11 มีนาคม 2019 วันนี้ ฉันรู้สึกไม่สบายใจ ฉันทำผิด

 

๑๑ มีนาคม ๒๕๖๒ // 2019年3月11日 // March 11, 2019 ที่วันนั้นบอกว่าจะมาเขียนเรื่องฟุตบอลยูโรป้าลีก แล้วไม่ได้มาเขียน ก็เพราะฉันเห็นว่ายังแข่งขันกันไม่เสร็จสิ้น รอบ 16 ทีม เพราะฉะนั้น รอให้แข่งขันกันให้จบทั้งสองรอบก่อน  แล้วจะมาเขียน สัปดาห์นี้แหละ ก็จะแข่งขันกันจนครบ ทั้งแชมป์เปี้ยนลีก ทั้งยูโรป้าลีก รอบ 16 ทีม  อากาศร้อนมาก  ทำให้รู้สึกปวดหัวอย่างบอกไม่ถูก วันนี้ ฉันรู้สึกไม่สบายใจ ฉันทำผิด วันนี้ฉันจึงต้องมาเขียนสารภาพบาป ตอนเช้า ฉันเดินเหยียบงู เป็นงูตัวเล็ก  ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันขอโทษ  หลังจากที่เหยียบไปแล้ว ฉันก็รู้สึกตกใจว่า"เราเหยียบอะไรวะ? ทำไมมันนิ่ม ๆ" พอฉันเหยียบ แล้วก้มมองดู มันหันหน้ามาหาฉัน ในตอนแรก ฉันนึกว่าเป็นเศษใบไม้แห้ง สีมันคล้ายกัน น้ำตาล ๆ พอฉันรู้ว่าเป็นงู ฉันก็ตกใจสุดขีด รีบวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต ส่วนมัน ก็รีบเลื้อยไปหลบ ที่ฉันรู้ว่ามันรีบเลื้อยไปหลบ ก็เพราะว่าภายหลังจากที่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นและจบลงไปแล้ว ฉันก็ได้กลับไปย้อนภาพจากกล้องวงจรปิดดู ฉันจึงเห็น นับเป็นครั้งแรกที่ฉันเหยียบงู เหยียบสัตว์ที่คนส่วนใหญ่คิดว่ามันคือสัตว์อันตราย หลังจากนั้น ฉันรีบวิ่งไปบอกแม่กับสามีของเขา ตอนแรก เขาก็ไม่เห็นว่างูไปหลบอยู่ตรงไหน ฉันก็เลยเดินไปดู ฉันก็เห็นมันหลบอยู่ ฉันก็เลยบอกเขา เขาก็เลยจัดการมัน ตีมัน  ถ้าจะบาป ให้บาปนั้นมาตกอยู่ที่ฉัน เพราะฉันเป็นคนทำให้เกิดเรื่อง ฉันเสียใจ ฉันรู้สึกผิด ฉันก็รู้สึกสงสารมันเหมือนกัน  งูตัวนี้ ฉันเคยเห็นมันเมื่อประมาณอาทิตย์ที่แล้ว มันเลื้อยมาอยู่ตรงประตูหลังบ้าน อยู่ตรงกระบะทรายแมว วันนั้น ฉันเห็นมัน ฉันก็ตกใจ วิ่งหนี กระทืบเท้า มันก็เลยตกใจ รีบเลื้อยออกจากบ้านไป  วันนั้น ตอนแรกฉันก็ไม่เห็นมันหรอก เพราะตอนนั้นเป็นตอนเช้า บ้านมืด ไม่ได้เปิดไฟ ฉันก็เอาเท้าไปเลื่อนกระบะทรายแมว เพื่อจะเปิดประตู เพราะเหม็นขี้แมว  พอเอาเท้าเลื่อนกระบะทรายแมวออกไป ก็เจองูตัวนี้แหละ ฉันก็กรี๊ด แล้วก็กระทืบเท้า วิ่งหนี มันก็เลยตกใจ รีบเลื้อยออกจากบ้านไป หลังจากนั้น ฉันก็ไม่เจออีกเลย แต่แม่ของฉันเจอ มันก็อยู่แถวนั้นแหละ ที่เดิม แต่วันนี้ มันกลับเลื้อยมาอยู่ที่ประตูหน้าบ้าน ประตูหน้าบ้าน นี่คือที่ ๆ ฉันอยู่กับแมว ๆ ของฉัน ฉันเดาเอาว่าที่มันเลื้อยมาตรงนี้ คงเป็นเพราะมันรำคาญเสียงหลานของฉันแน่เลย หลานปิดเทอม เลยเล่นเสียงดัง วิ่ง ซน  งูเลยรำคาญ อยากหาที่อยู่ใหม่ ก็เลยมาหน้าบ้าน มันไม่น่ามาตรงหน้าบ้านเลย มันไม่น่ามาอยู่ตรงหน้าบ้าน แล้วฉันก็ไปเหยียบมัน ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันกำลังงัวเงีย ตามัว เพิ่งตื่น ฉันเสียใจ ฉันขอโทษนะ ยกโทษให้ฉันด้วย  ถ้าฉันเดินก้มหน้า มองพื้น ฉันคงเห็น ฉันคงไม่เหยียบ เมื่อไม่เหยียบ เมื่อไม่ตกใจ ฉันคงไม่ต้องไปบอกให้ใครมาตี อโหสิกรรมให้ฉันด้วยนะ  ไม่ใช่แค่งูตัวนี้หรอก ทุกสัตว์เลย ทุกสัตว์ที่ฉันเคยทำผิดบาปกับพวกมัน ทั้งที่ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม  ยกโทษให้ฉันด้วยนะ มีหลายสัตว์เลยแหละ หลายอย่างแล้ว ฉันไม่รู้ว่าจะทำอะไรให้ดีไปกว่าการพูดว่าเสียใจ และขอภาวนาให้พวกมันไม่ต้องเกิดมาบนโลกใบนี้อีก เพราะการเกิดมานั้น ย่อมเป็นทุกข์ ยิ่งเกิดมาเป็นสัตว์ ยิ่งทุกข์หนัก ฉันขอโทษที่ทำให้ต้องเจ็บ  ต่อไป ฉันจะมีสติให้มากกว่านี้  ฉันจะร้องไห้  ไม่รู้สิ พวกมันไม่ได้ทำร้ายฉัน แต่ฉันกลับไปทำร้ายมัน ถึงแม้จะไม่ได้ตั้งใจก็เถอะ ก็เหมือนเนื้อสัตว์ที่ฉันกิน เดี๋ยวนี้ ฉันก็กินน้อยลงไปมาก  บางวันก็แทบไม่ได้กิน  ฉันท่องกับตัวเองเอาไว้ว่าเรากินเพื่ออยู่ ก็พอ ไม่ใช่อยู่เพื่อกิน เพราะฉันไม่อยากเบียดเบียนพวกมัน ฉันกินก็เพื่อให้มีเรี่ยวแรง ประทังชีวิตต่อไปในแต่ละวัน แต่กินน้อยมาก จนตอนนี้ น้ำหนักฉันลดลงไปเยอะ ฉันเห็นรถขนไก่ทุกวัน ฉันก็สงสารพวกมัน บางครั้ง ก็เห็นวัว แต่ฉันไม่ค่อยกินเนื้อวัวอยู่แล้ว ส่วนหมู ฉันกินไม่ได้อยู่แล้ว อยู่ที่นี่ บ้านนี้นับถือศาสนาอิสลาม แต่ฉันไม่ได้นับถือศาสนาอะไรทั้งนั้น  และถึงแม้ฉันจะกินได้ แต่ฉันก็ไม่อยากกิน คือไม่รู้จะพูดยังไง ไม่เหมือนตอนเด็ก ๆ หรือตอนวัยรุ่น ที่ฉันกินโน่นกินนี่ กินหมดนั่นแหละ เป็ด ไก่ วัว หมู กุ้ง ปลา ปลาหมึก หอย ปู กินจนอ้วน กินไม่รู้จักอิ่ม อิ่มแล้วก็กินอีก เหมือนมีความสุขกับการกิน แต่ตอนนี้ ฉันกินน้อยมาก จนอาจเรียกว่าแทบไม่ได้กิน เพราะฉันไม่อยากเบียดเบียนพวกมัน  อีกอย่าง ฉันก็มีปัญหาสุขภาพด้วย พอมีปัญหาสุขภาพ ก็ยิ่งทำให้กินอะไรได้น้อยลงไปเยอะ ทุกวันนี้ที่ฉันกิน ก็เพื่อให้ตัวเองมีเรี่ยวแรง มีแรงเพื่อเลี้ยงดูหมาแมวของตัวเอง ถ้าไม่มีฉัน พวกมันจะลำบากและเดือดร้อนมาก ส่วนตัวฉัน ฉันไม่สนใจหรอก  เพราะการมีชีวิตอยู่ต่อไป ก็ไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีอะไรนักสำหรับฉัน อยู่ต่อไป ก็อยู่ไปวัน ๆ ไม่ได้มีอะไรดี ๆ เกิดขึ้น ความฝัน ความหวังของฉัน ก็คงเป็นแค่สิ่งที่นึกคิด ไม่เป็นจริง เพราะฉะนั้น ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรที่ฉันจะต้องอยู่ต่อไป แต่ทุกวันนี้ที่ต้องอยู่ก็เพื่อหมาแมวที่เลี้ยงไว้ 13 ตัว ฉันภาวนาทุกวัน ขอให้ฉันยังตื่นขึ้นมา ขอให้ฉันอย่าล้มลงไป เพราะฉันมีภาระ มีหน้าที่ที่ต้องทำ ขอให้ฉันแคล้วคลาดจากอันตราย ขอให้ฉันมีชีวิตรอดปลอดภัย เพื่อหมาแมวของฉัน  ฉันก็ไม่รู้ว่าบาปบุญนั้น มีจริงหรือเปล่า แต่สิ่งที่ฉันรู้แน่ ๆ เลยก็คือ"ความสุขกับความทุกข์ที่อยู่ในจิตใจของเรา" สิ่งนี้มันมีจริง เรามีความสุข ถ้าเราได้ทำสิ่งที่เราคิดว่ามันดี เรามีความทุกข์ ถ้าเราบังเอิญทำในสิ่งที่เราคิดว่ามันเลวร้าย ขอโทษนะ ขอโทษกับทุกอย่างเลย  ต่อไป ฉันจะพยายามมีสติให้มากกว่านี้  เพื่อที่เราจะได้ไม่ต้องสร้างทุกข์ สร้างความบาดเจ็บต่อกัน  โปรดอภัยให้กับความผิดพลาดของฉันด้วย      Facebook Twitter

 

Create Date : 11 มีนาคม 2562		0 comments
Last Update : 11 มีนาคม 2562 15:31:18 น.
Counter : 352 Pageviews.
Share Tweet