างแล้วผมขนลุกเลย
ไอ้เดย์ได้ยินที่ผมถาม มันทำตาโตเท่าไข่ห่านเล่าให้ผมฟังอย่างตื่นเต้น

“มึงรู้มั้ยไอ้ลูก..กูอ่ะฝัน กูฝันถึงบ้านหลังนั้นอีกเมื่อสามวันก่อนนี่ล่ะ! กูฝันว่าเดินผ่านหน้าบ้านนั้นเว้ย
แมวยายแม่งวิ่งผ่านหน้ากู! เชี่ยในฝันบ้านนั้นโคตรน่ากลัวสัดๆ กูยกมือไหว้แล้วบอกจะทำบุญไปให้....
แต่ยายต้องช่วยให้กูถูกหวยนะ เดี๋ยวกูส่งอาหารแมวให้ด้วย เชี่ยแล้วกูก็วิ่งหนี...อืมม จำไม่ค่อยได้แล้ว
เหมือนจะวิ่งไปหามึงที่บ้านมั้ง...มึงกอดปลอบกูก็เลยได้ปี้กันนิดหน่อยประมาณเนี๊ยะ..”

“ไอ้ฟายยยยยยยยยย!/////*// ไอ่เลว! มึงเอากูไปฝันส้นตีนไรเนี่ยไอ้คนลามกไอ่สัดไอ้ๆๆๆๆ”
ด่ามันเป็นชุดก็ไม่มีสำนึกหรอกครับคนอย่างมัน นั่งยิ้มหวานใส่ผม หัวเราะเป็นระยะๆ อารมณ์ดีจัดคล้ายคนบ้า
ไอ้เกรียนบ้ามันสัญญาจะให้อาหารแมวยายซะด้วย ผมเลยเตือนมันให้รีบทำบุญซะ มันบอกพรุ่งนี้เช้าจะใส่บาตรเลย

ไอ้หมาขี้อวดมันส่งข้อความไปบอกทุกคน ทันทีที่รู้เรื่องเพื่อนๆที่ไปขอหวยด้วยกันต่างบ่นด่ามันให้รึ่มร่ำๆ
โทรศัพท์ไอ้เดย์ร้อนฉ่าเลยครับ55 เพราะวันนั้นมันเป็นคนเดียวที่ได้ดูเลข แล้วมันปิดเงียบไม่ยอมบอกใคร
ว่ามันได้เลขมาซะด้วย (มันบอกแค่ผมคนเดียว) ไหนจะเรื่องฝันอีก มันก็อ้างว่าเดี๋ยวเลขจะเคลื่อนถ้าคนรู้เยอะ55

ลงเอยคุณดิลวินต้องปิดปากเพื่อนๆที่จิกด่ามันทั้งฝูง ด้วยการสัญญาว่าจะสั่งพิซซ่ามาเลี้ยงทุกคนพรุ่งนี้
แถมคืนพรุ่งนี้ก็จะพาไปเที่ยวงานวัดใกล้ๆบ้านพวกเราครับ แน่นอนว่าไอ้เดย์เลี้ยงทุกอย่าง

********************************
................................

...........

หลังจากไปซื้อปู กับอาหารแมวที่ห้างกับไอ้เดย์ พวกเราก็แบกของกลับมาที่บ้านผม แม่จ๋าดีใจกับไอ้เดย์ใหญ่
ชมว่าน่ารักจริงๆแล้วอุ้มถุงปูหายเข้าครัวไป จนกระทั่งพวกเราที่นั่งเล่นมือถือรอไปเฝ้าร้านให้แม่ไปด้วย
ได้กลิ่นหอมๆลอยมาเตะจมูก ไอ้เดย์รีบเดินเข้าครัวไปดูเลยครับ สงสัยไปอ้อนขอชิมก่อนอ่ะดิ

ตรื้ดดดดๆๆ
อุ้ย! ตาโตเลยไอ้ไลค์โทรมา ผมรีบรับรีบคุยเสียงเบาเอามือป้องปาก “ฮัลโหล!”
“ฮัลโหลครับ ลูกคิดวันนี้รับเร็วจัง คิดถึงเราอยู่ใช่มั้ย”
“คิดห่าไรล่ะ! โทรมาทำไมเนี่ย! ถ้าไม่มีอะไรกูวางแล้วนะ ไม่ต้องโทรมาแล้วนะไลค์” พูดไปตาผมก็คอยมอง
ไปทางหลังบ้าน กลัวไอ้บ้าเดย์เดินออกมาเห็นเดี๋ยวมันสงสัย ผมโกหกไม่เก่งแต่ก็ไม่อยากบอกมัน มันขี้โมโห

“เดี๋ยวเราไปหาที่บ้านนะ”
“อึก!.......ฮึ่ม! ไม่ต้องมา มาทำไมวะ!”
“อยากเอาของไปให้นี่”
“ของอะไรไม่เอา เคยบอกแล้วไงไม่ต้องเอาอะไรมาให้”
“โธ่ยังไม่ทันเห็นเลย เดี๋ยวเราไปหานะ รอนะครับ”
“ไม่ได้นะ!”
“แต่เราตั้งใจอยากให้ลูกคิดนะ”
“อะไร?”
“ช็อคโกแล็ตจากออสเตรเลีย.. น้าเราไปเที่ยวมา เราฝากน้าเอามาให้ มันอร่อยมากเลยนะ ตอนนี้เราก็กินอยู่
แค่ช็อคโกแล็ตเองรับไว้เถอะนะ นะครับลูกคิด” ออดอ้อนกูอีกแล้ว ...เฮ้อ เสียงมันน่าสงสารนะ

“เอ้อๆๆ ก็ได้ๆ แต่ไว้มืดๆก่อนค่อยมานะ ห้ามขับรถมาจอดหน้าบ้านด้วยเข้าใจมั้ย ไปจอดห่างๆ
โทรมาบอกเดี๋ยวออกไปหาเอง รู้เรื่องนะ”
เสียงไอ้ไลค์บอกเข้าใจอย่างร่าเริงผิดกับเมื่อกี้หน้ามือเป็นหลังฝ่าเท้า แล้วรีบวางสายไปก่อนที่ผมจะด่ามัน
นี่มึงเล่นละครหลอกกูใช่มั้ย!!-*-

ทำยังไงได้ล่ะครับ ผมใจร้ายกับคนที่มันทำดีกับผมไม่ลงจริงๆ แบบว่า....เอ่อ...ช็อคโกแล็ตออสเตรเลีย
ยอมรับตามตรง คือ............อยากลองกินอ่ะ T T ถึงแม้ว่าไอ้คุณดิลวิลมันจะยังสิงสถิตอยู่ ณ บ้านผม
แต่มันคงคิดไม่ถึงหรอกน่า ว่าคนอย่างธีทัตจะยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อช็อคโกแล็ต เหอๆๆๆๆๆๆ
..........................
...............
.......

“โห! จ๋าทำอร่อยสุดยอดไปเลยครับ55555//////” ไอ้เดย์ชมแล้วชมอีกว่าปูผัดผงกะหรี่ที่จ๋าทำอร่อยจนจะเหาะได้
แม่ผมถ้าไม่ติดที่พุงกลมๆป่านนี้ลอยติดเพดานบ้านแล้ว ผมเบะปากหมั่นไส้มัน แม่ผมเอาใจมันบอกให้กินเยอะๆ
เห็นแม่แกะปูให้มันด้วยผมก็โวยวาย “โหยยยยย แกะให้ลูกมั่งดิ” แล้วจ๋าก็เอาปูให้ผมบ้างแต่..
“นี่มันมีแต่เปลือกนะจ๋า!||||||||” ไอ้เดย์หัวเราะเยาะผม ผมเลยเอาเปลือกนั่นแหละยัดใส่ปากมัน
มันสะดุ้งร้อง “โอ๊ะโอ๊ย!|||||*|| ซี๊ดดดดสสส บาดปากกูอ่ะ”
“เฮ้ย! จริงดิ ไหนดู!” ผมตกใจจับปากมันดู เลือดออกจริงด้วย แม่จ๋าด่าผมว่าเล่นไม่รู้เรื่อง
ไอ้เดย์ทำหน้าเจ็บปวด ผมนี่หน้าจ๋อยสนิทเลย “ขอโทษ... เจ็บมากมั้ยเดย์”

“อื้อ... ไม่เป็นไรหรอกไม่ลึก แต่แสบๆอ่ะ” ไอ้เดย์คลำแผลแล้วไปบ้วนปากก่อนกลับมานั่งข้างผมเหมือนเดิม
เดย์เห็นผมก้มหน้าเขี่ยข้าวแล้วเหล่มองหน้ามัน มันก็ยิ้มมุมปากให้ผมนิดๆ ขยิบตาข้างนึงกระซิบข้างหูผม
ไม่ให้แม่จ๋าได้ยิน “กลัวเป็นบาดทะยักว่ะ เดี๋ยวขึ้นห้องไปเลียแผลให้กูด้วยนะ” พูดเสร็จก็แอบจับมือผมไป
บีบเบาๆใต้โต๊ะ เล่นเอาผมเขินแม่งงงงงง!/////*// ก้มหน้าก้มตาแทะปูต่อไม่กล้ามองหน้ามันเลย

ตรื้ดดดดดๆๆ

โอ๊ะ! ช็อคโกแล็ต! เอ๊ยไอ้ไลค์โทรมาแล้ว! รีบกดรับสายอย่างไวเลยครับเขยิบห่างไอ้เดย์เล็กน้อย
“ลูกคิดครับ เราจอดรถอยู่ฝั่งตรงข้ามนะ เลยบ้านลูกคิดไปนิดหน่อย”

ผมเหล่มองไอ้เดย์ไปพูดกับไอ้ไลค์ไป “อื้อ! ไม่ใช่ครับไม่ได้ขายทุเรียน! ที่นี่ไม่มีชะนีครับ หมอนเงินหมอนทอง
ก้านยาวเป็นวาอะไรก็ไม่มีครับ! คุณต้องเลยไปอีกนะครับ! เข้าใจนะครับ! ไกลพอสมควรแหละครับ!!”

ไอ้เดย์กับแม่จ๋ามองหน้าผมกันใหญ่ แล้วก็พากันขำ ไอ้ไลค์แม่งก็ขำผมก๊าก หวังว่ามันคงรู้เรื่องนะ
ที่ผมบอกให้เลื่อนรถไปไกลบ้านอีกหน่อย ผมรีบวางสายแล้วทำฟอร์มบ่นคนโทรมาสั่งทุเรียนอะไรไม่รู้
แล้วเขาก็ถามทาง ผมบ่นว่ารำคาญก่อนจะทำทีเป็นนึกขึ้นได้ว่าต้องเติมเงินมือถือ

“เอ้า กินให้หมดก่อนค่อยไปก็ได้ลูก เซเว่นมันไม่ปิดหนีไปไหนซะหน่อยนี่” จ๋าบ่นที่ผมบอกจะไปเซเว่นตอนนี้
“กินข้าวก่อน เดี๋ยวเดย์ไปส่ง” ไอ้เดย์พูดคว้าจับมือผม ผมรีบสะบัดออกแบบตกใจ
“ไม่ต้องอ่ะ||||||| ไปเองเดี๋ยวมานะ!” เชี่ยเดย์ค้อนใส่ผมเลยครับ “ทำไมต้องรีบไปตอนนี้?”

“เดี๋ยวลืมมมมม ไม่มีอะไรหรอก”
“.......งั้นเอารถไปปะ” มันโยนกุญแจมอเตอร์ไซค์ให้ผมด้วย ผมสะดุ้งรับแล้วรีบแจ้นออกจากบ้านเลยครับ
ขี่รถไอ้เดย์ไปหาช็อคโกแล็ต เอ๊ยไอ้ไลค์ที่ซุ่มรออยู่ในรถห่างจากบ้านไปหลายเมตร รถมันสวยสุดๆผมจำได้
แถมยังมีหน้ามันยื่นออกมาจากหน้าต่างรถ คอยมองหาผมอยู่ เห็นแต่ไกล ไลค์มันก็รีบโบกมือให้ ยิ้มหน้าบาน

“ไหนอ่ะหนม!?” เจอหน้ามันผมก็ทวง กะว่ารีบเอาของรีบไป
ไลค์นั่งยิ้มอยู่ในรถที่ลดกระจกลงหมด มองหน้าผมอยู่ได้ไม่ยอมส่งขนมมาสักที จนผมต้องทวงซ้ำ
“ไหนอ่ะ! หลอกให้ออกมาป่าววะนี่-*- ”
“555///// เดี๋ยวซี่ ดุจัง.. ขอเรามองหน้าลูกคิดนานๆหน่อยไม่ได้เหรอ” จีบกูอีก! ตามึงนี่ใส่น้ำตาลกี่โลวะเชื่อมเชียว
“ไลค์! กูมาเอาขนม ถ้ามึงไม่ให้ กูกลับนะ” ขู่ๆๆ ฟ่อๆๆ
“โธ่เดี๋ยวซี่ อยู่คุยกันก่อนนะ 555เรื่องทุเรียนก็ได้55”
“ไปล่ะ!” มันล้อผมอ่ะ////*// ผมทำท่าโมโหมัน จะเลี้ยวรถที่ติดเครื่องรอกลับไป มันเลยรีบเรียกผมใหญ่
ยื่นกล่องช็อคโกแล็ตกล่องเบ้อเร้อให้เลย “หูย! กล่องใหญ่ขนาดนี้เอากลับไปไงวะเนี่ย|||||||||”
เป็นเรื่องเลยนึกว่าอันเล็กๆ ที่ไหนได้ใหญ่กว่ากล่องคุกกี้อาร์เซนอลซะอีก

“ไม่เอาเหรอครับ”
“เอาดิ! ให้แล้วห้ามทวงคืนนะเว้ย”
“ไม่เอาคืนหรอก จะให้อะไรอีกอย่างด้วย”
แล้วไลค์มันก็เปิดประตูรถออกมา จับหน้าผมที่ยังคร่อมมอเตอร์ไซค์ติดเครื่องอยู่ให้แหงนขึ้น
รับจูบเบาๆที่ปากหนึ่งที!!!

มันไวมาก ผมตกใจเอามือที่จับแฮนด์รถมาผลักมันออกแต่ก็ไม่ได้แรงนัก เพราะมืออีกข้างถือกล่องช็อคโกแล็ต
ขาก็ต้องคอยยันพื้นประคองรถไว้ไม่ให้ล้ม ถ้าผมผลักมันแรงเดี๋ยวรถจะล้มซะก่อน ไอ้ไลค์หัวเราะชอบใจใหญ่
ผมเลยด่ามัน “ทำอย่างนี้ได้ไงวะ!” เอามือถูปากตัวเองรู้สึกเสียหน้ายังไงก็ไม่รู้สิครับ

“ขอโทษษษษ ลูกคิดอย่าโกรธเราเลยนะ ก็เราชอบลูกคิดนี่”
“แต่กูไม่ได้ชอบมึงนี่”
“แล้วทำไมออกมาหาเรา”
“ก็!...ก็กูอยากกินช็อคโกแล็ตอ่ะ!” เหมือนประกาศตัวว่าเป็นคนขี้ตะกละเลยแฮะ||||||||
“กินช็อคโกแล็ตของคนที่ไม่ชอบลงด้วยเหรอ”
“อึก..........ขนมมันไม่ได้มีความผิดเว้ย! แต่เมื่อกี้มึงอ่ะผิด! ห้ามทำแบบนี้อีกนะ!”
ผมตะคอกไลค์ มันยืนก้มหน้าเศร้าเลยครับ ผมก็เลยพูด
“ไลค์...มึงก็ดูดี คงมีคนชอบมึงเยอะ อย่ารอกูเลย อย่างมากกูก็ให้มึงได้แค่เพื่อนแหละ”
ไอ้ไลค์รีบเงยหน้ามายิ้มรับหน้าบานทำเอาผมงง

“ดีใจจัง! นี่เราเลื่อนขั้นมาเป็นเพื่อนลูกคิดได้แล้วเหรอ! แล้วเมื่อไหร่จะได้เป็นมากกว่าเพื่อนล่ะ!”
“เฮ้ย! ที่กูพูดนี่มึงไม่ได้สำนึกเลยใช่มั้ยเชี่ย!” อ๊าคคคค ปวดหัวว๊าคคคคคคค -*-
“เรื่องจูบเหรอ เข้าใจแล้วสัญญาครับ คราวหน้าจะขอก่อนนะ 55////”
“ฮึ่ม!////*// ขอก็ไม่ให้เว้ยไอ้บ้า!” ผมฮึดฮัดขัดใจน่าดู ไลค์มันเอาแต่ยิ้มแล้วบ๊ายบายผมก่อนขับรถกลับไป
มันกลัวผมจะด่ามันอีกน่ะสิถึงได้รีบหนี ไอ้กะล่อนเอ๊ย! คิดว่าเป็นคนสุภาพเรียบร้อย ที่ไหนได้มือไวปากไวชะมัด

แล้วผมก็ก้มมองช็อคโกแล็ตที่กอดอยู่กับอกตัวเอง... เอาไงดีล่ะ ใหญ่ขนาดนี้ซุกยังไงไม่ให้ไอ้เดย์เห็นนะ

...........
.................... พอกลับเข้าบ้าน ผมออกไปแป๊บเดียวเดย์กับแม่จ๋าเลยยังนั่งกินข้าวรอผมอยู่
เรื่องของเรื่องคือบ้านผมโต๊ะที่นั่งกินข้าวกันจะสามารถมองเห็นไปถึงหน้าบ้านได้ แม้ว่าจะอยู่ในครัวครับ
เพราะไม่ได้มีประตูปิดห้องครัว ผมต้องแอบเอากล่องช็อคโกแล็ตบิ๊กเบ้มยัดไว้ในเสื้อครึ่งกางเกงครึ่งด้านหลัง
ตอนที่เดินเข้าบ้านก็เดินหลบๆไปแถวตู้แช่น้ำขวด ทำเป็นหยิบโค้กมาเปิดกิน แล้วรีบยัดช็อคโกแล็ตไว้แถวนั้น

จากนั้นผมก็กลับมานั่งกินปูอย่างเอร็ดอร่อย วันนี้โชคดีจริงได้กินแต่ของแพงเว้ย คึคึคึ ลาภปาก
แต่พอนึกถึงที่โดนไอ้ไลค์มันขโมยจูบเอาแล้วก็ฉุนขึ้นมา ฮึ่ม! ต่อไปผมต้องระวังตัวมากกว่านี้แล้วสิ
ร้ายนักไอ้เวรนั่น -*- ไว้ใจไม่ได้เลย

“เป็นอะไรเมื่อกี้ยังยิ้ม ตอนนี้หน้าบูดอีก บ้าแล้วมึง”
ไอ้เดย์มองหน้าผมแล้วส่ายหน้าระอา ผมเลยตีแขนมันให้สะดุ้งร้องเจ็บๆๆ เล่นใหญ่ตลอดแหละมันน่ะ
“ต้องรักษาเค้าด้วย...” ไอ้บ้านี่พูดแล้วทำปากจู๋ใส่กูครับ!/////*// ผมถลึงตาดุมันก่อนหันไปมองแม่
จ๋าลุกเอาจานไปเก็บเลยหันหลังให้ แหม่รู้จังหวะดีเหลือเกินนะไอ้คุณดิลวิล

พอกินข้าวอิ่มกันแล้วไอ้เดย์ก็ขึ้นไปนอนอืดบนเตียงผมครับ...
ผมถีบมันไล่มันลงจากเตียง ไล่ให้มันกลับไปนอนบ้านมันก็ไม่ยอมลุก “เดย์เดี๋ยวมึงก็มาหลับ กลับบ้านไป”
“ชอบไล่ว่ะ”
“ไม่ต้องมาเนียนนอนบ้านกูเลย”
“พรุ่งนี้อยากใส่บาตรกับมึงอ่ะ นะนะนะนะนะนะ~” ผมเหลือกตาขึ้นมองบน ว่าแล้วมันต้องมาไม้นี้
“กูขี้เกียจตื่นแต่เช้านี่ มึงใส่คนเดียวเถอะเดย์”
“ไม่เอา เราต้องใส่ด้วยกันดิ เกิดชาติหน้าจะได้อยู่ด้วยกันอีก คึคึคึ////”
“เห๊อะ! ไม่ต้องมาอ้อนเลย” ผมนั่งกอดอกอยู่ข้างๆ มันก็ทำเลื้อยมานอนหนุนตักผมเฉย

ผมก้มมองหน้าหล่อใสของไอ้เพื่อนตัวดีที่คิดทะลึ่งกับผมอยู่เรื่อย... มันก็มองตาผมนะจนผมต้องหลบตามัน
“เดย์....มึงมีคนที่ชอบมั้ย” ผมถามมันแบบไม่มองหน้า ไอ้เดย์ยังนอนตักผมอยู่ แต่มันหันหน้าเข้าซุกพุงผม
มันกอดเอวแล้วหอมเน้นๆก่อนตอบให้ผมใจสั่นว่า “มีดิ...” แล้วแม่งก็เอาหน้ามาซุกที่เป้าผม

“อย่า!////*// พูดกันให้รู้เรื่องก่อนดิเว้ย เอ๊ะ ออกไปนะเดย์ อย่าทำแบบนี้ดิวะ! อื้ออ~~~อ๊ะ”
ผมนั่งตัวสั่นนิดๆ โดนไอ้วายร้ายมันกระตุ้นอารมณ์ด้วยปาก กางเกงในผมชุ่มน้ำลายมันไปหมดผมแทบคลั่ง
ไอ้เดย์ไล่ลิ้นชิมส่วนนั้นอย่างเอร็จอร่อยแล้วมันก็ไล่จูบขึ้นมาตามตัวผม กดให้ผมนอนลงไปบนที่นอน
ตัวผมน่ะอ่อนระทวยอย่าให้พูด

“เดย์อย่า~” ไอ้เดย์ไม่ฟังผมเลยปลดกระดุมเสื้อนักเรียนผมแล้วไล่เลียวนไล่จูบดูดเนื้อไปทั่วเนินอก ผมก็ครางสิ
ยิ่งตอนที่มันดูดนมด้วยแล้วตัวผมบิดเร้าไปมา ต้องกำผ้าปูที่นอนอย่างกับนางเอกหนังเอวี อายฉิบหาย
เดย์แทรกตัวเข้ามาที่กลางหว่างขาผม มันเขยิบขยับให้ตรงนั้นของเราโดนสีกันไปมา แข็งทั้งคู่แล้วครับเสียวสุดๆ
แข่งกันตื่นตัวลุกสู้กันใหญ่ “ซี๊ดดดดดด” ทั้งมันทั้งผมก็ครางแหละครับแต่พยายามกลั้นอยู่ในคอ

แล้วตอนนั้นเองเสียงเคาะห้องก็ทำผมกับไอ้เดย์สะดุ้งเฮือก!!
“ลูก!”
เสียงแม่จ๋าครับ ตะโกนเรียกจากหน้าห้องผม ปกติแม่จะใช้โทรหาเอานี่นา วันนี้เดินมาเรียกทำไมนะ
ก่อนขึ้นมายังเห็นนั่งดูทีวีอยู่ชั้นล่าง

ผมจะลงจากเตียงไปเปิดประตูไอ้เดย์ยังมีรั้งคอผมไปจูบ “อื้มมม////*//”
ผมดันมันออกแล้วใช้สายตาดุมัน “มึงไม่รู้จักเจ็บปากบ้างรึไงเดย์” มันก็แลบลิ้นเลียปากกระซิบบอกเบาๆ
“ปากเจ็บนิดๆว่ะ แต่ไม่เจ็บลิ้น เดี๋ยวมาต่อกันนะ” ไอ้หื่นนี่แม่อยู่หน้าห้องแท้ๆยังจะมาเล่นอีก ผมผลักหน้ามัน
ไอ้เดย์หัวเราะเบาๆแล้วนั่งที่เตียงมองผมลุกไปเปิดประตูให้แม่จ๋า

“อะไรจ๋า?” เปิดประตูมาผมก็รีบถามจะได้รีบไปต่อ เอ๊ย! ไม่ใช่ๆจะได้หายสงสัยน่ะ ผมแง้มประตูคุยกับแม่เอาครับ
ไม่กล้าเปิดหมด เดี๋ยวแม่จะรู้ว่าลูกคิดน้อยของผมมันสู้คนอยู่ แต่พอผมเห็นของในมือแม่เท่านั้น ผมก็ตกใจตาโตเลย

“กล่องขนมอะไรไม่รู้ไม่เห็นมีภาษาไทย ทำไมมันมาอยู่ในตู้น้ำขวดล่ะ!? หน้าตาในรูปนี่ใช่ช็อคโกแล็ตมั้ย
บ้านเราไม่ได้ขายนี่ ลูกคิด!? ”

แม่จ๋าดันเห็นอี๊ก!!!|||||||| ผมว่าจะรอไอ้เดย์กลับบ้านแล้วค่อยไปเก็บซะหน่อย
เหล่มองไอ้เดย์อัตโนมติเลยครับ มันก็ทำหน้าสงสัย แม่ผมก็ถามต่อ
“ของลูกเหรอ ซื้อมาตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมแม่ไม่เห็น?”
“อึก..........เอ่อ...คือ.......อื้อ ของลูกเองแหละจ๋า จ๋าอยากกินมั้ย”
“ไม่เอาหรอก แม่ไม่ชอบกิน เอาไปเก็บซะไป เอาไปแช่ตู้ไว้เดี๋ยวคนนึกว่าของขาย”

แล้วแม่ก็ไปครับ.... ทิ้งภาระอันใหญ่หลวงไว้ให้ผม T T

ไอ้เดย์จ้องกล่องช็อคโกแล็ตในมือผมเขม็งเลย

tsktonight…

***เพราะวันอาทิตย์นอนทั้งวัน แล้วก็นอนดึกอีกแล้วเราเพราะดันไม่ง่วง
ช่วงนี้วิไม่ค่อยสบายนิดหน่อยค่ะ ก็ยังคิดถึงแฟนๆเด้อ^^ ขอบคุณทุกกำลังใจค่า

นาย ธีทัต (ที-ทัด)หรือ ลูกคิด – สูง 175 ซม. / นน. 59 กก. (ห้อง 9 ศิลป์-ภาษา)
ผิวขาวเหลือง หน้าเด็ก เวลายิ้มเห็นฟันกระต่ายกับเขี้ยวเล็กๆข้างซ้าย ชอบของฟรี ไม่ชอบออกกำลังกาย
หรือทำงานที่ใช้แรงพูดง่ายๆคือขี้เกียจ ชอบนอน ใจอ่อนง่าย โกรธง่ายหายเร็ว ขี้อายแต่ก็แอบหื่นเหมือนกัน555

- ถ้าให้อิมเมจลูกคิดนี่ก็ประมาณว่าเป็นคนหน้าเด็ก และเป็นเด็กผู้ชายที่ยิ้มได้น่ารักมากมีฟันกระต่ายมีเขี้ยว
เหมือนดาราญี่ปุ่นที่ชื่อ Chinen Yuri ประมาณนี้ค่ะ555^^ ลูกคิดมักจะมีคนเข้ามาจีบก่อนเสมอเพราะรอยยิ้มนี่แหละ วิลงรูปไว้ให้ดูด้วยหน้าตาตรงแล้วก็ยิ้มประมาณนี้55

Credits photos : Sprout.tumblr.com

Credits photos : ✿Chinen Yuri ✿ (@Prince_Chinen) | Twitter

Credits photos : [Photo] Hey! Say! 7 - Asian Tour 2012

ถึงคุณ SmileSmileTem /// ตอนนี้ยังไม่สุด ฝากบอกว่าเดี๋ยวรอตอนหน้า หึหึหึ เรามาดูกันว่าชายผู้เป็นความหวังของมวลมนุษยชาติ เขาจะทำเช่นไรกับเหตุการณ์อันไม่คาดฝันนี้ดี... อะไรนะคะ อ๋อเล่นใหญ่ยิ่งกว่าเดย์อีกเหรอ555

ถึงคุณ อาณาจักรแห่งเรา /// อันเรื่องศึกสงครามนั้น กำลังจะมีขึ้นในเร็ววันนี้ ผ่างๆๆ!!! แต่ไม่ใช่แค่สองคนแน่นอน55ใครกับใครกับใครๆๆๆๆๆ อะไรยังไง รออ่านนะคะ^^

ถึงคุณ eiei /// ยินดีที่ทำให้เขินขึ้นทุกตอนนะคะ55 ( >////< ) ขอให้เขินขึ้นๆไม่รู้จบ
แล้วก็อยากอ่านเรื่องนี้ทุกตอนๆไปโอมเพี้ยง

Create Date : 06 กรกฎาคม 2558

Last Update : 6 กรกฎาคม 2558 22:17:36 น.

5 comments

Counter : 925 Pageviews.