Group Blog All Blog
|
ดั่งลมหวน........ ปิยะพร ศักดิ์เกษม กองดองหลบไป !...... นิยายเรื่องใหม่ ของนักเขียนคนโปรด วางแผงแล้ว ( แซงคิวอ่านทุกเล่ม แบบด่วน ด่วน ) โปรยปก ดั่งลมหวน ....ภาพชีวิต...ที่วาดโดยจิตรชื่อ "กรรม".... "คุณพระ คุณพระเจ้าขา ถ้าไม่รักก็ขอแค่อย่าชังกัน ปล่อยหอมนวลไปเถิดเจ้า...คุณพระคนเดียวเท่านั้นที่ทำได้...." ไม่มีการกระทำที่ไหนส่งผลกับชีวิต ไม่วันนี้ก็วันหน้า ไม่ทันทีก็ทันควัน ก็ซุ่มซ่อนรั้งรอวันหวนกลับมา ดั่งสายลมพัดทวนเปลี่ยนทิศ หลังอ่าน แฟนหนังสือของคุณปิยะพร จะทราบกันดีอยู่แล้วว่า ตัวละครแต่ละเรื่อง ของเธอล้วนเกี่ยวพันกันกับเรื่องก่อน โยงกันยุ่งกว่าใยแมงมุมเสียอีก...แต่ก็สามารถแยกอ่านได้โดยไม่เสียอรรถรสอันใด ( เพียงแต่ แฟนหนังสือที่ติดตามมา จะมีความรู้สึก"พิเศษ" กว่านิดหน่อยเวลาตัวประกอบบางตัวโผล่มาทักทายให้เห็น ) เรื่องนี้เป็นการตามรอยอดีต ความรัก ความหลัง ของสายเลือดพระทูนคดี ( น้องชายของพ่อเทิด พระเอกจากในวารวัน ) เป็นการเล่าเรื่องในลักษณะของ รุ่นหลาน เหลน มาทำความรู้จัก ย้อยรอยอดีตที่ผ่านไป เหมือนประกอบจิ๊กซอที่ขาดหายให้เป็นภาพผืนใหญ่ ที่สมบูรณ์..โดยเป็นการเดินเรื่องในปัจจุบัน สลับกับอดีต ที่ค่อย ๆ เปิดปม และคลายปมในท้ายที่สุดอย่างสมบูรณ์ ในทุกจุด ผู้เขียนไม่ได้บอกเล่าตรง ๆ แต่ค่อย ๆ แทรก สัญญาณให้เห็นว่า ทำไมทั้งพระเอก หนุ่มลูกครึ่งอย่างเจดีย์ ถึงรู้สึก คุ้นเคย และเอ็นดู สาวน้อยอย่างเฉิด ในครั้งแรกที่พบหน้า...ตลอดจนความรู้สึกที่เริ่มลึกซึ้งของทั้งคู่้ เพราะสัญญาจากไหน และแท้จริงแล้วทั้งคู่คือใคร... แทบจะเป็น ซิกเนเจอร์ของผู้เขียนเลย ที่ในแต่ละเรื่องจะต้องมี ผู้สูงวัยสักคน ( ในเรื่องนี้คือคุณย่าเทวี ) เป็นตัวแทนสั่งสอน ให้แง่มุมความคิด ที่ดี ที่งาม และเป็นตัวอย่างอันน่าเคารพของเหล่าตัวละครและผู้อ่าน แม้การเล่าเรื่องจะมีแง่มุม ชั้นเชิงที่น่าสนุก และน่าติดตาม แต่จขบ.ก็อยากให้ผู้เขียนเล่าเรื่องแบบยืด ๆ ก็ได้ อยากรู้อยากเห็นชีิวิตของพ่อทูน คุณโอบ หอมนวล มากกว่านี้ มากกว่าการบอกเล่าสั้น ๆ ผ่านสัญญาณ หรือความฝัน อยากเห็นเส้นทางความรักของทำนอง ความลำบากในการสร้างตัวของเขาในต่างแดน หรือทิพาภรณ์ สาวแกร่งคนนี้ก็คงมีชีวิตที่น่าสนใจไม่น้อย....แต่ก็เข้าใจนะคะว่าเรื่องราวมันผ่านมาถึง 3 รุ่น ถ้าให้เล่าแบบในวารวันละก็ มหากาพย์เรื่องยาวแน่ ๆ ( แต่ก็อยากอ่านอ่ะ ) สิ่งที่ชอบมากที่สุดในงานเขียนของคุณปิยะพร คือแง่มุมความคิด ในทุกช่วงการกระทำของตัวละครแต่ละตัว....ในเรื่องนี้เธอบอกเราอ้อม ๆ ว่า การกระทำที่ขาดสติในบางครั้ง แม้จะเป็นเหมือนเรื่อง ๆ น้อย ๆ แต่ใครจะรู้ มันอาจจะเป็น หินก้อนเล็กที่ตกไปในบึงกว้าง แล้วก่อเกิดคลื่นน้ำกระจายจนเป็นวงกว้างเกินกว่าจะควบคุม ก็เป็นได้....ทุกเรื่องทุกราว ล้วนก่อเกิดจากกรรม ซึ่งคือการกระทำ ทั้งในอดีต หรือในเบื้องหน้า....ไม่แสดงผลในวันนี้ ก็วันหน้า ปิยะพร ศักดิ์เกษม คือนักเขียนคนโปรด ที่จขบ. ติดตามมาโดยตลอดเลยค่ะ....ได้อะไรดี ๆ ติดมาเสมอเมื่อได้อ่านงานเขียนของเธอ เห็นด้วยค่ะ อยากให้ยาวๆเป็นมหากาพย์เหมือนในวารวัน เพิ่งอ่านจบเมื่อคืน ยังรู้สึกอยากอ่านต่ออีก อารมณ์ค้าง ^^
โดย: benda popo IP: 182.53.148.52 วันที่: 15 สิงหาคม 2556 เวลา:14:12:11 น.
ยังไม่ได้อ่านในวารวัน ถ้ามาอ่านเล่มนี้จะเข้าใจมั้ยค่ะ? ไปหยิบๆจับๆแล้ววาง หรือว่าควรอ่านในวารวันก่อน โดย: กล้ายางสีขาว IP: 49.48.107.219 วันที่: 15 สิงหาคม 2556 เวลา:16:49:51 น.
ยังไม่ได้อ่านตะวันเบิกฟ้าเลย ว่าจะอ่านตามลำดับน่ะค่ะ
โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ วันที่: 15 สิงหาคม 2556 เวลา:18:55:44 น.
คุณ Benda popo.........นั่นสิคะ เสียดายจัง อยากอ่านอีกเยอะ ๆ เลย เล่าอดีตเป็นช่วง ๆ ฉบับเนื้อ ๆ แบบเนี้ยขัดใจจัง...อยากอ่านแบบยาว ๆ เยอะ ๆ ( เฉพาะงานคุณปิยะพร เท่านั้นน้า )
คุณกล้ายาง....อยากให้อ่าน ในวารวันก่อนค่ะ เพราะเป็นต้นธาร ของสายตระกูลฝั่งตะวันออก...และอีกอย่าง ในวารวัน สนุกมากกกกกก ( ส่วนตะวันเบิกฟ้า กับขอบฟ้าราตรี เว้นไม่อ่านได้ค่ะ ) คุณพุดน้ำบุศย์.....อ่านตามลำดับก็ได้อารมณ์เต็มที่ค่ะ เพราะสนิทสนมกับตัวละครทุกตัวแล้ว ^^ โดย: Serverlus วันที่: 15 สิงหาคม 2556 เวลา:19:16:44 น.
เรื่องนี้แทบจะคิดตรงกับคุณServerlus ทั้งหมดเลยละครับ ... ชอบงานของปิยะพร ศักดิ์เกษม มากเช่นกันครับ (เชียร์คนบ้านเดียวกัน ๕๕๕.)
เห็นด้วยครับว่าอยากอ่านพาร์ตอดีตมากกว่านี้...หนาแบบในวารวัน ก็ยอม เอ้า ! ...ชอบเรื่องหนาๆ อยู่แล้ว ชอบเฉิดมากเลยครับ....เป็นนางเอกของปิยะพร อีกคนที่ชอบมากๆ เลย โดย: อุ้มสม วันที่: 15 สิงหาคม 2556 เวลา:19:17:02 น.
ชักอยากจะอ่านงานของปิยะพรขึ้นมาซะแล้วสิคะ แต่ต้องหาซื้อเล่มก่อนหน้ามาอ่านนี่สิ
โดย: Aneem วันที่: 15 สิงหาคม 2556 เวลา:19:42:02 น.
อ่านในวันวารแล้ว
ถ้าอย่างนั้นก็อ่านเล่มนี้แซงหน้าตะวันเบิกฟ้า และขอบฟ้าราตรีได้เลยเนอะ ฮุฮุ...เล่มนี้เหมือนมีอะไรบางอย่างชักชวนให้อ่านก่อนเล่มอื่นใด โดย: เหมือนพระจันทร์ วันที่: 15 สิงหาคม 2556 เวลา:21:56:22 น.
แค่อ่านในวารวัน ก็อ่านข้ามมาเรื่องนี้ได้เลยใช่ไม๊คะ
โดย: Sab Zab' วันที่: 16 สิงหาคม 2556 เวลา:8:15:08 น.
เนื้อเรื่องน่าสนใจ เคยอานของคุณปิยพร อยู่เล่มเดียวคือในวารวัน แล้วก็ไม่ได้ตามผลานอีกเลย..
โดย: Nat_NM วันที่: 16 สิงหาคม 2556 เวลา:8:16:42 น.
กำลังสนใจนักเขียนท่านนี้มากๆ เพราะอยากอ่านเรื่องเรือนศิรา เลยต้องไปหาเรื่องใต้ร่มไม้เลื้อยมาก่อน เอ๊ะ หรือนี่จะเป็นเทคนิคการตลาดที่ถ้าอยากอ่านเรื่องนี้ ก็อยากซื้อเรื่องก่อนหน้ามาดูชีวิตตัวละคร และต้องคอยซื้อเรื่องต่อไปจะได้เห็นตัวละครเดิมๆ มาโลดแล่นให้เห็นพอให้ชื่นใจ
โดย: ~*Sing Praise*~ วันที่: 16 สิงหาคม 2556 เวลา:8:39:24 น.
ยังไม่ได้อ่านในวารวันเหมือนคุณบอลเลยอะค่ะ
โดย: หวานเย็นผสมโซดา วันที่: 16 สิงหาคม 2556 เวลา:13:45:30 น.
คุณอุ้มสม....อ้าวเป็นคนเมืองชลหรือคะ น่าอิจฉาจัง พี่เองก็อยากไปเยี่ยมบ้านหลวงจีนนิกรมากเลยค่ะ...ไม่มีโอกาสซ๊ากกกที
คุณAneem.....ลองเลยค่ะ ( เชียร์ออกนอกหน้ามาก ) คุณตูน คุณsab zab คุณ Nat_NM.....ในท้ายเล่มของดั่งลมหวน เค้ามีผังตัวละครให้ ดังนั้นอ่านข้ามมาได้ค่ะ เพราะแอบเปิดไปดูได้ว่าใครเป็นใคร.. คุณ Sing Praise.....คือ ตัวละคร ทุกเรื่อง ย้ำ ทุกเรื่อง เกี่ยวพันกันหมดค่ะ ( ถ้าคิดจะอ่านตาม ก็ต้องอ่านทุกเรื่องเลยนะคะ...) คุณหวานเย็น.....ในวารวัน สนุกนะคะ อ่านเถอะ โดย: Serverlus วันที่: 17 สิงหาคม 2556 เวลา:8:40:53 น.
รอคิวอ่านอยู่ค่ะ
งานของคุณปิยะพรพลาดไม่ได้อยู่แล้ว โดย: แม่ไก่ วันที่: 19 สิงหาคม 2556 เวลา:13:05:16 น.
รู้สึกเหมือนตัวเองไม่โดนกับงานของนักเขียนคนนี้ค่ะ
อย่าโกรธกันน้าาา แต่ก็เคยอ่านแค่2 เรื่องเองมั้งคะ รู้สึกมันเรียบเรื่อยไปหน่อย แต่ต้องยอมรับว่ามันมีข้อคิดดีๆ แฝงในเรื่องด้วย ส่วนเรื่องนี้ยังไม่เคยอ่านค่ะ โดย: หัวใจสีชมพู วันที่: 20 สิงหาคม 2556 เวลา:8:59:56 น.
ซื้อตั้งแต่หนังสือวางขายวันแรกๆ เลยค่ะ แต่ยังไม่ได้อ่าน เพราะชอบงานเขียนของ คุณปิยะพร มาก เลยเก็บไว้ค่อยอ่านค่ะ (แปลกเนอะแทนที่จะรีบอ่าน)
โดย: ปลาเม็ง วันที่: 2 กันยายน 2556 เวลา:8:25:31 น.
รู้สึกเหมือน เหมือนพระจันทร์
แต่อยากทำเหมือน พุศน้ำบุษย์ โดย: prysang วันที่: 24 กันยายน 2556 เวลา:20:39:55 น.
|
Serverlus
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 19 คน [?] |
จากบางฉากในเรื่อง ผู้เขียนชักจูงบอกไว้ว่า บางครั้งบางเรื่องที่เกิดการกระทบกระทั่งกัน หากเราละวางเสีย มันก็จะไม่่ก่อให้เกิดเรื่องราวใหญ่โต ตามติดมา....
บางครั้งในชีวิตจริง เราก็โดนสอนนะคะว่า ปล่อยไปเถอะ มันไม่คุ้มกันแม้ว่าเราจะเป็นฝ่ายถูกก็ตามที ( โดยเฉพาะเวลาขับรถ โดนสอนประำจำเลย )
แต่...ถ้าเป็นแบบนี้ ถ้าฝ่ายถูกเป็นฝ่ายยอม มันไม่เป็นการส่งเสริมคนไม่ดี ให้เขาได้ใจหรือคะ...มันยากจังนะคะ ที่จะหาจุดสมดุล ว่า จุดไหนควรยอม จุดไหนควรยืนยัน
ก็พยายามอยากจะเข้าใจ อยากจะทำตาม แต่บางครั้งมันก็ค้านกับจิตสำนึกของความถูกต้องค่ะ