11 สิงหาคม 2021 4+2 เมนูของพ่อและแม่
๑๑ สิงหาคม ๒๕๖๔ // 2021年8月11日 // August 11, 2021 ฉันยังสบายดี ปลอดภัยจากไวรัสโควิด-19 ตอนนี้ ฉันก็ยังไม่ได้ฉีดวัคซีน แต่ว่าไม่ต้องห่วง เพราะฉันมีวัคซีนให้ได้ฉีดอย่างแน่นอน เพียงแต่ว่าไม่ได้ฉีดตอนนี้หรือเร็ว ๆ นี้ โรงพยาบาลแจ้งมาว่ากำหนดการฉีดวัคซีนของฉันคือ ท้ายปีนี้หรือไม่ก็ต้นปีหน้า แต่อย่างที่เคยเขียนบอกไปแล้วว่า สำหรับฉัน ไม่เป็นไร ฉันรอได้ แต่สำหรับคนอื่น ๆ ฉันก็อยากให้พวกเขาได้ฉีดวัคซีนกันเร็ว ๆ ประเทศชาติจะได้เดินหน้าต่อไปได้เร็ว ๆ ไม่หยุดชะงักแบบนี้ ส่วนวัคซีนของฉัน เป็นวัคซีนโมเดอร์นา เสียเงินเอง ไม่ได้ฉีดฟรี ซึ่งฉันก็ฉีดไปงั้นแหละ ถ้าไม่ฉีด แล้วติดโควิด ฉันก็คิดอยู่แค่ 4 อย่างคือ 1.เป็นห่วงแมว 12 ตัว กลัวแมวเดือดร้อน ไม่มีใครดูแล ไม่สามารถละทิ้งพวกมันไปได้ เพราะฉันรักพวกมันจนหมดหัวใจไปแล้ว 2.กลัวทำให้คนรอบตัวเดือดร้อนไปด้วย ก็เช่น แม่ พี่น้อง หลาน ๆ หรือคนอื่น ๆ ที่ฉันอาจจะได้พบเจอมาในแต่ละวัน เดือดร้อนพวกเขาต้องตรวจหาเชื้อโควิด และต้องมากักตัวอีก 3.กลัวจะไปเป็นภาระให้หมอกับพยาบาลต้องทำงานหนัก เป็นคนขี้เกรงใจคน ไม่ชอบให้ใครมาเดือดร้อนเพราะเรา 4.ถ้าฉันตายเพราะโควิด ก็เสียดายอวัยวะในร่างกาย แทนที่จะได้บริจาคให้คนอื่นต่อไปได้ ฉันคิดแค่ 4 อย่างนี้ ก็เลยต้องตัดสินใจเลือกว่า"เราควรต้องฉีดวัคซีน" แต่ฉันไม่ได้คิดว่า ฉันอยากฉีด เพราะฉันกลัวป่วยหนัก กลัวตาย หรืออยากฉีดเร็ว ๆ เพราะอยากเข้าสังคม อยากไปข้างนอก อยากไปเที่ยว ไม่ใช่อะไรแบบนั้นเลย เพราะไลฟ์สไตล์ของฉัน ฉันไม่จำเป็นต้องฉีดยังได้เลย 5555555555555 เพราะฉันโคตรมั่นใจในตัวเองเลยว่า ฉันจะไม่มีวันติดโควิด เพราะฉันไม่เคยประมาทในการดูแลปกป้องตัวเอง และถึงฉันจะเจอผู้คนมากมาย แต่ฉันไม่เคยสนิทชิดเชื้อกับใคร แม้แต่ครอบครัวของตัวเองก็ตาม 55555555555555555555 แต่ที่ฉันจะต้องฉีด ก็เพื่อสังคมโดยรวม เพื่อประเทศชาติ ถ้าประชากรในประเทศ ฉีดวัคซีนกันได้เยอะ ๆ ฉีดกันครบ 2 เข็ม คุณฉีด ฉันฉีด ทุกคนฉีด ถ้าเป็นเช่นนั้น ทุกคนก็จะมีภูมิคุ้มกัน เมื่อทุกคนมีภูมิคุ้มกัน ถ้าหากติดโควิดขึ้นมา ก็ไม่ป่วยหนัก ไม่ตาย ไม่มีสถานการณ์อะไรที่เลวร้ายเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างจะสามารถกลับไปควบคุมได้ เมื่อควบคุมได้ ประเทศชาติก็จะสามารถเดินหน้าต่อไปได้สักที ฉันจะได้ฉีดที่โรงพยาบาล ... (ไม่บอก 5555555555555555) ที่แน่ ๆ โคตรไกลจากบ้านเลย 55555555555555555 ท้ายปีนี้หรือไม่ก็ต้นปีหน้า ไปเจอกันได้นะ see you soon นะจ๊ะ baby เปลี่ยนเรื่องบ้างดีกว่า เขียนเรื่องอะไรดี? เขียนเรื่องอาหารดีกว่า อาหารฝีมือพ่อกับแม่ เป็นอาหารที่ฉันจะไม่มีวันได้กินมันอีกแล้วในชีวิตนี้ คือไม่มีใครทำอร่อยสู้พ่อกับแม่ฉันได้อีกแล้ว กับเมนูเหล่านี้ สำหรับแม่ เมนูที่แม่ชอบทำให้ฉันกินคือ 1.พะโล้หมูสามชั้น บอกเลยว่า อร่อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แม่ไม่ใส่ไข่นะ เต้าหู้ก็ไม่ใส่ แม่ใส่แต่หมูสามชั้นกับผักชี 2.หมูโค๊ะ อร่อยมาก หวานมาก 55555555555555555 มันคืออะไร ทำไมถึงชื่อนี้ ไม่รู้เหมือนกัน แม่เรียกแบบนี้ แม่บอกหมูโค๊ะ แล้วก็ เมนูของพ่อ เมนูที่พ่อชอบทำให้ฉันกินเป็นประจำ 1.ถั่วเขียวต้มน้ำตาล อร่อยมาก ไม่หวานจนเกินไป ออกเค็มเกลือนิด ๆ 5555555555555 2.มะกะโรนีผัดไข่ อร่อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก พ่อใส่ไข่เยอะมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ใส่หัวหอมใหญ่ มะเขือเทศก็เยอะมาก แม่จะทำรสชาติค่อนข้างหวานมาก หวานโดดออกมาเลย หวานมัน ส่วนพ่อจะทำรสชาติ หวานกำลังดี เค็มนิดหน่อย เพราะพ่อชอบใส่เกลือไอโอดีนให้ฉัน ไม่รู้ทำไม ใส่ให้ฉันทุกเมนู ชงโอวัลตินร้อนให้ฉันกิน ยังใส่เกลือเลย 5555555555 4 เมนูนี้ ทั้งจากของพ่อและแม่ ฉันยังจำรสชาติได้อยู่เลย กินที่ไหน ก็ไม่เหมือนรสชาติที่พ่อกับแม่ทำให้กิน คนก็จากไปแล้ว อาหารก็จากตามไปด้วย น่าเศร้าเนอะ ฉันไม่สามารถที่จะหาเมนู 4 เมนูนี้ได้จากที่ไหนในโลกนี้อีกแล้ว เพราะพ่อแม่ได้ใส่เอกลักษณ์ ใส่ลายเซ็น ใส่ความเป็นตัวตนของเขาเอาไว้ในจานอาหารนั้นลงไปด้วย ไม่ว่าจะฝีมือใคร ก็ไม่มีเหมือนที่พ่อแม่ทำ แม้แต่ตัวฉันเอง ที่ลองทำ 4 เมนูนี้ด้วยตัวเอง ก็ทำไม่เหมือน แปลกมาก มันไม่อร่อยเหมือนตอนที่ฉันเคยบอกกับพ่อแม่ว่า "พ่อจ๋า อยากกินมะกะโรนี" "แม่จ๋า อยากกินหมูโค๊ะ" พอบอกแบบนั้น พ่อกับแม่ก็รีบไปตลาด ไปเลือกซื้อวัตถุดิบอย่างดีนำมาปรุงอาหารให้ฉันกิน พอกลับมาจากตลาด ก็กุลีกุจอรีบเข้าครัว ไปทำเมนูให้ฉัน พอทำเสร็จ รีบยกมาเสิร์ฟให้ฉันกิน แล้วถามฉันว่า"อร่อยมั้ยลูก" เพื่อรอฟังคำตอบจากฉันว่า"อร่อยมากกกกกกกกกกก" เคี้ยวไปก็อมยิ้มไป พร้อมกลับยกนิ้วโป้งให้ไปด้วย ไม่น่าเชื่อเนอะว่า 4 เมนูนี้ เป็นเมนูง่าย ๆ ที่มีขายตามทั่วไป แต่สำหรับฉันแล้ว ฉันไม่สามารถหากินได้ที่ไหนอีกแล้วในโลกใบนี้ ในชีวิตนี้ ไม่ใช่แค่ในชีวิตนี้ ไม่ใช่แค่ตลอดไป แต่คงเป็น"ตลอดกาล" ไม่ได้กินอีกตลอดกาล พ่อกับแม่จะรู้ตัวมั้ยนะว่าฉันคิดถึงเขาทั้งสองคนมาก ความจริง มีอีกหลายเมนูนะที่เขาทำให้ฉันกิน แต่ฉันชอบ 4 เมนูมากที่สุด เพราะฉันอ้อนวอนให้เขาสองคนทำให้ฉันกินบ่อยมากที่สุด 4 เมนูนี้ นอกเหนือจากเมนู 4 เมนูที่ฉันประทับใจจากเขาทั้งสองคนแล้ว ก็ยังมีอีก 2 เมนู ที่ฉันประทับใจไม่แพ้กัน คือเมนูที่ได้ไปกินอาหารที่ข้างนอกบ้านกับเขาทั้งสองคน ถ้าเป็นแม่ เมนูที่ฉันไปกินกับแม่บ่อยมากที่สุด คือ"ข้าวหน้าเป็ด" ที่ห้างเมอร์รี่คิงส์ สะพานควาย แหม!! ชื่อห้าง บอกอายุคนเขียนเลยว่าอายุ 30 กว่าแน่นอน พูดแล้วจะร้องไห้เหมือนกันนะ พูดชื่อห้างแล้ว มันนึกถึงความทรงจำในอดีต ฉันเดินกับพ่อแม่ประจำเลยห้างนี้ เพราะอยู่แถวบ้าน ในเวลานั้นนะ ตอนนั้นบ้านฉันอยู่สะพานควาย ตอนเย็น พอเลิกเรียน ฉันมักจะอ้อนแม่ว่า "แม่จ๋า หนูอยากไปเมอร์รี่คิงส์ ไปเล่นของเล่น แล้วก็ไปกินข้าวหน้าเป็ด" แม่ก็พาฉันขึ้นรถตุ๊กตุ๊กไปที่ห้างนี้ทุกสัปดาห์ 55555555555555 ข้าวหน้าเป็ด ให้ข้าวเยอะ ให้เป็ดเยอะ ราดน้ำหวาน ๆ เยอะมาก อร่อยดี ยิ่งนั่งกินกับแม่ ยิ่งทำให้อาหารอร่อยขึ้นมาก เพราะมีความสุข ฉันไปกับแม่แค่สองคนเท่านั้น สำหรับพ่อ เมนูที่ไปกินกับพ่อที่ข้างนอกบ้าน ที่บ่อยมากที่สุดคือ ความจริงแล้ว ฉันไปกินข้าวข้างนอกบ้านกับพ่อบ่อยมาก หลายเมนู แต่เมนูที่กินด้วยกันแล้ว ฉันรู้สึกว่า ฉันมีความสุขมากคือ"เต้าส่วน" ความจริงแล้ว พ่อจะเป็นคนไม่กินของหวาน แต่พ่อบอกกับฉันว่า เต้าส่วนร้านนี้อร่อย ไม่หวานมาก ขายอยู่หน้าธนาคารอะไรสักอย่าง จำไม่ได้แล้ว ก็แถว ๆ บ้านนั่นแหละ อันที่จริง ฉันก็ไม่ชอบนะ เมนูเต้าส่วน แต่ถ้านั่งกินกับพ่อ เต้าส่วนก็อร่อยขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ส่วนใหญ่ฉันจะนั่งกินเต้าส่วนที่ร้านนี้กับพ่อ ในช่วงตอนเย็น ๆ ของวันหยุด คือไปเที่ยวกับพ่อมาทั้งวัน พอตอนเย็น ก่อนเข้าบ้าน ก็แวะกินเต้าส่วนที่ร้านนี้สักหน่อย พอกินเสร็จ ก็เดินกลับบ้านไปด้วยกันสองคน ร้านนี้ อยู่ห่างจากบ้านไปสักประมาณน่าจะ 2-3 ซอย เห็นจะได้ การที่ครั้งนึง ได้เคยใช้ชีวิตร่วมกับเขาทั้งสองคน ช่างเป็นชีวิตที่มีความสุขจริง ๆ และฉันไม่เคยลืมความทรงจำเหล่านั้นได้เลย ยังคงประทับใจและมีความสุขอยู่เสมอเมื่อนึกถึง พ่อกับแม่จะรู้มั้ยนะว่าลูกส้มที่น่ารักของพวกเขาในวันนั้น วันนี้ แก่ซะแล้ว 5555555555555555555555 รักพ่อน้อยและแม่อ้วนตลอดไป จากลูกส้ม ลูกที่น่ารักของพ่อและแม่ตลอดกาล
Facebook Twitter