โอ ฉันไม่เห็นดวงจันทร์ในกรอบสี่เหลี่ยมที่กักขัง


ฉันขังตนเองไว้เนิ่นนาน


กระต่ายบนดวงจันทร์เงียบเปล่าอยู่เดียวดาย ยาวนาน


มันนิ่งเงียบ


หญิงสาวพริ้งเพราโอบกอดกระต่ายไว้ในเปลือยอกนุ่มอุ่น


กระต่ายน้อยหลับลงในความฝัน


มันฝันถึงโลกที่เต็มไปด้วยความรัก แต่ไม่ใช่


กระต่ายกระโดดไปตื่นตระหนก


โลกนี้มีเสียงระเบิด มันเสียวแสยงไปถึงเครื่องใน


กระต่ายกระโดดพลันฝันถึงอ้อมอกหญิงสาวอีกครั้ง


หญิงสาวถูกเชือดคอนอนนิ่ง มีเพียงเลือดสีแดงอุ่น


กระต่ายน้อยหวั่นผวา มันวิ่งไปสุดที่จะคิด


แม่น้ำสีดำมืด จันทร์สว่างกลมแจ่ม


กระต่ายกระโดดและจมลับก้นแม่น้ำ


มันอยู่กับดวงจันทร์ มันนิ่งเงียบไม่มีถ้อยคำ


มันรอเวลาที่โลกเป็นสีขาว


กระต่ายน้อยบนดวงจันทร์ จะโผลงจากฟากฟ้า


ซุกบนอกน้อยของหญิงสาวชาวโลกอีกครั้ง