จันทร์สลัว
อยู่ฟ้าอันหนาว
หนาวเล่าคน
ลมแสงจันทร์สะท้านทรวง
อกเจ้าหนาวสะท้าน
ปากพี่จึงจุมพิต
ความอุ่นนี้ผ่านกายเจ้า
ผ่านหัวใจของเจ้าอุ่น
เวลาผ่านไป
เสน่หาคงจะจืด
แต่ดีกว่า............
จะผ่าน พ้น
โดยเจ้ายังมิฉ่ำ
-ธารเมฆ-
มติชนสุดสัปดาห์ฉบับวันจันทร์ที่ 3-9 ธันวาคม 2544
โอ้...
ใครเขาจะคิดยังไง
รอยจุมพิศนั้นให้ผ่านไปเถอะพี่ท่าน
แด่สาวน้อยคนต่อไปเหอะ
หนาวเพียงใดข้าทนได้
โปรดอย่าจุมพิศเลย
ได้โปรด...