Bloggang.com : : Bernadette : Lawrence of Arabia (1962):BEST PICTURE OF THE YEAR WINNER OF 7 ACADEMY AWARDS

Lawrence of Arabia (1962):BEST PICTURE OF THE YEAR WINNER OF 7 ACADEMY AWARDS

T. E. Lawrence in the white silk robes of the Sherifs of Mecca.
เค้าคือ วีระบุรุษที่ยิ่งใหญ่ ของประเทศอังกฤษ

รอเลนซ์ ได้รับยศอัศวิน และเหรียญ อัศวิน ขณะที่king ของอังกฤษกำลังจะติดเหรียญอัศวินที่หน้าอกท่าน ท่านบอกต่อหน้าking อังกฤษว่า

ผมไม่ขอรับเหรียญอัศวินนี้

มันเป็นความขมขื่นและบาดแผลทางจิตใจของลอเรนซ์ ท่านเป็นผู้ที่ช่วยให้ชาวอาหรับรวมประเทศ และขับไล่อาณาจักรอ๊อตโตมาน ชาวเติ๊รก ตุรกีออกจากอาหรับ

และท่านก็รู้ดีว่า อังกฤษ ฝรั่งเศส ให้การสนับสนุน การรวมชาติของชาวอาหรับ และไม่ได้ให้เอกราชแก่ชาวอาหรับ

ท่านเสียชีวิตด้วยวัย 47ปี ขณะที่ท่านกำลังจะเข้าร่วมสงครามโลกครั้งที่ 2 และท่านอยู่กลุ่ม ระบบฟรานซิสของอังกฤษ (ช่วงนั้นระบบฟรานซิส ระบาดไปทั่ว เพื่อนๆๆฮิตเล่อร์อะ) ด้วยอุบัติเหตุมอร์เตอร์ไซด์แค่หลบเด็กขี่จักรยานมา
แต่นักวิชาการนักประวัติศาสตร์ไม่เชื่อ

ลอว์เรนซ์แห่งอารเบีย เป็นวีระบุรุษเก่งกาจคนหนึ่งแห่งศตวรรษที่ 20 เป็นนักวิชาการ นักเขียน นักรบ และสายลับ แต่เค้าเป็ฯชายที่ลึกลับ นิยมความเจ็บปวดชอบเก็บตัว

คนชอบสีขาวและสีดำ สำหรับวีรบุรุษ ลอร์เรนซ์ ก็เป็นคนสมบรูณ์แบบ ก็เป็นคนแบบนี้เช่นกัน

Emir Faisal's party at Versailles, during the Paris Peace Conference of 1919. Left to right: Rustum Haidar, Nuri as-Said, Prince Faisal, Captain Pisani (behind Faisal), T. E. Lawrence, Faisal's black slave (name unknown), Captain Hassan Khadri.

Thomas Edward Lawrence ผู้สร้างกองทัพ และยึดจักรวรรดิ์ อ๊อตโตมาน
ชื่อเสียงของรอเลนซ์ เป็นผู้นำการต่อต้านชาวอาหรับ ในสงครามโลกครั้งที่ 1 ปี 1916 กองทัพแบบกองโจรทะเลทราย คอยก่อกวนชาวตุรกี (เตริ๊ก) ฝ่ายตรงข้าม
เค้าเปลี่ยนโฉมหน้าตะวันออกกลางไปอย่างสิ้นเชิง

เค้าพูดถึงทฤษฎีการรบแบบ กองโจรเป็นครั้งแรก และถ้าไม่มีลอเรนซ์ กองกำลังหรือหน่วยพิเศษ หน่วยกองรบแบบกองโจร แบบ SAS ก็จะไม่เกิดขึ้นเลย

เค้าเป็นชายที่มีความซักซ้อนมาก ไม่ชอบอยู่นิ่ง มีความทะเยอทะยานสูง ต้องการไปให้ไกลเสมอ

ลอว์เรนซ์ตั้งกองทัพอาหรับเพื่อต่อต้านตุรกี หลังสงคราม เมื่อตะวันออกกลางขับไล่อาณาจักร อ๊อตโตมานออกไปแล้ว ทั้งอาหรับจะเป็นหนึ่งเดียว มีรัฐบาลของตัวเอง แต่ลอเรนซ์ ถูกกล่าวหาว่า ทรยศอาหรับ

เค้าได้รับการศึกษาที่อ๊อกฟอร์ต เค้าชอบปั่นจักรยานทั่วอังกฤษ เพื่อไปเยือนและถ่ายรูปโบส์ถในสมัยกลาง
ปี1917 ลอว์เรนซ์ได้รับทุกด้านประวัติศาสตร์ ที่จีซัส คอลเลจ มหาวิทยาลัยอ๊อกฟอร์ต เค้าเป็นนักวรรณคดี ในปาเลซไตล์ และซีเรีย เค้าเดินเท้าโดยลำพังกว่า 300ไมล์ ภายในไม่ถึง 25 วัน เพื่อชมปราสาทครูเสท เค้าหมกมุ่นในทางทหารโบราณ ในการป้องกันและจู่โจม

สิ่งที่ดึงดูดลอว์เรนซ์ คือ เบดูอิน ชาวทะเลทราย เค้ามองเห็นพวกเบดูอิน เป็นเหมือนกับ อัศวิน ผู้ทรงเกียรติย์ ของยุคกลาง

ลอว์เรนซ์กลับสู่อังกฤษด้วยความรักวัฒนธรรมอาหรับ เมล็ดพันธ์แห่งการผจญภัยฝังรากแน่นแล้ว ปี1910 เค้าได้รับเกียริติย์นิยม จากมหาวิทยาลัยอ๊อกฟอร์ตเรื่อง ปราสาทสมัยครูเสท เค้าอยู่ในความสนใจของโฮกาท นักโบราณคดีสำคัญในยุคนั้น เค้าส่งลอว์เรนซ์ไปที่ ซีเรียเพื่อขุดโบราณคดี และเป็นสายลับชั้นเยี่ยม

นานถึง 400ปี ที่เผ่าอาหรับตะวันออกกลางที่ทนกับการปกครองของอาณาจักรอ๊อตโตมาน ของตุรกี

ปี1914 ชีวิตเค้าเปลี่ยนอย่างสิ้นเชิง เค้าทำงานให้หน่วนข่าวกรองทางทหารของอังกฤษ และเกิดสงคราม ผู้นำชาติอาหรับ สนับสนุนอังกฤษ และกองกำลังพันธมิตร เพื่อแลกเปลี่ยนรับประกันว่า จะมีการจัดตั้งรัฐอาหรับ แต่คำสัญญานั้นจะเป็นการหักหลังทางประวัติศาสตร์

สงครามทางทะเลทรายนำลอว์เรนซ์สู่โอกาสที่เหนือกว่า การต่อต้านของอาหรับเคลื่อนย้ายติดอาวุธ 20000 นาย เส้นทางโจมตี จาก ดามัสกัส ไปเมกกะ ทางรถไฟ ขณะที่รถไฟเป็นจุดแข็ง และเป็นจุดอ่อนของพวกเติรกด้วย ขณะที่ทางรถไฟยาว 800 ไมล์ สร้างขึ้นกลางทะเลทราย ไร้การป้องกัน

และลอร์เรนซ์ รู้ว่า ชาวเบดูอิน ที่วิ่งอูฐและเร็ว จะโจมตีทางรถไฟนี้ได้ รถไฟ สะพานแหล่งน้ำ พวกเค้าโจมตีที่เหล่านี้ เค้ากลายเป็นผู้เชี่ยวชาญทำลายรางรถไฟ มีการฆ่า การปล้น ทำให้กองทัพตุรกี พวกเค้ากลัว เพราะพวกตุรกี ไม่รู้วิธีเหล่านี้
ลอร์เรนซ์ อาจกล่าวได้ว่า เป็นผู้นำก่อการร้ายกลุ่มแรกของโลก สร้างความกลัวขึ้นในใจทหารตุรกี และการยึดท่าเรือทะเลแดงที่อากาบา 6 กค 1917

ปี1918 ไฟซอลผู้นำอาหรับ เสียใจอยากมาก เมื่อคุยกะนายพลชาวอังกฤษ เมื่อรู้ว่าอังกฤษหักหลังเค้า ลอว์เรนซ์ ถอนตัวและหนีกลับอังกฤษ ทั้งเหนื่อยล้าและรู้สึกผิด

การได้พบนักหนังสือพิมพ์ชาวอเมริกัน เปลี่ยนชีวิตไปตลอดกาล โรเวล โทมัส
เค้าเอาฟิมส์ ไปทำหนัง สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง มีคนตาย 10 ล้านคนและไม่สามารถระบุได้ ว่าใครไปใคร ลอว์เรนซ์ ก็ช่วย เติมหน้าคนที่สูญหาย

ชายชาวอังกฤษสองคนที่ทั่วโลกรู้จักในศตวรรษที่ 20 คือ เจอร์ชิ๊ว และลอว์เรนต์แห่งอาราเบีย

14 Barton Street, London S.W.1, where Lawrence lived while writing Seven Pillars.

ลอว์เรนต์กลายเป็นคนดัง และหลบหน้านักข่าว เค้าแสวงหาความสงบ และใกล้ประสาทเสีย เค้าปลีกตัวเองออกจากโลก 1912 เข้าขบวนการ RAF และถูกนักข่าวค้นพบ และเค้าก็หนีอยู่เสมอ

และเค้าเขียนหนังสือ เจ็ดเสาหลักแห่งปัญญา
Seven Pillars of Wisdom, The Complete 1922

Lawrence on a Brough Superior motorcycle at Cranwell, ca. 1925-26.

ท่านเสียชีวิตด้วยวัย 47ปี 19 พค 1935 ขณะที่ท่านกำลังจะเข้าร่วมสงครามโลกครั้งที่ 2 และท่านอยู่กลุ่ม ระบบฟรานซิสของอังกฤษ (ช่วงนั้นระบบฟรานซิส ระบาดไปทั่ว เพื่อนๆๆฮิตเล่อร์อะ) ด้วยอุบัติเหตุมอร์เตอร์ไซด์แค่หลบเด็กขี่จักรยานมา
แต่นักวิชาการนักประวัติศาสตร์ไม่เชื่อ

Source : //en.wikipedia.org/wiki/T._E._Lawrence

//en.wikipedia.org/wiki/Lawrence_of_Arabia_(film)

//telawrence.info/telawrenceinfo/index.htm

Create Date : 15 ตุลาคม 2550

Last Update : 13 มีนาคม 2551 20:58:57 น.

37 comments

Counter : 2215 Pageviews.

emo emo emo emo emo emo

หนังเก่ามากๆ มากๆ

โดย: หอมกร

วันที่: 15 ตุลาคม 2550 เวลา:13:12:19 น.

ยาวหน่อย อะ เก็บไว้อ่าน เพราะเราไม่รู้จักอะ

จักรวรรดิออตโตมัน (Ottoman Empire) ถือกำเนิดขึ้นในปี พ.ศ. 1996 (ค.ศ. 1453) หลังการล่มสลายของจักรวรรดิไบแซนไทน์ มีสุลต่านเมห์เหม็ดที่ 2 เป็นผู้นำ มีคอนสแตนติโนเปิล(อิสตันบูล)เป็นเมืองหลวง ในตอนแรกที่ยึดคอนสแตนติโนเปิลได้ พระองค์ได้ทรงเปลี่ยนชื่อเมืองคอนสแตนติโนเปิลใหม่เป็น อิสตันบูล และเปลี่ยนโบสถ์ฮาเจีย โซเฟีย ที่เป็นโบสถ์ในศาสนาคริสต์ เป็นมัสยิดในศาสนาอิสลาม

อาณาจักรออตโตมันมีอาณาเขตที่ครอบคลุมถึง 3 ทวีบ ได้แก่ เอเชีย แอฟริกา และยุโรป ซึ่งขยายไปไกลสุดถึงช่องแคบยิบรอลตาร์ทางตะวันตก นครเวียนนาทางทิศเหนือ ทะเลดำทางทิศตะวันออก และอียิปต์ทางทิศใต้

อาณาจักรออตโตมันสิ้นสุดลงในปี พ.ศ. 2466 (ค.ศ. 1923) มีสุลต่านเมห์เหม็ดที่ 6 เป็นสุลต่านองค์สุดท้าย และมีสาธารณรัฐตุรกี ขึ้นมาแทนที่ และมีมุสตาฟา เคมาล อตาเติร์ก เป็นประธานาธิบดีคนแรก

ในช่วงที่เซลจุกเติร์กกำลังเสื่อมอำนาจ ชาวเติร์กเผ่าอื่นๆ ซึ่งได้อพยพตามเซลจุกเติร์กเข้ามายังอนาโตเลียจึงได้ถือโอกาสประกาศตนเป็นเอกราช ซึ่งในจำนวนนี้รวมถึงชาวเติร์กกลุ่มหนึ่งภายใต้การนำของออสมัน เบย์ (Osman Bey) (“เบย์” ในภาษาตุรกีมีความหมายว่า ผู้นำ หรือ เจ้าเมือง) ผู้นำชาวเติร์กเผ่าคายี (Kayi) ซึ่งเป็นสายย่อยของเติร์กเผ่าโอกูซ (Oghuz) บิดาของออสมัน ชื่อ Ertugrul เป็นผู้นำเผ่าคายี ซึ่งเป็นเติร์กกลุ่มหนึ่งที่อพยพเข้าไปอยู่ในเปอร์เซีย ในกลางศตวรรษที่ 13 Ertugrul ได้พาเผ่าของตนอพยพเข้ามายังอนาโตเลีย เพื่อหลบหนีการโจมตีจากพวกมองโกล เมื่ออพยพเข้ามายังอนาโตเลียแล้ว Ertugrul เสียชีวิต ออสมันบุตรชายได้ขึ้นเป็นผู้นำแทน ภายหลังที่อาณาจักรเซลจุกเสื่อมอำนาจ ออสมันได้ถือโอกาสประกาศตนเป็นเอกราชและได้สถาปนาอาณษจักรของตนเอง ขึ้นในภาคตะวันตกของอนาโตเลีย อาณาจักรแห่งวนี้ชาวตะวันตกเรียกว่า ออสโตมัน (Ottoman) แต่ในภาษาตุรกีจะเรียกว่า ออตแมนลึ (Osmanli) ตามพระนามของสุลต่านออสมัน (Osman) ผู้สถาปนาอาณาจักรและราชวงค์

จักรวรรดิออสโตมันมีศูนย์กลางอยู่ที่เมืองบูร์ซา เดิมชื่อเมืองโพรอุสซา (Proussa) ในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 14 ออสมันได้ยกกำลังมาปิดล้อมเมืองนี้แต่ไมสามารถยึดเมืองได้ หลังจากที่พยายามปิกล้อมเมืองอยู่นานเกือบ 10 ปี อย่างไรก็ดี ในปี พ.ศ. 1869 (ค.ศ. 1326) ชาวเมืองโพรอุสซา ได้ยอมแพ้ต่อ ออร์ฮัน (Orhan) โอรสของออสมัน ซึ่งได้ขันมาเป็นผู้นำแทนบิดา การเข้ายึดครองเมืองดังกล่าวนี้ได้นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงอย่างสำคัญต่อออสโตมัน ออตโตมันเติร์กซึ่งเดิมเป็นชนเผ่าเร่ร่อนได้ลงหลักปักฐานที่เมืองนี้ พรัอมกับยุติการใช้ชีวิตแบบเร่ร่อน เมืองบูร์ซ่าเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรออตโตมันเติร์ก จนถึงปี พ.ศ. 1905 ภายหลังการสิ้นพระชนม์ของสุลต่านออร์ฮัน เมืองหลวงของออตโตมันก็ถูกย้ายไปเมืองเอดิร์เน (Edirne) ซึ่งตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของนครคอนสแตนติโนเปิล

อาณาจักรออตโตมันตั้งประชิดติดกับอาณาจักรไบแซนไทน์ ที่กำลังเสื่อมอำนาจลงตามลำดับ โดยมีดินแดนเหลืออยู่เพียงกรุงคอนสแตนติโนเปิลและอาณาบริเวณโดยรอบเท่านั้น ซึ่งมีสภาพไม่ต่างอะไรไปจากนครเล็กๆ ที่ถูกล้อมรอบโดยอาณาจักรออตโตมัน ที่กำลังเข้มแข็งมากขึ้นเรื่อยๆ อย่างไรก็ดีนครรัฐไบแซนไทน์ก็ยังสามารถยืนหยัดอยู่ได้ โดยอาศัยกำแพงเมืองสูงใหญ่เป็นปราการป้องกันตนเอง กำแพงแห่งนี้สร้างขึ้นในสมันจักรพรรดิธีโอดอซิอุสที่ 2 (Theodosius II) กำแพงแห่งนี้ได้ปกป้องคุ้มครองนครคอนสแตนติโนเปิลจากการปิดล้อมและโจมตีของออตโตมันเติร์ก ซากของกำแพงในปัจจุบันจัดเป็นสิ่งก่อสร้างที่ยิ่งใหญ่แห่งหนึ่งของจักรวรรดิไบแซนไทน์ ที่ยังหลงเหลือให้เห็นจนกระทั่งทุกวันนี้และได้รับการยกย่องจาอองค์การยูเนสโกให้เป็นมรดกโลก

ในปี พ.ศ. 1933 (ค.ศ. 1390) และ พ.ศ. 1934 สุลต่านไบยัดซึที่ 1 ทรงพยายามปิดล้อมกรุงคอนสแตนติโนเปิลถึง 2 ครั้ง แต่ก็ไม่สามรถตีเมืองได้สำเร็จ ในปี พ.ศ. 1965 (ค.ศ. 1422) สุลต่านมูราตที่ 2 ได้ทำการปิดล้อมกรุงคอนสแตนติโนเปิลอีกเป็นครั้งที่ 3 แต่ก็ไม่สามรถประสบความสำเร็จเช่นกัน จนกระทั่งถึงปี พ.ศ. 1996 (ค.ศ. 1453) สุลต่านเมห์เมตที่ 2 ได้เปิดฉากการโจมตีกรุงคอนสแตนติโนเปิล ซึ่งในขณะนั้นมีพลเมืองเหลืออยู่เพียงประมาณ 50,000 คน จากเดิมที่เคยมีมากกว่า 500,000 คน

การปิดล้อมทั้งทางบกและทางทะเลของสุลต่านเมห์เมตที่ 2 เริ่มต้นขึ้นในต้นฤดูใบไม้ผลิของปี พ.ศ. 1996 (ค.ศ. 1453) ภายหลังที่ปิดล้อมกรุงคอนสแตนติโนเปิลได้ประมาณ 50 วัน กองทหารออตโตมันก็สามารถทะลวงกำแพงเมืองอันสูงใหญ่ของกรุงคอนสแตนติโนเปิลได้สำเร็จในวันที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 1996 (ค.ศ. 1453) และเข้ายึดกรุงได้ในที่สุด ซึ่งการปิดฉากอย่างสมบูรณ์ของจักรวรรดิโรมันตะวันออก ซึ่งสามารถยืนหยัดอยู่รอดมาได้ยาวนานถึง 1,123 ปี มีจักรพรรดิปกครองรวมทั้งสิ้น 82 พระองค์จากหลายราชวงศ์ จักรพรรดิคอนสแตนตินที่ 11 จักรพรรดิองค์สุดท้ายของไบแซนไทน์ทรงสิ้นพระชนม์อย่างมีปริศนา ท่ามกลางความสับสนอลหม่านในวันที่กรุงคอนสแตนติโนเปิลแตก

ความสำเร็จในการโจมตีกรุงคอนสแตนติโนเปิลในครั้งนี้ ถือเป็นชัยชนะอันยิ่งใหญ่ของชนเชื้อสายเติร์ก ซึ่งได้อพยพเข้าสู่อนาโตเลีย ภายหลังที่สุลต่าน Alparslan ทรงมีชัยชนะเหนือกองทัพจักรพรรดิโรมานุสที่ 6 (Romanus IV) แห่งอาณาจักรไบแซนไทน์ในสมรภูมิ ณ เมืองมาลัซเกิร์ต (Malazgirt)

ในปี พ.ศ. 2244 (ค.ศ. 1071) ชัยชนะของสุลต่าน Alparslan ได้เปิดทางให้ชนเชื้อสายเติร์กจากเอเชียกลางหลั่งไหลเข้าสู่อาณาจักรอนาโตเลีย ในขณะที่ชัยชนะของสุลต่านเมห์เมตที่ 2 ในปี พ.ศ. 1996 ได้เปิดทางให้จักรวรรดิออตโตมันได้ก้าวไปสู่การเป็นจักรวรรดิที่ยิ่งใหญ่ในเวลาต่อมา

ภายหลังที่สุลต่านเมห์เมตที่ 2 ทรงตีกรุงคอนสแตนติโนเปิลได้สำเร็จ ทรงได้รับการขานพระนามว่า ฟาติ เมห์เมต (Fatih Mehmet) “ฟาติ” (Fatih) มีความหมายว่า “ผู้พิชิต” (the conqueror) สุลต่านเมห์เมตที่ 2 ทรงโปรดให้ย้ายเมืองหลวงของจักรวรรดิจากเมืองเอดิร์เน มายังกรุงคอนสแตนติโนเปิล และได้โปรดให้มีการเปลี่ยนชื่อเมืองเสียใหม่เป็น อิสลามบูล (Islambul) ภายหลังที่มีการสถาปนาสาธารณรัฐตุรกีในปี พ.ศ. 2466 นครอิสลามบูลได้ถูกเปลี่ยนชื่อเป็น “อิสตันบูล” (Istanbul) ในปัจจุบันในระยะเวลาไม่ถึง 100 ปี นับตั้งแต่ที่สุลต่านเมห์เมตที่ 2 ทรงสามารถตีกรุงคอนสแตนติโนเปิลได้สำเร็จ อาณาจักรออตโตมันได้แผ่ขยายออกไปอย่างรวดเร็ว กลายเป็นจักรวรรดิที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโลกมุสลิมในเวลาต่อมา จักรวรรดิออตโตมันได้ขยายอำนาจครอบคลุมดินแดนถึง 3 ทวีป ได้แก่ ตะวันออกกลาง (เอเชีย) แอฟริกาเหนือ และยุโรปบอลข่าน

จักรวรรดิออตโตมันได้เจริญรุ่งเรืองถึงขีดสุดในสมัยสุลต่านสุไลมาน ครองราชย์ระหว่างปี พ.ศ. 2063 (ค.ศ. 1520) – พ.ศ. 2109 (ค.ศ. 1566) ในรัชสมัยของพระองค์ถือเป็นยุคทองของจักรวรรดิ อาณาเขตได้แผ่ขยายออกไปอย่างกว้างใหญ่ไพศาล ทิศตะวันตกจรดดินแดนออสเตรีย

ทิศตะวันออกจรดคาบสมุทรอาเรเบีย ทิศเหนือจรดคาบสมุทรไครเมีย ทิศใต้จรดซูดานในแอฟริกาเหนือ ชาวตะวันตกไดขนานพระนามของพระองค์ว่า “สุไลมาน ผู้ยิ่งใหญ่” สำหรับชางตุรกีพระองค์ได้รับสมัญญานามว่า “สุไลมาน ผู้พระราชทานกฎหมาย” เนื่องจากพระองค์ทรงมีบทบาทสำคัญในการปฏิรูประบบกฎหมาย สุลต่านสุไลมานสิ้นพระชนม์ในระหว่างวทำสงครามที่ฮังการีในปี พ.ศ. 2109 (ค.ศ. 1566) สิริรวมพระชนมายุได้ 74 พรรษา ทรงครองราชย์ยาวนานถึง 46 ปี อดีตอันยิ่งใหญ่ของจักรวรรดิออตดตมันโดยเฉพาะอย่างยิ่งในรัชสมัยสุลต่านสุไลมานเป็น 1 ใน 3 สิ่งที่ชาวตุรกีภาคภูมิใจเป็นอย่างมากเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของชาติตน

สิ้นรัชกาลสุลต่านสุไลมาน จักรวรรดิออตโตมันเข้าสู่ยุคเสื่อม ซึ่งกินระยะเวลายาวนานถึง 300 ปี ก่อนที่จะล่มสลายลงอย่างสิ้นเชิงภายหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 สาเหตุที่นำไปสู่ความเสื่อมอำนาจของจักรวรรดิมาจากปัจจัยหลายประการ ที่สำคัญได้แก่ การไร้ความสามารถของสุลต่าน 17 พระองค์ที่ทรงครองราชย์ต่อจากสุลต่านสุไลมานในระหว่างปี พ.ศ. 2099 (ค.ศ. 1566) – พ.ศ. 2332 (ค.ศ. 1789) การแย่งชิงอำนาจในราชสำนักก็เป็นปัจจัยอันหนึ่งที่นำไปสู่การเสื่อมถอยของจักรวรรดิออตโตมัน สมัยสุลต่านเบยาซิต ที่ 1 (ครองราชย์ระหว่างปี พ.ศ. 1932 – 1946) โปรดให้จัดการปลงพระชนม์พระอนุชาของพระองค์เอง ทันทีที่ทรงทราบข่าวการสิ้นพระชนม์ของพระบิดา เพื่อตัดปัญหาการแย่งชิงราชสมบัติ การกระทำดังกล่าวได้กลายเป็นประเพณีปฏิบัติสืบมาจนถึงรัชสมัยของสุลต่านเมห์เมดที่ 1 ซึ่งขึ้นครองราชย์ในปี พ.ศ. 2148 (ค.ศ. 1605) ทรงโปรดให้เปลี่ยนการสำเร็จโทษมาเป็นการกักบริเวณแทน การกักบริเวณดังกล่าวมีผลอย่ามมากต่อสุขภาพจิตเจ้าชายรัชทายาท ซึ่งได้รับการทูลเชิญให้ขึ้นครองราชย์ในภายหลัง สุลต่านหลายพระองค์ทรงมีสุขภาพจิตที่ไม่สมบูรณ์ เนื่องจากถูกกักบริเวณมาเป็นเวลานาน บางพระองค์ถูกกักบริเวณนานกว่า 20 ปี

ตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 17 เป็นต้นมา พระราชอำนาจของสุลตานได้ลดลงเป็นอย่างมาก ในขณะที่อำนาจของขุนนางภายใต้การนำของอัครมหาเสนาบดีมีมากขึ้น ในยุคนี้การฉ้อราษฎร์บังหลวง การเล่นพรรคเล่นพวกเกิดขึ้นอย่างแพร่หลาย ส่งผลให้การเมืองภายในประเทศอ่อนแอ ในทางเศรษฐกิจ จักรวรรดิก็ประสบปัญหาอย่างมากเช่นกัน ในขณะที่ยุโรปประสบความสำเร็จในการปฏิวัติอุตสาหกรรม มีความเจริญก้าวหน้าทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็ว จักรวรรดิออตโตมันกลับอ่อนแอลงตามลำดับ อย่างไรก็ดี จักรวรรดิก็สามารถประคับประคองตนเองให้อยู่รอดมาได้นานนับร้อยปี เนื่องจากชาติมหาอำนาจในยุโรปไม่ทราบถึงความอ่อนแอภายในจักรวรรดิออตโตมัน

อย่างไรก็ดีในคริสต์ศตวรรษที่ 18 ชาติมหาอำนาจยุโรปเริ่มตระหนักถึงความอ่อนแอของจักรวรรดิออตโตมันมากขึ้น และเริ่มตั้งคำถามว่า ควรจะดำเนินการอย่างไรกับดินแดนภายใต้การปกครองของจักรวรรดิออตโตมัน หากจักรวรรดิออตโตมันมีอันต้องล่มสลาย โดยไม่ให้ส่งผลกรทบต่อดุลยอำนาจในยุโรป

ในศตวรรษที่ 19 จักรวรรดิออตโตมันได้รับฉายาว่า เป็นคนป่วยแห่งยุโรป ฉายาดังกล่าว พระเจ้าซาร์นิโคลัสที่ 1 แห่งรัสเซีย เป็นผู้ตั้งในเชิงดูหมิ่นเหยียดหยามออตโตมัน ที่ได้เข้าร่วมสงครามไครเมีย (Crimea War) กับอังกฤษและฝรั่งเศส เพื่อต่อต้านรัสเซีย ในปี พ.ศ. 2397 (ค.ศ. 1854)

สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ซึ่งเสด็จเยือนจักรวรรดิออตโตมันในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 ทรงวิเคราะห์สถานการณ์ทางการเมืองในช่วงนั้นไดเป็นอย่างดี โดยทรงวิเคราะห์ไว้ว่า แม้ว่าจักรวรรดิออตโตมันจะเสื่อมอำนาจ แต่ชาติตะวันตกก็ยังลังเลที่จะเข้ายึดครองดินแดนต่างๆ ที่เป็นเมืองขึ้นของเติร์กทั้งหมด เนื่องจากเหตุผล 2 ประการ คือ

หากขับไล่เติร์กออกจากดินแดนที่เติร์กปกครองอยู่ ชาติใดควรจะได้ครอบครอง ดินแดนเหล่านั้น หากชาติหนึ่งชาติใดได้ดินแดนเหล่านั้นไปย่อมจะทำให้ชาตินั้นมีอำนาจมากขึ้น ซึ่งสงผลกระทบต่อดุลยอำนาจในยุโรป
หากจะขับไลเติร์กออกไปแล้วให้ดินแดนเหล่านั้นได้รับเอกราช ประเทศตะวันตก ซึ่งส่งกองทัพไปขับไล่เติร์กจะได้อะไรตอบแทน
สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพทรงเห็นว่า ด้วยเหตุผลดังกล่าว ออตโตมันจึงยังสามารถยืนหยัดอยู่ได้ แม้ว่าจะอ่อนแองกว่าในอดีตมาก

Source : //th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%A7%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%AD%E0%B8%AD%E0%B8%95%E0%B9%82%E0%B8%95%E0%B8%A1%E0%B8%B1%E0%B8%99