๑๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒ // 2019年2月19日 // February 19, 2019

หายไปนานเลย
พอดีว่ามีปัญหาเรื่องสุขภาพน่ะ เป็นหลายอย่าง
ก็เลยหายไปนาน ไม่ค่อยได้มาเขียน

อีกอย่างช่วงนี้ก็มีเรื่องเครียด ๆ ด้วย
ก็เห็นว่ามีตลอดอ่ะ 555555555555555555 

แต่ที่ฉันคิดมากสุด ๆ 
ทำให้รู้สึกกังวลสุด ๆ ก็คือปัญหาสุขภาพนี่แหละ

ทำไมต้องกังวล?
ความจริง ตอนนี้ฉันก็ไม่ได้รู้สึกถึงความสุขอะไรมากมายนัก
กับการได้มีชีวิตอยู่ต่อไปบนโลกใบนี้
อยู่ก็ได้ ไม่อยู่ก็ได้ เฉย ๆ 
เพราะพ่อกับแม่ของฉัน เขาสองคนก็ไม่ได้อยู่แล้ว
และฉันก็เริ่มแก่ขึ้นเรื่อย ๆ 
ความฝันหรือความหวังอะไรต่าง ๆ ก็ใกล้จะหมดหวังแล้ว 
ฉันก็เลยรู้สึกเฉย ๆ กับการมีชีวิตอยู่ต่อไปบนโลกใบนี้
ฉันไม่ได้รู้สึกว่าฉันมีความสุขหรือมีความทุกข์
ฉันรู้สึกเฉย ๆ อย่างเดียวเลย 
ไม่ได้ยิ้ม แต่ก็ไม่ได้ร้องไห้
ไม่ได้ดีใจ แต่ก็ไม่ได้เสียใจ 
มันเฉยไปหมดกับเรื่องราวของตัวเอง 555555555555555555  

แต่ที่ฉันเป็นกังวลเกี่ยวกับสุขภาพของตัวเองในตอนนี้
ก็เพราะว่าฉันเลี้ยงหมาแมวเอาไว้เยอะมาก
ฉันก็เลยอดที่จะเป็นห่วงพวกมันไม่ได้
ถ้าไม่มีฉัน พวกมันจะเดือดร้อนและลำบากมาก
ฉันก็เลยอยากที่จะมีสุขภาพที่แข็งแรง
และมีชีวิตอยู่เพื่อดูแลพวกมันต่อไป 
นี่คือแรงจูงใจหลักที่ทำให้ฉันอยากจะอยู่บนโลกใบนี้ต่อไป

ก็คือ... อยากที่จะมีชีวิตอยู่ดูแลพวกมัน
ตามอายุขัยของพวกมัน 
แค่นั้น ฉันก็สบายใจ หมดห่วง 
ฉันรักพวกมัน 

ตั้งแต่ชีวิตฉันได้มีพวกมัน ฉันก็สะกดคำว่า"เหงา"ไม่เป็นเลย 
ในทุก ๆ วันมีเรื่องให้ต้องทำและวุ่นวายตลอด ซนกันทุกวัน 

ตั้งแต่ที่มีพวกมัน ร่างกายของฉันก็อึดมาก ทนมาก
ฉันเองก็อยากที่จะล้มลงไปนะ แต่มันก็ทำไม่ได้
ก็ต้องอดทนเอาไว้ บอกกับตัวเองว่าเราต้องแข็งแกร่ง
"กูตายไม่ได้!!" 555555555555555555555555555

คือร่างกายของฉันตอนนี้ มันก็ดูเหมือนว่าจะไม่ไหวแล้วนะ
แต่มันฝืน ต้องอดทน ยังไง ๆ ก็ต้องอดทน
จนกว่าจะผ่านพ้นช่วงเวลาที่ยากลำบากในตอนนี้ไปให้ได้ 

ฉันจะพยายามนะ ฉันจะพยายามทำให้ดีกว่าที่เป็นอยู่นี้ให้ได้!!
เพื่อพวกมัน 
และเพื่อร่างกายของฉันด้วย 
จะไม่ไหวแล้วเนี่ย 

ดึกมากแล้ว
ฉันไปนอนก่อนแล้วกัน
วันหลังจะมาเขียนใหม่ 

วันนี้ฉันเห็นว่าฉันมาเขียนตอนดึกแล้ว
ฉันก็เลยเขียนวันที่เป็นของวันพรุ่งนี้ไปเลย 

Facebook
Twitter