1 ธันวาคม 2019 อยู่เพื่อหมาแมวของฉัน

 

๑ ธันวาคม ๒๕๖๒ // 2019年12月1日 // December 1, 2019 เดือนธันวาคมของปี 2019 หรือปี 2562 เดือนสุดท้ายของปีนี้  ไวเนอะ วันเวลาผ่านไปไวจริง ๆ ใกล้จะถึงวันคล้ายวันเกิดของฉันแล้ว 7 ธันวาคมนี้ ฉันก็จะอายุ 32 แล้ว  ฉันก็ไม่ได้รู้สึกอะไร ก็เฉย ๆ ฉันก็ยังคิดอยู่เลยว่า "ฉันเกิดมาทำไมและมีชีวิตอยู่ต่อมาจนถึงตอนนี้เพื่ออะไร"  เมื่อก่อน ฉันก็คงจะอยู่เพื่อพ่อแม่บุญธรรมของฉัน แต่ตอนนี้ท่านทั้งสองคนก็ไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้อีกแล้ว ตอนนี้ ฉันก็คงจะอยู่เพื่อหมาแมวของฉันนั่นแหละ 13 ตัว หมา 1 ตัว แมว 12 ตัว เยอะมั้ย? 55555555555555555555  นอกเหนือจากนี้ ฉันก็ไม่ได้อยู่เพื่อใครหรือเพื่ออะไรอีกแล้ว บอกไม่ได้หรอกว่าชีวิตฉันเต็มไปด้วยความสุขหรือความทุกข์ แน่นอนล่ะว่าชีวิตของคนเราทุกคนมันก็ต้องมีทั้งสุขและทุกข์  แต่ถ้าถามว่าตอนนี้ ฉันมีความสุขหรือมีความทุกข์ ตอบว่า"ฉัน... มีความทุกข์"  มันก็คงจะเป็นความผิดของฉันเองนั่นแหละ ที่เอาตัวเองไปอยู่ในที่ ๆ เป็นทุกข์  ที่ ๆ ทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายทั้งกายและใจ ฉันต้องจำใจอยู่ นั่นก็เพราะฉันไม่มีทางเลือก และเป็นเพราะความไม่เอาไหนของตัวเอง เวลาที่ฉันมองเห็นหมาจรและแมวจรที่มันวิ่งกันตามข้างถนน ฉันก็อดคิดถึงตัวเองไม่ได้ ฉันรู้สึกว่าชีวิตฉันในตอนนี้ มันก็คล้าย ๆ กับหมาจร แมวจรตัวนึง มันไม่มีใคร มันตัวคนเดียว ใช้ชีวิตไปเรื่อย ๆ ถ้าวันนี้เรายังตื่นมา เรายังมีชีวิตอยู่ เราก็ใช้ชีวิตต่อไป หาของกิน หาที่นอน หลบภัยอันตรายต่าง ๆ  พอตอนดึก ก็นอน และพรุ่งนี้ก็ตื่นขึ้นมาต่อ ทำแบบเดิมซ้ำ ๆ ฉันรู้สึกว่าตอนนี้ ชีวิตของฉันเป็นเหมือนพวกมัน  เหงาเนอะ สู้คนเดียว ไม่มีครอบครัว ไม่อบอุ่นเลย และในหลาย ๆ ครั้ง เราต้องสู้กับความน่ากลัวอยู่เพียงลำพัง ไม่มีกลุ่ม ไม่มีทีม ไม่มีใครคอยสนับสนุนหรือปกป้อง แต่จะทำยังไงได้ล่ะ?  ในเมื่อวันนี้เรายังมีชีวิตอยู่ เราก็ต้องอยู่ต่อไปบนโลกใบนี้ เพราะฉันก็เหมือนหมาจรแมวจรนั่นแหละ  พวกมันทำร้ายตัวเองไม่เป็น ฉันก็ทำร้ายตัวเองไม่เป็นเหมือนกัน พวกมันก็คิดแค่ว่าวันนี้เรายังอยู่ ก็อยู่ต่อ ก็แค่นั้น ฉันก็เหมือนกัน  แต่ฉันพิเศษกว่าพวกมันหน่อยนึง เพราะฉันต้องอยู่ต่อเพื่อสิ่งที่รักนั่นก็คือหมาแมวของตัวเอง  ยิ่งอยู่ต่อไปเรื่อย ๆ ยิ่งอายุมากขึ้นเรื่อย ๆ มันยิ่งทำให้ฉันได้เห็นอะไรมากขึ้น  เมื่อเห็นมากขึ้น ความศรัทธาที่เคยมีต่อบางสิ่งบางอย่าง มันก็ลดลงเรื่อย ๆ ฉันเองก็เสียใจที่มีความรู้สึกแบบนั้นเข้ามา ทุกครั้งที่พยายามจะปล่อยวาง ให้อภัย แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ ความดีความชั่วที่มนุษย์อุปโลกน์ขึ้นมา มันตีกันมั่วไปหมดในความคิดของฉัน ฉันคิด... "เราคิดแบบนั้น มันชั่ว" แต่สักพักก็จะมีความคิดอีกด้านนึงแทรกเข้ามาว่า ... "แล้วการที่เขาทำกับเราแบบนั้น มันเรียกว่าดีเหรอ?" อืม... ช่างมันเถอะเนอะ  ฉันยังไหว  ฉันไม่เป็นไรหรอก อดทน  วันเวลาผ่านไปไวขนาดนี้ แป๊บ ๆ เดี๋ยวก็จบแล้ว เดี๋ยวฉันก็จะได้ไปเจอพ่อกับแม่แล้ว อดทนรอวันนั้น หมดทุกข์สักที    ให้เธอได้รู้ว่านี่แหละใจของคน ที่แท้ยังยิ่งใหญ่ ตราบใดความหวังยังไม่จางหายไป เมื่อนั้นใจจะไม่แพ้  วันนี้เขียนเรื่องเครียดเลย ขอโทษทีนะ  เออจริงสิ!! วันนี้มีฟุตบอลไทยด้วยนี่หน่า  งั้นฉันไปดูบอลก่อนนะ  บอลยูโร 2020 แบ่งกลุ่มเรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้จะมาเขียนนะ แล้วก็ บัลลงดอร์ ประกาศรางวัลพรุ่งนี้  ไปล่ะ  พรุ่งนี้เจอกัน      Facebook Twitter

 

Create Date : 01 ธันวาคม 2562		0 comments
Last Update : 1 ธันวาคม 2562 16:00:51 น.
Counter : 325 Pageviews.
Share Tweet