บางส่วนจากเนื้อหา
" แม่ของเด็กสั่งว่า อย่าให้ใยทิพย์ไปอยู่กับคุณแม่เป็นอันขาด ขอให้พี่ใหญ่ช่วยเลี้ยงให้ด้วย จะเลี้ยงอย่างลูกหรือจะเลี้ยงอย่างบริวารก็ได้ ขอให้เขาโตขึ้นมาอย่างคนเต็มคนก็แล้วกัน อย่าให้โง่เง่าเหมือนแม่ ให้แกเดียงสาโลกมากกว่าแม่ เพราะไร้เดียงสานักมักจะกลายเป็นปัญญาอ่อนไปได้ "
หลังอ่าน
เรื่องราวของเด็กสาว ที่ถูกเลี้ยงดูประคบประหงมดั่งนกในกรงทอง แต่แล้ววันหนึ่งเธอก็ได้มีโอกาสได้รู้จักกับหนุ่มน้อยต่างโรงเรียน ความรักวัยรุ่นที่ปานปลาย พาเธอระหกระเหินหนีออกจากกรงไปเผชิญโลกภายนอก...และพบกับชะตากรรมอันแสนเลวร้าย
แม้ว่าจะเคยได้ดูหนังเรื่องนี้มาแล้ว รู้เนื้อเรื่องย่อมาก่อน แต่พอได้อ่านเล่มจริง ๆ ก็ยังคงหลงวน เศร้าใจไปกลับเรื่องราวและตัวละครได้อีก ผู้เขียนแจกแจงให้เห็นได้ชัดเจนของอารมณ์ และความรู้สึกนึกคิดของเด็กวัยรุ่น ที่กล้าออกมาเผชิญโลก โดยไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่า ตนเองนั้นอ่อนเดียงสาเสียเหลือเกิน โลกใบนี้ ยังมีด้านที่บูดเบี้ยว และเลวร้ายเกินกว่าพวกเขาจะคาดคิด
อ่านจบก็อดคิดไม่ได้ว่า ยังมีนัยยะที่ซ่อนอยู่ด้วยคือ ความอบอุ่น ความเข้าใจในครอบครัว ...หากนางเอกมั่นใจในความรักของพ่อแม่เพียงสักนิด เธออาจไม่ต้องตัดสินใจเช่นนี้ก็เป็นได้....แม้เรื่องนี้จะเขียนไว้นานมากแล้ว แต่เชื่อเถอะว่า ทุกวันนี้ก็ยังมีเด็กวัยรุ่นกลุ่มหนึ่ง ที่ยังพลาด เพราะความไร้เดียงสาของพวกเขา จขบ.ยังเห็นชีวิตของเด็กสาวเหล่านี้ บ้างก็เอาตัวรอดได้ บ้างก็ลุ่ม ๆ ดอน ๆ อยู่ แต่สิ่งที่ทุกคนมีเหมือนกันเลย ก็คือ มาจากครอบครัวที่มีปัญหาทั้งนั้น..