Bloggang.com : แม่น้องแปงแปง : แปงแปงและแม่เข้าโรงพยาบาลพร้อมกัน

แปงแปงและแม่เข้าโรงพยาบาลพร้อมกัน

ตอนที่แม่บันทึกข้อความอยู่นี้ เป็นวันที่ 17 พ.ค.51 แม่บันทึกที่โรงพยาบาลชลประทาน หลังจากที่แม่นอนร.พ.มาหลายวัน ก็ชักจะเบื่อๆนั่งๆนอนๆอยู่หลายวัน เลยบอกพ่อเก่งให้หาวิธีเล่น Internet ให้แม่ เพราะแม่อยากจะบันทึกเรื่องราวเก็บไว้ระหว่างอยู่ร.พ.

เริ่มจากเมื่อวันที่ 5 พ.ค.51 ที่ผ่านมานี้ (แปงแปงมีอายุครบ 1 ปี 2 เดือน 3 วัน) แปงแปงมีอาการตัวร้อนตั้งแต่เช้า แม่กับพ่อเก่งก็คอยเช็ดตัวลดไข้ให้ทั้งวัน และมีอาเจียนด้วย จนแม่คิดว่าลูกคงมีอาการไข้ลดลงแต่ก็ยังกังวลเหมือนกันว่าลูกจะเป็นอะไรมากหรือเปล่า พอตกกลางคืนแม่ก็คอยเช็ดตัวให้ ประมาณ 4 ทุ่มรู้สึกว่าแปงแปงตัวร้อนมาก เลยอุ้มไปหาตา ปรึกษาว่าลูกตัวร้อนมากขนาดนี้ไปควรพาลูกไปหาหมอดีไหม ตาก็ยังไม่แน่ใจ ให้โทรปรึกษาน้าปุ้ม (น้องสาวแม่) เพราะพี่ปอ (ลูกน้าปุ้ม) เคยตัวร้อนไข้สูง 39 องศา ตัวเขียวมีอาการชักด้วย พอเล่าให้น้าปุ้มฟัง น้าปุ้มบอกว่าให้รีบพาแปงแปงไปร.พ.เลย เด็กเล็กตัวร้อนมากอาจจะชักได้ แม่กับพ่อและตาก็รีบพาลูกไปร.พ.เมโยเลย พอไปถึงร.พ.พยาบาลมาวัดไข้ แปงแปงตัวร้อนไข้สูงถึง 39 องศา เลยขอ admit เลยที่ร.พ. หมอสันนิฐานว่าติดเชื้อไวรัสอาจจะเป็นเชื้อแบคทีเรียหรือไวรัส ตอนนี้ต้องรอดูอาการก่อน

หลังจากนั้นพยาบาลก็มารุมเช็ดตัวลูกอีกก่อนจะให้น้ำเกลือ การเช็ดตัวเพื่อลดไข้ พยาบาลจะเช็ดตัวแรงมาก แม่เคยได้ยินว่า ส่วนใหญ่จะให้แม่ออกไปรอข้างนอกห้องเพราะกลัวแม่จะร้องไห้ตามลูก แต่ที่นี่ก็ไม่ได้ไล่ญาติออกจากห้อง แปงแปงร้องไห้ลั่นตั้งแต่เช็ดตัว เจาะเลือดไปตรวจ แม่ก็ร้องไห้ตามไปกับลูก สงสารลูกจับใจ เห็นเลือดลูกทีละหยดๆ แม่ก็เจ็บไปกับลูก อยากจะเจ็บแทนลูก จนกระทั้งให้น้ำเกลือ ลูกก็ร้องไห้ตลอด ร้องไห้ทั้งๆที่เพลียตาจะหลับ แต่ลูกก็ยังร้องไห้ลั่นอยู่ตลอดเวลา และพยายามจะดึงสายน้ำเกลือออก ทั้งดึงทั้งกัดแผ่นกระดาษแข็งๆที่พยาบาลจะบล็อกสายน้ำเกลือเอาไว้กับข้อมือลูกเพื่อป้องกันไม่ให้เด็กดึงสายน้ำเกลือออก ลูกกัดทั้งพ่อทั้งแม่ทั้งตาที่ไหล่ที่ผลัดกันอุ้มลูก คงจะเป็นเพราะเจ็บมาก ลูกร้องไห้ไม่ยอมหยุด จนแม่ก็ทำอะไรไม่ถูก สงสารลูกจับใจ ลูกร้องอยู่เป็นชั่วโมง ระหว่างนั้นก็ให้ลูกกินนม เผื่อจะเหนื่อย ง่วงจนหลับ ปรากฎว่าลูกกินได้หน่อยเดียวก็อาเจียนออกมาอีก หมอเลยต้องฉีดยาแก้อาเจียนให้ และจะมีผลข้างเคียงคือนอนหลับ หลังจากให้ยาซักพัก จึงหลับได้ ตอนนั้นก็เป็นเวลา ตี 2 แล้ว แม่ได้แต่กอดลูกไว้ทั้งน้ำตา ทั้งสงสาร ทั้งกังวลว่าลูกจะเป็นโรคอะไรร้ายแรงรึเปล่า

หลังจากนั้นอีกประมาณ 2 วัน จึงได้ตรวจพบเชื้อไวรัสลงกระเพาะ และวันต่อๆมาลูกก็เริ่มมีอาการดีขึ้น เริ่มมีเสียง เริ่มจะมีแรง เริ่มจะเล่นบ้างแม้จะยังไม่เหมือนเดิม แล้วพอได้ถอดสายน้ำเกลือ ลูกก็จูงคนโน้นคนนี้เดินเล่นไปทั่วห้องเลย แม่ก็ได้แต่นอนมองลูกเล่นอยู่บนเตียง

หลังจากที่ลูก admit ไป ตอนกลางคืน ของวันที่ 5 พ.ค. พอเช้าวันที่ 6 พ.ค. แม่ก็เลยถือโอกาสไปตรวจอาการที่ปวดหลังอยู่ เป็นมาประมาณเดือนกว่าๆ โดยแม่ซื้อยาคลายกล้ามเนื้อมาทานเอง เพราะคิดว่าคงจะเป็นอาการเดิม แต่ก็ไม่ดีขึ้น จนล่าสุดที่แม่ปวดมาก แม่ได้อุ้มลูกขึ้น เกิดอาการเสียวแปลบจากเอวลงขาเลย จากนั้นก็ปวดมากๆ เหยียบพื้นไม่ลงเลย ต้องขอหมอฉีดยาแก้ปวดให้อยู่ 2-3 ครั้ง และยานอนหลับ เนื่องจากมันปวดมากจนนอนไม่หลับเลย หลังจากลูกออกจากร.พ.เมโย แม่ก็ย้ายมาอยู่ร.พ.ชลประทาน ทำกายภาพ แรกเลยแม่อยากจะผ่าตัด หลังจากฟังหลายๆเสียงบอกว่า ผ่าตัดดีกว่าเพราะหายเหมือนเดิม อุ้มลูกได้ อีกอย่างแม่ไม่อยากอยู่ร.พ.นาน คิดถึงลูก อยากเลี้ยงลูกเอง เกรงใจน้าปุ้มด้วย กลัวลูกจำแม่ไม่ได้ด้วย แต่ไปๆมาๆก็มีแต่คนทักท้วงว่าผ่าแล้วโอกาสเสี่ยงก็มี เพราะเกี่ยวกับกระดูกสันหลัง ถ้าพลาดขึ้นมาก็จะหนักกว่าเดิม แม่ก็เลยเปลี่ยนใจมาทำกายภาพ ยังไม่รู้ว่าจะได้ออกจากร.พ.เมื่อไหร่ นับจากวันที่แม่เข้าร.พ.วันที่ 5 พ.ค.จนถึงวันที่แม่บันทึกนี้ (29 พ.ค.) ก็รวมเวลา 26 วันแล้ว

คิดถึงแปงแปงมากเลยลูก

Create Date : 17 พฤษภาคม 2551

Last Update : 10 มิถุนายน 2551 18:33:02 น.

2 comments

Counter : 510 Pageviews.

อ่านแล้วจะน้ำตาซึมเลยค่ะ นึกถึงหมะมี๊เลย ขออวยพรให้น้องแปงแปงและคุณแม่น้องแปงแปงกลับมามีสุขภาพแข็งแรงเร็วๆนะคะ สู้ๆค่ะ

โดย: young_angle

วันที่: 10 มิถุนายน 2551 เวลา:3:02:00 น.

แวะมาเยี่ยม น้องแปงๆ โดยเฉพาะ
น่ารักมาก

โดย: ยายเก๋า (ชมพร

) วันที่: 20 สิงหาคม 2551 เวลา:13:36:15 น.