จากปกหลังมันเป็นแค่ส่วนเสี้ยวของนิยายเรื่องนี้นะคะ เป็นปมแรกของเรื่องเท่านั้นเอง  ด้วยว่าเรื่องนี้เป็นภาคต่อของ เล่ห์ร้ายนิยายรัก ป่ารัก พระเอกเรื่องนี้ คือน้องชายของ ป่าโมกข์ ....ดังนั้นมันจึงเป็นการรวมมุกนิยายไทย(น้ำเน่า) แบบคลานตามกันมา

การดำเนินเรื่องจะเล่าเรื่องผ่าน ผม หรือก็คือตัวพระเอก  ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเพราะตัวละครชายเป็นผู้เล่าเรื่องหรือเปล่า เราเลยรู้สึกว่า มัน "ขำ" น้อยกว่าที่คาดหวังไว้  ( แทบจะไม่ได้อมยิ้มเอาเสียด้วยสิ ) แถมมุกน้ำเน่าที่เลือกมาเล่นมันก็ไม่ค่อยบาดใจเท่าที่ควร   ด้วยจะเป็นเพราะว่าผู้เขียนเค้าปรับให้มันลงเอยได้ดีเกินไปหรือเปล่าอันนี้ก็ไม่รู้   เช่น มุกรักต้องฉุด แบบจำเลยรัก....นี่ก็ นางเอกเค้าสมยอมด้วยไง   ส่วนมุกปลอมเป็นคนสวน  อันนี้มันก็  ไม่ได้ปลอมตัวอ่ะนะ สองบ้านเค้ารู้จักกัน  แถมมุกตบท้าย  ตัวร้ายเปลื้องผ้านัวเนียพระเอกให้นางเอกเห็นคาตา  อันนี้นางเอกก็ดันไม่หลงกล ลงเอยกันด้วยดี....อืม โทนรวมทั้งเรื่องมันเลยราบเรียบไปหมด  ครั้นจะขำ ก็ไม่ค่อยขำ   แถมพระเอกที่แม้จะขึ้นชื่อว่าเพลย์บอย แต่ดันสุภ๊าพ สุภาพกับนางเอก มุกตบจูบผู้เขียนเค้าเลยไม่เอามาเล่น  ( ว้า...เสียดายอ่ะ )

กระนั้นผู้เขียนก็มีสาระแทรกเข้ามาไม่น้อยในเรื่องนะคะ ซึ่งมาในเชิงสั่งสอน บอกเล่าให้เข้ากับโทนเรื่อง   แต่เราอยากให้มาในแนวเสียดสีประชดประชันมากกว่าค่ะ  คงเพิ่มสีสันให้เรื่องได้บ้าง

อ่านได้เพลิน ๆ แบบราบเรียบค่ะ