"หม่าม๊า คุณครูบอกว่าเป็น หัวหน้าห้อง"
"หัวหน้าห๊องงงงงงงงงงงงงงงงง"
แม่มันร้องเสียงตกคีย์เลย ฮ่าๆๆๆๆๆ
หล่อนจะรู้ความหมายของคำนี้มั๊ยยะ
ตะหงิดๆ ในใจอีกแระ เฮ้อ---------
ตะละวันก็จะมีสิ่งเล็กสิ่งน้อยให้คอยลุ้น
บางวันกลับบ้านมา "บ้าเอ๊ย" ยั๊ยยยย
ได้มาจากเพื่อนบ้าง ครูพี่เลี้ยงบ้าง
สิ่งแวดล้อมที่ไม่ใช่ตัวเรา ควบคุมไม่ได้
"เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยว" ก็ได้มาจากเพื่อน
ไม่รู้บ้านไหนสอนลูก ชั้นล่ะ ปาดเหงื่อ
แต่ก็ไม่ได้ซีเรียสว่าต้องดีเลิศ หรูเลิศ
อ่อนหวานเลิศ มารยาทเลิศ --ปานนั้น
ธรรมดาสุขกว่าเห็นๆ หม่าม๊าว่า
กลับมาเปิดร้าน ทำงานหาเงิน (บ้าง)
บางวันถ้าเงินมันพอค่าเช่าร้านสักสี่ห้าวัน
ก็จะสุขไปวันนึง โลภน้อย แรงเฉื่อยเยอะ
ไปอ่านเจอบล็อกนึง มีตั้งเป้าหมายไว้หลายข้อ
ข้อที่โดนๆ คือ --
ตั้งเป้าไว้ว่าภายในปีนี้จะเก็บเงินให้ได้หนึ่งแสนบาท
โอววววว--หยิบเครื่องคิดเลขกดจึ้กๆๆๆๆ
8,333.33333333......บาทต่อเดือน
อ่า อยากทำมั่งๆ
แต่นี่มันวันที่สิบเก้าแล้ว เพิ่งจะเก็บได้ 1,980 บาท
ยังขาดอีก 6,353 บาท
ซึ่งก็เหลือเวลาอีก 11 วันก็สิ้นเดือนมกราคม
เฉลี่ยต่อวันคือ 577.5454545454...บาท
แรงบันดาลใจจากบล็อกของชาวบ้าน เฮ้อ--
ไม่อยากมีข้ออ้าง แต่--อ่ะ มีแต่ อิอิ
ค่าเช่าร้าน หนึ่งหมื่นห้าพันบาทไทย --
ค่าน้ำ+ค่าไฟ+ค่าส่วนกลาง (ที่อยู่อาศัย)
ค่ารายเดือนที่โรงเรียนลูก
รวมเบ็ดเสร็จก็โขอยู่สำหรับหากินตัวคนเดียว
โอววว ลืมไอ่อ้วนได้ยังไง
ค่านม+แพมเพิร์สตัวเล็กอีก
เอาวะ ลองดูสักตั้ง ยังหายใจอยู่
ถึงจะติดๆ ขัดๆ ก็ยังหายใจแหละน่า
เอ๊ะ -- ไอ่หัวข้อรมควันนี่มันอะไรอ่า??
ฮ่าๆๆๆ ช่างมันเถอะ ไม่ได้เข้ากะเนื้อเรื่องเล้ย
จริงดิ
มีงานส่งเข้ามาแล้ว ต้องทำงานล่ะ
สู้ๆ มิซาเอะ
ขิขิ
รองเท้านี้ ป้าซื้อให้--
กลับมาแต่ละวันมีคำพูดแลพฤติกรรมใหม่ๆมาตลอด
สู้ๆนะคะคุณแม่