เนื้อเรื่องคร่าว ๆ

เรื่องราวของเด็กสาววัยรุ่น 3 คน

ออม  ลูกสาวคนรับจ้างเชือดไก่ ฐานะความเป็นอยู่ไม่ดีมากนัก เพื่อผ่อนภาระของทางบ้าน เธอต้องทำงานช่วยแม่ของตน ในการเชือดคอไก่ รองเลือดมาขาย....ใคร ๆ ล้วนแต่กลัวว่าเธอจะเป็นคนใจคออำมหิต  แต่เนื้อแท้แล้วเธอเป็นเด็กใผ่ดี ขยัน เรียนเก่ง และอดทนเป็นเยี่ยม

เพชรชมพู   เด็กสาวที่มีครอบครัวสมบูรณ์ แต่แล้วในวัยหัวเลี้ยวหัวต่อ เธอกลับพบว่า แม่ที่รักเธอเป็นเพียงแม่เลี้ยง  เชื่อว่าพ่อตนเองนั้นมีพฤติกรรมไม่น่านับถือ  ทำให้เธอดิ้นรน ไปเสาะหาแม่แท้ ๆ โดยไม่รู้เลยว่า เธอนั้นช่างอ่อนต่อโลกเสียเหลือเกิน

อุไรกร   เด็กสาวถูกนำตัวมาอยู่กับน้าสาว ตั้งแต่ 4 ขวบ ด้วยพ่อแม่คิดไว้ว่า เรียนหนังสือในกรุงเทพเป็นโอกาสที่ดีกว่าอยู่ ต่างจังหวัด...และน้าสาวเองนั้นก็มีรับงานพิเศษหลังงานประจำ ทำให้เธอต้องกลับบ้านค่ำ  ทำให้อุไรกร เป็นเด็กสาวที่ขาดความอบอุ่นของครอบครัว

ทั้ง 3 คนล้วนเป็นดินเดียวกัน  แต่การทุบการปั้น การเผา ครั้งแล้วครั้งเล่า ดินบางก้อน กลายเป็นตุ๊กตากระเบื้องเนื้องาม ทำให้ผู้ปั้นชื่นชมด้วยความภาคภูมิใจ  แต่ดินบางก้อน กลับให้รูปทรงที่บิดเบี้ยว ผิดรูปร่าง  ซึ่งก็จำต้องยอมรับมันไป

หลังอ่าน

เรื่องนี้มีตัวละคร ค่อนข้างมาก แต่ก็ไม่มีใครที่เรียกได้ว่าเป็นคู่เอก ล้วนแล้วแต่เฉลี่ยน้ำหนักกันไป ...การเล่าเรื่องก็ดำเนินเรื่องไปตามลำดับเวลา และเหตุการณ์ ด้วยภาษาง่าย ๆ แต่กระชับ

ชอบตัวละครสู้ชีวิต อย่างออม เสียดายที่ช่วงท้ายไม่ได้กล่าวถึงอนาคตที่ไกลกว่านี้ของเธอ  แต่ก็เชื่อค่ะว่า จากจุดนั้น ชีวิตเบื้องหน้าของเธอคงสว่างไสว งดงาม...  ตัวละครอย่างอุไรกร เป็นอะไรที่เห็นอยู่มากมาย จนน่าตกใจในสังคมเราทุกวันนี้ เด็กที่ขาดความอบอุ่น ทั้ง ๆที่ มาจากครอบครัวที่มีอันจะกิน ครอบครัวที่สมบูรณ์ เพียงแต่พ่อแม่ไม่เข้าใจเลยว่า สิ่งที่ดีสำหรับเด็กแล้วคืออะไร  เช่นเดียวกับกรณี ของเพชรชมพู  แม้ว่าเธอจะพลาดพลั้ง  แต่ครอบครัวที่แข็งแกร่ง ความรักความเข้าใจก็ช่วยให้เธอกลับมายืนหยัด เดินหน้าต่อไปได้  ทุกอย่างเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ...

ระหว่างที่อ่านเล่มนี้อยู่ก็นัดเจอกับเพื่อน พอมันเห็นหนังสือเล่มนี้ก็ทำหน้าแปลก ๆ ...เราก็ขำ  ถามว่าทำไมเหรอ  มันบอกว่า โห โบตั๋นเนี่ย เป็นอะไรที่เปิดออกมาแล้ว มันบ้าน ๆ มันเป็นอะไรที่เมืองไทย ( อ้าว  แล้วเรื่องอื่นไม่ใช่เรื่องไทยตรงไหนล่ะ )  เหมือนข่าวหนังสือพิมพ์ แบบมีเหตุการณ์แวดล้อมประกอบ..( เป็นงั้นไป )  ส่วนตัวเราแล้ว เหตุที่ชอบงานคุณโบตั๋น  ก็ตรงที่เพื่อนมันบอกละค่ะ  อ่านนิยายรักมาก ๆ ติด ๆ กันมันก็มีเอียน  ต้องหาอะไรที่เป็นจริง อะไรที่สะท้อนมุมมองของสังคม มาอ่านประดับความคิดบ้าง...ซึ่งงานเขียนของคุณโบตั๋นก็ไม่เคยทำให้ผิดหวังในจุดนี้