สรุปแบบไม่สรุปครับ
เพราะในหนังสือก็เขียนไว้แค่นั้นครับ
อิอิอิ

รูปวาดของโมเน่ต์มีเสน่ห์มากเลยนะครับ

เข้ากับบทกวีของพี่ธารเมฆมากครับ

กรี๊ดดดดดดโมเน่ต์

หุหุ...เสียงไม่มีนะนี่แต่เห็นภาพโมเน่ต์แล้วอดใจไม่ไหว

พูดถึงน้องปลายฟ้าเหรอพี่ท่าน หึหึ

ธาร
ผมเผยอ่านตัวหนังสือที่ท่านเขียน
เหมือนเปิดแง้มไพ่
อ่านจบ
เธอแง้มใจผมแบบงงๆ

สบายดีนะท่าน

ไม่เคยเห็นภาพของโมเนต์ภาพนี้มาก่อนเลย

เขียนภาพผู้หญิงออกมาเหมือนอยู่ในความฝันเลย... ดีจัง

ชอบบรรยากาศฝันๆ ค่ะ

หายไปไหนล่ะท่าน
อ๋อ
โดดร่ม

ยังอยากเปิดค่ะพี่ธารเมฆ

แต่การจะเปิดร้านกาแฟนี่ไม่ใช่เล่นๆ เลยนะคะ
นอกจากจะต้องหยุดตัวเองให้อยู่ติดกับที่ให้ได้แล้ว
ยังต้องหยุดหัวใจไว้ให้ใครสักคนมาอยู่เป็นเพื่อนกันด้วย

แหะๆ ว่าแล้วก็คงต้องหาทางไปตามหาคนที่จะหยุดเพลงได้สักทีล่ะค่ะ

คิดถึงจัง

ไม่มาดูใจเค้าเลยเหรอ

มิอาจเข้าถึง
ซึ่งความหมายลึกซึ้ง
ในบทกวีแสนงาม..ขออภัยค่ะ

สวัสดีค่ะ

ไม่เคยผิดหวังเลยเพลงเพราะ ภาพสวย ถ้อยคำที่อ่อนช้อยสวยงาม แวะมาขอ add ค่ะ ติดภาระกิจบางประการบ้าน Aum หายค่ะ ((สงสัยไปนานมั๊ง )) อิอิ ระลึกถึงค่ะ