มาม่าสินะ .... ได้ยินมาหลายบ้านแล้วล่ะ ว่ามาม่า

เลยยังรอต่อไป ไม่ได้อ่านมาอ่านซักที

  

ได้แต่ได้ยิน เมียงมองผ่านเลยไป ฮ่าๆ ชอบปกประมาณนี้โดยส่วนตัว ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ

  

เป็นนักเขียนที่เล่นอารมณ์ตัวละครได้ดีคนนึง น่าตามอ่าน
เรื่องนี้ด้วยตัวพล้อต สงสารแฟนคนเดิมของพระเอกแฮะ คบมาตั้งสิบกว่าปี ไม่ทำผิดเลยสักนิด แต่ไม่ได้ลงเอย

  

เรื่องนี้ดังมากๆ แต่ก็ยังไม่มีโอกาสได้อ่านเลยค่ะ
อ่านรีวิวเก็บข้อมูลก่อน
ขอบคุณมากๆค่า

  

คุณProphet Doll.......ชามเล็ก ๆ ค่ะ มันก็มีโทนอบอุ่นแทรกอยู่นะคะ

คุณออโอ........เราก็ว่าปกเค้าสวยค่ะ คือตามอ่านงานของมาภา เพราะติดใจมาจาก หนาวหวานค่ะ ภาษาเค้าสวยดี

คุณdal.........เห็นด้วยค่ะ เป็นนักเขียนที่สืออารมณ์ของตัวละครได้ดี ..เรื่องนี้คุณมาภา ก็หาทางลงให้ดุจหทัยสวย ๆ ค่ะ

คุณlovereson.........น่าอ่านอยู่นะเออเรื่องนี้

  

เล่นอารมณ์นี้น่าสนใจเชียวค่ะ แต่อ่านพล็อตแล้วชวนสงสารผู้หญิงคนแรกจริงๆค่ะ

  

เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ค่อยอินกับความรักของพระนาง แต่ชอบเส้นเรื่องความรักของ พ่อต้อม แม่แอ๊ว มากๆ

  

คุณอ้อม..........น่าสงสารจริง ๆ แหละค่ะ แต่ดุจหทัยเจอคู่คนใหม่ค่ะ แต่งก่อนพระนางอีก

น้องอุ้มสม..........ใช่เลยค่ะ ถ้าเค้าทำให้เราเชื่อได้อีกนิด จะแจ่มมาก ๆ เลยเนอะ

  

อ่านแล้วไม่อินเลย ให้ความรู้สึกว่าพระเอกไม่ได้รักแฟนที่คบกันมา 13ปีเลย อ่านแล้วเมื่อคนเขียนลำเอียงเห็น ถ้าจะให้เปลี่ยนใจง่ายขนาดนี้ ให้คบกันแค่ไม่กี่ปียังอินกว่า

เมื่อวานเจอกระทู้หนึ่งในพันทิปที่ถามว่า คนที่ไปแย่งแฟนคนอื่นมาตอนแต่งงานทำพรีเซ็นฯยังไง นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาเลย

  

แค่อ่านรีวิวก็สงสารแฟนเก่าพระเอกแล้ว

13 ปี เชียวนะ นานมากๆ

พระเอกแบบนี้ เราไม่อินแน่ๆ

แล้วนางเอกไม่รู้เหรอคะ พระเอกมีแฟนแล้ว
แถมคบกันนานมากๆ

  

เก็บรัก อ่านแล้ว เรารู้สึกเก็บกด กดดัน(เป็นคนที่อ่านนิยายแล้วชอบอินกับตัวละครเกินไป)

นิยายเรื่องนี้อ่านแล้วให้กลิ่นอายของความหวานแบบอบอุ่นละมุนละไม ค่อยๆบอกค่อยๆบรรยายให้ผู้อ่านได้ร่วมซึมซับไปกับสถานการณ์และบรรยากาศจนเราอ่านอยู่ยังรู้สึกเข้าไปถึงบรรยากาศนั้นๆ

ชอบเรื่องนี้ตรงที่ตัวละครมีเหตุผลของการกระทำ และได้มองเห็นความรักในหลายๆรูป

เราได้รับรู้เหตุการณ์ได้เห็นการกระทำ ได้ดูความรักที่เริ่มก่อตัวของพระนาง แต่พออ่านจบเรากลับรู้สึกว่า เราลืมอะไรไปหรือเปล่าก่อนที่ชนีขวัญจะได้พ่อของลูกมา มันถูกต้องมั้ย

เราตั้งคำถามที่หาคำตอบไม่ได้กับการกระทำของตัวละครในเรื่องนี้
ดุจ ที่ดูเหมือนจะน่าสงสาร ที่ต้องมาสูญเสียรักที่มีมา13ปีทั้งๆที่เธอไม่ได้ทำผิดอะไร แต่ในเรื่องผู้แต่งได้ให้ทางตัวละครนี้ไว้แล้วเลยดูไม่น่าสงสารเท่าที่ควรจะเป็น

รพี ผู้ชายที่ไม่ได้บอกตรงไหนว่าเป็นคนเด็ดขาด ดูออกจะบูชารักด้วยซ้ำแต่กับตัดดุจได้ง่ายๆ ไม่มีอาลัยและเริ่มรักใหม่กับแม่ของลูกได้อย่างฉับไว! ดูเหมือนจะดีมีความรับผิดชอบแต่มันใช่เรอ

ชนีขวัญ เปิดตัวมาคาแรคเตอร์ดูดี แต่พอท้องแล้วเจอฮอโมนเปลี่ยนเลยดูเหวี่ยงไปมา ตามอารมณ์ไม่ทัน พูดตรงๆในมุมคนนอก เราว่าชนีขวัญมีพื้นฐานดีอยู่แล้ว สามารถเติบโตมาได้อย่างสวยงามด้วยมือพ่อต้อม มีเพื่อนที่ดี(มาก) แม่ที่รวย(มาก)ก็กลับมาแล้ว ถ้าจะเลี้ยงลูกเองให้เป็นคนดีได้ดั่งที่พ่อต้อมเลี้ยงเธอมามันก็ดูจะมีทางเป็นไปได้ แต่ทำไมต้องไปแย่งเค้ามา?

เราอ่านจบเรารู้สึกอึดอัดกับการตัดสินใจของตัวละคร คิดกันตามเหตุการณ์ก็ดูแต่ละคนก็มีเหตุผลที่จะตัดสินใจแบบนั้น แต่มันมีทางเลือกเดียวเรอ ที่สำคัญเรารู้สึกว่ามันผิดศีลธรรมมาตั้งแต่ต้นแล้ว

ก็ถือเป็นนักเขียนน้ำดีอีกหนึ่งปลายปากกาค่ะ สามารถเขียนออกมาได้อย่างไหลลื่น คือเราอ่านได้แบบรวดเดียวจบเพราะอยากรู้ว่าสุดท้ายแล้วจะจบแบบไหน

คนที่ชอบอ่านงานดราม่าก็คงถูกใจ แต่เราก็สายดราม่านะแต่อารมณ์มันไม่สุดทั้งความรักของดุจรพี และรพีขวัญ