Bloggang.com : tsk.love : ตอนที่ 52 ของขวัญวันเกิด...(yaoi)

ตอนที่ 52 ของขวัญวันเกิด...(yaoi)

*** ///เรื่องนี้เป็นนิยายวายมีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย/// บอกไว้ให้สำหรับคนที่ไม่ชอบแนวนี้จะได้ไม่ต้องอ่านนะคะ แต่ถ้าใครสนใจ หรือชอบแนวนี้ ก็เชิญให้ลองอ่านและติดตามกันได้ตามอัธยาศัยค่า^^ เนื่องจากเรื่องนี้อาจมีคำไม่สุภาพค่อนข้างเยอะ เพื่อให้เข้ากับเนื้อเรื่องและลักษณะนิสัยของตัวละครแต่ละตัว เพราะฉะนั้นถ้าใครไม่ชอบใจขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่า คนแต่งขอขอบคุณแฟนๆไว้ก่อนล่วงหน้า (จุ๊บๆ รักครับผม)

“มึงบอกความจริงกูมาเหอะเดย์”
ผมนั่งลงบนเตียงจ้องตามันอย่างจริงจังนะ มันมีท่าทีลังเลมองตาผมไม่เกินสามวิก็หลบตา
ผมจับหน้ามันให้หันกลับมามองหน้าผม แล้วคาดคั้นเอาความจริงจากไอ้จอมกะล่อนต่อ

“มึงขโมยพวงกุญแจกูมาใช่มั้ยเดย์” เรื่องมันก็นานมาแล้วนะครับ ผมรู้ว่ามันแอบชอบผมมาก่อน
แต่ก็ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะคลั่งไคล้ผมถึงขนาดขโมยของผมมาเก็บไว้แบบนี้|||||||||||||
“กูเปล่าเว้ยอย่ามาใส่ร้ายกูไอ้ลูก”
“แล้วมาอยู่ที่มึงได้ไงล่ะ ยังจะมาปากแข็งอีก”
“ก็.......”
“ว่ายังไงเล่า! มึงขโมยของกูมาเก็บไว้ใช่มั้ย”
“กูจะขโมยไอ้ของเสร่อๆนี่มาเก็บไว้เพื่อ!?”
“เพื่อ..เอ่อ...ดม?”
“มึงจะบ้าเรอะ! กูไม่ได้โรคจิตขนาดดมพวงกุญแจมึงแล้วจะฟินหรอกไอ่สัด”
“อ้าวแล้วมึงเอามาเก็บไว้ทำไม ทำไมไม่เอาไปคืนกูล่ะ”
“ก็........”
“ทำไมมึงถึงมีพวงกุญแจของกู”
“เอ่อ...”

ไอ้เดย์กรอกตาไปมาก่อนก้มหน้าถอนใจแบบปลงๆ ไอ้หล่อแต่เลวค่อยๆอ้อมแอ้มตอบผม
ขณะที่มันลูบท้ายทอยตัวเองแล้วเหล่มองหน้าผมไปด้วยตอนพูดเสียงเบา “เพื่อนกูเก็บได้...นานแล้ว”

“เพื่อน?”
“อื้อ”
“เพื่อนคนไหน กูรู้จักเพื่อนมึงทั้งห้องอ่ะ”
“ไม่ใช่ตอนนี้ดิ ตอนม.ต้นนู่นนน...เพื่อนที่...โรงเรียนเก่าน่ะมึงไม่รู้จักหรอก”
“เออจริงกูทำหายไปตั้งแต่ตอนนู้น....แล้วเพื่อนมึงเก็บได้ที่ไหนวะ”
“ที่ตลาดบ้านเรานี่แหละ มึงทำตก”
“อ้าวเมื่อไหร่ ตอนไหน ทำไมเพื่อนมึงไม่เอามาคืนกู”
“....วนกลับมาที่เดิม”
“ว่าไงนะ”
“ก็มันเห็นตอนที่มึงทำตกไง แล้วก็บอกกู ไม่มีอะไรหรอกมันก็แค่ขี้เกียจคืนมึง”
“ไอ่เลว ของกูไม่คืนกู”
“อย่าไปด่ามันเล้ย”
“ด่ามึงนั่นแหละ! สุดท้ายทำไมมาอยู่ที่มึง.....เอ๊ะ...ตอนนั้นมึง...ชอบกูยัง?”
“คือไอ้ลูก! กูก็แค่ได้มันมาจากเพื่อนอีกที กูก็แค่เอามายัดใส่ลิ้นชักแล้วลืมมันไปก็แค่นั้นมึงเลิกซักซะที”
“............” ไอ้เดย์จับไหล่ผมเขย่าเล็กน้อยให้ผมเลิกถามมาก แต่แหมก็คนมันสงสัยนี่ครับ

“แล้วทำไมตอนแรก มึงต้องโกหกว่านี่ไม่ใช่พวงกุญแจของกูด้วยอ่ะ”
“กูก็แค่.........ลืม!”
“แล้ว..”
“ป่ะ! กูไปล่งบ้าน! ป่ะๆๆลุกๆๆ เอ้าเร็วดิมึงไม่ลุกกูปล้ำนะ!”
ไอ้หอกเดย์ทำท่าจะโผเข้ามาจูบผม ผมดีดตัวหนีมือหนีหน้ามันแทบไม่ทัน ขืนโดนคว้าตัวไปกดลงเตียงอีก
รอบนี้อาจจะไม่ได้กลับบ้านก็ได้ มันวิ่งไล่ผมลงบันไดบ้านไปหัวเราะไป หนอย~~ไอ้หื่น

“เดี๋ยว!”
ผมกำลังหัวเราะหนีมันไปที่ประตูบ้านไอ้เดย์เรียกซะผมเบรกตัวโก่ง มันตามหลังมาติดๆ
เข้ามาจับมือผมข้างที่กำพวงกุญแจเอาไว้
“ลูกคิด ไหนๆก็ไหนๆ มึง...ยกไอ้นี่ให้กูได้มั้ย”
มีแต่งองูสองตัวเต็มหัวผมไปหมดเลยครับ “ไหนมึงว่าเสร่องะจะเอาไปทำไม”
“ถึงมันจะเสร่อ แต่มันก็เป็นของๆมึง ให้กูเก็บไว้ไม่ได้เหรอ”
“ไม่เอาอ่ะกูจะเอาไปห้อยเป้โรงเรียนกูเหมือนเดิม นี่พ่อกูซื้อให้นะเว้ย กูโคตรดีใจเลยนะที่เจอเนี่ย”
“...ลูกคิด.......ให้กูเหอะ.....นะ กูขอ นะครับ........นะ”

ผมงงมากเลยครับ ไอ้เดย์มองหน้าผมแปลกๆทำไมต้องทำหน้าน่าสงสารใส่กันด้วยหว่า
แค่อยากได้พวงกุญแจเก่าๆไม่สมประกอบของผมนี่มึงต้องเล่นใหญ่เบอร์นี้เลยเหรอวะ

“ของขวัญวันเกิดกู ขอเป็นไอ้นี่ละกัน” เดย์มันพูดออกมาแบบนี้ผมยิ่งเอ๋อหนักกว่าเดิมครับ
ได้แต่อึ้งแล้วค่อยๆพยักหน้าช้าๆตกลงแบบมีคำถามในหัวเป็นล้านแปดแต่พูดอะไรไม่ออก..

เห็นผมตกลงเดย์มันก็ยิ้มกว้างดีใจแล้วดึงผมไปกอดลูบหัวบอกขอบคุณเบาๆ.... ผมไม่เข้าใจเลย
ไม่เข้าใจหลายอย่างมาก แต่ไม่รู้มีก้อนอะไรจุกอยู่ที่คอหอย

ไหนมึงว่าเสร่อ?..........ทำไมอยากได้ขนาดนี้วะ?.........ขนาดที่...ทำให้หางเสียงมึงสั่น..นี่มึงรู้ตัวรึเปล่า
ท่าทีขอพวงกุญแจแบบจริงจังของมันเล่นเอาผมไม่กล้าถามอะไรแบบนั้น ก็ได้แต่ถามอ้อมๆ
ระหว่างทางที่เดินกลับบ้านตัวเอง หันไปมองไอ้เดย์ที่เดินมาส่งอยู่ข้างๆ เห็นมันยกพวงกุญแจที่ผมให้
ขึ้นส่องกับแสงพระจันทร์บนฟ้า นัยน์ตามันดูเศร้า ....ได้ไปแล้วทำไมยังทำหน้าเศร้าวะ

“มึงอยากได้พวงกุญแจเหรอเดย์ กูซื้อให้ใหม่มั้ย”
“เอาอันนี้แหละ”
“มึงชอบเหรอเดย์”
“กูชอบมึง”
เป็นคำตอบที่ถูกแต่ไม่ได้เกี่ยวเชี่ยไรกับคำถามเลยครับ
“กูหมายถึงพวงกุญแจกูอ่ะ/////*//”
“กูรักมึง”
......ไอ้บ้าเดย์หันมามองหน้าแล้วยิ้ม มึงมั่ว แต่ทำกูเขินสาดดดดดดด///////

+++++++++++++++++++++++++++++

หลายอาทิตย์ต่อมา ตอนเช้าที่โรงเรียน

ยังจำข่าวซุบซิบเรื่องของผมกับเดย์ที่ลือกันว่าแอบมีอะไรกันที่โรงเรียนได้ใช่มั้ยครับ
อันนั้นมันซาไปนานแล้วครับเอ้าแล้วเอ้า เพราะมันมีข่าวใหม่จันโอ้ยไรกว่าเดิมเข้ามาแทน

ไอ้หมาซีนมันวิ่งคาบข่าวบ้าบอมาเกาะโต๊ะถามหน้าตาตื่นแต่เช้า
“เชี่ยลูก!เขาลือกันให้ทั่วโรงเรียนอ่ะว่ามึงไปบนไว้ ถ้าสอบติดมหาลัยที่อยากเข้า จะมีผัวใหม่แก้บนสิบคน!”
“พรวดดดดด!!!!||||||||||||*||”
นมเต็มหน้ากูเลยครับ... เชี่ยเดย์ที่นั่งกินนมข้างๆผมสำลักนมแทบตาย มันถามผมตาเหลือก
“มึงไหว!!!?”
“ควาย! //////*// เลิกบ้าเลยพวกมึง คนเดียวกูก็ไม่ไหวแล้วไอ่สัด”
“มึงยังไม่ลองเลยนะคนเดียวของมึงอ่ะ รู้ได้ไงว่าไม่ไหว”
“ไม่ต้องมาส่งตาหวานใส่กูเดี๋ยวจิ้มตาแหกหอก////*//”
ไอ้ซีนมองหน้าผมกับไอ้เดย์สลับกันไปมาแล้วบ่นอุบอิบว่าไม่มีใครสนใจมัน เลยเดินทำปากยื่น
หนีไปแกล้งจั๊กจี๋อิดุ๊กดิ๊กที่ยืนเล่นโทรศัพท์อยู่ข้างหน้าต่างแทน

“ไม่เห็นมึงห้อยเลยอ่ะเดย์” ผมปรายตาไปมองเป้ของมันที่วางบนโต๊ะข้างๆ
“ห้อย..? ห้อยอะไร”
“ก็พวงกุญแจที่ขอกูไปนั่นไง”
“อ่อ...เก็บไว้บ้านอ่ะ กลัวหาย”
“โหยยย ปานนั้น....อย่างนี้ก็เหมือนเดิมเลยอ่ะดิ เอาไปเก็บไว้ในลิ้นชักเดิมรึเปล่าเนี่ย”
“อื้อ เอาไว้แบบนั้นดีแล้ว ให้มันอยู่ที่เดิมตรงนั้นแหละ มันจะไม่หายไปไหน”
“......กูไม่เข้าใจมึงเล้ย เอามาใช้สิ มึงไม่ใช้ให้กูมาดีกว่ากูจะใช้”
ผมแกล้งแบมือให้มันเล่นๆ แต่ไอ้บ้านี่ดันดึงมือผมไปจุ๊บ เลยโดนพวกเพื่อนในห้องที่เห็นโห่ใส่
ตะโกนไล่ไอ้เดย์กลับไปห้องโฮมรูมมันด้วยความหมั่นไส้พวกเราครับ แต่ไอ้หอกเดย์มันไม่สะทกสะท้าน
ทำแค่ยักไหล่ โปรยยิ้มหล่อ แล้วยักคิ้วแบบกวนประสาท

“เดย์วันนี้ไปดูหนังกันนะเรื่องนั้นน่ะที่คุยกันเมื่อวันก่อน วันนี้หนังมันเข้าแล้ว”
ได้เวลาไอ้เดย์ต้องกลับห้องพอดีผมรีบชวนมันไว้ก่อน ก็ไม่ได้คิดไว้หรอกครับว่ามันจะปฏิเสธ
เพราะมันเองเป็นคนบ่นว่าอยากดูหนังมากกว่าผมเสียอีก แต่...
“วันนี้กูไม่ว่างว่ะ ไว้ไปวันหลังละกัน”
“อ้าว!” ผมร้องอ้าวดังมากครับ ไม่ต้องห่วงหน้าตาผมข้องใจเต็มที่
“พอดีกูมีนัดไว้ก่อนแล้วอ่ะ”
“นัดอะไรกับใคร กูไม่เห็นรู้เรื่องเลยมึงไม่ได้บอกกูนี่ ใครวะ”
“เพื่อน” บอกมาแค่นี้แล้วมันก็ชิ่งหนีผมกลับห้องไปครับ ทิ้งให้ผมยืนมองตามเหวอๆ
ไอ้บ้านี่มันน่าสงสัยครับ ผมควรปล่อยมันไปแบบนี้มั้ย....?

........................

...........

.....
ตกเย็น
เลิกเรียนแล้วผมกำลังเดินออกจากโรงเรียนพร้อมเพื่อนๆ แต่พวกเราก็แยกกันตรงหน้าประตูใหญ่นั่นแหละ
ไอ้เดย์มันบอกว่าจะขอแยกตัวไปบ้านเพื่อนที่นัดกันไว้ คนอื่นถามมันว่าเพื่อนที่ไหน
มันก็เอาแต่พูดว่าพวกมึงไม่รู้จักหรอกๆแค่นี้

ถึงผมจะสงสัยจนอดรู้สึกหงุดหงิดเล็กๆไม่ได้ มันไม่ชวนผมไปด้วยไม่พอยังไม่บอกอะไรผมสักอย่าง
ทำเหมือนไม่อยากให้ผมไปด้วย แต่ผมก็ไม่กล้าถามมากอ่ะครับ กลัวมันจะหาว่าไม่ไว้ใจ
เลยรักษาฟอร์มด้วยการบอกมันว่าจะกลับบ้านคนเดียว ผมขี้เกียจตามคนอื่นๆไปซื้อของทำงานกลุ่มที่ห้าง

จนเพื่อนๆไปกันหมดแล้วเหลือผมกับไอ้เดย์ยืนอยู่ตรงหน้าป้ายชื่อโรงเรียน เดย์พูดพร้อมส่งยิ้มตาหยีให้ผม
“เดี๋ยวเสร็จธุระแล้วกูจะแวะไปหามึงที่บ้านครับ จัดเต็มเหมือนเดิมนะจ๊ะวันนี้”
“ห๊ะ!? โหยไรวะ ไม่หยุดติวให้กูหรอกเหรอ”
“อย่าบ่นๆไอ้ลูก มันใกล้จะสอบแล้วนะ”
“ค้าบบบบบพ่อ เดี๋ยวผมจะเล่นเกมส์รอ”
“ใครพ่อมึง นี่ผัว!” ไอ้บ้าชี้หน้าตัวเองตอนพูด
“สึด! ยังโว้ย! พูดงี้กูเสียหายหมด” หันมองล่อกแล่กซ้ายขวาใครได้ยินป่าววะ
“ตรงไหนเสีย เดี๋ยวกูเลียให้” หนักกว่าเมื่อกี้อีกไอ่~~!!
“ฟาย!/////*//เดย์มึงไม่ต้องแพลมลิ้นออกมาเลยไอ้คิดชั่ว”
ทั้งเตะตูดทั้งผลักไล่มันให้รีบไปไหนก็ไป ไอ้บ้านี่พูดเสียงไม่ใช่จะเบาคนเดินผ่านไปผ่านมาเขามอง

“พี่ลูกคิดดดดดดดดด!!!!!”
เดินแยกกับเดย์ไปแค่ไม่กี่ก้าว ผมต้องชะงักเท้าหันกลับไปมองตามเสียงเรียก เสียงใครวะไม่คุ้นเลย

เจอไอ้นุ๊กวิ่งยิ้มร่ามาหาเลยครับ... สนุกเกอร์เป็นน้องชายของเพื่อนสนิทเดย์ที่เสียไปแล้วผมจำมันได้
“ไปด้วยกันสิครับพี่ นะครับ พี่เดย์พาพี่ลูกคิดไปบ้านผมด้วยเถอะนะ”
ผมมองหน้าไอ้เด็กนุ๊กอ้าปากเหวอพอดู ก่อนหันควับไปมองไอ้เดย์ มันหลบตาผมแกล้งเสไปมอง
ลุงคนขายไส้กรอกอีสานหน้าโรงเรียนทันที

“เพื่อนมึงคือไอ้นุ๊กเนี่ยเหรอเดย์ ทำไมกูจะไม่รู้จักวะ” ผมมองหน้าหาเรื่องมันเต็มที่ ไม่พอใจโว้ย
แค่ไปบ้านไอ้นุ๊กทำไมมันต้องมาปิดผมด้วย เดย์มันไม่ตอบผมนะแต่หันไปทำหน้าดุเอ็ดไอ้นุ๊กเสียงเข้ม
“มึงจะมาทำไมเนี่ยก็รับปากแล้วว่าจะไป เสร่อมาอีก แล้วก็ไม่ต้องไปชวนพี่เขาหรอก เขาไม่ไปหรอก”
“กูไป!” ผมสวนทันควัน ไอ้เดย์มันก้มหน้าถอนใจเลยครับ ทำไมวะ!!! ฮึ่ย -*-
ส่วนสนุกเกอร์มันก็ยิ้มร่าเลิกกลัวหน้าไอ้เดย์ หันมาชักชวนผมให้เดินไปด้วยกันพลางพูด
“ก็แม่น่ะสิกลัวพี่เดย์เบี้ยวเลยให้ผมมารับพี่ รีบไปกันเถอะครับพี่ๆแม่ทำกับข้าวรออยู่
ของโปรดผมเพียบของโปรดพี่เดย์ก็มี วันนี้แม่อารมณ์ดีมากเลยนะครับ55”

“เดี๋ยว” เสียงเดย์เรียกให้หยุดรอมันที่ยังยืนด้านหลัง ผมกับสนุกเกอร์หันไปมองหน้ามันงงๆ
“ไปเอาเค้กก่อน กูสั่งไว้” ไอ้เดย์พาพวกเราข้ามถนนไปร้านเค้กใกล้โรงเรียน
“ขอบคุณครับพี่เดย์” ไอ้นุ๊กยิ้มดีใจกอดกระเป๋านักเรียนของมันเดินตามไอ้เดย์ต้อยๆ
“หรือว่าวันนี้...” ผมเอ่ยออกมาอย่างใช้ความคิดประมวลเหตุการณ์ตรงหน้า ไอ้เด็กนุ๊กได้ยินก็รีบต่อให้
“วันนี้วันเกิดผมเองครับพี่ลูกคิด พี่เดย์สัญญากับผมไว้ว่าจะไปหาผมกับแม่ไปกินข้าวด้วยกันเหมือนเมื่อก่อน”
“อ๋อ...” ผมยิ้มเล็กน้อยให้สนุกเกอร์มันแล้วเหล่มองไอ้เดย์ ในหัวผมเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ

ทำไมล่ะเดย์ ทำไมมึงต้องทำหน้าเหมือนไม่อยากให้กูไปด้วย กูน้อยใจนะไอ่ฟาย...

“ไอ้นุ๊ก แม่มึง....” เดย์เหมือนอยากจะถามอะไร แต่มันพูดแบบไม่มองหน้า แค่นี้ก็เหมือนอีกฝ่ายจะรู้
“พี่เดย์ไม่ต้องห่วงพี่ แม่โอเคแล้ว ถึงตอนแรกจะหนักอยู่ซักหน่อย แต่ตอนนี้ผมกับแม่โอเคดีครับพี่
คิดถึงพี่นะไปหาแม่เถอะเขาคิดถึงพี่เดย์จะแย่ พอถึงวันเกิดผมแม่ก็เลิกร้องไห้แล้วพี่วางใจได้”
“....เออ”
เดย์เงียบไปพักก่อนตอบสั้นๆมันไม่สบตาไอ้นุ๊กเหมือนเดิม ผมมองสองคนนี้คุยกันแบบงงๆ
วันเกิดลูกชายทำไมแม่เขาต้องร้องไห้ด้วยวะ ดีใจ???

เฮ้อ.. มีแต่เรื่องที่ผมไม่เข้าใจ ไม่ชอบแบบนี้เลย.. ระหว่างทางไอ้เดย์เอาแต่เงียบ ไอ้นุ๊กมันก็เล่นมือถือ
ผมใช้ความคิดในหัว นี่หรือผมไม่ควรตามพวกมันไปกันนะ
แต่กว่าจะรู้สึกว่าอยากกลับ ผมก็นั่งเหม่อบนแท็กซี่จนถึงบ้านเขาจนได้

..................................................
............................
............
......

“แม่! แม่! พาพี่เดย์มาแล้วแม่! แม่ครับ แฟนพี่เดย์ก็มาด้วย! โหยยยหอมมาถึงหน้าบ้านเลยแม่ทำอะไรอ่ะ”
สนุกเกอร์มันพาเข้าบ้านได้ก็โยนกระเป๋านักเรียนวิ่งถลาไปตามหาแม่มันในครัว ผมนี่สะดุ้งเลยครับไอ้เด็กบ้า
เล่นแนะนำสถานะระหว่างผมกับเดย์ไม่บอกไม่กล่าวกันก่อน แม่มันจะตกใจมั้ย หันไปทำหน้าเหวอๆใส่
ไอ้เดย์มันก็ส่ายหน้าแบบระอา “คงไม่เป็นไรหรอกแม่เขาใจดีนะ” เดย์กระซิบพาผมเดินตามไป
หาแม่ไอ้นุ๊กในครัว เข้าไปถึงแม่ไอ้นุ๊กกำลังทำทอดมันอยู่ครับ แม่เขายิ้มดีใจ
รีบล้างมือแล้วดึงเดย์ที่ยกมือไหว้ไปกอด

ผมมองอึ้งๆอยู่เหมือนกันแม่ไอ้นุ๊กกอดไอ้เดย์แน่นมาก พูดว่าคิดถึงไม่หยุดบ่นว่าเดย์ไม่ยอมมาเที่ยวหาเลย
ไอ้เดย์มันก็ทำแค่ยิ้มแล้วหันมาแนะนำผมอีกครั้ง ครับเอาเข้าไปไอ้นุ๊กมันแนะนำไปรอบแล้ว ไอ้เดย์ขยี้อีก
“แม่ นี่แฟนเดย์ครับ ชื่อลูกคิด ตกใจมั้ย” ไอ้หล่อพูดแล้วหัวเราะแห้งๆเกาหัวเกรียนมันเขินๆ
“มีแฟนเป็นผู้ชายตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยเดย์”
“ก็....คนแรกครับแม่ แหะ”

ผมยกมือไหว้ค้างเลยครับเพราะแม่ไอ้นุ๊กจ้องมองผมนานมาก ทำไมเขาจ้องผมนานจังหว่า
แม่เพื่อนมันยังดูไม่แก่มากถึงผมยาวประบ่าจะมีหงอกบ้างนิดหน่อยแต่ก็ดูเป็นคุณน้าที่ใจดี
“แฟน....แฟนเดย์เหรอลูก” แม่เขาถามย้ำเหมือนอยากเอาให้ชัวร์ให้แน่ใจอีกรอบ ผมกับเดย์ยิ้มเขินๆ
พยักหน้ากัน แม่เขาแน่ใจแล้วว่าเราไม่ล้อเล่นก็ยิ้มเล็กน้อยบอกให้ออกไปรอกินข้าวล้างมือล้างไม้กันก่อน
อีกเดี๋ยวก็ทำเสร็จแล้ว

tsktonight…

*** มาได้แค่นี้ก่อนค่ะ นานๆจะได้ต่อทีโอ้ยตาจะปิดแล้วค่ะ ฮือออออ รักนะคนอ่าน วิไม่เทค่ะสาบาน
กว่าจะมาต่อได้แต่ละทีแทบขาดใจ รักนะกระพริบตาปริบๆ ใครคิดถึงเค้ารออ่านน้า
ปล.คำถามวัดภูมิ ไหนใครรู้บ้างคะว่าทำไมแม่สนุ๊กต้องร้องไห้ในวันเกิดลูกชายด้วยเอ่ย^^

T --- ขอบคุณค่านานขนาดนี้ก็ยังตามอ่านกันปลื้ม T T ส่วนเรื่องอยากให้เดย์โดนถีบไข่ย้อนอ่านดีๆ

โดนจัดไปแล้วที่ทะเลในตอนที่แล้วนะคะ555 แต่อาจจะไม่เขียวอาจจะแค่แดงๆ555

อาณาจักรแห่งเรา --- วิอ่ะอยากลงทุกวันเลยแต่วิโดนหลานแย่งคอม555 มีปัญหาค่ะฟ้องๆ กว่าจะได้คือดึกคือสู้ไม่ไหวแล้วเดี๋ยวนี้

ดูตอนนี้สิค่ะมาตั้งตีสี่ คือหมายความว่าวิไม่ได้นอนอ่ะ T T นี่ลงเสร็จก็จะรีบไปนอนค่ะ

ไม่งั้นไม่รู้จะได้ลงมะไหร่วิก็ทนเอา คิดถึงงงง

SmileSmileTem --- เดย์ฝากมาถามว่าหมั่นไส้เขาไม่ว่า แต่ว่าแล้วรักเค้าป่าวล่า เคี้ยก!

Create Date : 01 สิงหาคม 2560

Last Update : 1 สิงหาคม 2560 4:17:41 น.

1 comments

Counter : 835 Pageviews.

สวัสดีนะจ้ะ แวะมาเยี่ยมนะจ้าาา sinota ซิโนต้า Ulthera สลายไขมัน SculpSure เซลลูไลท์ ฝ้า กระ Derma Light เลเซอร์กำจัดขน กำจัดขนถาวร รูขุมขนกว้าง ทองคำ ไฮยาลูโรนิค Hyaluronic คีเลชั่น Chelation Hifu Pore Hair Removal Laser freckle dark spot cellulite SculpSure Ultherapy กำจัดไขมัน adenaa ลบรอยสักคิ้วด้วยเลเซอร์ ลบรอยสักคิ้ว Eyebrow Tattoo Removal เพ้นท์คิ้ว 3 มิติ สักคิ้ว 3 มิติ
ให้ใจหายใจ สุขภาพ วิธีลดความอ้วน การดูแลสุขภาพ อาหารเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย สุขภาพผู้หญิง สุขภาพผู้ชาย สุขภาพจิต โรคและการป้องกัน สมุนไพรไทย ขิง น้ำมันมะพร้าว ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ สุขภาพแม่ตั้งครรภ์ พัฒนาการตั้งครรภ์ 40 สัปดาห์ อาหารสำหรับแม่ตั้งครรภ์ โรคขณะตั้งครรภ์ การคลอด หลังคลอด การออกกำลังกาย ทารกแรกเกิด สุขภาพทารกแรกเกิด ผิวทารกแรกเกิด การพัฒนาการของเด็กแรกเกิด การดูแลทารกแรกเกิด โรคและวัคซีนสำหรับเด็กแรกเกิด เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อาหารสำหรับทารก เด็กโต สุขภาพเด็ก ผิวเด็ก การพัฒนาการเด็ก การดูแลเด็ก โรคและวัคซีนเด็ก อาหารสำหรับเด็ก การเล่นและการเรียนรู้ ครอบครัว ชีวิตครอบครัว ปัญหาภายในครอบครัว ความเชื่อ คนโบราณ

โดย: สมาชิกหมายเลข 4057910

วันที่: 23 สิงหาคม 2560 เวลา:17:15:12 น.