๔ มีนาคม ๒๕๖๒ // 2019年3月4日 // March 4, 2019
หายไปนานอีกแล้ว ไม่ค่อยจะได้เข้ามาเขียน blog 
ก็อย่างที่บอกนั่นแหละ หนึ่งคือ มีภาระเยอะ มีเรื่องต้องทำเยอะ หลัก ๆ ก็คือหมาแมว สองคือ เครียด เบื่อ ก็เลยไม่มีอารมณ์จะเข้ามาเขียนบ่อย ๆ สามคือ ไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไรดี เพราะชีวิตก็ว่างเปล่า ไม่มีอะไร
ฉันก็เลยหายไปนาน เพราะไม่รู้จะเขียนอะไร
เวลาที่ฉันเซ็ง ๆ เครียด ๆ ก็หาอะไรดู ฟุตบอล หรือไม่ก็ละคร ก็ทำให้หายเครียดได้สักพัก เพราะมันเพลินดี
หรือไม่ก็หาอะไรทำ สิ่งที่เราสนใจ หรือเล่นกับหมาแมว ก็ทำให้หายเครียดไปได้ชั่วขณะ 
คิดถึงพ่อกับแม่  ฉันคิดถึงทุกวันนั่นแหละ ยังนึกสงสัยอยู่เลยว่า"นี่วันเวลาผ่านมานานขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย?" วันเวลาที่เราสามคนพ่อแม่ลูกอยู่ด้วยกัน ฉันยังคิดอยู่เลยว่าเหมือนเพิ่งจะผ่านมาไม่นานนี้เอง แต่ความเป็นจริงคือผ่านมาเกือบ 20 ปีแล้ว
ภาพมันยังชัด ความทรงจำยังไม่เลือนหาย ฉันยังจำได้เสมอ
ถ้าวันนี้เราสามคนพ่อแม่ลูก ยังอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม ฉันคงจะมีความสุขมาก เพราะเมื่อมีปัญหาหรือความทุกข์ยาก ความไม่สบายกายไม่สบายใจ ฉันรู้ว่าฉันจะสามารถผ่านมันไปได้โดยง่าย ถ้าหากว่าข้างกายฉันยังมีพ่อกับแม่อยู่ 
แต่ในเวลานี้ สำหรับฉันแล้ว มันไม่ง่ายเลยที่จะก้าวข้ามผ่านมันไปให้ได้โดยเร็ว  แต่ฉันก็จะพยายามต่อไปนะ จะอดทนให้กับทุก ๆ อย่าง  จะพยายามคิด หาทางออกไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะเจอทางที่ดีที่สุด ไม่มีความทุกข์ใดจะอยู่กับเราไปตลอดหรอก ฉันเชื่อแบบนั้น  วันสดใสของฉัน มันต้องมี 
ดึกแล้ว ฉันไปนอนก่อนนะ วันหลังจะมาเขียนใหม่ 
Facebook Twitter |