๑๔ สิงหาคม ๒๕๖๔ // 2021年8月14日 // August 14, 2021


12 สิงหาคมที่ผ่านมา สำหรับประเทศไทยคือเป็นวันแม่แห่งชาติ
ฉันก็เขียนบอกอยู่เสมอ ชีวิตนี้มีแม่อยู่สองคน

หนึ่งคือแม่ผู้ให้กำเนิดและเลี้ยงดู อยู่ด้วยกันมา 33-34 ปีแล้ว
ถ้ารวมตอนตั้งท้องด้วยก็ ฉันน่าจะอยู่กับแม่มาตั้งแต่ช่วงเดือนมีนาคม 2530
เพราะฉันกำเนิดเกิดมาบนโลกใบนี้ในวันที่ 7 ธันวาคม 2530
ผู้หญิงคนนี้สำหรับฉันคือ เป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งมากคนนึง 
หย่าร้างกับสามี แต่ก็สามารถเลี้ยงดูลูกสาวทั้ง 3 คนของตัวเองได้
ในเวลานั้น ลูกสาวคนโตอายุ 13 ปี ลูกสาวคนกลางอายุ 10 ขวบ
และลูกสาวคนเล็กอายุ 5 ขวบ
และผู้หญิงคนนี้ที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ของเด็ก ๆ พวกนี้ อายุเพียง 37 ปี

โอ๊ยยย... พูดแล้วจะร้องไห้ 
แม่อายุแค่ 37 แม่ทำได้ ผู้หญิงคนนี้ทำได้
แม่ดูแลตัวเองและลูกสาวอีก 3 คนให้มีชีวิตรอดมาจนทุกวันนี้ได้
ถ้าฉันเป็นแม่ในวันนั้น ฉันคงไม่สามารถที่จะทำได้
ตอนนี้ ฉันอายุ 34 แล้ว ฉันยังไม่มีลูกสักคน
แค่ตัวคนเดียวกับแมวอีก 12 ตัว ยังจะไม่ไหว 55555555555555
ถ้าจะให้ฉันไปแบกเด็กอีกสามคนแบบแม่ ฉันทำไม่ได้แน่นอน
ผู้หญิงที่อายุ 37 ยังสาว ยังสวยอยู่เลย ยังมีความฝันในชีวิตอีกมากที่ต้องเติมเต็ม
แต่ดูสิ!! ต้องมาแบกเด็ก ๆ ตั้งสามคน
ต้องมารับผิดชอบชีวิตของเด็กตั้งสามคน แต่เพียงลำพัง
แทนที่ตอนแรกจะมีสามี มีคู่ชีวิตมาช่วยแบ่งเบาภาระหน้าที่นี้ 
แต่สุดท้าย ก็ไม่เป็นอย่างที่หวัง
สุดท้าย ผู้หญิงที่อายุ 37 คนนี้ก็ต้องเข้มแข็งและยืนให้ได้ด้วยตัวเอง
ฉันบอกเลย ถ้าเป็นฉัน ฉันทำไม่ได้ 
ฉันยังเอนจอยกับชีวิตอิสระของฉันอยู่เลย
ในเวลานี้ ฉันจะไม่รับผิดชอบหรือดูแลเด็กคนไหนอย่างเด็ดขาด 
เพราะฉะนั้นแล้ว ฉันทึ่งกับแม่มาก ที่แม่ทำได้ 
ขอเคารพและคารวะผู้หญิงคนนี้จากใจจริง 

สองคือแม่บุญธรรมที่เคยเลี้ยงดูฉันเมื่อครั้งที่ฉันยังเป็นเด็ก
เลี้ยงตั้งแต่ที่ฉันอายุได้ 27 วันจนถึงประมาณ 10 ขวบ
แม่ก็จากฉันไปตลอดกาล
พอนึกถึงเขา ก็นึกถึงความใจดีของเขา
ผู้หญิงคนนี้ใจดีมากที่สุดในโลกแล้ว ตั้งแต่ที่ฉันเคยเห็นมา 
ใจดี อารมณ์ดี ไม่เครียด ชอบร้องเพลง น่ารัก สวยด้วย 

ผู้หญิงคนนี้ ฉันพูดถึงก็จะร้องไห้เหมือนกัน 
เพราะแม่ไม่สามารถมีลูกได้ สงสารแม่มาก
คือ...ฉันเชื่อนะว่า ความใฝ่ฝันของผู้หญิงเกือบทุกคนบนโลกใบนี้คือ
ต้องการแต่งงานมีครอบครัวที่อบอุ่น มีสามีที่ดีและมีลูกที่น่ารัก
ผู้หญิงเกือบทุกคน สักครั้งนึงในชีวิต
ก็อยากที่จะมีโอกาสตั้งครรภ์และให้กำเนิดลูก 
แต่แม่กลับไม่มีโอกาสนั้นเลย พูดแล้วจะร้องไห้ สงสารแม่ 
แต่แม่ก็มีฉันเป็นลูกบุญธรรมที่น่ารักของแม่แล้ว
อย่างน้อย ฉันก็ทำให้แม่คลายเหงาได้ แกล้งให้แม่ขำได้ทุกวัน 

ฉันมีนิสัยอะไรที่เหมือนแม่ทั้งสองคนของฉันบ้าง
ตอบว่า อย่างละนิดอย่างละหน่อย 5555555555555555
คือ ฉันเป็นพ่อ เป็นแม่ เป็นมะห์ เป็นป๋า อย่างละนิด ๆ ผสม ๆ กัน
และเป็นตัวเองอีกครึ่งนึง 

ถ้าถามว่า ฉันมีอะไรเหมือนมะห์ตุ่มบ้าง
ก็น่าจะเป็นความแข็งแกร่ง แต่มีแค่ครึ่งเดียว 5555555555555
ครึ่งเดียวก็พอแล้ว ฉันไม่สามารถที่จะแกร่งเท่าแม่ได้หรอก มากไป 
แล้วมีอะไรที่ฉันเหมือนแม่อ้วนบ้าง
ก็น่าจะเป็นความใจดี แต่ก็มีครึ่งเดียวเช่นกัน 5555555555555
เพราะบางที ฉันก็ไม่ใจดีนะคะ 555555555555555
แม่ใจดีกับทุกคน กับทุกสิ่ง
แต่ฉันใจดีแค่บางคนและบางสิ่งที่ฉันอยากจะใจดีด้วยเท่านั้น 

รักน่ะ รักอยู่แล้ว รักหมดหัวใจ
แต่แค่อยากจะมาบอกว่า ผู้หญิงสองคนนี้มีเรื่องราวในชีวิตอย่างไรบ้าง
ฉันมองผู้หญิงสองคนนี้เป็นอย่างไร 
ถ้าจะเขียนว่ารักอย่างเดียว มันก็ธรรมดาไป
เพราะฉันก็เขียนถึงเกือบทุกวัน ผู้มีพระคุณทั้ง 4 คนของฉัน 

พอ เปลี่ยนเรื่องบ้าง
เขียนเรื่องแม่เยอะแล้ว
เขียนเรื่องตัวเองบ้างดีกว่า 

สุวจังยังคงสบายดีและปลอดภัยจากไวรัสโควิด-19 เช่นเคยค่ะ 

แต่ตอนนี้ สุวจังกำลังปวดท้องเมนส์อยู่ค่าาาาาาาาาา 
เมื่อไหร่จะหมดเมนส์สักทีก็ไม่รู้ 
น่าจะเกือบอีกประมาณ 14-15 ปี
ในตอนนั้น ฉันก็จะอายุประมาณเกือบ 50 ปี
น่าจะประมาณนั้นเนอะ หมดเมนส์สักที เฮ้อ... 

ฉันมาเมนส์ตั้งแต่ช่วงประมาณท้ายปี พ.ศ.2541
ประมาณอายุ 11 ขวบ แต่ช่วงนั้น มา ๆ หยุด ๆ หาย ๆ 
มาจริงจังทุกเดือนก็ประมาณตอนอายุ 12 
ประมาณ 22-23 ปีแล้วนะที่ฉันต้องมาเมนส์แบบนี้ 5555555555555 

เหลืออีกประมาณ 14-15 ปี อดทน 
พอดีเลย พวกบรรดาแมวที่ฉันเลี้ยงเอาไว้ 12 ตัว
ฉันก็น่าจะส่งพวกมันไปถึงฝั่งจนครบทุกตัวแล้วล่ะ 
จบสมบูรณ์ ฉันก็จะได้จบสักที 55555555555555555555
เหนื่อย ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม เบื่อแล้ว 

ถ้ามาเมนส์ แล้วไม่ปวดท้อง ฉันก็ไม่ว่าอะไร
แต่นี่ ปวดท้อง ปวดหัว ปวดตา ฉันก็เซ็ง 

ช่วง 20 ปลาย ๆ อาการแบบนี้ก็หายไปแล้วนะ 
แต่จู่ ๆ 2-3 ปีมานี้ อาการแบบนี้ก็กลับมา 
มันก็ทำให้ฉันรู้สึกหงุดหงิดและเบื่อตัวเองขึ้นมาเหมือนกัน 

ในหนึ่งเดือน จะมีเพียงหนึ่งวันที่ฉันจะทำตัวอ่อนแอแบบนี้
ฉันไม่ชอบเลยจริง ๆ ที่ตัวเองต้องเป็นแบบนี้
เพราะมันดูเหมือนไม่ใช่ฉัน 
ฉันที่แข็งแกร่งมากพอ ไม่มีอะไรมาชนให้ล้มได้ 555555555555555
และถึงล้ม ก็ลุกขึ้นเองได้อย่างรวดเร็วไม่ต้องให้ใครมาสงสารหรือมาช่วยเหลือ
มีเพียงแค่วันนี้แหละที่ต้องอ่อนแอลงไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ 


ตอนเช้า ตื่นมา อยู่ดี ๆ ก็นึกถึงเพลงเก่าเพลงนี้ขึ้นมา 
เป็นเพลงที่เก่ามาก ตั้งแต่สมัยฉันอายุ 13-14 ปี 
ต้องเป็นคนไทยที่รุ่น ๆ เดียวกัน ถึงจะเคยฟัง คุ้นหู 
 

"อยากให้ฉันยืนอยู่ข้างเธอบ้างไหม"

ฉันเห็นเธอสับสน กับบางคนที่ไม่เข้าใจกัน
เธอไม่เหมือนเดิม แบบที่คุ้นกันมานาน
ก็ดูจะเหงา เศร้าไป

ฉันใกล้เธออย่างนี้ อยากดูแลและให้กำลังใจ
เพียงแค่เรื่องเดียวที่ตัวฉันไม่แน่ใจ
ว่าเธอต้องการฉันบ้างไหมเธอ

อยากให้ฉันยืนอยู่ข้างเธอบ้างไหม
เมื่อเวลาที่เหงา ที่เธอท้อแท้
อยากจะแค่มีส่วนช่วยเธอให้พ้นความอ่อนแอ
ไม่หวังจะได้ใจจากเธอ

ฉันขอเพียงเท่านี้ แค่เธอมีรอยยิ้มก็ชื่นใจ
คงไม่ดีพอจะไปคิดแทนที่ใคร
อย่างเดิมที่ให้ฉันก็มากพอ

อยากให้ฉันยืนอยู่ข้างเธอบ้างไหม
เมื่อเวลาที่เหงา ที่เธอท้อแท้
อยากจะแค่มีส่วนช่วยเธอให้พ้นความอ่อนแอ
ไม่หวังจะได้ใจจากเธอ

อยากให้ฉันยืนอยู่ข้างเธอบ้างไหม
เมื่อเวลาที่เหงา ที่เธอท้อแท้
อยากจะแค่มีส่วนช่วยเธอให้พ้นความอ่อนแอ
ไม่หวังจะได้ใจจากเธอ

ไม่เคยจะหวังสักนิดเลย
 

เป็นเพลงที่เหมือน ๆ กับว่า"ทำความดีโดยไม่หวังผลตอบแทน"
เราช่วยเหลือเขา ให้ใจเขาไป แต่ไม่จำเป็นที่เขาต้องตอบแทนอะไรกลับมา
ถือเป็นผู้ให้อย่างแท้จริง ให้อย่างเดียวโดยที่ไม่ขอเป็นผู้รับ 

เมื่อเช้า จู่ ๆ ที่ตื่นมา ฉันก็นึกถึงเพลงนี้
เพลงนี้มันก็ดังอยู่ในหัวตลอดเวลา
แน่นอนว่า ร้องไห้ 55555555555555555555555555
บอกแล้วว่า ใน 1 เดือน จะมีแค่ 1 วันที่เป็นบ้า 
ฟังเพลงก็ร้อง เห็นอะไรซึ้ง ๆ เศร้า ๆ ก็ร้อง
นั่งนึกอะไรเรื่อยเปื่อยก็ร้อง มันกลั้นน้ำตาไม่ไหวจริง ๆ
ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็หาย 555555555555555555

แล้วอีกอย่างนึง ก็อย่างที่บอกไปว่า
ตั้งแต่ฉันสูญเสียแอนท์ หมาสุดที่รักของฉันไป ตั้งแต่เดือนสิงหาคมปีที่แล้ว
ฉันก็กลายเป็นแบบนี้ไปเลย อ่อนไหวง่ายมาก ร้องไห้ง่ายมาก
แต่ไม่ได้ร้องไห้ให้ใครเห็นหรอกนะ
ฉันไม่ชอบแสดงความอ่อนแอแบบนั้นให้ใครเห็นอยู่แล้ว 
ไม่ต้องห่วง สบายใจได้ 

ในเนื้อเพลงคือ คน ๆ นึงถามคนที่ตัวเองรักว่ามีอะไรให้ฉันช่วยมั้ย?
เพราะเห็นคนที่เรารักกำลังอ่อนแอลงไป เขาอาจจะต้องการใครสักคน
คือเราแค่อยากจะช่วยเหลือเขา อะไรที่พอจะช่วยได้ ก็อยากจะช่วย
ถ้าช่วยไม่ได้ ก็ขอแค่ได้อยู่เป็นเพื่อนเขาก็ยังดี เขาจะได้มีกำลังใจ
เมื่อเขามีกำลังใจเพิ่มขึ้นแล้ว ก็ไม่จำเป็นเลยที่เขาจะต้องตอบแทนอะไรกลับมา
แค่ขอให้เขาดีขึ้น กลับมาเป็นเหมือนเดิมก็พอแล้ว นี่คือสิ่งที่เราต้องการ
เนื้อเพลงเป็นแบบนั้น ทุกคนต้องตีความหมายไปแบบนั้นอยู่แล้ว
ซึ่งมันก็ถูกต้องแล้ว 

แต่สำหรับฉัน ในเวลานี้ ฉันไม่ได้ร้องเพลงนี้ให้กับใคร
แต่ฉันร้องเพลงนี้ให้กับตัวเอง 
ฉันฟังเพลงนี้ก็เพื่อให้กำลังใจตัวเอง 
ฉันแค่อยากถามตัวเองว่า
ทำไมล่ะ? ทำไมเราจะอ่อนแอบ้างไม่ได้? ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะอ่อนแอเหรอ?
เท่านั้นแหละ พอคิดแบบนั้น ร้องไห้คร้าบบบบบบบบบบบบบ 
กอดตัวเอง ให้กำลังใจตัวเอง 

อย่ามาสงสารนะคะ!! ไม่ได้เป็นอะไร
เพราะอย่างที่บอกไปค่ะ
ในหนึ่งเดือน สุวจังจะบ้าแค่วันนี้วันเดียวเท่านั้นค่ะ 555555555555555

สุวจังแข็งแรงและแข็งแกร่งมากพอค่ะ 

ไปนะคะ
สุวจังปวดตา ตามัวแล้วค่ะ 

มาตะเนะ เบบี้ 

ป.ล.สุวจังยังไม่ได้ฉีดวัคซีนโควิดนะคะ
สุวจังรอฉีดโมเดอร์นาค่ะ
ประมาณเดือนตุลาคม 2564-มีนาคม 2565 ถึงจะได้ฉีดค่ะ
รอนานเนอะ 5555555555555555555555555
แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ สุวจังก็รักตัวเองนะคะ 
ระหว่างที่รอฉีดวัคซีนนี้
สุวจังจะดูแลและปกป้องตัวเองจนสุดกำลังค่ะ 


 

Facebook
Twitter