|
สวนสาธารณะของมนุษย์มโนเฉโก
สระน้ำ ร่มรื่น หย่อนใจ
พื้นน้ำสงบราบเรียบแต่ไม่มีความไว้วางใจกัน
เพราะนั่นคือ สระน้ำจอมปลอม สร้างเพื่อ
พวกคุณดำรงอยู่กันภายใน สร้างเพื่อ
ให้พวกคุณคิดว่าตนเองยังไม่ตัดขาดจากธรรมชาติ
ภูเขามิแยกกั้นสายฝนจากตัวตน
มันจึงยังงดงาม
ต่างอายุ ผิวพันธุ์ ผิดพ้องหมู่
สร้างกำแพงหนาแน่นไว้แบ่งแยก
หนาวบ้างไหม
ลมฝนปลิวปรายมานั่น
ท้องฟ้าอ่อนโยน ปุยขาวกลมทั่วฟ้า
เฟื่องฟ้าเป็นแถวแนว ระยะห่างเป็นระเบียบ
เช่นเสแสร้งว่าดีงามฉิบหายละตัวข้า
ทรงพุ่มถูกจัดแต่ง ดอกดื่นสะพรั่ง คล้ายดอกเทียม
แต่มันไม่มีชีวิตชีวาอันแท้จริง
กิ่งดอกไม้ป่าแข็งแรง แตกกลุ่มทรง ระเกะระกะ
เบิกบานอยู่ใต้ฟ้า
ลองปล่อยให้ธรรมชาติเป็นไปตามทางของมันดูทีหรือ
เราจับต้อง มองดูเขาด้วยความรัก
เราลองเข้าไปหาเขา สิ่งที่เรามองว่าเถื่อนดิบ
หัวใจที่ดิบเถื่อนของเรา จะเปิดกว้าง
รับรู้ว่า วิถีทางที่เราถูกกำหนดมันคืออุบาทว์ของโลก
ต้นไม้ป่าเติบโตแผ่กิ่งก้านได้อย่างอิสระ
มนุษย์ สัตว์ผู้ประเสริฐ
ถูกลิดรานกิ่งก้านแห่งปัญญาความนึกคิดให้เหลือเพียงที่ถูกกำหนด
ความอยากได้อยากมีทำให้เรายื่นจมูกออกไปให้สนตะพาย
สายตะพายระโยงระยางเคลื่อนที่นำเหล่าเรา
ไปยังนรกซึ่งเรามองไม่เห็น
-ธารเมฆ- นสพ.กรุงเทพธุรกิจจุดประกายวรรณกรรม วันที่ 29 ธันวาคม
Create Date : 16 พฤศจิกายน 2550 |
Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2554 11:24:16 น. |
|
0 comments
|
Counter : 495 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
สงขลา Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
|
|
|
|
|
|
|