Group Blog
 
<<
ธันวาคม 2560
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
9 ธันวาคม 2560
 
All Blogs
 

O โลกที่หล่นกลิ้งรายทาง .. O








O คุณความดีกรอกหูไม่รู้จบ
ทั้งไตรภูมิไตรภพฤากลบสิ้น
ขุมนรกอเวจีเขาตีกิน
โยนเข้าปากปอกปลิ้นเพรียกจินตนา
O ความมั่นคงของกูพึงรู้ไว้
มี-สุมใส่กลีบสมอง .. ให้มองว่า-
เป็นเรื่องของปถวี .. เพื่อตีตรา-
ยกคุณค่าจับจอง เป็นของกู
O ความดีจึงแว่วอยู่ไม่รู้จบ
ทั้งไตรภูมิไตรภพดังกลบหู
พร้อมเชื่องเชื่อโดยชาติช่วยลาดปู-
ทางให้เหยียบย่างอยู่ไม่รู้แล้ว
O คุณความดี-เยี่ยงลมเมื่อพรมผาย
ค่อยกำจายระลอกริ้วให้พลิ้วแผ่ว
บรรโลมบทเคล้าคลุกให้ทุกแวว-
ตาสบต้องผ่องแผ้วทุกแววตา
O อำนาจบังคับใช้ .. น้อมใจรับ
พรั่งพร้อมศัพท์อบอุ่นยกคุณค่า
แทนเหตุผล, บารมีกอปรลีลา-
สูงส่งอาชวะล้ำผู้นำใด
O กู-คือผู้เสกสร้างแล้ววางกรอบ
เพื่อขังครอบหูหัวทุกหัวให้-
เชื่องต่อกู เชื่อตามทุกความนัย
จนสุมใส่ความดีมาที่กู
O ชาติพันธุเรียวลิ้นอันปลิ้นปล้อน-
แลบซอกซอนลามทั่วทุกหัวหู
ทั้งจริงเท็จจับอ้างจากข้างคู
อวดสายตาทุกคู่ .. หวังดูดี
O พันธุ์ตอแหลแพร่เชื้อ .. ว่า-เพื่อชาติ
ดั่งพิณพาทย์ดีดคลอด้วยซอสี
บรรโลมงามสามโลกเข้าโยกตี
จิตบัวใต้วารี .. แล้วชี้นำ
O บ้าง - ความดีที่เห็นมีเว้นวรรค
อยู่รอบปลักโคลนตม .. ให้ข่ม-ขำ
ต่างคนใช้ต่างกฎให้จดจำ-
ตีนแทนปากพร้องพร่ำอยู่ตำตา
O คุณความดีพร่างพรมเหมือนลมผาย
หว่านกำจายซาบซึ้งอยู่ซึ่งหน้า
ลอดเลี้ยวหลบหลีกบ้างเป็นบางครา
ที่เถื่อนถ่อยกระเหิมกล้า .. ซึ่งหน้านั้น
O หลังตาสบสัมผัสด้วยรัศมี
คุณความดีสุดท้ายจึงส่ายสั่น
ถ้วนมดเท็จเสแสร้ง .. สำแดงกัน
จึงเหมือนอันตรธานรูป – ในวูบเดียว !






 

Create Date : 09 ธันวาคม 2560
0 comments
Last Update : 4 พฤษภาคม 2563 21:32:45 น.
Counter : 963 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.