๒๐ พฤษภาคม ๒๕๖๔ // 2021年5月20日 // May 20, 2021


อากาศร้อนมากกกกกกก 
จนฉันรู้สึกปวดหัว เหมือนจะไม่สบาย  
รู้สึกอ่อนเพลียยังไงชอบกล 
บวกกับอาการป่วยที่มีก่อนหน้านี้อยู่แล้ว ก็ยิ่งไปกันใหญ่ 


วันนี้ จะมาโพสรูปที่ติดค้างเอาไว้
ก็คือบรรดาแมวตัวผู้ที่ฉันเลี้ยงเอาไว้
หรือที่ฉันเรียกว่า"ลูกชาย"นั่นแหละ 

ความจริง ลูกชายสุดที่รักของฉัน ก็คือไจแอนท์
หมาสุดที่รักของฉัน
แต่ว่าแอนท์ก็จากฉันไปแล้ว ในเดือนสิงหาคม ปีที่แล้ว

วันนี้ ฉันอาจจะเขียนน้อยหน่อยนะ เพราะว่าไม่ค่อยสบายน่ะ

เอาเป็นว่า เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า
ฉันมีลูกชายทั้งหมดกี่ตัว
ซึ่งทั้งหมดก็คือลูกของแม่แมวนั่นเอง 

ต้องบอกก่อนว่า แมวตัวผู้ของฉันทุกตัว ทำหมันกันหมดทุกตัวแล้วนะ
ถึงจะเป็นตัวผู้ แต่ฉันก็ทำหมันให้มันทุกตัวนั่นแหละ
ขนาดว่าทำหมันแล้ว แต่ก็ยังซน ยังกัดกันอยู่เลย 

เริ่มต้นที่ ลูกชายตัวแรกก่อนเลย
"ทองเข้ม" อายุ 5 ปี
เริ่มเลี้ยงมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2559 ทองเข้มเป็นลูกแมวครอกแรกที่แม่แมวพามาอยู่ด้วย
นิสัยตอนแรก ขี้กลัวมากกกกกกกกก
แต่ไป ๆ มา ๆ กลายเป็นน่ารัก ขี้อ้อน ฉลาด แสนรู้ 
และที่สำคัญ ซนมากกกกกกกก 55555555555555
แต่ว่าข้อดีของทองเข้มคือ ไม่ดุเลย ตัวผู้ตัวอื่นเขากัดกัน
แต่สำหรับทองเข้มไม่กัดใครเลย ไม่สู้ หนีอย่างเดียว
ทองเข้ม ลายและสีเหมือนแม่แมวทุกอย่าง คือ ลายสลิดสีส้ม





ลูกชายตัวที่สองคือ "บุตะ"
อายุ 5 ปีเช่นกัน เกิดปี พ.ศ.2559 แต่ว่าเป็นช่วงท้ายปี คือคนละครอกกับทองเข้ม
ตอนแรก ฉันเรียกเขาว่าบึก เพราะตัวเขาใหญ่ 
แต่คิดไปคิดมา รู้สึกว่าชื่อบึก มันไม่เพราะเอาซะเลย 55555555555555
ก็เลยคิดชื่อญี่ปุ่นว่า อะไรบ้างที่ออกเสียงคล้ายกับคำว่าบุ เลยได้คำนี้มาคือ"บุตะ" 
บุตะ นิสัยน่ารัก ไม่ค่อยดื้อ ไม่ค่อยซน ใจดี ขี้อ้อน ไม่ดุเลย
ยกเว้น เวลาที่ขาวชอบมาหาเรื่อง บุตะก็จำเป็นต้องสู้ 
แต่บุตะไม่ได้เป็นฝ่ายหาเรื่องก่อน ขาวมักจะเป็นฝ่ายหาเรื่องก่อนเสมอ 





ลูกชายตัวที่สามคือ "ขาว"
อายุ 5 ปีเช่นกัน พี่น้องครอกเดียวกับบุตะ
ตั้งชื่อบ้าน ๆ แบบนี้ล่ะ เรียกง่ายดี ขาว 5555555555555
สำหรับขาว อันที่จริง ฉันเรียกเขาหลายชื่อมาก เช่น ต๊อกแต๊ก ต๊อกโบกี 555555555 แล้วก็ หมอ
นิสัยของขาวคือ ด้านดีคือ ขี้อ้อน ชอบมาอยู่ใกล้ ๆ มานอนบนตัก
ด้านไม่ดีคือ ซน กวน และชอบหาเรื่องตัวอื่น ๆ 
โดยเฉพาะกับบุตะ ขาวมักจะเป็นฝ่ายไปหาเรื่องบุตะก่อนเสมอ
ผลสุดท้ายก็คือ กัดกันจนเลือดซิบกันไปข้าง กว่าจะจับแยกได้ ก็ทำให้ฉันหงุดหงิดและปวดหัว 
พี่น้องครอกเดียวกันแท้ ๆ ยังจะกัดกัน เฮ้อ...





ลูกชายตัวที่สี่คือ "ไวท์" 
อายุ 4 ปี เกิดปี พ.ศ.2560 ไวท์เป็นลูกแมวครอกที่สาม ครอกนี้มีตัวผู้ทั้งหมด 3 ตัว
นิสัยของไวท์คือ ขี้อ้อนเหมือนกัน เวลาฉันนอนคว่ำเขียนหนังสือ เขาก็จะชอบเดินมาอ้อนเลย
เอาหน้า เอาตัวมาถูหน้าฉันทันที ถ้าฉันนอนคว่ำ
ด้านไม่ดีของไวท์คือ ชอบหาเรื่องจูเนียร์เหมือนกัน ต่างฝ่ายต่างหาเรื่องกัน
แต่ก็ยังพอห้ามกันได้ ไม่เหมือนคู่ของบุตะกับขาว ห้ามไม่ได้แล้ว 





ลูกชายตัวที่ห้าคือ "จูเนียร์"
อายุ 4 ปี พี่น้องครอกเดียวกันกับไวท์และจัมโบ้
นิสัยคือ น่ารัก ขี้อ้อนเช่นกัน ตัวผู้ทุกตัวมักจะขี้อ้อน 
ตัวผู้จะขี้อ้อนมากกว่าตัวเมีย คือ ตัวผู้จะเดินมาหาเองเลย โดยไม่ต้องเรียก
แต่ตัวเมีย บางทีจะโลกส่วนตัวสูง คือจะไม่เดินมาหาก่อน ให้เราเป็นฝ่ายไปหาเอง
จูเนียร์ ชอบมานวดให้ฉันเสมอ ถ้าหากฉันนอนอ่านหนังสือหรือเล่นโทรศัพท์ 555555555555555
แต่จูเนียร์ก็ชอบหาเรื่องกัดกันกับไวท์เช่นกัน แต่ก็ยังพอห้ามได้ ยังพอจะเชื่อฟังอยู่บ้าง





ลูกชายตัวที่หกคือ "จัมโบ้"
อายุ 4 ปี เช่นเดียวกันกับไวท์และจูเนียร์ เพราะเป็นพี่น้องครอกเดียวกัน
นิสัยก็คือ น่ารัก ขี้อ้อนเช่นกัน ชอบเดินตาม เดินมาอ้อนเท้า
ชอบเอาหน้ามาถูเท้า เวลาที่ฉันเดินไปเดินมา 55555555555555
แต่ก็เช่นเดียวกัน จัมโบ้มักจะชอบไปร่วมแจม เวลาที่จูเนียร์กับไวท์กัดกัน
ก็มักจะไปแจม ไปร่วมกัดด้วย  แต่ยังดีที่ครอกนี้ ห้ามแล้วยังฟัง
บางที จัมโบ้ก็ชอบไปหาเรื่องไวท์ เพราะเห็นว่าไวท์ตัวเล็กกว่า 





ครบแล้ว ลูกชายทั้งหมดของฉัน 6 ตัว
สรุปแล้ว ตัวผู้ขี้อ้อนกว่าตัวเมีย รวมไปถึงแอนท์ ที่เป็นหมาตัวผู้ก็เช่นกัน
แอนท์ก็ขี้อ้อน ชอบมาอยู่ใกล้ ๆ มาหอมหน้า พูดแล้วก็คิดถึง 

ข้อดีของตัวผู้คือ ขี้อ้อนมาก มาคลอเคลีย เดินมาหาเอง โดยที่ไม่ต้องเรียก
หรือถ้าเรียกปุ๊บ ก็มาหาปั๊บ

แต่ตัวเมียคือ ไม่ค่อยอ้อน จะมาเฉพาะเวลาหิว หรือมาเฉพาะเวลาที่อยากมา 555555555555
ถ้าเรียกก็ไม่มาหา แล้วแต่อารมณ์ ถ้าอยากมา เดี๋ยวมาเอง 

แต่ข้อดีของตัวเมียคือ ไม่กัดกัน ไม่ดุ เลี้ยงง่าย สบาย ๆ กินน้อย
แต่ข้อเสียของตัวผู้คือ ชอบกัดกัน กินเก่ง

ก็แล้วแต่ใครจะชอบแบบไหน ส่วนฉัน ฉันบอกไปแล้วว่าชอบตัวเมียมากกว่าตัวผู้
แต่ถึงยังไงก็เลี้ยงไปแล้ว ตอนนี้ก็รักทุกตัวนั่นแหละ 
มีลูกสาว 6 ตัวและลูกชาย 6 ตัว รวม 12 ตัว
ถึงยังไง ก็อยากจะดูแลพวกมัน ส่งพวกมันไปให้ถึงฝั่งให้ครบทุกตัว
นี่คือเป้าหมายของฉัน
เพราะฉะนั้น ตอนนี้ พี่แอนท์สบายแล้ว ฉันหมดห่วง ส่งพี่แอนท์ไปถึงฝั่งอย่างสมบูรณ์
เหลืออีก 12 ตัวที่ฉันจะต้องส่งไปให้ถึงฝั่งอย่างสมบูรณ์เช่นกัน
นั่นก็คืออยู่จนครบอายุขัย อยู่กันจนแก่เฒ่า

ฉันเองก็เครียดและเป็นกังวลเหมือนกัน เนื่องด้วยปัญหาสุขภาพของตัวเอง
ในขณะที่เขียนอยู่นี้ ก็มึน ๆ ปวดหัว อ่อนเพลีย
ฉันก็จะพยายามดูแลตัวเองให้ดีที่สุด
เพราะอยากที่จะมีชีวิตอยู่ดูแลพวกมันไปให้ครบทุกตัว
ฉันไม่ได้คาดหวังว่าตัวเองจะมีอายุยืนยาวนาน
แต่ฉันคาดหวังว่า"ฉันจะมีชีวิตอยู่ดูแลพวกมันทุกตัวให้ครบอายุขัยของพวกมัน"
ฉันหวังแค่นี้ 
ฉันจะได้หมดห่วง นอกจากนั้น ฉันจะอยู่หรือไม่อยู่ ฉันไม่สนใจแล้ว 
เพราะฉันก็เริ่มเหนื่อยแล้วเหมือนกัน 
แต่ตอนนี้ ก็ยังต้องอยู่ 

เพราะฉะนั้น ฉันจะดูแลตัวเองให้ดีกว่านี้ 


มาเรียงอันดับดีกว่า ว่าตัวผู้หรือลูกชายเหล่านี้ ฉันรักใครมากที่สุด
ถ้าพี่แอนท์ยังอยู่ แน่นอนว่า พี่แอนท์คือลูกชายที่ฉันรักมากที่สุด 
แต่ว่าพี่แอนท์ไม่อยู่แล้ว 
เพราะฉะนั้น ก็จะจัดอันดับเฉพาะลูก ๆ ที่ยังมีชีวิตอยู่

1.ขาว
2.บุตะ
3.จูเนียร์
4.ไวท์
5.จัมโบ้
6.ทองเข้ม

ความจริง ฉันก็รักทุกตัวนั่นแหละ รักและขาดใครไปไม่ได้ทั้งนั้น
แต่ว่าถ้าให้จัดอันดับ รักมากรักน้อย ฉันก็จัดอันดับตามนี้

แต่ขาวที่ฉันรักมาก ก็โดนตีมากที่สุดเช่นกัน 55555555555555555555
เพราะมันดื้อและกวนมากที่สุดนั่นเอง
แต่ฉันก็รักมันมากที่สุด เพราะมันขี้อ้อน มันอ้อนฉันมากที่สุดแล้ว

ตัวผู้โดนฉันตีทุกตัวเลยมั้ง เพราะมันชอบกัดกัน และมันก็ซนมาก 
ก็ต้องมีตี มีดุกันบ้าง
ถ้าโดนตีน้อยสุด เห็นจะเป็นบุตะ บุตะโดนน้อยสุด
ถ้าโดนเยอะ ๆ ก็ขาวกับทองเข้ม ขาวโดนเพราะชอบวิ่งไล่กัดตัวอื่น
ส่วนทองเข้มโดนเพราะซนมาก ทำข้าวของเสียหาย 
ไวท์ จูเนียร์ จัมโบ้ โดนบ้าง แต่ไม่บ่อย

ส่วนแมวตัวเมีย แทบไม่โดนตีเลย น้อยมากที่ฉันจะตี
เพราะมันไม่ดุ ไม่กัดกัน และไม่ดื้อ ไม่ซน
น้อยมากที่ฉันจะตี นับครั้งได้เลย
ตัวที่ไม่เคยโดนตีเลยก็คือ พี่พลอยกับพี่เพชร เพราะมันไม่ซนเลย
ส่วนแม่แมว ริกะ แบ๊ว ตัวเล็ก ก็มีบ้าง แต่น้อยมาก ปีนึง โดนตีครั้งเดียวเองมั้ง 
ส่วนใหญ่ พวกตัวเมีย ใช้เสียงดุ ก็ฟังแล้ว ไม่ต้องตีหรอก
แต่ตัวผู้ ใช้เสียงดุ ก็ไม่ฟัง เลยโดนฟาดสักที ถึงจะหยุด 

แต่ตีด้วยความรัก ตีเหมือนแม่สั่งสอนลูก 
ไม่ได้ตีด้วยความเกลียดชัง 

ฉันรักพวกมันทุกตัว 

คนอื่นที่เห็นบอกว่า"แมวอ้วนมาก น่ารักมาก นี่เหรอแมวของคนไม่มีเงิน?" 5555555555555555
คือฉันไม่ได้รวย ค่อนไปทางยากจน ตัวเองน่ะโทรมผอม แต่แมวอ้วนท้วน สุขภาพแข็งแรงดี  
สวนทางกับสถานะทางการเงินของเจ้าของ ที่ยากจน 55555555555555 

ฉันเห็นคนโน้นคนนี้ เปิดรับบริจาค
ฉันเองไม่รู้สึกอยากจะรับบริจาค ทั้งที่ตัวเองก็ช่วยเหลือแม่แมวจรและลูกแมวมาเช่นกัน
ไม่เคยทำคอนเทนต์ลงยูทูป เพื่อเรียกยอดวิวให้คนมาดู เพื่อจะได้ค่าโฆษณา ฉันก็ไม่เคยทำ

แต่ฉันคิดอย่างเดียว ขออย่างเดียว ไม่ขอรับบริจาคหรือขอความช่วยเหลืออะไรทั้งนั้น
ขออย่างเดียว ขอให้ตัวเองมีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง
มีอายุยืนยาวพอที่จะดูแลแมวพวกนี้ไปให้ครบอายุขัย ฉันพอใจแล้ว 
ขอแค่นี้พอ ไม่รู้ว่าหวังมากไปหรือเปล่า 

เพราะถ้าไม่มีฉัน พวกมันจะลำบากและเดือดร้อน
และฉันคงไม่สงบสุข ถ้าต้องเป็นเช่นนั้น 

เพราะฉะนั้น นับจากนี้ไป ฉันจะดูแลตัวเองให้ดีกว่านี้ 

แน่นอนว่า ฉันไม่ได้รับเลี้ยงอะไรเพิ่มแล้ว

พอแล้ว เพราะไม่อยากรักและไม่อยากเพิ่มภาระ เพิ่มห่วงให้กับตัวเองอีกแล้ว
แค่นี้ก็พอแล้ว


เขียนเยอะแล้ว
ไปก่อนนะ 
วันหลังจะมาเขียนใหม่ 


 

Facebook
Twitter