|
กับสิ่งที่ตายไป
ฟากฟ้า สายฝนฟูมฟาย
แลเซาซบนอกชายคา ถิ่นรังนอนชีวิตหลบ
ชีวิตสุขฟังฝนกระทบหลังคา
แม้หม่นทึม เย็นเยียบ ชีวิตสุขล้ำ
โอ้วัยเยาว์จะจางหาย
เสียงฝนพรำ หวานทั่วเอย
ชีวิตไม่มีนรก ให้จ่อมจม วางชีวาใต้เงินตรา
แด่ดวงใจผู้เปี่ยมตะกอนขุ่น
ขอหยิบหยาดฝนชโลมชุ่มชอุ่มโชน
แด่ดวงใจหวานพิสุทธิ์ยังมิพบเจอ
ดอกไม้บนผาสูงหินแล้งยังงามท้าแดดลม
แด่ทรวงอกงามเธอผู้ห่มห้อมฝุ่นควันเมือง
เธออับชื้นในดวงแด มิเหม็นเบื่อในตัวตน
ใสสายฝนร้อยไหลใต้ชายคา
ฝุ่นควันเมืองแม้ฝนทิพย์หยาดเทแสน ยังตายลง
-ธารเมฆ- เนชั่นสุดสัปดาห์ วันที่ 19 - 25 กรกฎาคม
ขอบคุณรูปจาก //cgfa.sunsite.dk/gauguin/gauguin3.htm
Create Date : 24 พฤศจิกายน 2550 |
Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2554 11:02:02 น. |
|
2 comments
|
Counter : 433 Pageviews. |
|
|
|
โดย: พราน (ตาพรานบุญ ) วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:12:34 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
สงขลา Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
|
|
|
|
|
|
|
หยดแล้วหยดเล่าที่ร่วงหล่น
ก็มิอาจชะล้างใจคน
ที่คาวข้นด้วยโลกีย์
อ่านแล้วมีอารมณ์ต่อเนื่อง ขอสักดอกเหอะ
(ข้าน้อยมิบังอาจเทียบท่านหรอกขอรับ)