๔ มีนาคม ๒๕๖๒ // 2019年3月4日 // March 4, 2019

หายไปนานอีกแล้ว ไม่ค่อยจะได้เข้ามาเขียน blog 

ก็อย่างที่บอกนั่นแหละ
หนึ่งคือ มีภาระเยอะ มีเรื่องต้องทำเยอะ หลัก ๆ ก็คือหมาแมว
สองคือ เครียด เบื่อ ก็เลยไม่มีอารมณ์จะเข้ามาเขียนบ่อย ๆ
สามคือ ไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไรดี เพราะชีวิตก็ว่างเปล่า ไม่มีอะไร

ฉันก็เลยหายไปนาน เพราะไม่รู้จะเขียนอะไร

เวลาที่ฉันเซ็ง ๆ เครียด ๆ ก็หาอะไรดู
ฟุตบอล หรือไม่ก็ละคร
ก็ทำให้หายเครียดได้สักพัก เพราะมันเพลินดี

หรือไม่ก็หาอะไรทำ สิ่งที่เราสนใจ
หรือเล่นกับหมาแมว ก็ทำให้หายเครียดไปได้ชั่วขณะ 

คิดถึงพ่อกับแม่ 
ฉันคิดถึงทุกวันนั่นแหละ
ยังนึกสงสัยอยู่เลยว่า"นี่วันเวลาผ่านมานานขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย?"
วันเวลาที่เราสามคนพ่อแม่ลูกอยู่ด้วยกัน
ฉันยังคิดอยู่เลยว่าเหมือนเพิ่งจะผ่านมาไม่นานนี้เอง
แต่ความเป็นจริงคือผ่านมาเกือบ 20 ปีแล้ว

ภาพมันยังชัด
ความทรงจำยังไม่เลือนหาย
ฉันยังจำได้เสมอ

ถ้าวันนี้เราสามคนพ่อแม่ลูก ยังอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม
ฉันคงจะมีความสุขมาก
เพราะเมื่อมีปัญหาหรือความทุกข์ยาก ความไม่สบายกายไม่สบายใจ
ฉันรู้ว่าฉันจะสามารถผ่านมันไปได้โดยง่าย
ถ้าหากว่าข้างกายฉันยังมีพ่อกับแม่อยู่ 

แต่ในเวลานี้ สำหรับฉันแล้ว
มันไม่ง่ายเลยที่จะก้าวข้ามผ่านมันไปให้ได้โดยเร็ว 
แต่ฉันก็จะพยายามต่อไปนะ
จะอดทนให้กับทุก ๆ อย่าง 
จะพยายามคิด หาทางออกไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะเจอทางที่ดีที่สุด
ไม่มีความทุกข์ใดจะอยู่กับเราไปตลอดหรอก ฉันเชื่อแบบนั้น 
วันสดใสของฉัน มันต้องมี 

ดึกแล้ว ฉันไปนอนก่อนนะ
วันหลังจะมาเขียนใหม่ 

Facebook
Twitter