24 กุมภาพันธ์ 2019 ชีวิตฉันก็มีแต่หมาแมว

๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒ // 2019年2月24日 // February 24, 2019 ช่วงนี้อากาศร้อนมาก  ดูท่าว่าปีนี้จะร้อนจัด  เบื่อ ๆ เครียด ๆ รู้สึกเหนื่อยล้า อ่อนเพลีย หงุดหงิดง่ายชอบกล อืม... เรื่องฟุตบอลก็ติดตามอยู่นะ  สนุกดี  แต่ส่วนใหญ่ ฉันติดตามแต่ฟุตบอลยุโรป ไม่ได้ติดตามฟุตบอลไทยหรือเอเชียเลย ดูแต่ลีกยุโรป อย่างล่าสุดก็แชมเปี้ยนลีก รอบ 16 ทีม รอบแรก เหลืออีกรอบนึง รอบสอง เดือนหน้า แล้วก็ยูโรปาลีก รอบ 32 ทีม จบไปแล้ว เดือนหน้าก็รอบ 16 ทีม ฉันก็บ้าบอลไปโดยปริยาย ตอนนี้ก็รู้เรื่องฟุตบอลมากขึ้น เริ่มสนุกไปกับเรื่องราวของฟุตบอลมากขึ้น  ส่วนยามะพี ฉันก็ยังรักอยู่  ติดตามอยู่เหมือนเดิม  มีเพลง มีละครเรื่องใหม่  แต่ที่ไม่ค่อยจะได้เขียนถึง เพราะไม่มีเวลา เวลาส่วนใหญ่ของฉันก็มีไว้เพื่อหมาแมว ช่วงนี้ก็พยายามหันกลับไปทำในสิ่งที่รักอยู่  หลังจากที่ละเลยมานาน ก็อยากจะกลับไปใส่ใจมันอีกครั้ง อืม... ไม่รู้จะเขียนอะไรดี มันเบื่อ ๆ ไปหมด  อืม... การจากไปของชิโร่ ทำให้ฉันตระหนักรู้ได้ถึงการใช้เวลาที่เหลืออยู่ให้ดีที่สุด นั่นคือการใช้เวลาอยู่กับหมาแมวที่เหลืออยู่ให้มากที่สุด มีเวลาให้กัน มีความสุขร่วมกัน ดูแลให้ดีที่สุด ทำให้ดีที่สุด เพื่อไม่ให้ต้องมาเสียใจภายหลัง  ตอนนี้ก็มี เรียงอายุกันไปแล้วกัน 1.เหมียว(พลอย) (แมว) อายุ 14 ปี 2.ไจแอนท์ (หมา) อายุ 13 ปี 3.นุ้ง(เพชร) (แมว) อายุ 9 ปี 4.แม่แมว (แมว) อายุ 4 ปี 5.ริกะ (แมว) อายุ 3 ปี 6.แบ๊ว (แมว) อายุ 3 ปี 7.ทองเข้ม (แมว) อายุ 3 ปี 8.บุตะ (แมว) อายุ 2 ปี 9.ขาว (แมว) อายุ 2 ปี 10.ไวท์ (แมว) อายุ 2 ปี 11.จูเนียร์ (แมว) อายุ 2 ปี 12.จัมโบ้ (แมว) อายุ 2 ปี 13.ตัวเล็ก (แมว) อายุ 2 ปี ส่วนใหญ่ที่เด็ก ๆ ก็คือพวกแม่แมวกับลูก ๆ ของมัน ส่วนสามตัวแรกนี่คืออายุเยอะแล้ว พี่เหมียวกับพี่แอนท์ อายุเยอะ ส่วนพี่นุ้ง อายุกลาง ๆ ถ้าเป็นคนก็เรียกว่าวัยกลางคน  ค่าเฉลี่ยอายุของหมาแมวก็คือประมาณ 15-18 ปี ฉันก็จะพยายามดูแลพวกมันให้ดีที่สุด ให้มีอายุยืนยาวนานให้มากที่สุด และดูแลให้มีสุขภาพที่แข็งแรง มีสุขภาพที่ดี  ทุกวินาทีที่พวกมันอยู่กับฉัน ฉันจะทำให้พวกมันมีความสุขที่สุด เราจะร่วมสร้างความทรงจำที่ดีต่อกัน  ชีวิตฉันก็มีแต่หมาแมว 555555555555555555555  ไม่เคยได้สัมผัสถึงความเหงาเลย เพราะในทุก ๆ วันมีเรื่องให้วุ่นวายตลอด  วุ่นวายกับพวกมันนี่แหละ  มีภาระหน้าที่ให้ต้องทำตลอด  เมื่อมีพวกมัน วันแต่ละวันของฉันก็ผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว บางที ฉันก็เบื่อพวกมันอยู่เหมือนกัน ในเวลาที่ฉันกำลังเหนื่อย ๆ แล้วพวกมันก็ดื้อกับฉัน สร้างปัญหาให้ฉันคอยแก้ คอยตามเก็บ บางที ฉันก็บ่นพวกมันนะ ดุด่าพวกมันเหมือนกัน  แต่พอรู้สึกตัว พอเริ่มหายเหนื่อย ฉันก็ตามไปโอ๋ ไปขอโทษพวกมัน  ก็เพราะว่าฉันรักพวกมัน  พวกมันเป็นเพื่อนของฉัน เป็นลูกของฉัน เป็นเหมือนส่วนหนึ่งในชีวิต ฉันก็รักพวกมัน อยากให้พวกมันอยู่กับฉันไปนาน ๆ มีชีวิตที่ดี มีสุขภาพที่ดี  ดึกมากแล้ว ฉันไปนอนก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้จะมาเขียนใหม่นะ  Facebook Twitter

Create Date : 24 กุมภาพันธ์ 2562		0 comments
Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2562 0:02:28 น.
Counter : 462 Pageviews.
Share Tweet