|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ตอนที่ 35 พลิกคดีซิเรียส แบล็ก (ตอนที่ 2)
ตอนที่ 35 พลิกคดีซิเรียส แบล็ก (ตอนที่ 2)
เซเวอรัส นี่พี่จะนั่งนิ่งเป็นหุ่นไปอีกนานแค่ไหนกันเนี่ย หลังจากที่ลอบมองพี่ชายระหว่างที่ตรวจการบ้านนักเรียนอยู่นานจูเลียน่าก็ถามอย่างสงสัย เพราะจู่ ๆ พี่ชายก็ผลุนผลันเข้ามาในห้องทำงานของเธอ และเอาแต่นั่งนิ่งไม่พูดไม่จา ถ้าเข้ามาแล้วเอาแต่นั่งนิ่งไม่ยอมพูดอะไรอยู่อย่างนี้แล้วล่ะก็ ชั้นว่าพี่กลับห้องไปตรวจการบ้านนักเรียนเถอะ
จูเลียน่า คะ เธอได้สังเกตเด็กคนนั้นบ้างมั้ย พี่หมายถึงใครกันเซเวอรัส เดมมิ่ง จูเลียน่าชะงัก ออโรร่า...มีอะไรเหรอ พี่ว่าพักนี้เด็กคนนี้แปลก ๆ ไปนะ แปลก? แปลกไปยังไง ไม่รู้สิ เหมือนกับ...เขาไม่เหมือนเดิม ศ.สเนปบีบขมับ เอ...ไอ้ท่าทางแบบนี้ พี่ว่า พี่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนน้า
*****************************************************
นี่...จะไม่เข้าไปคุยหน่อยเหรอ ชั้นเห็นเธอเอาแต่ยืนมองอยู่ตรงนี้มานานแล้วนะ มัลฟอยกระซิบถามเฮอร์ไมโอนี่อย่างสงสัย หลังจากที่แฮร์รี่พาออโรร่าออกมาจากห้องสมุดแล้วเขาก็เดิมตามมาและเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด และเดินตามออโรร่ากับเฮอร์ไมโอนี่มาจนเกือบถึงทางเข้าป่าต้องห้าม เฮอร์ไมโอนี่ส่ายหน้า ไม่ล่ะ ชั้นไม่กล้า ทำไมล่ะ เธอไม่เห็นท่าทางของออโรร่าเหรอ น่ากลัวจะตาย น่ากลัว? เธอหมายถึง... ใช่ แบบนั้นล่ะ ออโรร่าเป็นอีกแล้ว มัลฟอยย่นคิ้ว ตั้งแต่กลับจากปิดเทอมช่วงคริสมาสต์นี่ดูออโรร่าเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ มีเรื่องแปลก ๆ เกิดขึ้นเยอะเลย แล้วนี่ออโรร่าเล่าเรื่องเมื่อคืนให้เธอฟังแล้วหรือยัง เล่าแล้ว แต่ยังคุยกันไม่จบพอตเตอร์ก็มาขัดเสียก่อน เขาหันไปมองออโรร่าที่นั่งนิ่งไม่ขยับไปไหน แล้วนี่เราต้องรอไปอย่างนี้อีกนานเท่าไหร่ ก็รอจนกว่าออโรร่าจะใจเย็นลง ถ้าใจเย็นเมื่อไหร่เขาก็เป็นปกติเมื่อนั้น
*****************************************************
และแล้วก็เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอออโรร่ากับแฮร์รี่ได้เจอกันอีกครั้งในช่วงทานอาหารเย็นทั้งสองคนก็ทานอาหารด้วยอาการหัวร่อต่อกระซิก รอนเกาหัว เขาเอนตัวกระซิบบอกเฮอร์ไมโอนี่อย่างงง ๆ นับวันชั้นก็ยิ่งตามสองคนนั้นไม่ทัน เฮอร์ไมโอนี่ยักไหล่ สองคนนั้นดีกันก็ดีแล้วนี่ ถ้ามาปั้นปึงใส่กันเราสองคนก็ลำบากอีก
จริง ๆ แล้วมันมีที่มาว่า.... แฮร์รี่จะโกรธชั้นมากมั้ยนะ ทันทีที่ใจเย็นลงออโรร่าก็ปรึกษาเฮอร์ไมโอนี่กับมัลฟอยอย่างทุกข์ใจ คงไม่หรอกมั้ง เฮอร์ไมโอนี่ปลอบแบบไม่ค่อยแน่ใจนัก อาจจะแค่หงุดหงิดนิด ๆ หน่อย ๆ...ล่ะมั้ง ออโรร่าฟังคำปลอบ (ที่จะไม่ค่อยจะปลอบสักเท่าไหร่) อย่างไม่สบายใจ แล้วชั้นจะทำอย่างไรดีล่ะ มัลฟอยกับเฮอร์ไมโอนี่มองหน้ากัน ไม่ต้องทำอะไรก็ได้มั้ง มัลฟอยออกความเห็น (อย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่) เธอก็ลองทำไม่รู้ไม่ชี้ก่อนสิ ถ้าพอตเตอร์ยังโกรธอยู่ก็ค่อยขอโทษ แต่ถ้าเจ้านั่นหายโกรธแล้ว เธอก็ลืม ๆ มันไปซะ ไม่ต้องพูดถึงมันอีก
ถ้าอย่างนั้น ก็แสดงว่าไอ้ตัวเฟเร็ทนั่นมันจะมาชอบออโรร่างั้นสิ พอได้ยินคำถามจากรอนแฮร์รี่ก็แทบเต้น คนอย่างมันก็ได้แต่แค่คิด!!! มันก็จะไม่มีทางสำเร็จเด็ดขาด!!! เอาน่า นายใจเย็น ๆ ก่อน ชั้นก็แค่ถามดูเท่านั้น แฮร์รี่หน้าบึ้ง งั้นก็หัดถามไอ้คำถามที่มันสร้างสรรค์กว่านี้หน่อยไม่ได้หรือไง!!! รอนลอบเบะปาก คนขี้หึงเวลาหึงนี่ไม่ได้สนใจเรื่องอื่นรอบตัวเล้ย ขนาดเขาพูดว่าออโรร่าเปลี่ยนไปยังไงแฮร์รี่ก็ยังไม่สนใจ หันกลับมาพูดเรื่องออโรร่ากับไอ้ตัวเฟเร็ทอีกจนได้ งั้นชั้นไม่ถามนายแล้วก็ได้ แต่อยากรู้ว่านายจะทำยังไงต่อไป แฮร์รี่คิด ถ้าเรื่องที่เขากลัวตลอดเป็นความจริงขึ้นมาล่ะจะทำยังไงดี ออโรร่าน่ะเป็นคนอ่อนโยน ถ้านายเอาแต่หงุดหงิดอาละวาทใส่อยู่อย่างนี้ล่ะก็ เขาอาจจะหลีกลี้หนีหายไปจากนายก็ได้นะ งั้นก็หมายความว่า... นายต้องใจเย็น ๆ คอยเอาอกเอาใจออโรร่าให้มาก ๆ เขาจะได้ไม่เอนเอียงไปหาคนอื่นไงเล่า ......เรื่องก็เลยจบลงด้วยประการละฉะนี้
*****************************************************
กะอีแค่งูตัวเดียวพวกนายจะหาอะไรกันนักกันหนานะ รอนนั่งมองแฮร์รี่กับออโรร่าที่นั่งมองแผนที่ตัวกวนตามหา แม่งู กันหน้าดำคร่ำเครียด เขานั่งกินขนมไป ตาก็เหลือบมองไปทางฟองสบู่อันใหญ่ที่ใช้ขัง ลูกงู เป็นระยะ เธอก็อย่าพูดมากเลยน่ารอน น่ารำคาญจริง สองคนนั่นเขาจะทำอะไรมันก็เรื่องของเขาน่า เฮอร์โอนี่ตวัดเสียง เธออ่านหนังสือต่อไปอย่างไม่สนใจใคร รอนเบะปาก เขาเหลือบมอง ลูกงู อีกครั้งแล้วถามอย่างสงสัย ชั้นถามจริง ๆ เถอะ พวกเธอเอาไอ้ตัวนี้ไปไว้ในหอนอนน่ะ คนอื่นเขาไม่ว่ากันบ้างหรือไง ใครเขาจะว่าล่ะ คนอื่นเขาไม่ได้ขี้ขลาดเหมือนเธอนี่ เขาจะได้กลัวงูที่ถูกขังอยู่ในฟองสบู่เสกนั่น
แฮร์รี่วางแผนที่ในมือลง เขาหันไปมองออโรร่าที่อุ้มฟองสบู่เสกเอาไว้ ในนี้ไม่มีเลย บางทีแม่งูอาจจะออกไปพ้นจากฮอกวอตส์แล้วหรือว่า... โธ่ น่าสงสารจัง ออโรร่าเสียงเครือ เธอก้มลงมองงูน้อยที่เอาแต่นอนนิ่งตั้งแต่รู้ว่าหาแม่งูไม่พบ แล้วจะทำยังไงต่อดีล่ะ ก็มีอยู่ทางเดียวก็ต้องปล่อยไป แฮร์รี่พับแผนที่เก็บ ปล่อยเหรอแฮร์รี่!? แต่งูตัวนี้ยังเด็กอยู่เลยนะจะปล่อยให้อยู่เพียงลำพังตัวเดียวได้ยังไง! เธอกอดฟองสบู่เสกไว้แน่น ชั้นไม่ยอมหรอกนะ!! ถ้าไม่ยอมแล้วเธอจะทำยังไง อย่าบอกนะว่าเธอจะเลี้ยงงูตัวนี้ต่อไปน่ะ รอนอ้าปากค้าง ขนมหลุดจากมือ อะไรนะ!!! เธอจะเลี้ยงงูตัวนี้ต่อไปงั้นเหรอ!!! อย่าพูดเป็นเล่นน่าออโรร่า!!! ออโรร่าเชิดหน้า ชั้นจะเลี้ยง!!! ยังไงชั้นก็จะเลี้ยง!!! พวกเธออย่ามาห้ามชั้นซะให้ยากเลย!!!
*****************************************************
งั้นเหรอ ครูก็เพิ่งจะเคยได้ยินนะเนี่ยว่าออโรร่าเองก็ดื้อกับคนอื่นเขาเป็นด้วย จูเลียน่าหัวเราะเบา ๆ เธอมองรอนที่มาเยี่ยมพร้อมกับเรื่องร้อนใจอย่างขบขัน มันไม่ใช่เรื่องตลกเลยนะครับอาจารย์ รอนหัวเสีย อะไรของเขาก็ไม่รู้ จะเลี้ยงอะไรก็ไม่เลี้ยง ดันจะเลี้ยงงู เกิดวันดีคืนดีมันหลุดออกมาได้ พวกผมไม่เดือดร้อนเหรอ มันคงจะไม่มีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นหรอกมั้งรอน อย่าลืมสิว่าแฮร์รี่กับออโรร่าเขาพูดภาษาพาร์เซลได้ เขาต้องสั่งห้ามงูตัวนั้นบ้างล่ะ เฮอร์ไมโอนี่พยายามปลอบ เธอส่งแก้วน้ำส่งให้และรับถ้วยซุปจากจูเลียน่าไปวางไว้ที่ถาด แล้วนี่ตอนนี้สองคนนั้นไปอยู่ซะที่ไหนแล้วล่ะเฮอร์ไมโอนี่ เห็นว่าจะไปหา ศ.มักกอนนากัลเพื่อขออนุญาตเลี้ยงงูตัวนั้นน่ะค่ะ
*****************************************************
แน่ใจแล้วเหรอมิสเดมมิ่งที่จะเลี้ยงงูตัวนี้ ศ.ดัมเบิ้ลดอร์มองแฮร์รี่กับออโรร่าตาเป็นประกาย หนูแน่ใจค่ะ หนูขอรับรองค่ะว่างูตัวนี้จะไม่ก่อความวุ่นวายเด็ดขาด แต่มิสเดมมิ่ง ครูว่า... เอาน่า ศ.มักกอนนากัล ศ.ดัมเบิ้ลดอร์ขัด ศ.มักกอนนากัลที่พยายามท้วง ในเมื่อเจ้าตัวเขารับรองขนาดนั้นแล้ว ก็คงจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก ศ.มักกอนนากัลพูดไม่ออกเมื่อได้ยินคำสนับสนุนจากอาจารย์ใหญ่ประจำฮอกวอตส์ เธอพาแฮร์รี่กับออโรร่ามาที่พบ ศ.ดัมเบิ้ลดอร์เพราะหวังว่าอีกฝ่ายจะห้าม แต่นี่นอกจากจะไม่ห้ามแล้วยังสนับสนุนซะอีก
งูตัวนั้นน่าจะพาไปให้แฮกริดดูน่ะหน่อย ดูมันหงอย ๆ ยังไงไม่รู้ ออโรร่าก้มลงมองฟองสบู่เสก มันเป็นอย่างนี้ตั้งแต่ที่รู้ว่าหาแม่งูไม่เจอนั่นแหล่ะค่ะอาจารย์ เอาแต่นอนนิ่ง ไม่ยอมกินอะไรเลย ศ.ดัมเบิ้ลดอร์ยิ้ม งั้นก็คอยดูแลให้มันดี ๆ ล่ะมิสเดมมิ่ง บางทีมันอาจจะเหงาก็ได้
*****************************************************
อัลบัส... ใจเย็น ๆ ไว้เถอะน่ามิเนอร์ว่า เย็นเหรอ! จนถึงขั้นนี้แล้วคุณยังอยากจะให้ชั้นใจเย็นอีกเหรอ เด็กคนนั้น... แค่งูตัวเดียว... มันไม่สำคัญหรอกนะอัลบัสว่าเด็กคนนั้นจะเลี้ยงงูกี่ตัว!!! แต่ที่สำคัญก็คือนับวันสายเลือดของเด็กคนนั้นก็ยิ่งเข้มข้น!!! คุณก็คิดมากไป คุณต่างหากที่มองโลกในแง่ดีเกินไปอัลบัส! ศ.มักกอนนากัลเถียงทันควัน ฟังคำของชั้นเอาไว้เถอะอัลบัส! สิ่งที่คุณมองข้ามไปในวันนี้ มันจะหวนกลับมาทำร้ายคุณในวันหน้า จำเอาไว้!!
*****************************************************
นี่ เธอต้องกินอะไรบ้างนะ ออโรร่าปลอบเมื่อเห็นว่างูตัวน้อยไม่ยอมกินอาหารที่เธอป้อนให้ ถ้าไม่กินอะไรแล้วเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก แต่งูตัวน้อยก็ยังไม่ยอมขยับ ออโรร่าถอนใจ อย่าคิดมากเลยนะ... อย่าคิดมากงั้นเหรอ!!! เจ้าพูดอย่างนั้นได้ยังไง!! แม่ข้าตายไปแล้วนะ!! ฟ่อ!! งูตัวน้อยผงกหัวขึ้นมาตอบโต้ ตอนนี้ข้าเหลืออยู่แค่ตัวเดียว ไม่เหลือใครอีกแล้ว!! เจ้าไม่รู้หรอกว่าการต้องอยู่เพียงลำพังในโลกนี้มันเป็นยังไง!! ออโรร่ามองหยดน้ำหยดเล็กที่หยดจากตาของงูน้อยแล้วน้ำตาคลอ รู้สิ ทำไมจะไม่รู้ ออโรร่าเสียงเครือ ชั้นก็เหมือนเธอ ไม่มีพ่อไม่มีแม่ อยู่เพียงแค่ลำพังในโลกนี้ เจ้าเป็นลูกกำพร้างั้นเหรอ พ่อกับแม่ของชั้นเป็นใครก็ไม่รู้ พวกเขาเอาชั้นไปฝากไว้กับพ่อแม่บุญธรรม แต่พวกเขาก็...ตายไปแล้ว งูน้อยขยับตัว ฟองสบู่เสกค่อย ๆ เลื่อนมาหยุดตรงหน้าออโรร่าที่นั่งหมอบกับพื้นโต๊ะอย่างเห็นใจ งั้นแสดงว่าเราก็เหมือนกันน่ะสิ ฟ่อ ใช่เราเป็นพวกเดียวกัน ออโรร่าพยายามยิ้ม แล้วเราก็เป็นเพื่อนกันได้ใช่มั้ย งูน้อยทำท่าครุ่นคิด ก็ได้ เราเป็นมิตรกันก็ได้ ฟ่อ ออโรร่ายกฟองสบู่ขึ้นมากอดอย่างดีใจ ไชโย้!! ดีใจจังเล้ย!!
*****************************************************
สรุปแล้วออโรร่าก็เลี้ยงงูตัวนั้นต่อไป ใช่ แล้วคนอื่นไม่ว่าอะไรกันบ้างเหรอ เป็นใครก็ต้องกลัวเมื่อมีงูมาอาศัยอยู่ร่วมกัน เขาก็กลัวกันน่ะนะ แต่ว่าออโรร่าเขาจะไม่ปล่อยให้งูตัวนั้นออกมาเพ่นพ่านในหอเขาจะเอาไว้ในฟองสบู่เสกตลอด ยกเว้นเวลาว่าง ๆ ที่เขาจะพาลงมาเดินเล่นนอกหอ เดินเล่น? พูดอย่างกับพาหมาไปเดินเล่นเลยนะ มัลฟอยวางครุกแชงค์ที่กำลังหลับสบายไว้บนพื้น เขาไม่สนใจเสียงประท้วงเจ้าแมวเหมียวแล้วเอนตัวลงนอนหนุนตักเด็กสาวข้างตัว แล้วงูตัวนั้นมันไม่ก่อเรื่องอะไรเลยหรือไง ไม่นะ ถ้าแฮร์รี่กับออโรร่าไม่อยู่มันก็จะเอาแต่นอนอยู่เฉย ๆ ไม่วุ่นวายกับใคร ก็ดีเหมือนกันนะ มันจะได้ไม่มีวุ่นวายกับเธอไง เกิดมันอาละวาดขึ้นมามันจะยุ่ง เขาหาว ง่วงเหรอ อือ ขอนอนสักแป๊บนะ ถ้าได้เวลาแล้วก็ปลุกด้วยแล้วกัน
*****************************************************
อ๊ะ...ได้เวลาอาหารเช้าแล้วเหรอนี่ เฮอร์ไมโอนี่อุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อนกฮูกตัวหนึ่งร่อนลงมาหยุดอยู่ตรงหน้าโดยที่เธอไม่ทันระวังตัว แล้วทันทีที่เธอแกะเดลี่พรอเฟ็ตออกมา เจ้านกฮูกก็บินจากไปทันที เฮอร์ไมโอนี่ก้มลงมองเด็กหนุ่มที่นอนหนุนตักเธออยู่ ดวงตาที่ปิดสนิททำให้เธอลังเลที่จะปลุกเขา
นับแต่ที่ลูเซี่ยน มัลฟอยเสียชีวิตไป มัลฟอยก็เริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเอง ผมที่เคยชุ่มไปด้วยน้ำมันใส่ผม เขาก็เลิกใช้แล้วปล่อยให้มันเป็นตามธรรมชาติ (ซึ่งทำให้สาว ๆ หันมาปิ๊งเขามากขึ้นกว่าเดิม) นอกจากนี้เขาก็ไม่ค่อยหาเรื่องนักเรียนคนอื่นเหมือนเมื่อก่อน และหันมาสนใจเรียนมากขึ้น (แต่เขาก็ยังคงหาเรื่องแฮร์รี่กับรอนเหมือนเดิม ซึ่งเขาบอกกับเธอว่า ถ้าวันไหนไม่ได้ทะเลาะกับเพื่อนเธอแล้ว มันทำให้เขากินไม่ได้นอนไม่หลับเลยทีเดียว) แถมเขายังต้องเคลียร์ตัวเองกับกระทรวงเวทมนตร์ว่าเขากับมารดานั้น ไม่ได้รู้เห็นด้วยกับการที่พ่อของเขานั้นเป็นผู้เสพความตาย แม้กระทรวงจะยังไม่แน่ใจ แต่เขาก็ปล่อยให้มัลฟอยนั้นได้ใช้ชีวิตเหมือนปกติ แต่ก็ยังมีคนคอยจับตามองอย่างใกล้ชิด (อันนี้เป็นเพราะว่า ศ.ดัมเบิ้ลดอร์รับรอง เขาก็เลยรอดตัว)
แต่ในช่วงหลายวันที่ผ่านมา เธอสังเกตุเห็นว่ามัลฟอยมักที่จะมีท่าทางเพลีย ๆ บางครั้งเขาก็จะเหม่อลอย หรือบางครั้งเขาก็จะมีสีหน้าเคร่งเครียด แต่พอเธอถาม เขาก็บอกไม่มีอะไร หรือว่านอนไม่หลับเท่านั้น ยิ่งใกล้วันพฤหัสมากขึ้นเท่าไหร่ เขายิ่งมีท่าทางเคร่งเครียดมากขึ้น เฮอร์ไมโอนี่ปัดผมสีบรอนด์ซีดที่ปรกลงมาปิดเปลือกตาออกไปแล้วแตะรอยคล้ำที่รอบดวงตาเบา ๆ เธออยากจะช่วยบรรเทาความกลัดกลุ้มของเขาบ้าง แต่ถ้าเขาไม่พูด...ไม่บอกเธอแล้ว เธอจะทำอะไรได้
เฮอร์ไมโอนี่ถอนใจ วันนี้พวกเธอไม่มีเรียนเช้า แล้วเธอเองก็ไม่หิวมากนัก เธอเลยปล่อยให้เขานอนต่อ แล้วหยิบเดลี่พรอเฟ็ตขึ้นมาอ่านฆ่าเวลา เฮ้ย!!!
เธอร้องออกมาเมื่อเห็นหัวข้อข่าวที่พาดตัวเบ่อเริ้ม มัลฟอยสะดุ้งตื่น เขามองเด็กสาวที่ร้องออกมาอย่างงง เป็นอะไรไปเฮอร์ไมโอนี่ มีอะไรงั้นเหรอ เขางัวเงียถาม
*****************************************************
วันนี้เขาคึกคักอะไรกันนักนะ รอนหันไปถามแฮร์รี่ขณะที่พวกเขากำลังไปทานอาหารเช้า ดูตื่นเต้น...แล้วก็สนใจกับหนังสือพิมพ์กันจัง สงสัยคงจะมีข่าวใหญ่ละมั้ง ออโรร่าบอก พอพวกเขาโผล่เข้าไปในห้องโถงรวมก็มีเสียงดังขึ้นมาทันที ยินดีด้วยนะแฮร์รี่ สุดยอดไปเลย อย่างนี้คืนนี้พวกเราต้องฉลองกันแล้ว ฯลฯ แฮร์รี่งง เขาได้แต่พยักหน้ารับทั้ง ๆ ที่ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
เกิดอะไรขึ้นเหรอเนวิลล์ รอนหันไปถามเนวิลล์ทันทีที่นั่งลง อ๋อ...ก็... แฮร์รี่!!! ยังไม่ทันที่เนวิลล์จะตอบ เฮอร์ไมโอนี่ก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาพร้อมกับร้องเรียกเพื่อนชายเสียงดังลั่น มีอะไรเฮอร์ไมโอนี่...ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ ออโรร่าถามเมื่อเห็นเด็กสาวมีท่าทางตื่นเต้น พวกเธอเห็นข่าวกันหรือยัง เฮอร์ไมโอนี่ถามเสียงแหลม แฮร์รี่นิ่วหน้า ยังเลย นี่ก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น เฮอร์ไมโอนี่ยัดหนังสือพิมพ์ใส่มือแฮร์รี่ แล้วชี้ไปที่ข่าว ดูสิ เหลือเชื่อเลย!!! แฮร์รี่ก้มลงอ่านข่าว แล้วความงุนงงก็จางหาย เหลือเพียงความยินดีปรีดาเท่านั้น!!!!
ความจริงปรากฏ ฆาตกรใจโหดกลับกลายเป็นผู้บริสุทธิ์
คงไม่มีใครที่จะลืมเหตุการณ์เมื่อ 15 ปีก่อนได้ การสังหารโหดครอบครัวพอตเตอร์ และเหตุการณ์ในครั้งนั้น ทำให้ลูกชายเพียงคนเดียวของพวกเขา แฮร์รี่ พอตเตอร์ นั้นกลับได้ชื่อว่าเป็น เด็กชายผู้รอดชีวิต และได้ทำให้คนที่คุณก็รู้ว่าใครสูญสิ้นอำนาจไปนับสิบปี แต่จะมีใครรู้บ้างว่าเบื้องหลังของการตายของสองสามีภรรยา พอตเตอร์นั้นเกิดขึ้นจากเพื่อนสนิทของเขาเอง ซิเรียส แบล็ก
นอกจากนี้แล้วแบล็กยังลงมือสังหารเพื่อนของเขาอีกคนหนึ่งคือ ปีเตอร์ เพ็ตติกรูส์ ซึ่งต่อว่าแบล็กว่าเป็นคนทรยศต่อครอบครัวพอตเตอร์ และจากคำพูดของเขานั้นทำให้เขาและมักเกิ้ลอีก 12 คนต้องจบชีวิตลง และแบล็กยังถูกตราหน้าว่าเป็นคนสนิทของคนที่คุณก็รู้ว่าใคร และจบลงด้วยการใช้ชีวิตที่เหลือในคุกอัซคาบัน และเขาก็แหกคุกออกมาได้อย่างง่ายดายเมื่อ 4 ปีก่อน ซึ่งไม่ว่าจะพยายามอย่างไรกระทรวงเวทมนตร์ก็ไม่สามารถตามจับตัวแบล็กได้
นั่นคือสิ่งที่พ่อมดและแม่มดส่วนใหญ่รู้ แต่แล้วเมื่อ 5 วันก่อนความจริงทุกอย่างก็ถูกเปิดเผยขึ้น มือปราบมารได้ข่าวของเพ็ตติกรูส์ และจับกุมได้หลังจากที่ดักซุ่มอยู่เป็นเวลาเกือบเดือน และเมื่อ 2 วันก่อน นักโทษที่กระทรวงต้องการตัวมากที่สุด ได้เดินเข้ามาในห้องพิจารณาคดีชั้นสูงพร้อมกับ อัลบัส ดัมเบิ้ลดอร์ อาจารย์ใหญ่โรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์เพื่อฟังการตัดสิน
เพ็ตติกรูส์ที่ได้ดื่มสัจจะเซรุ่มเข้าไปนั้นได้สารภาพความจริงทุกอย่างออกมา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เขาเป็นสมุนของคนที่คุณก็รู้ว่าใคร หรือการที่เขาเองที่เป็นผู้ที่ทรยศต่อครอบครัวพอตเตอร์ และเขาได้ถูกตัดสินให้ดื่มน้ำยาสลายกระดูกเป็นการลงโทษ นอกจากนี้แบล็กก็ถูกปล่อยตัวเป็นอิสระ พร้อมกับคำขออภัยจากกระทรวงเวทมนตร์
มันจะมีอะไรที่ดีไปกว่าการได้ใช้ชีวิตได้อย่างเป็นอิสระอีกล่ะครับ แบล็กเอ่ยอย่างร่าเริง เมื่อถูกถามว่ารู้สึกอย่างไรในตอนนี้ ตั้งแต่ที่ผมแหกคุกออกมา ผมก็ต้องใช้ชีวิตอย่างหลบ ๆ ซ่อน ๆ มาโดยตลอด ฉะนั้นมันจึงเป็นการเยี่ยมมากเมื่อได้รู้ว่าเราสามารถทำอะไรก็ได้ตามที่เราต้องการ และเมื่อเราได้ถามถึงสิ่งที่เขาต้องการทำมากที่สุด แบล็กก็ตอบว่า แน่นอน!!! ผมมีสิ่งที่ผมอยากทำมากที่สุด เขาหันไปยิ้มให้กับเพื่อนสนิทของเขา รีมัส ลูปิน อดีตอาจารย์สอนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มือจากโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็อย่างที่พวกคุณรู้ ผมกับเจมส์ พอตเตอร์เป็นเพื่อนสนิทกัน และแม้ว่าเขากับลิลลี่จะตายไป แต่พวกเขาก็ทิ้งสิ่งที่พวกเขารักมากที่สุดเอาไว้...ใช่ครับ ผมกำลังพูดถึงแฮร์รี่ พอตเตอร์ แฮร์รี่เป็นลูกทูนหัวของผมเอง เพราะฉะนั้นสิ่งที่ผมอยากทำมากที่สุดก็คือ การที่ผมกับแฮร์รี่จะได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างเราฝันเอาไว้
ในเมื่อความจริงก็ถูกเปิดเผยแล้ว เราก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าซิเรียส แบล็ก และแฮร์รี่ พอตเตอร์ จะสามารถอยู่ด้วยกันและใช้ชีวิตอย่างมีความสุขเหมือนครอบครัวอื่นเขาเสียที
ยอดไปเลยแฮร์รี่!! ใช่ นี่น่ะข่าวดีสุด ๆ เลย!! รอนกับออโรร่าร้องออกมาอย่างดีใจ แฮร์รี่เอาแต่ยิ้มไม่ได้พูดอะไร เขาหันไปทาง ศ.ดัมเบิ้ลดอร์ ก็เห็นอีกฝ่ายมองมาที่เขาอย่างอารมณ์ดี ขอบคุณครับ แฮร์รี่ขยับริมฝีปาก ศ.ดัมเบิ้ลดอร์ขยิบตาให้ทีหนึ่งแล้วก้มหน้าทานอาหารต่อ
*****************************************************
แหม...หน้างี้บานเชียวนะ!! ศ.สเนปเหน็บแนมน้องสาวที่วางหนังสือพิมพ์ลงและเริ่มทานอาหารเช้าต่อ กะอีแค่พ้นคดี ไม่รู้ดีใจอะไรกันนักกันหนา!! เขาบ่นพร้อมกับหั่นไส้กรอกที่อยู่ในจานอย่างแรง เหมือนกับต้องการให้มันเป็นใครคนหนึ่งที่เขากำลังพูดถึงอย่างนั้นแหล่ะ จูเลียน่าหันมามองพี่ชายอย่างขบขัน เรื่องการทะเลาะกันระหว่างพี่ชายและคู่หมั้น ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี มันก็ยังคงเป็นเรื่องตลกสำหรับเธออยู่เสมอ นี่ก็ผ่านมาเกือบ 20 ปีที่เธอไม่ได้พบกับพวกเขาทั้งสอง ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ลดลงเลยแถมดูเหมือนมันจะมากขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ เธอรู้ว่าตั้งแต่เมื่อก่อนแล้วที่หลายคนพากันสงสัยถึงสาเหตุของ การไม่ชอบหน้ากัน ระหว่างคนทั้งสอง แต่นอกจากเธอและพี่ชายแล้ว ไม่เคยมีใครรู้เลยว่าสาเหตุหลักที่พี่ชายของเธอไม่ชอบคู่หมั้นนั่นเป็นเพราะอะไร
เธอเองก็เหมือนกัน ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับมันแล้ว ยังจะไปสนใจทำไมอีก จำไม่ได้หรือไงว่าเมื่อก่อนมันทำอะไรกับเธอไว้บ้าง จูเลียน่าลอบยิ้ม นี่ขนาดคิดว่าเธอกับซิเรียสเลิกกันยังขนาดนี้เลยนะ ถ้าเกิดรู้ว่าพวกเธอวางแผนที่จะแต่งงานกันล่ะก็ ไม่รู้ว่าจะโมโหขนาดไหน เอาน่าเซเวอรัส เรื่องมันก็ผ่านไปนานแล้ว จะไปรื้อฟื้นมันอีกทำไมล่ะ พวกพี่น่าจะดี ๆ กันไว้นะ เพราะเดี๋ยวเขาก็จะมาเป็นน้องเขยพี่แล้ว เธอปลอบ เฮอะ!! ถึงมันจะกลายเป็นน้องเขยพี่แล้ว พี่ก็ไม่มีทางหายเกลียดมันได้หรอก ศ.สเนปสะบัดเสียง แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีก แต่แล้วเขาก็นิ่งไป ทำหน้านิ่ว แล้วหันไปถามน้องสาวอย่างสงสัย เมื่อกี้นี้เธอว่าอะไรนะจูเลียน่า ไหนลองพูดใหม่อีกทีสิ ชั้นบอกว่า... จูเลียน่าพยายามกลั้นหัวเราะ (ส่วนแฮกริดที่นั่งอยู่ข้าง ๆ หันมาสนใจการสนทนาของสองพี่น้องอย่างเต็มที่) ...พวกพี่น่าจะดีกันไว้ เพราะว่าซิเรียสเขากำลังจะมาเป็นน้องเขยของพี่เร็ว ๆ นี้
ทั้ง ๆ ที่ภายในห้องโถงเต็มไปด้วยเสียงอึกทึกจากข่าวใหญ่ในเช้าวันนี้ แต่ภายในหัวของ ศ.สเนปกลับว่างเปล่า เขามองน้องสาวที่พยายามกลั้นยิ้มด้วยแววตาไร้ความรู้สึกเหมือนไม่เข้าใจในประโยคที่น้องสาวพูด แต่แล้วเขาก็เบิกตากว้าง ใบหน้าแดงกล่ำขึ้นมาทันตา จะ...จูเลียน่า...ธะ...เธอ... เซเวอรัส จูเลียน่ายิ้มเหมือนขอโทษ ชั้นกับซิเรียส เราสองคนวางแผนกันไว้ว่า เราจะแต่งงานกันหลังจากที่เขาพ้นจากคดี
ปัง!!! แต่งงาน!!! อย่ามาพูดเป็นเล่นนะจูเลียน่า!!! ศ.สเนปลุกพรวด ตบโต๊ะเสียงดังลั่นตะโกนถามน้องสาวด้วยความโมโห ไม่สนใจถึงความเงียบกริบและสายตาทุกคู่ที่จับจ้องมาเป็นตาเดียว เปล่า ชั้นไม่ได้พูดเล่น นี่เธอแอบไปตกลงเรื่องแต่งงานกับไอ้หมาบ้านั่นเมื่อไหร่ฮะ!! เธอแอบไปนัดเจอมันมาลับหลังพี่งั้นเหรอจูเลียน่า!!! จูเลียน่าย่นคิ้ว ชั้นโตแล้วนะเซเวอรัส ไม่ใช่เด็ก ๆ ที่ต้องแอบทำอะไรลับ ๆ ล่อ ๆ ลับหลังพี่ แล้วพี่จำเป็นต้องตะโกนเสียงดังให้คนอื่นเขาได้ยินด้วยเหรอ จูเลียน่าดุ ศ.สเนปหันขวับ แล้วดวงตาทุกคู่ (ขอย้ำนะว่าทุกคู่ ไม่เว้นแม้แต่ ศ.ท่านอื่น ๆ) ที่จับต้องอย่างสนใจนั้นต่างพากันรีบเมินหนีอย่างรวดเร็วเมื่อ ศ.สเนปกวาดตามองไปรอบห้องโถง แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นนกฮูก 2 ตัวช่วยกันหอบหิ้วกล่องขนาดใหญ่มาหยุดลงตรงหน้าจูเลียน่า
หลังจากที่แกะเชือกออกจากนกฮูกทั้งสองแล้ว จูเลียน่าก็เปิดกล่อง เธอหยิบการ์ดขึ้นมาอ่านแล้วอมยิ้ม จากนั้นก็หยิบช่อดอกกุหลาบสีแดงสดช่อใหญ่ออกมาจากกล่อง ศ.สเนปมองช่อดอกไม้นั้นตาขวาง ลองน้องสาวเขาหน้าบานอย่างนั้น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามาจากใคร หนอย...ส่งดอกไม้มาช่อใหญ่ขนาดนั้น คิดจะส่งมายั่วโมโหเขาหรือยังไงกันนะ!! จูเลียน่า... พี่คงไม่มีธุระอะไรกับชั้นอีกแล้วใช่มั้ยเซเวอรัส จูเลียน่ารีบแทรกขึ้นทันทีที่พี่ชายเริ่มขยับริมฝีปาก เธอลุกขึ้น ประคองช่อดอกไม้ไว้อย่างระมัดระวัง ถ้าพี่ไม่มีอะไรแล้ว ชั้นก็ขอตัวก่อนนะ ขอตัวก่อนนะคะทุก ๆ ท่าน เธอก้มหัวให้กับ ศ.ท่านอื่น ๆ แล้วเดินจากไป ทิ้งไว้เพียงความเงียบกริบ
*****************************************************
เห็นมั้ย!!! ชั้นพูดผิดไหมล่ะ!!! เบลลาทริกซ์กรี๊ดลั่นเมื่อเห็นข่าวในหนังสือพิมพ์ ยัยคนนั้นก่อเรื่องขึ้นมาจนได้!!! เสียงพึมพำดังขึ้นจากผู้เสพความตายคนอื่น นั่นเธอจะไปไหนน่ะเบลลาทริกซ์ หนึ่งในนั้นร้องถามเมื่อเห็นเบลลาทริกซ์กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปจากห้อง ชั้นก็จะเอาข่าวนี้ไปให้นายท่านดูน่ะสิ!!!
คาร่ามองลอร์ดโวลเดอมอร์นั่งหน้าเครียดอยู่บนเก้าอี้ใหญ่และมองเบลลาทริกซ์ที่นั่งจ้องมาที่เธออย่างเกลียดชังแล้วลอบถอนใจ เมื่อไหร่เธอจะพ้น ๆ ไปจากสถานการณ์ตรงนี้เสียทีนะ คาร่า มานี่สิ คาร่าทรุดตัวลงนั่งข้างเก้านี้ คุณให้หาหนูหรือคะ เธอถามเสียงอ่อน เธอเห็นหนังสือพิมพ์แล้วหรือยัง คาร่านิ่งไปชั่วครู่ ...เห็นแล้วค่ะ เห็น? แล้วดูเธอไม่รู้สึกอะไรเลยนะ! ทั้ง ๆ ที่เจ้านั่นถูกจับได้ก็เพราะเธอ!! เบลลาทริกซ์เสียงแหลม คาร่ายักไหล่ ก็ช่วยไม่ได้ ช่วยไม่ได้!! ใช่ ก็อยากทำให้ตัวเองถูกจับได้ทำไมล่ะ อยากไม่ระวังตัวเอง แล้วจะมาโทษชั้นได้ยังไงกัน คาร่า!!! เอาล่ะ พอได้แล้ว... ลอร์ดโวลเดอมอร์ปรามเสียงเรียบ เรื่องมันแล้วก็ให้มันแล้วไป เบลลาทริกซ์มองเจ้านายอย่างไม่อยากเชื่อสายตา นึกน้อยใจที่อีกฝ่ายลำเอียง อย่าทำอีกรู้มั้ยคาร่า หนูทราบแล้วค่ะ หนูสัญญา ต่อไปหนูจะไม่ทำให้คุณเดือดร้อนอีก เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องเดียวเท่านั้นที่ชั้นต้องการทำเพื่อเธอ!
คาร่า!! หยุดเดี๋ยวนี้นะคาร่า!! หลังจากที่ออกมาจากห้องของลอร์ดโวลเดอมอร์แล้วเบลลาทริกซ์ก็รั้งตัวคาร่าไว้ ทำไมอีกล่ะเบลลาทริกซ์ คาร่าหาว ชั้นง่วงน่ะ อยากจะนอน เบลลาทริกซ์ถลึงตาใส่คู่อริ ชั้นอยากรู้นักว่าเธอมีอภิสิทธิ์อะไรนักหนาถึงได้เป็นที่เอ็นดูของนายท่าน!! เธอกวาดตามองคาร่าตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่ดูจากที่ไม่เคยเห็นเธอ ทำ อะไรเลย ก็พอจะบอกได้หรอกว่าเธอใช้ตัวเองมากกว่าจะใช้ความสามารถที่มี!!! ดวงตาสีฟ้าวาววับ ถอนคำพูดเดี๋ยวนี่นะเบลลาทริกซ์!!! เบลลาทริกซ์เบะปาก ไม่!!! ก็ในเมื่อชั้นพูดความจริง เบลลาทริกซ์หันหลัง สักวันนึงชั้นจะกระชากหน้ากากของเธอออกมาเพราะชั้นไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะภักดีต่อนายท่านจริง!!!
TBC......
Create Date : 28 กันยายน 2550 |
|
9 comments |
Last Update : 15 กรกฎาคม 2551 11:56:11 น. |
Counter : 923 Pageviews. |
|
 |
|
|
| |
โดย: คำตัน IP: 124.121.231.155 5 ตุลาคม 2550 19:25:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: np IP: 203.156.71.139 7 ตุลาคม 2550 23:35:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: คำตัน IP: 124.121.230.126 8 ตุลาคม 2550 14:55:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: นักเดินทาง (s_sut ) 9 ตุลาคม 2550 14:14:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: นี IP: 203.146.145.3 25 ธันวาคม 2550 16:58:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: นักเดินทาง (s_sut ) 2 มกราคม 2551 16:04:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: nelly IP: 203.146.145.3 9 มกราคม 2551 17:58:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: win3 IP: 58.9.248.186 23 มกราคม 2551 2:35:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: มักกอนนากัล IP: 203.146.145.3 23 มีนาคม 2551 20:23:18 น. |
|
|
|
|
|
|
|