เตรียมการ...
แปะไว้ก่อน เดี๋ยวมาแจกแจง
วันศุกร์ที่ผ่านมา ณ รร.อนุบาลเล็กๆ ใจกลางเมืองหลวง (เหรอ)
ได้รับตุ๊กตาออมสินกระต่ายสีขาวมาหนึ่งตัว
ดินสอ และตุ๊กตากระต่ายตัวเล็กอีกหนึ่งตัว
คุณครู "น้องได้รางวัลที่หนึ่งนะคะคุณแม่"
ได้แต่ยิ้ม ในใจก็คิดว่า 'ไม่น่าเชื่อเลย'-
---แหะ แหะ----
ชั้นคิดว่าหล่อนก็เป็นเด็กธรรมดาทั่วไป
ไม่ได้มีอะไรพิเศษกว่าเด็กคนอื่นๆ นั่นเอง
หน้าตาก็งั้นๆ แถมผิวยังสีแทนอีกต่างหาก
---นี่คือที่มาของตุ๊กตาในรูปนั่นเอง
ไม่ได้มีสาระอะไร แต่เป็นความประทับใจของหม่าม๊า
+++++++++++++++++++++++++++++++++
วันนี้ก็ยังมีควันหลงจากวันเด็ก
หล่อนเต้นพร้อมกับร้องเพลง
"สตอเบอร์รี่ ๆ สดแต่ดี กินแล้วทำให้มีพลัง ยำ ยำ ยำ"
ยำ ยำ ยำ เกี่ยวไรด้วยง่ะ
"แตงโมผลใหญ่ๆ เกิดขึ้นได้จากเม็ดแตงเม็ดเล็ก
จำไว้นะพวกเด็กๆ เม็ดแตงเม็ดเล็กจะกลายเป็นผลแตงหย่ายๆ"
วาดมือขึ้นไปในอากาศ ทำท่าน่ารักและร้องวนๆ หลายรอบ
เพลงนี้หล่อนจะถูกใจเป็นพิเศษ คิดว่านะ
"ช้าง ๆๆ น้องเคยเห็นช้างรึเป่า ----"
ทำท่าทำทาง เอิ้กๆๆๆ ขำอ่ะ แม่มันขำกลิ้ง
"เด็กๆ ทั้งหลาย อย่านอนตื่นสาย----"
ร้องทุกเช้า --
ท่องคำขวัญวันเด็ก จะท่องไปทำไม้ ปีหน้าก็มีมาใหม่อีก
เง้อ--
มิเสียแรงที่อุตส่าห์ส่งไปเรียน
ยังพอได้อะไรกลับมาอวดบ้าง ไรบ้าง
จุดประสงค์แท้จริงของหม่าม๊าคือ---ไม่มีเวลาดูแลเอง---
ชั้นต้องทำงานหาเงินให้ครู อ่า--นั่นแหละๆ
ไหนจะไอ่ตัวเล็ก ไหนจะตัวเอง บุพการีอีกล่ะ
โอ้ ผู้หญิงบอบบางอย่างชั้น
คร่ำครวญให้มันสบายใจ ไดอารี่มันดีตรงนี้แหละ
ฮ่าๆๆๆๆ
สู้ๆ นะลูก หม่าม๊ารักหนูนะ
onece upon a time---นี่ หล่อนทำเสียงสูงเสียงต่ำ
วั๊น สะพัน อะ ทาย -----หล่อนทำเสียงงี้ง่ะ ----
เอา เอาเข้าไป ชิ
แค่ขออภัย อ่านตัวหนังสือไม่ชัดเลยครับ