๗ ธันวาคม ๒๕๖๔ // 2021年12月7日 // December 7, 2021


สุขสันต์วันเกิดให้กับตัวเอง  555555555555555555 

วันที่ 7 ธันวาคมของทุกปี คือวันคล้ายวันเกิดของฉัน
ปีนี้อายุครบ 34 ปีแล้ว 
ตัวเลขฟังดูน่ากลัว  555555555555555555555

วันนี้ก็ สุขภาพร่างกายแข็งแรงดี 
ไม่เป็นหวัด แต่ท้องผูก 

เขียนถึงวันคล้ายวันเกิดของตัวเองดีกว่า  

คนที่อยากจะขอบคุณมากที่สุดในชีวิตคือ
พ่อน้อย แม่อ้วน (พ่อแม่บุญธรรม) 
มะห์ตุ่ม ป๋านนท์ (พ่อแม่ผู้ให้กำเนิด)

โดยเฉพาะ พ่อน้อย พ่อบุญธรรม
และมะห์ตุ่ม แม่ผู้ให้กำเนิด
สองคนนี้มีบุญคุณกับฉันมากมายเกินคณานับ

การที่ฉันเป็นฉันในทุกวันนี้ ครึ่งนึงนั้นคือ"ตัวตนของฉันเอง"
แต่อีกครึ่งนึงคือการผสมผสานความเป็นตัวตนของพ่อ แม่ มะห์ ป๋า
อย่างละนิด อย่างละหน่อย แล้วก็รวมกันมาเป็นฉันนี่แหละ

ฉันไม่ได้เหมือนใครคนใดคนหนึ่ง หมายถึงนิสัย
ฉันก็คือนิสัยตัวเองครึ่งนึง บวกกับนิสัยของพวกเขาทั้งสี่คนนั้น รวม ๆ กันมา

ขอบคุณพวกเขาทั้ง 4 คน และดีใจมากที่ได้เกิดมาเป็นลูกของพวกเขา
ดีใจที่มีพวกเขาเป็นพ่อแม่ของเรา
พวกเขาอาจจะไม่ใช่พ่อแม่ที่ดีที่สุดในโลก
แต่พวกเขาคือพ่อแม่ในแบบที่ฉันต้องการมากที่สุด
ถึงแม้สมมุติว่าฉันสามารถเปลี่ยนแปลงอดีตได้ในชาตินี้
หรือสมมุติว่าฉันจะสามารถเลือกเกิดได้ในชาติหน้า
ฉันก็ไม่ขอเปลี่ยนแปลงอะไรทั้งนั้น
ฉันจะขอยึดมั่นอย่างเดิม นั่นคือ ขอให้ได้เกิดมาเป็นลูกพวกเขาแบบนี้
เพราะฉันรักพวกเขา รักในตัวตนของพวกเขา รักในแบบที่พวกเขาเป็น 
รักทุกอย่างที่เป็นพวกเขา 
ไม่ว่าจะเป็นด้านที่น่ารัก ฉันก็รัก
ไม่ว่าจะเป็นด้านที่ไม่น่ารัก ฉันก็รับได้ 555555555555555555

ขอให้เป็นแบบนี้ แบบที่เคยเป็นมา
และดีใจที่มันเป็นแบบนี้มาโดยตลอด ตั้งแต่แรก
ได้เกิดมาเป็นลูกของมะห์กับป๋า
ได้เกิดมาเป็นลูกบุญธรรมของพ่อกับแม่
ได้ทำให้พวกเขามีความสุขบ้าง ไม่มากก็น้อย
ได้ทำตัวให้เป็นประโยชน์เพื่อพวกเขาบ้าง ไม่มากก็น้อย
ฉันก็ดีใจแล้ว 

ในบางมุมที่ฉันทำตัวไม่น่ารัก
ถึงแม้พวกเขาจะโกรธและผิดหวังในตัวฉัน
แต่พวกเขาก็ให้อภัยฉันได้เสมอ ในทุก ๆ ครั้งเลย
โอ๊ย... จะร้องไห้ 
ในโลกใบนี้ มีแค่เขา 4 คนนี้เท่านั้นแหละ
ที่พร้อมจะให้อภัยและให้โอกาสฉันทุกครั้งเลย 

ขอบคุณพวกเขามากจริง ๆ 

ไม่เคยพูดต่อหน้าหรอก เพราะด้วยบุคลิกของฉันที่ไม่พูด เป็นคนเงียบ
การแสดงออกก็จะทำเป็นแค่หน้าเดียวคือหน้าเรียบเฉย 
พูดคำว่ารักน่ะ พูด 
แต่พูดคำว่าขอบคุณน่ะ ไม่เคยพูด 
คำว่าขอโทษ ก็ไม่เคยพูด 
มันดูเป็นคำที่ค่อนข้างยากจริง ๆ ที่จะเอ่ยออกไป 

ตอนนี้ พ่อน้อย แม่อ้วน ป๋านนท์ ก็ไม่ได้อยู่กับฉันที่บนโลกใบนี้อีกแล้ว
ตอนนี้ ฉันเหลือแค่มะห์ตุ่มคนเดียว 
ก็ขอให้เราได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันไปนาน ๆ 
เป็นแม่ลูกกันแบบนี้ไปนาน ๆ 
จนฉันกลายเป็นป้าและแม่กลายเป็นยาย 555555555555555
อยู่คอยทะเลาะกันแบบนี้ไปนาน ๆ เลยนะ 
เขาเรียกว่าไม้เบื่อไม้เมา 55555555555555555



แล้วก็ ... ปีนี้เป็นปีที่สองแล้ว
ที่วันเกิดของฉันไม่มีพี่แอนท์ หมาสุดที่รักของฉัน 
เขาก็ยังคงนอนเป็นต้นมะลิอยู่แบบนั้น 
ปีที่สองแล้วที่ไม่มีพี่แอนท์ แต่ฉันก็ยังคงมีแมวอีก 12 ตัว
ที่ยังคอยอยู่ให้ฉันกอดให้อบอุ่นหัวใจในวันเกิด เหมือนเดิม 
ฉันก็เลยไม่เคยได้สัมผัสถึงความเหงาเลย ในวันเกิดของตัวเอง 
เพราะมีพวกมันทั้ง 12 ตัว อยู่กับฉันนี่แหละ



ในวันเกิด ตอนเด็ก ๆ สิ่งที่ฉันต้องการก็คือ
"เค้กสวย ๆ อร่อย ๆ และกล่องของขวัญเยอะ ๆ
อยากเป่าเค้ก อยากแกะของขวัญ ตื่นเต้นที่สุดเลย!!" 
พอโตขึ้นมาหน่อย ตอนวัยรุ่น สิ่งที่ฉันต้องการคือ
"เพื่อน ๆ คนสนิทหรือคนรู้จัก จำวันเกิดของฉันได้
อยากให้พวกเขาเหล่านั้นเขียนข้อความอวยพรวันเกิดให้
ดีใจที่ได้เป็นคนสำคัญของพวกเขาและไม่ถูกลืม" 



แต่พอมาช่วงหลังนี้ ขออยู่กับตัวเองดีกว่า 5555555555555555
อยู่กับการพิจารณาตัวเอง 
พิจารณาสภาพดินฟ้าอากาศ เช่น ตื่นนอนมา วันนี้อากาศดีจังเลยเนอะ
หรือ ปีนี้ก็อายุเท่านี้แล้วนะ
นับจากนี้ ตั้งใจว่าจะทำอะไรต่อไปกับชีวิตในวันต่อ ๆ ไปเหรอ?
หรือ ความฝัน ความตั้งใจ เป้าหมายต่าง ๆ ทำสำเร็จบ้างหรือยังนะ
หรือ จะมีชีวิตอยู่ถึงวันเกิดปีหน้ามั้ยนะ?  5555555555555555

ก็นั่งพิจารณา มองฟ้า มองอากาศไปเรื่อย
แค่นี้พอแล้ว สำหรับวันเกิดของตัวเอง 
เรียบง่าย ไม่ต้องคิดอะไรมาก
ฉันไม่ได้คิดว่ามันเป็นแค่วัน ๆ นึงในปฏิทิน
แต่ฉันคิดว่ามันเป็นวันสำคัญของเรา
และฉันจะใช้โอกาสนี้เพื่อรักตัวเองให้มากขึ้น ๆ  
รักตัวเอง ให้อภัยตัวเอง ทำดีกับตัวเอง 

โชคดีที่ฉันเกิดท้ายปี เดือนสุดท้ายของปี เดือนธันวาคม
เหมือนกับว่าตั้งแต่ต้นปี
ชีวิตเราเหนื่อยล้า หนักหนา ท้อแท้ ผิดหวังอะไรไปบ้าง
พอถึงวันเกิดเรา 7 ธันวาคมของทุกปี
เราก็จะได้ใช้โอกาสตรงนี้ผ่อนคลายความคิดของตัวเอง
ได้ใช้โอกาสในวันสำคัญของตัวเองแบบนี้
ให้อภัยตัวเองและรักตัวเองให้มากขึ้น 
บอกตัวเองว่าที่ผ่านมา เราก็ทำได้ดีพอสมควรแล้ว
ถึงแม้จะไม่ดีที่สุด แต่ก็ทำได้ดีในระดับนึง
เพราะฉะนั้น ปีนี้ ขอให้เลิกกล่าวโทษตัวเองได้แล้ว 
และนับจากนี้ ในปีต่อไป เราจะพยายามให้มากขึ้นกว่าเดิม 
เพื่อทำให้ตัวเองมีความสุขและมีรอยยิ้มเพิ่มขึ้นต่อไป 


"สุขสันต์วันเกิดนะ ส้ม สุวดี"  
 

Facebook
Twitter